Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;

Η -για ακόμα μια φορά υπεροπτική- παρουσία του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας στην διερευνητική επιτροπή για την οικονομία δεν επιφύλαξε για μας κάποια έκπληξη. Η περιφρονητική του στάση στα μέλη της επιτροπής, η αναίδής απαίτησή του να θέσει αυτός τους όρους της εξέτασής του, το θράσος του να φύγει από την επιτροπή αρνούμενος να καταθέσει και τελικά ο ισχυρισμός του ότι η επιτροπή επιχείρησε να τον φιμώσει είναι ακριβώς ότι κανείς περίμενε από τον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Η φυσική συνέχεια της παρουσίας του επί 5 συναπτά έτη στο ύπατο αξίωμα της Δημοκρατίας. Η λογική προέκταση της αντίδρασής του μετά την έκρηξη στο Μαρί, όταν αποκαλούσε πραξικοπηματίες όσους διαδήλωναν στην Κύπρο για την καταστροφή που η αναποτελεσματικότητα και η αδιαφορία των χειρισμών της κυβέρνησής του επέφεραν. Η αναμενόμενη εποδός του μνημειώδους τρόπου με τον οποίο δήλωνε μπροστά στο κομματικό του ακροατήριο πως "ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απορρίπτει κατηγορηματικά το πρόσιμα της επιτροπής Πολυβίου".

Για αυτό τον λόγο και πάλι είχε μαζευτεί ολόκληρο το κομματικό του ακροατήριο στην αίθουσα. Αυτό περίμεναν και αυτό ήθελαν να γίνει. Αυτός είναι ο Δ. Χριστόφιας. Και δυστυχώς αυτό έπρεπε να το είχε προσέξει το 53% του λαού που ελαφρά τη καρδία το 2008 τον οδήγησε στο τιμόνι του κράτους.

ΟΧΙ, λαϊκιστικά, υποκριτικά και εκ του ασφαλούς

Στη λογική "ας βγάλουν οι άλλοι τα κάστανα από τη φωτιά λαμβάνοντας μια απόφαση την οποία θα μπορώ εγώ για χρόνια μετά να κατακρίνω" κινήθηκαν τα δυο κοινοβουλευτικά κόμματα ΑΚΕΛ και ΕΔΕΚ στην (τυπική) συζήτηση για κύρωση της μνημονιακής σύμβασης. Σημειώνω το τυπική λόγω του ότι τα κόμματα από τον Νοέμβριο του περασμένου έτους εγκρίνουν στην ολομέλεια της κυπριακής βουλής νόμους που τίθενται στα πλαίσια του μνημονίου συναντίληψης με την τρόικα των δανειστών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έχοντας λοιπόν ήδη επικυρώσει κατ' ουσίαν τη δανειακή σύμβαση η χθεσινή φιέστα αποτελούσε απλά την ευκαιρία να ακουστούν για άλλη μια φορά οι λαϊκιστικές κορώνες που θα επέτρεπαν στα κόμματα να ξανακοιτάξουν και να μαζέψουν τα ποίμνια τους.

Στο ΑΚΕΛ που έχει στο επόμενο διάστημα ένα βασικό στόχο, κτυπώντας όσο γίνεται περισσότερο την κυβέρνηση -κομπάζοντας παράλληλα για την ανάγκη ενότητας την οποία το κόμμα δηλώνει έτοιμο να υπηρετήσει αλλά δεν το αφήνουν οι χειρισμοί της κυβέρνησης- ώστε να φανατίσει και να ξανασυσπειρώσει τους οπαδούς του, οι οποίοι καλούνται να απομακρύνουν απο τη μνήμη τους την λαίλαπα της πενταετούς διακυβέρνησης του τόπου από τον γενικό τους γραμματέα. 

