Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;

Η -για ακόμα μια φορά υπεροπτική- παρουσία του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας στην διερευνητική επιτροπή για την οικονομία δεν επιφύλαξε για μας κάποια έκπληξη. Η περιφρονητική του στάση στα μέλη της επιτροπής, η αναίδής απαίτησή του να θέσει αυτός τους όρους της εξέτασής του, το θράσος του να φύγει από την επιτροπή αρνούμενος να καταθέσει και τελικά ο ισχυρισμός του ότι η επιτροπή επιχείρησε να τον φιμώσει είναι ακριβώς ότι κανείς περίμενε από τον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Η φυσική συνέχεια της παρουσίας του επί 5 συναπτά έτη στο ύπατο αξίωμα της Δημοκρατίας. Η λογική προέκταση της αντίδρασής του μετά την έκρηξη στο Μαρί, όταν αποκαλούσε πραξικοπηματίες όσους διαδήλωναν στην Κύπρο για την καταστροφή που η αναποτελεσματικότητα και η αδιαφορία των χειρισμών της κυβέρνησής του επέφεραν. Η αναμενόμενη εποδός του μνημειώδους τρόπου με τον οποίο δήλωνε μπροστά στο κομματικό του ακροατήριο πως "ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απορρίπτει κατηγορηματικά το πρόσιμα της επιτροπής Πολυβίου".

Για αυτό τον λόγο και πάλι είχε μαζευτεί ολόκληρο το κομματικό του ακροατήριο στην αίθουσα. Αυτό περίμεναν και αυτό ήθελαν να γίνει. Αυτός είναι ο Δ. Χριστόφιας. Και δυστυχώς αυτό έπρεπε να το είχε προσέξει το 53% του λαού που ελαφρά τη καρδία το 2008 τον οδήγησε στο τιμόνι του κράτους.

ΟΧΙ, λαϊκιστικά, υποκριτικά και εκ του ασφαλούς

Στη λογική "ας βγάλουν οι άλλοι τα κάστανα από τη φωτιά λαμβάνοντας μια απόφαση την οποία θα μπορώ εγώ για χρόνια μετά να κατακρίνω" κινήθηκαν τα δυο κοινοβουλευτικά κόμματα ΑΚΕΛ και ΕΔΕΚ στην (τυπική) συζήτηση για κύρωση της μνημονιακής σύμβασης. Σημειώνω το τυπική λόγω του ότι τα κόμματα από τον Νοέμβριο του περασμένου έτους εγκρίνουν στην ολομέλεια της κυπριακής βουλής νόμους που τίθενται στα πλαίσια του μνημονίου συναντίληψης με την τρόικα των δανειστών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έχοντας λοιπόν ήδη επικυρώσει κατ' ουσίαν τη δανειακή σύμβαση η χθεσινή φιέστα αποτελούσε απλά την ευκαιρία να ακουστούν για άλλη μια φορά οι λαϊκιστικές κορώνες που θα επέτρεπαν στα κόμματα να ξανακοιτάξουν και να μαζέψουν τα ποίμνια τους.

Στο ΑΚΕΛ που έχει στο επόμενο διάστημα ένα βασικό στόχο, κτυπώντας όσο γίνεται περισσότερο την κυβέρνηση -κομπάζοντας παράλληλα για την ανάγκη ενότητας την οποία το κόμμα δηλώνει έτοιμο να υπηρετήσει αλλά δεν το αφήνουν οι χειρισμοί της κυβέρνησης- ώστε να φανατίσει και να ξανασυσπειρώσει τους οπαδούς του, οι οποίοι καλούνται να απομακρύνουν απο τη μνήμη τους την λαίλαπα της πενταετούς διακυβέρνησης του τόπου από τον γενικό τους γραμματέα. 

Στην ΕΔΕΚ από την άλλη που αντιμετωπίζουν σοβαρό θέμα επιβίωσης βλέποντας αυτό που κάθε νουνεχής έβλεπε όταν το κόμμα αποφάσιζε να στηρίξει τον Γ. Λιλλήκα στις προεδρικές. Ότι η ανάσταση Λιλλήκα από το χρονοντούλαπο και με τις ψήφους της ΕΔΕΚ θα έδινε στον φιλόδοξο πολιτικό τη δύναμη -τουλάχιστον προσωρινά- να εμφανιστεί με κάποιο πολιτικό φορέα που θα αλώσει τις ψήφους από τον χώρο του κέντρου με κύριο θύμα την ίδια την ΕΔΕΚ. Ήδη το κόμμα στις τελευταίες του εμφανίσεις και με τον κ. Λιλλήκα να έχει ήδη εξαγγείλει την ίδρυση του κινήματός του αγωνίζεται να αποδειχθεί πιο Λιλλήκας από τον Λιλλήκα, τόσο στην αντιμνημονιακή στάση όσο και στα άλλα θέματα, ενώ παράλληλα δια μηνυμάτων προσπαθεί να αποτρέψει τα μέλη της από του να αποσκιρτήσουν προς το νέο κίνημα..

