"Το βρώμικο μυστικό της Eurovision"

Την προηγούμενη εβδομάδα όλη η Ευρώπη, και μέρος του λοιπού πλανήτη, παρακολούθησαν από τηλεοράσεως την εικονική πραγματικότητα του Αζερμπαϊτζάν, μιας χώρας επί της Κασπίας, που τοποθετείται στη Δυτική Ασία και προσπαθεί να γίνει ανατολική Ευρώπη.

Το Αζερμπαϊτζάν φιλοξενούσε τον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision για το 2012 στην πρωτεύουσά του, Μπακού. Η εικόνα που η χώρα ήθελε να δώσει, είναι πως πρόκειται για μια σύγχρονη δημοκρατία με μπόλικο πλούτο. Κάτι το οποίο μάλλον πέτυχε. Τουλάχιστον το δεύτερο κομμάτι, γιατί το πρώτο δεν μπορείς να το μεταδόσεις τηλεοπτικά, σίγουρα το έχει καταφέρει. Πέτυχε δείχνοντας πολλές φορές να μάθουμε ότι στην πρωτεύουσα έχουν ανεγείρει κάποιους τρίδυμους πύργους ονόματι Flame Towers και ένα νέο κλειστό στάδιο 20000 ατόμων, μια "κρουαζέτ", δρόμους, πλατείες, συντριβάνια. Το Μπακού, κατακλυσμένο από τα "πετροδόλαρα", αφού αποτελεί έναν από τους βασικούς προμηθευτές καυσίμου της Ευρώπης, έχει μεταμορφώσει τα τελευταία χρόνια αρκετές περιοχές του, ομοιάζοντας πλέον με ένα Κατάρ, ή  μια Σαουδική Αραβία του Βορρά.

Μακριά όμως από τα φώτα και τη λάμψη της τηλεοπτικής παραγωγής, πόσο φωτεινή είναι η πραγματικότητα; Πόσο σύγχρονη είναι η κοινωνία; Πόσο ελεύθερος είναι πραγματικά ο κόσμος στη χώρα; Πόσο έχει διαχυθεί αυτός ο πλούτος που ήθελαν να δούμε, στο λαό της χώρας στην παιδεία και την ανάπτυξή του; Τελικά, πόσο... δημοκρατία είναι η "Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν"; Και πόσοι από τους 9εκ. κατοίκους του θα μπορούσαν να γεμίσουν τις 20 χιλιάδες των θέσεων του σταδίου όπου φιλοξενήθηκε ο διαγωνισμός τραγουδιού όταν το εισιτήριο των 300 Ευρώ είναι σχεδόν ισότιμο του μέσου μηνιαίου μισθού της χώρας;

Το βρετανικό δίκτυο BBC και η εκπομπή panorama έκαναν μια απόπειρα παρουσίασης και της σκοτεινής πλευράς της χώρας στο ρεπορτάζ τους Eurovision's Dirty Secret.

Panorama: Eurovision's Dirty Secret από AceVideos

Απλά αναλογική

Ο ελληνικός λαός τελικώς μίλησε. Μίλησε, είπε κάτι μάλλον δυσνόητο -αν κρίνω από το πόσες ερμηνείες του εκλογικού αποτελέσματος ακούστηκαν- και εν τέλει θα κληθεί να ξαναμιλήσει σε ένα μήνα. Το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου ήταν τα εικονιζόμενα πιο κάτω.

Μια εβδομάδα μετά τις εκλογές οι αρχηγοί των τριών πρώτων κομμάτων έλαβαν διερευνητική εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας για να αντιληφθούν όλοι ότι αυτά που χώριζαν μεταξύ τους τα κόμματα ήταν - προφανώς - περισσότερα από αυτά που μπορούσαν να τους ενώσουν.

Με ΚΚΕ και Χρυσή Αυγή να δηλώνουν εκ προοιμίου ότι δεν ενδιαφέρονται για συνεργασία το παιχνίδι ήταν μεταξύ των υπολοίπων. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποδεχόταν να συνεργαστεί με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και ο Καμμένος των Ανεξάρτητων Ελλήνων δεν ήθελε ούτε νεκρός το Σαμαρά και τη ΝΔ. Υπό τις συνθήκες φάνηκε πόσο ακατόρθωτη είναι η προσπάθεια δημιουργίας κυβέρνησης στη βάση συνεργασιών κομμάτων στην Ελλάδα.

Με αυτά τα δεδομένα ακούγονταν τουλάχιστον φαιδρές, αν όχι μαζοχιστικές, οι προτάσεις της αριστεράς για χρήση απλής αναλογικής. Ναι, είναι πιο δίκαιο σύστημα και έχει διάφορα στα οποία μπορεί κανείς να δεχθεί ότι είναι καλύτερο από το σημερινό  Η αριστερά στην Ελλάδα δεν μπορεί να συνεννοηθεί μεταξύ της. Στην χώρα κατεβαίνουν 4 συνδυασμοί με όνομα που περιέχει ΚΚΕ (ΚΚΕ, μ-λ ΚΚΕ, ΚΚΕ μ-λ, και ΟΑΚΚΕ) συν ο ΣΥΡΙΖΑ με τις διάφορες συνιστώσες και τις ροές του, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και δεν ξέρω τί άλλο. Σκεφθείτε, έχοντας υπ' όψη αυτό που ζήσαμε την περασμένη εβδομάδα το ενδεχόμενο να μπορέσουν να συσπειρωθούν πίσω από μια κυβέρνηση μερικοί (1-2-3) βουλευτές από καθεμιά τέτοια μικρή παράταξη ή ακόμα πιο δύσκολα αυτές οι παρατάξεις με βουλευτές που δια της απλής αναλογικής θα εκλέγονταν από τη φιλελεύθερη πλευρά.

Κρίση, λογοδοσία και ευθύνη

Το σύνθημα της προεκλογικής καμπάνιας του Δημήτρη Χριστόφια το 2008, όταν κέρδισε τις προεδρικές εκλογές στην Κύπρο ήταν "δίκαιη λύση, δίκαιη κοινωνία", όπως φαίνεται και στη φωτογραφία από την (τότε) παγκύπρια συνδιάσκεψη του ΑΚΕΛ.

Τεσσεράμισι χρόνια μετά την ανάληψη της Προεδρίας και μέσα από ένα διάγγελμα 15 λεπτών ο Πρόεδρος "εξήγησε" στον κυπριακό γιατί δεν κατάφερε το δεύτερο σκέλος της προεκλογικής του δέσμευσης και γιατί απέτυχε στο πρώτο. Κάτι που τον οδηγεί (με βάση τα λεγόμενά του και μόνον) στη μη διεκδίκηση της προεδρίας για μια ακόμα πενταετία. Παρ' όλα αυτά εκτίμησε με βεβαιότητα ότι ο απολογισμός της διακυβέρνησής του ήταν αναμφίβολα θετικός. Αλήθεια με βάση ποιά μετρική; Πώς ακριβώς θεωρεί ότι ήταν θετική η διακυβέρνησή του για τον τόπο; Και γιατί δεν τολμά να επιβεβαιώσει δια της επαναδιεκδικήσεως εκλογής κατά πόσον και ο λαός κρίνει κάτι τέτοιο για τη διακυβέρνησή του; Πού πήγαν τα περί λογοδοσίας του Προέδρου μόνο στο λαό από τον οποίον εξελέγη; Αυτά ήταν που έλεγε μετά το Μαρί. Γιατί για να μπορούσε ο λαός να σας κρίνει κύριε Πρόεδρε, θα έπρεπε πρώτα εσείς να τολμούσατε να σταθείτε ενώπιον του.