Στην ΕΔΕΚ από την άλλη που αντιμετωπίζουν σοβαρό θέμα επιβίωσης βλέποντας αυτό που κάθε νουνεχής έβλεπε όταν το κόμμα αποφάσιζε να στηρίξει τον Γ. Λιλλήκα στις προεδρικές. Ότι η ανάσταση Λιλλήκα από το χρονοντούλαπο και με τις ψήφους της ΕΔΕΚ θα έδινε στον φιλόδοξο πολιτικό τη δύναμη -τουλάχιστον προσωρινά- να εμφανιστεί με κάποιο πολιτικό φορέα που θα αλώσει τις ψήφους από τον χώρο του κέντρου με κύριο θύμα την ίδια την ΕΔΕΚ. Ήδη το κόμμα στις τελευταίες του εμφανίσεις και με τον κ. Λιλλήκα να έχει ήδη εξαγγείλει την ίδρυση του κινήματός του αγωνίζεται να αποδειχθεί πιο Λιλλήκας από τον Λιλλήκα, τόσο στην αντιμνημονιακή στάση όσο και στα άλλα θέματα, ενώ παράλληλα δια μηνυμάτων προσπαθεί να αποτρέψει τα μέλη της από του να αποσκιρτήσουν προς το νέο κίνημα..

Υπό αυτό το πρίσμα και με τις συνθήκες να είναι περισσότερο από ασφυκτικές για την επιβίωση της χώρας γινόμασταν μάρτυρες άλλης μιας ολομέλειας της κυπριακής βουλής -χθες- στην οποία ακούστηκαν φανφάρες, ευχολόγια, ευφυολογήματα, θεωρίες συνωμοσίας και κορώνες που μιλούν στο θυμικό αλλά καμία απολύτως ορθολογική (δε συζητώ καν για εφικτή ή πλήρη, απλά μια άλλη ορθολογική) πρόταση για κάποια εναλλακτική διαδρομή εξεύρεσης των απαιτούμενων χρημάτων για συνέχιση λειτουργίας του κράτους χωρίς την παρουσία της Τρόικας των δανειστών ή κάποια άλλη, οποιαδήποτε, λύση χρεοκοπίας, διαγραφής χρέους, κινέζων, κροίσων, αρειανών, τζόκερ... 

Με αυτά υπ' όψη είναι που τρέμει κανείς για το μέλλον της χώρας στα χέρια μιας τόσο εμφανούς ανευθυνότητας που απο τη μια μας οδήγησε στην καταστροφή και από την άλλη επιμένει να μας εξοντώσει πλήρως απλά για να σώσει τα κομματικά της προσχήματα και νούμερα. Για μια τόσο μεγάλη ανευθυνότητα μιλάμε. Του να λέμε όχι και θα τα καταφέρουμε λες και πρόκειται για έκθεση ιδεών και όχι για πραγματικό πρόβλημα που αποτιμάται σε πολύ απτά και καθημερινά θέματα που πρέπει να λειτουργήσουν. Μισθοί, συντάξεις, κρατικές πληρωμές για προμήθειες και έργα. Όλα αυτά θα έπρεπε να τύγχαναν απάντησης από κάθε έναν εκ των ψηφισάντων ελαφρά τη καρδια όχι. Το όχι και βλέπουμε δεν αποτελεί αξιοπρεπή στάση. Το όχι και βλέπουμε το επιχειρήσαμε με απελπιστικά άσχημα αποτελέσματα στις 15 Μαρτίου όταν βρεθήκαμε μετά το "όχι" να κοιτάζουμε ως επαίτες στη Ρωσία και να προσπαθούμε να προτείνουμε λύσεις τύπου "Ραδιομαραθωνίου" για να επιβιώσει ο κράτος.

Η προσμονή της λύτρωσης

Σκίτσο του Πιν, Φιλελεύερος

Όπως θα έχετε προσέξει το τελευταίο διάστημα σχεδόν απέχω από το blog. Σε σημείο μάλιστα που δεν ασχολήθηκα καν με κάποια δημοσίευση για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές στην Κύπρο. Μια κρίσιμη εκλογική μάχη κυρίως λόγω της επικίνδυνα κρίσιμης κατάστασης στην οποία περιήλθε η Κύπρος και η κοινωνία της ένεκα της μαύρης πενταετίας που διήνησε ο τόπος από το 2008 ως σήμερα.

Έχω την αίσθηση ότι η αποχή μου αυτή οφείλεται στην απίστευτη απέχθεια και την αηδία που ένιωθα όποτε σκεφτόμουνα τα κοινά κατά το τελευταίο διάστημα. Δεν υπήρξε άλλη περίοδος της ζωής μου που συσχέτιζα τόσο έντονα την αηδία και τα κοινά. Δεν υπήρξε άλλωστε και άλλη περίοδος στη ζωή μου που έβλεπα γύρω μου τόση απόγνωση και μαρασμό. Τόση ερημιά και απελπισία στις ζωές και τα αισθήματα των ανθρώπων.

