29 χρόνων κλείνει σήμερα το "κρατικό" μόρφωμα στον βορρά. Στις ειδήσεις θα ακούσουμε με αυτό το σκωπτικό ύφος για τα "πανηγύρια" που θα γίνουν στα κατεχόμενα για τον εορτασμό της ανακήρυξης Ενδεχομένως θα δούμε και κάποιες δηλώσεις πολιτικών που θα καταδικάζουν την ανακήρυξη του ψευδοκράτους "ενάντια στο διεθνές δίκαιο και στα ψηφίσματα του ΟΗΕ". Οι μαθητές, φαντάζομαι, στα πλαίσια των κεκτημένων τους, θα διοργανώσουν "εκδηλώσεις καταδίκης της ανακήρυξης του ψευδοκράτους" και θα γεμίσουν ασφυκτικά τις κεντρικές καφετέριες και τα καταστήματα των πόλεων.
Κι όμως, το ψευδοκράτος, στα 29 του χρόνια κατάφερε πολλά. Κατάφερε κατ' αρχήν να υπάρχει! Γιατί υπάρχει, όσο και αν φωνάζει (αν φωνάζει και κανείς), όσο και αν διαδηλώνει (αν διαδηλώνει κανείς) και όσα διαβήματα και αν κάνουμε (αν κάνουμε πλέον) σαν Κυπριακή Δημοκρατία. Το κακό είναι ότι υπάρχει πλέον και στη συνήθεια μας. Είχαμε, για πολλά χρόνια, συνηθίσει να ζούμε δίπλα του χωρίς κάποια επαφή πλην της οπτικής, και από το 2003, μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων, αρχίσαμε να ζούμε μαζί με το ψευδοκράτος και αυτό άρχισε να ζει από εμάς.
|
Οδόφραγμα Αγ. Δομετίου. Συνωστισμός οχημάτων που μεταβαίνουν στις κατεχόμενες και τις ελεύθερες περιοχές |
Εσχάτως το ψευδοκράτος κατάφερε να γίνει και οικονομικός μας εταίρος, προσφέροντας και υπηρεσίες στους κάποτε διαδηλώνοντες για το παράνομο της ύπαρξής του Ελληνοκυπρίους. Από υπηρεσίες χαλαρώματος και μασάζ, σε υπηρεσίες τζόγου, πληρωμένου έρωτα, διακοπών, σίτισης και ταξιδίων. Μέσω του "ψευδοκράτους" οι Ελληνοκύπριοι κατάφεραν να απολαμβάνουν δίχως τύψη και ντροπή φθηνές αγορές και υπηρεσίες τόσο στα κατεχόμενα όσο και την Τουρκία. Πλέον οι Ελληνοκύπριοι μπορούν να πολεμήσουν την οικονομική κρίση ψωνίζοντας αχόρταγα μαϊμούδες made in Turkey, απολαμβάνοντας φθηνό ψάρι στο γραφικό λιμανάκι της Κερύνειας και αγοραίο έρωτα στα καλντερίμια της κατεχόμενης Λευκωσίας. Μπορούν επίσης να καταφέρουν με μικρή ταλαιπωρία να επισκεφθούν την Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη και γιατί όχι και το Λονδίνο.
Πλέον τα συνθήματα στον κόμβο του Κολοκασίδη ξεθώριασαν, οι αφίσες στο Λήδρα Πάλας φθάρηκαν από το πέρασμα του χρόνου και ο τοίχος στο οδόφραγμα της Λήδρας έπεσε.
Τα σύνορά μας πια είναι όπου μπορεί να μας οδηγήσει η τσέπη μας.