Υπό αυτό το πρίσμα και με τις συνθήκες να είναι περισσότερο από ασφυκτικές για την επιβίωση της χώρας γινόμασταν μάρτυρες άλλης μιας ολομέλειας της κυπριακής βουλής -χθες- στην οποία ακούστηκαν φανφάρες, ευχολόγια, ευφυολογήματα, θεωρίες συνωμοσίας και κορώνες που μιλούν στο θυμικό αλλά καμία απολύτως ορθολογική (δε συζητώ καν για εφικτή ή πλήρη, απλά μια άλλη ορθολογική) πρόταση για κάποια εναλλακτική διαδρομή εξεύρεσης των απαιτούμενων χρημάτων για συνέχιση λειτουργίας του κράτους χωρίς την παρουσία της Τρόικας των δανειστών ή κάποια άλλη, οποιαδήποτε, λύση χρεοκοπίας, διαγραφής χρέους, κινέζων, κροίσων, αρειανών, τζόκερ... 

Με αυτά υπ' όψη είναι που τρέμει κανείς για το μέλλον της χώρας στα χέρια μιας τόσο εμφανούς ανευθυνότητας που απο τη μια μας οδήγησε στην καταστροφή και από την άλλη επιμένει να μας εξοντώσει πλήρως απλά για να σώσει τα κομματικά της προσχήματα και νούμερα. Για μια τόσο μεγάλη ανευθυνότητα μιλάμε. Του να λέμε όχι και θα τα καταφέρουμε λες και πρόκειται για έκθεση ιδεών και όχι για πραγματικό πρόβλημα που αποτιμάται σε πολύ απτά και καθημερινά θέματα που πρέπει να λειτουργήσουν. Μισθοί, συντάξεις, κρατικές πληρωμές για προμήθειες και έργα. Όλα αυτά θα έπρεπε να τύγχαναν απάντησης από κάθε έναν εκ των ψηφισάντων ελαφρά τη καρδια όχι. Το όχι και βλέπουμε δεν αποτελεί αξιοπρεπή στάση. Το όχι και βλέπουμε το επιχειρήσαμε με απελπιστικά άσχημα αποτελέσματα στις 15 Μαρτίου όταν βρεθήκαμε μετά το "όχι" να κοιτάζουμε ως επαίτες στη Ρωσία και να προσπαθούμε να προτείνουμε λύσεις τύπου "Ραδιομαραθωνίου" για να επιβιώσει ο κράτος.

Η προσμονή της λύτρωσης

Σκίτσο του Πιν, Φιλελεύερος

Όπως θα έχετε προσέξει το τελευταίο διάστημα σχεδόν απέχω από το blog. Σε σημείο μάλιστα που δεν ασχολήθηκα καν με κάποια δημοσίευση για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές στην Κύπρο. Μια κρίσιμη εκλογική μάχη κυρίως λόγω της επικίνδυνα κρίσιμης κατάστασης στην οποία περιήλθε η Κύπρος και η κοινωνία της ένεκα της μαύρης πενταετίας που διήνησε ο τόπος από το 2008 ως σήμερα.

Έχω την αίσθηση ότι η αποχή μου αυτή οφείλεται στην απίστευτη απέχθεια και την αηδία που ένιωθα όποτε σκεφτόμουνα τα κοινά κατά το τελευταίο διάστημα. Δεν υπήρξε άλλη περίοδος της ζωής μου που συσχέτιζα τόσο έντονα την αηδία και τα κοινά. Δεν υπήρξε άλλωστε και άλλη περίοδος στη ζωή μου που έβλεπα γύρω μου τόση απόγνωση και μαρασμό. Τόση ερημιά και απελπισία στις ζωές και τα αισθήματα των ανθρώπων.

Το πιο τραγικό; Σε αυτή την κατάσταση δεν ήμουν μόνος. Δεν είχα πάθει εγώ κάποιου είδους παράκρουση, ούτε αντιπάθησα την κατάσταση αυτή από την πρώτη μέρα. Είναι κάτι που συσσωρεύθηκε από τις δράσεις και τις αντιδράσεις της κυβερνήσεως σε διάφορα ερεθίσματα και καταστάσεις. Και είναι κάτι που το βλέπω και το αισθάνομαι σε όλη την κοινωνία. Φοιτητές που θέλουν να δικαιούνται να έχουν όνειρα, νέους οικογενειάρχες που θέλουν να ξέρουν ότι θα υπάρχει μέλλον για τα παιδιά τους, γονείς που απογοητεύονται βλέποντας τα παιδιά τους να να ζουν σε μοίρα χειρότερη από αυτούς. 

