Πολιτική με τρίχες

Είναι η είδηση που μου έκανε εντύπωση διαβάζοντας τον σημερινό τύπο. Στο Ιράν έχει εκδοθεί απαγόρευση στα ανδρικά κομμωτήρια να κάνουν κομμώσεις "δυτικού τύπου". Ενώ η ποινή για τα κομμωτήρια που δεν υπακούσουν θα είναι αφαίρεση της άδείας τους.

Βεβαίως η απορία πώς ακριβώς μετράται το ποσοστό δυτικότητας στο κούρεμα μάλλον βασανίζει αρκετούς κομμωτές στο Ιράν. Οπότε οι Ιρανοί στο κούρεμα θα ακολουθήσουν πλέον το Σινο-ινδικό μοντελό, ενώ το hairstyling αν θα πάτε... Ιράν ξεχάστε το.

Επίπεδο... δάπεδο!

Σύμφωνα με το BBC, το πρόβλημα που ακολουθεί είναι ένα ενδεικτικό διαγνωστικό μαθηματικό πρόβλημα που τίθεται σε πρωτοετείς φοιτητές σε βρετανικά πανεπιστήμια (συγκεκριμένα η άσκηση λήθφηκε από "well known and respected" English university όπως αναφέρει η ιστοσελίδα).
Το παράδειγμα τίθεται σε αντιπαραβολή με ένα ενδεικτικό πρόβλημα που τίθεται σε κινέζους μαθητές υποψήφιους για εισαγωγή σε πανεπιστήμια, κάνοντας μιά συζήτηση για το κατά πόσο το επίπεδο των άγγλων μαθητών είναι ικανό να αντιπαραβληθεί με το αντίστοιχο των κινέζων.Κρίνοντας πάντως από το επίπεδο των μαθηματικών των εισαγωγικών από ότι φαίνεται οι πρώην αποικιοκράτες, έχουν ξεπεραστεί στο θέμα προ πολλού και από τους εν Κύπρο ιθαγενείς! Αφού παρόμοιες ασκήσεις δεν θυμάμαι να μας απασχολούσαν μετά την πρώτη λυκείου... Τώρα ανακάλυψαν τους κινέζους;

Σημειώνω ότι η Βρετανική ένωση Χημείας έχει ανακοινώσει διαγωνισμό με βραβείο σε κάποιον από όσους θα στείλουν ορθώς λυμένο το.. κινέζικο πρόβλημα.

Η... ανακάλυψη ήταν της Jo

Τάδε έφη Παττακός...

Μιλώντας στον Γιώργο Μαλούχο στον ΣΚΑΪ σε μια ειδική εκπομπή "Ντοκουμέντα" ο δικτάτωρ Παττακός διερωτήθηκε πού ήταν οι αντιστασιακοί τις πρώτες ώρες μετά την εκδήλωση του πραξικοπήματος. "Γιατί δεν βγήκε κανείς στον δρόμο, πρίν ορκιστεί η κυβέρνηση, να μας πεί πηγαίντε σπίτι σας", διερωτήθηκε. Οπότε λογικά η ερώτηση του δημοσιογράφου, δηλαδή αν το απαιτούσε ο λαός θα φέυγατε, δεν θα κατεβάζατε τανκς; Και η απάντηση: Ναι θα κατεβάζαμε τα τανκς. Θα γινόταν μακελειό μέσα στην Αθήνα...

Επίσης μας ενημέρωσε ότι η μάνα του δεν ενέκρινε τις πράξεις του, ζητώντας του μάλιστα εξηγήσεις για το γιατί "έκαναν αυτά τα πράγματα"!

Ήταν που ήταν ο Παττακός, τώρα που γέρασε... ξεκούτιανε τελείως.

Πανεπιστημιακές επιχειρήσεις ΑΕ

Εντός διμήνου αναμένεται η απόφαση του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου κατ' εισήγησην του ευρωπαίου γενικού εισαγγελέα, με την οποία θα υποχρεώνεται η Ελλάδα να αναγνωρίσει τους τίτλους σπουδών ευρωπαϊκών πανεπιστημίων που χορηγούν Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών (ΚΕΣ) στην Ελλάδα. Μια απόφαση που όπως το βλέπω δεν θα αφήσει πάλι τους φοιτητές στα αμφιθέατρα.

Η κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα αναφορικά με το θέμα είναι η εξής, αφού διευκρινίσω ότι δεν έχω σχέση με νομική (μάλλον ευτυχώς) και εκεί ίσως η ανάλυση λίγο θα πάσχει. Με βάση το σύνταγμα απαγορεύεται η λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Τα ιδιωτικά ΚΕΣ λοιπόν δεν υπάγονται ως εκπαιδευτικά ιδρύματα στο υπουργείο παιδείας αλλά ως επιχειρήσεις στο υπουργείο ανάπτυξης. Έτσι δηλαδή στην Ελλάδα λειτουργούν επιχειρήσεις οι οποίες χορηγούν βάσει συμφωνιών με ξένα - κυρίως αγγλικά - πανεπιστήμια τίτλους σπουδών ξένων πανεπιστημίων, τους οποίους με βάση το κοινοτικό δίκαιο η Ελλάδα πρέπει να αναγνωρίσει, εφόσον πρόκειται για αναγνωρισμένα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια.