Το πιο τραγικό; Σε αυτή την κατάσταση δεν ήμουν μόνος. Δεν είχα πάθει εγώ κάποιου είδους παράκρουση, ούτε αντιπάθησα την κατάσταση αυτή από την πρώτη μέρα. Είναι κάτι που συσσωρεύθηκε από τις δράσεις και τις αντιδράσεις της κυβερνήσεως σε διάφορα ερεθίσματα και καταστάσεις. Και είναι κάτι που το βλέπω και το αισθάνομαι σε όλη την κοινωνία. Φοιτητές που θέλουν να δικαιούνται να έχουν όνειρα, νέους οικογενειάρχες που θέλουν να ξέρουν ότι θα υπάρχει μέλλον για τα παιδιά τους, γονείς που απογοητεύονται βλέποντας τα παιδιά τους να να ζουν σε μοίρα χειρότερη από αυτούς. 

Αυτή η κατάσταση κορυφώθηκε μετά την έκρηξη στο Μαρί. Αηδία, οργή και θυμός, ένας συνδυασμός των συναισθημάτων αυτών οποτεδήποτε έβλεπα ή άκουγα τον Πρόεδρο να μιλά, απογοήτευση και απελπισία όταν συνειδητοποιούσα τί έλεγε. Αποστροφή για το πόσο πολύ έχει ευτελισθεί ο Θεσμός από το άτομο. Η προεδρική δημοκρατία μπορεί να είναι ένα επικίνδυνο πολίτευμα. Και το ζήσαμε όλοι.

Είχαμε αρχίσει από νωρίς να παίρνουμε γεύση του τί θα ακολουθούσε. Ήταν οι "εισβολές των δυο μητέρων πατρίδων, ήταν οι δηλώσεις περί αλώβητης οικονομίας και η συνακόλουθη αδράνεια όταν όλοι έβλεπαν το τσουνάμι να πλησιάζει και όταν όντας σε ύφεση δίνονταν αυξήσεις στο προσωπικό του κράτους, ήταν οι λίστες διορισμών που διέρρεαν σωρηδόν. Και μετά, το γινάτι, η ατολμία δράσης, όταν ψήφιζε το "κούρεμα" στα ελληνικά ομόλογα αρνούμενος να μιλήσει με την Κεντρική Τράπεζα για τις συνέπειες, όταν στοίβαζε τα πυρομαχικά στο Μαρί αρνούμενος να δεχθεί ότι άλλοι μπορεί να ήξεραν καλύτερα, όταν με θράσος ακόμα και στο τέλος προτιμούσε να κόψει τα επιδόματα βοήθειας από ομάδες του πληθυσμού όπως οι ανάπηροι αλλά δεν άλλαξε τη θέση του για να προχωρήσει, παραδείγματος χάριν, στην παραχώρηση αδειών για καζίνο -κάτι που με μαθηματική ακρίβεια θα έφερνε περισσότερα και σιγουρότερα έσοδα στα κρατικά ταμεία και αυτό το ύφος του αλάνθαστου και μαζί του κατατρεγμένου και του πολεμούμενου από μια διαπλανητική συνωμοσία. Λες και όλοι οι υπόλοιπο άλλη δουλειά δεν έχουν από το να πολεμούν την κυβέρνηση της Κύπρου για να αποτύχει επειδή αυτή νομίζει (και είναι περήφανη για αυτό που νομίζει) πως είναι κομμουνιστική. Λες και δεν έφθαναν οι ενέργειες (και μη) της κυβέρνησης, χρειαζόταν και συμπαιγνία του σύμπαντος για να οδηγηθούμε στην καταστροφή.

Εδώ και ενάμιση χρόνο, μετά την καταστροφή στο Μαρί, ουσιαστικά δεχόμαστε ως κοινωνία στωικά τα απανωτά χαστούκια στην περηφάνια μας, στη ζωή μας στην καθημερινότητα μας και μετράμε τις μέρες. Μετράμε τις μέρες μέχρι τη λύτρωση μας. Η 17η Φεβρουαρίου μπορεί είναι μέρα λύτρωσης. Είναι η μέρα που η ελπίδα μπορεί να επανέλθει στον τόπο, αρκεί να φύγουν αυτοί που οδήγησαν και ακολούθως έσπρωξαν τον τόπο στον γκρεμό και ακόλουθα, χωρίς ίχνος αιδούς, επαίρονται για τα κατορθώματα της διακυβέρνησής τους. Οποιοσδήποτε άλλος είμαι βέβαιος ότι μπορεί καλύτερα. Άλλωστε τί μπορεί να είναι χειρότερο από αυτό που περάσαμε; Εύχομαι προσεκτική ψήφο και καλή λύτρωση σε όλους μας. 