Αυτή η κατάσταση κορυφώθηκε μετά την έκρηξη στο Μαρί. Αηδία, οργή και θυμός, ένας συνδυασμός των συναισθημάτων αυτών οποτεδήποτε έβλεπα ή άκουγα τον Πρόεδρο να μιλά, απογοήτευση και απελπισία όταν συνειδητοποιούσα τί έλεγε. Αποστροφή για το πόσο πολύ έχει ευτελισθεί ο Θεσμός από το άτομο. Η προεδρική δημοκρατία μπορεί να είναι ένα επικίνδυνο πολίτευμα. Και το ζήσαμε όλοι.

Είχαμε αρχίσει από νωρίς να παίρνουμε γεύση του τί θα ακολουθούσε. Ήταν οι "εισβολές των δυο μητέρων πατρίδων, ήταν οι δηλώσεις περί αλώβητης οικονομίας και η συνακόλουθη αδράνεια όταν όλοι έβλεπαν το τσουνάμι να πλησιάζει και όταν όντας σε ύφεση δίνονταν αυξήσεις στο προσωπικό του κράτους, ήταν οι λίστες διορισμών που διέρρεαν σωρηδόν. Και μετά, το γινάτι, η ατολμία δράσης, όταν ψήφιζε το "κούρεμα" στα ελληνικά ομόλογα αρνούμενος να μιλήσει με την Κεντρική Τράπεζα για τις συνέπειες, όταν στοίβαζε τα πυρομαχικά στο Μαρί αρνούμενος να δεχθεί ότι άλλοι μπορεί να ήξεραν καλύτερα, όταν με θράσος ακόμα και στο τέλος προτιμούσε να κόψει τα επιδόματα βοήθειας από ομάδες του πληθυσμού όπως οι ανάπηροι αλλά δεν άλλαξε τη θέση του για να προχωρήσει, παραδείγματος χάριν, στην παραχώρηση αδειών για καζίνο -κάτι που με μαθηματική ακρίβεια θα έφερνε περισσότερα και σιγουρότερα έσοδα στα κρατικά ταμεία και αυτό το ύφος του αλάνθαστου και μαζί του κατατρεγμένου και του πολεμούμενου από μια διαπλανητική συνωμοσία. Λες και όλοι οι υπόλοιπο άλλη δουλειά δεν έχουν από το να πολεμούν την κυβέρνηση της Κύπρου για να αποτύχει επειδή αυτή νομίζει (και είναι περήφανη για αυτό που νομίζει) πως είναι κομμουνιστική. Λες και δεν έφθαναν οι ενέργειες (και μη) της κυβέρνησης, χρειαζόταν και συμπαιγνία του σύμπαντος για να οδηγηθούμε στην καταστροφή.

Εδώ και ενάμιση χρόνο, μετά την καταστροφή στο Μαρί, ουσιαστικά δεχόμαστε ως κοινωνία στωικά τα απανωτά χαστούκια στην περηφάνια μας, στη ζωή μας στην καθημερινότητα μας και μετράμε τις μέρες. Μετράμε τις μέρες μέχρι τη λύτρωση μας. Η 17η Φεβρουαρίου μπορεί είναι μέρα λύτρωσης. Είναι η μέρα που η ελπίδα μπορεί να επανέλθει στον τόπο, αρκεί να φύγουν αυτοί που οδήγησαν και ακολούθως έσπρωξαν τον τόπο στον γκρεμό και ακόλουθα, χωρίς ίχνος αιδούς, επαίρονται για τα κατορθώματα της διακυβέρνησής τους. Οποιοσδήποτε άλλος είμαι βέβαιος ότι μπορεί καλύτερα. Άλλωστε τί μπορεί να είναι χειρότερο από αυτό που περάσαμε; Εύχομαι προσεκτική ψήφο και καλή λύτρωση σε όλους μας. 