Από αναλύσεις διαφόρων νομικών και καθηγητών πανεπιστημίου κατάλαβα ότι ο μόνος τρόπος να ελεγχθεί τί στο καλό τύπου πτυχία χορηγούνται και πόσο ανταποκρίνονται στο γνωστικό τους αντικείμενο οι κάτοχοι των πτυχίων, είναι να υπάρξει μια επιτροπή αξιολόγησης των κέντρων. Αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να γίνουν τα ΚΕΣ ιδιωτικά πανεπιστήμια, αλλά αυτό είναι αντισυνταγματικό, και οποιαδήποτε προσπάθεια αλλαγής του καθεστώτος μάλλον θα προσκρούει στην στείρα άρνηση τόσο του μπλόκ καθηγητών-φοιτητών όσο και στο μπλόκ αριστεράς-εκάστοτε_λαϊκίζουσας_ αντιπολίτευσης_στην_βουλή. Επομένως η κυβέρνηση δεν βλέπω να καταφέρνει (στην επόμενη βουλή) να περάσει εύκολα οποιαδήποτε αναθεώρηση είτε για το καλό είτε για το κακό.

Με αποτέλεσμα να βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα:
είτε να εξακολουθεί να μην αναγνωρίζει τα πτυχία, παραβιάζοντας την ευρωπαϊκή νομοθεσία, και να καταβάλλει ημερήσια πρόστιμα στην ΕΕ και αποζημιώσεις στους επηρεαζόμενους πτυχιούχους που θα καταφεύγουν στα δικαστήρια
είτε να αναγνωρίσει τα πτυχία των ιδιωτικών σχολών, παραβιάζοντας το σύνταγμα και διατηρώντας ένα ανεξέλεγκτο σύστημα χορήγησής αυτών αφού δεν θα υπάρχει ο τρόπος ελέγχου και επιβολής κανόνων στην "ακαδημαϊκή" λειτουργία των ΚΕΣ.

Φυσικά μια τυχόν αναθεώρηση του άρθρου 16 περί δημοσίων πανεπιστημίων φυσιολογικά ξυπνά σκέψεις για το τί σκοτεινό κρύβει από πίσω της και πώς θα επιχειρηθεί να ανοίξουν παράθυρα για να γίνουν επιχειρήσεις πώλησης πτυχίων. Στην Ελλάδα είμαστε άλλωστε. Αλλά μήπως αντί της στάσης της πλήρους άρνησης σε οποιαδήποτε αλλαγή, θα ήταν πιο αποδοτικό και πίο προς το συμφέρον όλων να συζητούσαμε τόσο καιρό για το πώς μπορεί να τροποποιηθεί το ισχύον σύστημα ώστε να δημιουργούνται και να λειτουργούν σε υγιή βάση καί ιδιωτικά καί δημόσια πανεπιστήμια; Έτσι κι αλλιώς όπως φάνηκε και σε άλλες, πολλές περιπτώσεις η προσπάθεια να σταματήσουμε τον χρόνο και την εξέλιξη είναι μάταιη.

Αντάρτικο στα Λύμπια

Άλλη μια χρυσή σελίδα σοβαρής άσκησης πολιτικής γράφεται (γράφτηκε) αυτές τις μέρες στην Κύπρο. Και μάλιστα στα Λύμπια. Εκεί όπου μετά από μακροχρόνιες συζητήσεις, καυγάδες, δηλώσεις και αντιδηλώσεις αποφασίστηκε να δημιουργηθεί ο χώρος υγειονομικής ταφής υπολειμμάτων για την Λευκωσία. Σε περιοχή πέντε χιλιόμετρα μακριά την κωμόπολη.

Και όμως οι κάτοικοι φάνηκαν αποφασισμένοι. Χρησιμοποιώντας ένα επιχείρημα που ουσιαστικά δεν στέκει, αυτό της υγείας των κατοίκων, αρκετά εφφέ, και παραλύοντας για λίγες ώρες τον αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας Λάρνακας κατάφεραν να ματαιώσουν τα σχέδια. Τουλάχιστον για την ώρα.

Ο λόγος της ματαίωσης ουσιαστικά είναι ένας. Ο ξεβράκωτος τρόπος άσκησης της πολιτικής στην Κύπρο. Η τακτική του όποιος φωνάζει και τον υποστηρίξω θα με ψηφίσει, μπήκε στην πρώτη γραμμή από τα κόμματα, με κύριο βιολί την αντιπολίτευση, αλλά και σημαντική συμμετοχή από την συγκυβέρνηση. Το αποτέλεσμα, ο πρόεδρος της Βουλής παρενέβη, και ουσιαστικά διαγράφοντας με μια μονοκονδυλιά τους θεωρητικά σοβαρούς και μελετημένους σχεδιασμούς των αρμοδίων για την δημιουργία του ΧΥΤΥ, έσπρωξε το έργο λίγο πιο πέρα. Λιγότερο από ένα χιλιόμετρο.