Παράπλευρες απώλειες της "καπνοαπαγόρευσης"

Τα στατιστικά του εθνικού οργανισμού υγείας της Αγγλίας έδειξαν μια παράπλευρη απώλεια μετά την εφαρμογή του νόμου της "καπνοαπαγόρευσης" σε κλειστούς δημόσιους χώρους και χώρους εργασίας το 2007. Σύμφωνα με δημοσίευση που έγινε στο περιοδικό Pediatrics, οι εισαγωγές σε νοσοκομεία με παιδικό άσθμα σημείωσαν απότομη κάμψη της τάξης του 12,3% κατά τον πρώτο χρόνο της εφαρμογής του μέτρου απαγόρευσης του καπνίσματος. Οι ερευνητές μάλιστα εντόπισαν συνεχιζόμενη πτώση στους δείκτες του άσθματος και για τα επόμενα χρόνια. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Imperial College του Λονδίνου οι αριθμοί αυτοί αφορούν μείωση κατά 6802 εισαγωγές παιδιών με άσθμα σε νοσοκομεία κατά τα τρια πρώτα χρόνια της εφαρμογής του μέτρου, ενώ τα προηγούμενα χρόνια ο ρυθμός αύξησης των κρουσμάτων ήταν 2,2% με μέγιστο κατά το 2006/7 όταν έγιναν 26,969 εισαγωγές. Παρόμοια αποτελέσματα αναφέρθηκαν και στη Σκοτία όταν εφαρμόστηκε το εν λόγω μέτρο αλλά και στην Β. Αμερική. Επιπρόσθετα για το Λονδίνο έχουν παρατηρηθεί και μειωμένα περιστατικά καρδιακών προσβολών.

Όλα αυτά σε κάποια άλλα μέρη του πλανήτη γιατί στην "μικρή Κύπρο" απλά περάσαμε τυπικά τον νόμο γιατί "έτσι επέβαλλε η Ευρώπη" και από εκεί και πέρα θεωρούμε σαν κρυμμένοι στρουθοκάμηλοι πως όλα είναι εντάξει. Οι ιδιοκτήτες νυκτερινών κέντρων και καφετεριών είχαν διαμαρτυρηθεί πως το μέτρο θα τους έκλεινε, οι καπνιστές μίλησαν για τα δικαιώματά τους, οι αστυνομία προέβη σε 2000 τόσες καταγγελίες κατά το 2011 οπότε όλα θεωρείται ότι λειτουργούν ρολόι. Παράλληλα όλες οι καφετέριες βρήκαν μια ευκαιρία με την αφορμή της δημιουργίας χώρων καπνιστών και έφτιαξαν ένα αυθαίρετο θερμοκήπιο με τζάμια και πλαστικά στις βεράντες τους έχοντας αυξήσει την κάλυψη του χώρου τους αρκετά και όλα συνεχίζουν σαν άλλοτε.

Στοιχεία στη δημοσίευση: C. Millett et al. 'Hospital Admissions for Childhood Asthma After Smoke-free Legislation in England' Pediatrics 2013;131:1–7 doi: 10.1542/peds.2012-0001

Συνομιλία με ψηφοφόρο Χριστόφια

Μια τηλεφωνική φάρσα σε μια κύπρια ψηφοφόρο, που είχε κάνει το 2008, μετά την εκλογή στην Προεδρία της Δημοκρατίας του Δημήτρη Χριστόφια.

Εκτός της συνεννόησης που είναι για βραβείο, έχει ενδιαφέρον το με πόση χαρά περίμενε την (μαύρη εκ του αποτελέσματος) πενταετία η ψηφοφόρος για "να δεί και καμιά άσπρη μέρα", αλλά και το ότι ο Αποστόλης κάνοντας μια τηλεφωνική φάρσα σε μια μέση κύπρια ψηφοφόρο το 2008 δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι σχεδόν θα είχε προβλέψει τα κυβερνητικά μέτρα λιτότητας που θα εφάρμοζε η αριστερή κυβέρνηση της Κύπρου τεσσεράμισι χρόνια μετά...