Παράπλευρες απώλειες της "καπνοαπαγόρευσης"

Τα στατιστικά του εθνικού οργανισμού υγείας της Αγγλίας έδειξαν μια παράπλευρη απώλεια μετά την εφαρμογή του νόμου της "καπνοαπαγόρευσης" σε κλειστούς δημόσιους χώρους και χώρους εργασίας το 2007. Σύμφωνα με δημοσίευση που έγινε στο περιοδικό Pediatrics, οι εισαγωγές σε νοσοκομεία με παιδικό άσθμα σημείωσαν απότομη κάμψη της τάξης του 12,3% κατά τον πρώτο χρόνο της εφαρμογής του μέτρου απαγόρευσης του καπνίσματος. Οι ερευνητές μάλιστα εντόπισαν συνεχιζόμενη πτώση στους δείκτες του άσθματος και για τα επόμενα χρόνια. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Imperial College του Λονδίνου οι αριθμοί αυτοί αφορούν μείωση κατά 6802 εισαγωγές παιδιών με άσθμα σε νοσοκομεία κατά τα τρια πρώτα χρόνια της εφαρμογής του μέτρου, ενώ τα προηγούμενα χρόνια ο ρυθμός αύξησης των κρουσμάτων ήταν 2,2% με μέγιστο κατά το 2006/7 όταν έγιναν 26,969 εισαγωγές. Παρόμοια αποτελέσματα αναφέρθηκαν και στη Σκοτία όταν εφαρμόστηκε το εν λόγω μέτρο αλλά και στην Β. Αμερική. Επιπρόσθετα για το Λονδίνο έχουν παρατηρηθεί και μειωμένα περιστατικά καρδιακών προσβολών.

Όλα αυτά σε κάποια άλλα μέρη του πλανήτη γιατί στην "μικρή Κύπρο" απλά περάσαμε τυπικά τον νόμο γιατί "έτσι επέβαλλε η Ευρώπη" και από εκεί και πέρα θεωρούμε σαν κρυμμένοι στρουθοκάμηλοι πως όλα είναι εντάξει. Οι ιδιοκτήτες νυκτερινών κέντρων και καφετεριών είχαν διαμαρτυρηθεί πως το μέτρο θα τους έκλεινε, οι καπνιστές μίλησαν για τα δικαιώματά τους, οι αστυνομία προέβη σε 2000 τόσες καταγγελίες κατά το 2011 οπότε όλα θεωρείται ότι λειτουργούν ρολόι. Παράλληλα όλες οι καφετέριες βρήκαν μια ευκαιρία με την αφορμή της δημιουργίας χώρων καπνιστών και έφτιαξαν ένα αυθαίρετο θερμοκήπιο με τζάμια και πλαστικά στις βεράντες τους έχοντας αυξήσει την κάλυψη του χώρου τους αρκετά και όλα συνεχίζουν σαν άλλοτε.

Στοιχεία στη δημοσίευση: C. Millett et al. 'Hospital Admissions for Childhood Asthma After Smoke-free Legislation in England' Pediatrics 2013;131:1–7 doi: 10.1542/peds.2012-0001

Συνομιλία με ψηφοφόρο Χριστόφια

Μια τηλεφωνική φάρσα σε μια κύπρια ψηφοφόρο, που είχε κάνει το 2008, μετά την εκλογή στην Προεδρία της Δημοκρατίας του Δημήτρη Χριστόφια.

Εκτός της συνεννόησης που είναι για βραβείο, έχει ενδιαφέρον το με πόση χαρά περίμενε την (μαύρη εκ του αποτελέσματος) πενταετία η ψηφοφόρος για "να δεί και καμιά άσπρη μέρα", αλλά και το ότι ο Αποστόλης κάνοντας μια τηλεφωνική φάρσα σε μια μέση κύπρια ψηφοφόρο το 2008 δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι σχεδόν θα είχε προβλέψει τα κυβερνητικά μέτρα λιτότητας που θα εφάρμοζε η αριστερή κυβέρνηση της Κύπρου τεσσεράμισι χρόνια μετά...

Δια πάσαν νόσον...

Οργανωμένο ρουσφέτι και με βούλα. Για πολλοστή φορά πλέον γινόμαστε μάρτυρες του πόσο βρώμικο σύστημα έχουμε να μας διοικεί. Γινόμαστε μάρτυρες αλήθεια; Μήπως πέφτουμε και από τα σύννεφα; Μήπως δεν θέλουμε ακριβώς αυτό το σύστημα διοίκησης; Της βρωμιάς, της απάτης, της αδικίας; Αρκεί αυτά να λειτουργούν υπέρ μας.

Είδε το φως της δημοσιότητας το περασμένο Σάββατο μέσω της εφημερίδας "Φιλελεύθερος" ένα θέμα με εξυπηρετήσεις που γινόντουσαν από το γραφείο του προέδρου της Βουλής Μάριου Κάρογιαν. Η διαρροή αφορά ένα φαξ με εξυπηρετήσεις που είχαν θετική έκβαση και διεκπεραιώθηκαν από το γραφείο του τότε προέδρου της Βουλής. Το φαξ φαίνεται να είχε σταλεί προς υποψήφιους του κόμματος στη Λεμεσό (όπου και οι εν λόγω εξυπηρετήσεις) για να υπενθυμίσουν στους εξυπηρετηθέντες να εξαργυρώσουν το ρουσφέτι ψηφίζοντας το Δημοκρατικό Κόμμα στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Α, παρεμπιπτόντως, το φάξ στάληκε από το γραφείο του ίδιου του προέδρου της βουλής, κάτι που βέβαια είναι τουλάχιστον ανήθικο αλλά παράλληλα και πταίσμα μπροστά στο υπόλοιπο θέμα...

«Ζητούν όπως εργοδοτήσουν 4 αλλοδαπούς για θέση εργάτη/καθαριστή. Το χειρίζεται ο Γ. Ν. οκ, έγινε».
«Υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση κυβερνητικού οικοπέδου στον Ύψωνα. Τους απάντησαν ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμα οικόπεδα στην περιοχή Ύψωνα. Υπέβαλαν ένσταση λόγω προβλημάτων υγείας.  Μίλησα με Π. Θα πάρει σπίτι μέσα στον Σεπτέμβρη».
«Την Πέμπτη πάει στα Δημόσια Έργα Λεμεσού. Θέση εργάτη. Εργάζεται ως έκτακτος εδώ και 4 χρόνια. Οκ, έγινε».
«Πάει σε συνέντευξη στις 16/07/07 για την πλήρωση θέσεων Λειτουργού Καταγραφής. Έδωσα στον Φ. Οκ, έγινε πήρε τη θέση».
«Λοχίας…. Προαγωγή σε υπαστυνόμος ΟΠΕ Λεμεσού. 17/09/07. Μιλήσαμε με γραφείο αρχηγού. Περιμένουμε νέα. Οκ. έγινε».
«Η κοπέλα ζητά μεταγραφή από το λύκειο Αγ. Νικολάου στο Λύκειο Λινόπετρας. Το θέμα μιλήθηκε με Γ. Ο. και διευθετήθηκε»

Απόσπασμα της λίστας από το δημοσίευμα του "Φιλελευθερου", 8/12/2012

Η λίστα αφορά ρουσφέτια πάσης φύσεως, αποδεικνύοντας την πολυδιάστατη ικανότητα προσφοράς της εξουσίας προς το κοινωνικό σύνολο. Διορισμοί, παραχώρηση κυβερνητικών οικοπέδων σε μη δικαιούχους, προαγωγές, μεταγραφές μαθητών σε σχολεία είναι μόνο μερικά θέματα με τα οποία ασχολήθηκε το γραφείο του προέδρου της βουλής. Στη λίστα αναφέρεται αναλυτικά ο αιτών, το τμήμα που αφορά η εξυπηρέτηση, σχόλια αναφορικά με το θέμα, τη διαδικασία εξυπηρέτησης αλλά και τον "σύνδεσμο" που βοηθά σε αυτή.

Η αξιοπρέπεια στο απόγειό της για μια ακόμα φορά, γιατί δεν πέρασε και πολύς καιρός από τότε που παρόμοιας φύσης email είχε διαρρεύσει από το γραφείο του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά και από κομματικά γραφεία. Δυστυχώς είναι τραγικό αλλά αυτή η σαπίλα είναι που μας αξίζει σαν λαός τελικά. Αυτήν επιζητούμε από τους άρχοντές μας και για αυτό τέτοιους επιδιώκουμε να εκλέγουμε στα διάφορα αξιώματα. Δεν ξέρω πραγματικά γιατί παρεξηγούμαστε όταν το διαπιστώνουν εξωτερικοί παράγοντες αλλά είναι τραγική η ευκολία με την οποία λείχοντας και έρποντας θέλουμε να ξεχωρίσουμε από τους άλλους, καταπατώντας βάναυσα και προσπερνώντας άλλους που είτε άξιζαν περισσότερο από εμάς κάποια θέση, είτε χρειάζονταν περισσότερο από εμάς κάποια παροχή.

Και στη συνέχεια συμμετέχουμε όλοι μαζί σε ένα θίασο όπου αφ'ενός μιλά ο κάθε κύριος Κάρογιαν για ανάγκη διαφάνειας και αλλαγής της νοοτροπίας και δικαιοσύνη, έτσι κι αλλιώς τα λόγια είναι δωρεάν, και αφ΄ετέρου όλοι εμείς προσποιούμαστε ότι τα λέει ωραία και συμφωνούμε με τα λεγόμενα του... Μέχρι την επόμενη φορά που θα πέσουμε (και πάλι) από τα σύννεφα διερωτώμενοι (στα πλαίσια του θιάσου) "αν είναι ποτέ δυνατόν!".

Καναλιάζοντας τη σκέψη

Το τελευταίο διάστημα είμαστε όλοι μάρτυρες μιας καλά ενορχηστρωμένης προσπάθειας να πληγεί η Αριστερά και τα στελέχη της με προεξάρχοντος τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, είτε αυτή προέρχεται από τις δομές της αντιπολίτευσης, είτε από συγκεκριμένα ΜΜΕ που στόχο έχουν να πλήξουν τη δημοκρατία, παρά να εξυπηρετήσουν τον σκοπό ύπαρξης τους, που είναι ακριβώς η πληροφόρηση του κοινού μέσα από την ελευθερία της γνώμης.
Μέσα σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες δεν μπορεί, βεβαίως, να παραγνωριστεί η δύναμη της επικοινωνίας στην σημερινή εποχή ως ισχυρή κινητήρια δύναμη της εκπροσώπησης, όπως επίσης και του ρόλου που ΜΜΕ μπορούν να διαδραματίσουν στην διαμόρφωση ιδεών και αντιλήψεων. Δεν μπορεί μια ελίτ, είτε πολιτικών, είτε ακαδημαϊκών, είτε οικονομικών κύκλων να ελέγχει και να επηρεάζει την πολιτική βούληση των πολιτών. Αυτό είναι απαράδεκτο.
Τα ΜΜΕ και οι Ιδιοκτήτες τους πρέπει να αναγνωρίσουν ότι δεν αποτελεί πλέον πρόβλημα η ελευθερία της γνώμης ή της πληροφορίας (όπως αγωνίζονταν στις αρχές του αιώνα να την κατακτήσουν), αλλά ότι το πρόβλημα έγκειται στη σημασία των οικονομικών συμφερόντων και πόσο αυτά μπορεί να χαλιναγωγήσουν ή να περιορίσουν την ελευθερία της γνώμης.

Ανακοίνωση ΕΔΟΝ, 28/11/2012

Το κείμενο αυτό συνοδεύει την ανακοίνωση της ΕΔΟΝ για το συνέδριο της με θέμα τα ΜΜΕ και διακριτικό τίτλο "Κανάλια για τη σκέψη ή κανάλιασμα της σκέψης". Αφού φροντίσει εξαρχής ο συγγραφέας του κειμένου να "καναλιάσει" τη σκέψη του αναγνώστη προτάσσοντας ως αδιαμφισβήτητο γεγονός τη δική του άποψη, ότι γίνεται ενορχηστρωμένη προσπάθεια να πληγεί η Αριστερά και ο Πρόεδρος (ο προεξάρχων)  από κάποιους κακούς που θέλουν να πληγεί η Δημοκρατία, έρχεται πιο κάτω να μας καλέσει να συζητήσουμε για τη λειτουργία των ΜΜΕ στη διαμόρφωση της σκέψης. Αλήθεια, δεν διερωτήθηκε αυτός που έγραψε το κείμενο, κατά πόσο χρειάζεται κάποια, οποιαδήποτε προσπάθεια για να πληγεί ο Πρόεδρος; Βλέποντας απλά τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης, χωρίς να καναλιάσεις τις σκέψεις κανενός, απλά διαβάζοντας τί πήρε, τί έκανε και τί παραδίδει. Άποψη του ιστολογίου είναι ότι όλη την προσπάθεια την καταβάλει ο ίδιος συνεπικουρούμενος από την Αριστερά διοίκηση του τόπου. Ουδείς άλλος μπορούσε να αποδομήσει καλύτερα όλο τον μύθο που έπλασε τόσα η Αριστερά για το τί μπορεί να κάνει όταν βρεθεί στην εξουσία παρά η ίδια η Αριστερά μέσα σε δυο -τρία χρόνια διαχείρισης της εξουσίας. Συνθέμελη αποδόμηση σε όλα τα επίπεδα.

Στη συνέχεια ο συγγραφέας αναγνωρίζει τη σημασία και τη δύναμη της επικοινωνίας και των ΜΜΕ στη διαμόρφωση ιδεών και αντιλήψεων. Κάτι άλλωστε που η Αριστερά έχει εδώ και δεκαετίες και αναγνωρίσει και χρησιμοποιήσει (βλέπε λήμμα προπαγάνδα) προς διαμόρφωση ιδεών και αντιλήψεων. Είναι άλλωστε το ΑΚΕΛ και το μοναδικό κόμμα με επίσημη δική του εφημερίδα, μέσω της οποίας δίνει η Κεντρική του επιτροπή τη γραμμή της στα στελέχη του. Άρα πώς χαρακτηρίζεις απαράδεκτο κάποια "πολιτική ελίτ" μέσω των ΜΜΕ να ελέγχει και να επηρεάζει τη βούληση των πολιτών. Θεωρεί απαράδεκτο δηλαδή η ΕΔΟΝ το ότι η κεντρική επιτροπή μέσω της Χαραυγής επηρεάζει τη βούληση των πολιτών;

Είπαμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας και οι υπόλοιποι ας προσποιηθούν ότι δεν μας βλέπουν αλλά πόσο μπορεί κανείς να αντέξει αδιαμαρτύρητα την υποκρισία που διαβάζει δεξιά και αριστερά; Να έρθει η ΕΔΟΝ και να καταδικάσει ως απαράδεκτες τις πολιτικές ελίτ που δια των ΜΜΕ επηρεάζουν τη βούληση των πολιτών πάει πολύ. Είναι μεγάλο το πεπόνι και σου κάθεται βαρύ...

Η πρώτη του μηνμονίου

Άγιος Γεώργιος Πέγειας, Ακρωτήριο Δρέπανο. Τοπίο ειδυλλιακό, άγρια ομορφιά, ένα παραθαλάσσιο ξωκλήσι, τοποθετημένο μοναδικά στην κορφή ενός λαξευτού γκρεμού που σε αφήνει να απολαύσεις κάτω να απλώνεται το γραφικό λιμανάκι με τη μικρή παραλία και λίγο παραπέρα το μικρό νησάκι του Γερονησου με την ζηλευτή γεωμετρική τελειότητα. Να δεις της θάλασσας τα μπλε να σμίγουν πέρα στον ορίζοντα με τα γαλάζια τ' ουρανού.

Τόπος ερωτικός, ποιητικός και χώρος μοναδικός για ξεχωριστές στιγμές, γάμους, βαπτίσεις, προεδρικά διαγγέλματα για ένταξη σε μνημόνιο... Ο άλλος έτρεχε στα Καστελόριζα για να δώσει τον παλμό.

Τα σύνορά μας είναι...

29 χρόνων κλείνει σήμερα το "κρατικό" μόρφωμα στον βορρά. Στις ειδήσεις θα ακούσουμε με αυτό το σκωπτικό ύφος για τα "πανηγύρια" που θα γίνουν στα κατεχόμενα για τον εορτασμό της ανακήρυξης  Ενδεχομένως θα δούμε και κάποιες δηλώσεις πολιτικών που θα καταδικάζουν την ανακήρυξη του ψευδοκράτους "ενάντια στο διεθνές δίκαιο και στα ψηφίσματα του ΟΗΕ". Οι μαθητές, φαντάζομαι, στα πλαίσια των κεκτημένων τους, θα διοργανώσουν "εκδηλώσεις καταδίκης της ανακήρυξης του ψευδοκράτους" και θα γεμίσουν ασφυκτικά τις κεντρικές καφετέριες και τα καταστήματα των πόλεων.

Κι όμως, το ψευδοκράτος, στα 29 του χρόνια κατάφερε πολλά. Κατάφερε κατ' αρχήν να υπάρχει! Γιατί υπάρχει, όσο και αν φωνάζει (αν φωνάζει και κανείς), όσο και αν διαδηλώνει (αν διαδηλώνει κανείς) και όσα διαβήματα και αν κάνουμε (αν κάνουμε πλέον) σαν Κυπριακή Δημοκρατία. Το κακό είναι ότι υπάρχει πλέον και στη συνήθεια μας. Είχαμε, για πολλά χρόνια, συνηθίσει να ζούμε δίπλα του χωρίς κάποια επαφή πλην της οπτικής, και από το 2003, μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων, αρχίσαμε να ζούμε μαζί με το ψευδοκράτος και αυτό άρχισε να ζει από εμάς.

Οδόφραγμα Αγ. Δομετίου. Συνωστισμός οχημάτων που μεταβαίνουν στις κατεχόμενες και τις ελεύθερες περιοχές

Εσχάτως το ψευδοκράτος κατάφερε να γίνει και οικονομικός μας εταίρος, προσφέροντας και υπηρεσίες στους κάποτε διαδηλώνοντες για το παράνομο της ύπαρξής του Ελληνοκυπρίους. Από υπηρεσίες χαλαρώματος και μασάζ, σε υπηρεσίες τζόγου, πληρωμένου έρωτα, διακοπών, σίτισης και ταξιδίων. Μέσω του "ψευδοκράτους" οι Ελληνοκύπριοι κατάφεραν να απολαμβάνουν δίχως τύψη και ντροπή φθηνές αγορές και υπηρεσίες τόσο στα κατεχόμενα όσο και την Τουρκία. Πλέον οι Ελληνοκύπριοι μπορούν να πολεμήσουν την οικονομική κρίση ψωνίζοντας αχόρταγα μαϊμούδες made in Turkey, απολαμβάνοντας φθηνό ψάρι στο γραφικό λιμανάκι της Κερύνειας και αγοραίο έρωτα στα καλντερίμια της κατεχόμενης Λευκωσίας. Μπορούν επίσης να καταφέρουν με μικρή ταλαιπωρία να επισκεφθούν την Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη και γιατί όχι και το Λονδίνο.

Πλέον τα συνθήματα στον κόμβο του Κολοκασίδη ξεθώριασαν, οι αφίσες στο Λήδρα Πάλας φθάρηκαν από το πέρασμα του χρόνου και ο τοίχος στο οδόφραγμα της Λήδρας έπεσε. 

Τα σύνορά μας πια είναι όπου μπορεί να μας οδηγήσει η τσέπη μας. 

Άξιον απορίας

Υπάρχει μια φράση που τη θυμούνται οι πολιτικοί ταγοί του τόπου σε κάθε προεκλογική περίοδο, μια που λέει "η γυναίκα του Καίσαρα θα πρέπει και να φαίνεται τίμια". Αυτή η φράση ταιριάζει γάντι (και) αυτή την περίοδο στην προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου. Εν προκειμένω στον υπουργό των οικονομικών και δι' αντανακλάσεως σε αυτόν που τον διόρισε οραματιζόμενος μια "δίκαιη κοινωνία".

Κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες το πόρισμα της έρευνας της Κεντρικής τράπεζας της Κύπρου σε σχέση με το "σκάνδαλο των αξιογράφων". Με λίγα λόγια οι δυο μεγάλες τράπεζες του νησιού, Κύπρου και Λαϊκή, καταχρώμενες την εμπιστοσύνη και την άγνοια των πελατών τους (!) υφάρπαξαν ένα ποσό 1,4 δισεκατομμυρίων Ευρώ μετατρέποντας καταθέσεις σε αξιόγραφα/χρεόγραφα, αποκρύπτοντας από τους ενδιαφερόμενους ότι πλέον τα χρήματά τους τα τοποθετούσαν σε επενδυτικά προϊόντα μεγάλου ρίσκου και όχι καταθετικά. Η κεντρική τράπεζα έκανε έρευνα για το θέμα και στο πόρισμά της φαίνεται ότι δικαιώνει τους καταθέτες και εντοπίζει ότι όντως οι τράπεζες κινήθηκαν δόλια και αποκρύβοντας τους κινδύνους της επένδυσης, παρουσιάζοντας τα αξιόγραφα σαν καταθετικά προϊόντα, αλλά και με άλλους τρόπους στην ουσία πήραν τα χρήματα των καταθετών.

Εδώ βεβαίως αναφέρω παρενθετικά ότι η Κεντρική Τράπεζα ως εποπτική αρχή των τραπεζών όφειλε να είχε ενεργήσει προληπτικά εμποδίζοντας τις τράπεζες να λειτουργήσουν όπως η ίδια εκ των υστέρων διαπιστώνει στο πόρισμά της.

Επανέρχομαι στο πόρισμα. Εκεί, με βάση τα δημοσιεύματα του τύπου -που δεν έχουν διαψευστεί από τους ενδιαφερόμενους,  αναφέρονται ως "ηθικοί αυτουργοί" συγκεκριμένα μεγαλόσχημα στελέχη των τραπεζών. Για την τράπεζα Κύπρου μεταξύ των ονομάτων και το τότε στέλεχος της τράπεζας και νυν υπουργός Οικονομικών της Κύπρου Βάσος Σιαρλή. Κατά πόσο μπορεί αυτό να θεωρηθεί αποδεκτό είναι άξιον απορίας. Πώς γίνεται ένας εξ αυτών που είχαν τη γενική εποπτεία για την έκδοση των αξιογράφων και την προώθησή τους στο κοινό με τον τρόπο που αυτά προωθήθηκαν, εγκλωβίζοντας αρκετές χιλιάδες κυπρίων εν αγνοία τους στη δίνη μιας πολύ υψηλού ρίσκου επένδυσης -ώστε οι τράπεζες να βρουν χρήμα για να χρηματοδοτήσουν τις επερχόμενες ζημιές τους- να αλλάζει πλευρά και να κάθεται εκ μέρους της κυβέρνησης πλέον και να διαπραγματεύεται με την τρόικα το μέλλον των αξιογράφων και τη σωτηρία του τραπεζικού συστήματος. Υπάρχει ποτέ περίπτωση ο ίδιος να ζητήσει, σε περίπτωση που χρειάζεται, να διωχθούν οι υπεύθυνοι για το σκάνδαλο; Ή μετά που έκαψε (μαζί με άλλους) μερικές χιλιάδες καταθετών με τον πρότερο βίο του, και αφού απολαυσε ένα πλούσιο εφ' άπαξ, από τη θέση του υπουργού θα δει με άλλο μάτι τα θύματά του;