Εκεί πια δεν έχει επίπτωση στην υγεία των κατοίκων βλέπετε. Ο χώρος πια δεν θα επιρεάσει τόσο πολύ την αξία της γής στα Λύμπια. Γιατί αυτό ήταν το πάπλωμα. Γι' αυτό είχαν βγεί τα παιδιά στους δρόμους φωνάζοντας "δεν είμαστε καλά, δεν έχουμε μυαλό". Όλοι το ξέρουν αυτό, και οι πολιτικοί που πήγαν να συμπαρασταθούν στους "Λυμπιανούς" δείχνοντας "κατανόηση" και υποσχόμενοι "κάτι να κάνουν". Όλοι ήξεραν, όπως και σε όλα τα ζητήματα όλοι ξέρουν την αλήθεια. Απλά ο ρόλος τους δεν έχει να κάνει με την αλήθεια. Η πολιτική είναι η τέχνη της εκμετάλλευσης των συγκυριών. Τις περισσότερες φορές για ίδιον όφελος. Αυτό βολεύει και πολιτικούς και λαό.

Το φαινόμενο Ματσάκης (και οι άγγλοι)

Στο επάγγελμα είναι ιατροδικαστής. Αφίχθηκε στην Κύπρο ως τέτοιος πριν αρκετά χρόνια - γύρω στο 1994 - όταν ακόμα ο Δημήτρης Μάμας έψαχνε στον Κοτσιάτη πτώματα. Η παραμονή του στο υπουργείο υγείας έληξε επεισοδιακά ένα απόγευμα στους χώρους στάθμευσης του υπουργείου. Ακολούθησε ιδιωτική καριέρα και παράλληλα ενετάχθη στην πολιτική ως βουλευτής - ακτιβιστής.

Από τα πρώτα του βήματα αρχίζει τις καταδρομικές επιχειρήσεις στο εθνικό Πάρκο του Ακάμα, χώρους του οποίου οι αγγλικές βάσεις χρησιμοποιούσαν ως πεδίο βολής. Η ανακίνηση του θέματος οδηγεί στην απαγόρευση της χρήσης του χώρου από τις αγγλικές βάσεις και στην καταξίωση του καταδρομέα βουλευτή ως "μικρού ήρωα"! Μετά από αυτό αρχίζει η νέα προσπάθεια με τίτλο "έξω οι βάσεις από την Κύπρο". Και σε αυτή την προσπάθεια βρίσκει αρκετούς υποστηρικτές.

Γιατί οι Κύπριοι αν και σαφώς αγγλολάγνοι, κατά βάθος έχουν ένα διχασμό στο αν θέλουν τους "Εγγλέζους" ή όχι. Φυσικά ο συγκεκριμένος διχασμός φουντώνει όποτε κάποιος Κύπριος ελεγχθεί από την αστυνομία των Βάσεων, οπότε και όλοι με ομοβροντία θέλουν τις βάσεις "έξω από την Κύπρο", αλλά αγνοείται όταν τα ελικόπτερα και τα μέσα των βάσεων χρησιμοποιούνται για να σβήνουν πυρκαγιές στα κυπριακά δάση, αναλαμβάνουν την έρευνα και την διάσωση στο FIR Λευκωσίας όταν το ελικόπτερο της αστυνομίας "δεν πετά", ή η Δημοκρατία αποδεικνύεται ανύπαρκτη κλπ.

Ο Μάριος Ματσάκης λοιπόν συνεχίζει τις "ακτιβιστικές" του ενέργειες μέσα στις βάσεις και συλλαμβάνεται αρκετές φορές. Πάντοτε επεισοδιακά και πάντοτε υπό τα βλέμματα των δημοσιογράφων αφού κάθε ακτιβιστική του κίνηση θα καλύπτεται σίγουρα από κάποια κάμερα. To 2001 η σύλληψή του μαζί με κινηματογραφιστή του Σίγμα μέσα στις βάσεις και η "εθνεξέγερση" που προκάλεσε κυρίως ο τηλεοπτικός σταθμός οδήγησαν στα χειρότερα επεισόδια μεταξύ Κυπρίων και Άγγλων από το 1955.

Πρόσφατα είχε προκαλέσει με σπρέι ζημιές στα εμβλήματα των βάσεων και αλυσοδεθεί σε στρατιωτική κεραία και γι' αυτό υπήρχε ένταλμα σύλληψής του. Επισκεπτόμενος με μέλη του Ευρωκοινοβουλίου - γιατί από το 2004 είναι ευρωβουλευτής - τις βάσεις συλλαμβάνεται. Αμέσως στα κανάλια γίνεται ο τυπικός χαμός. "Τον βασάνισαν" λέει το Σίγμα. "Κακομεταχειριστήκαν" λέει ο ΑΝΤ1 για να προσθέσει στον τίτλο του "Κτύπησαν και έδεσαν τον Ματσάκη σε ελικόπτερο". Αμέσως όλα τα κόμματα στο πόδι και δια εκπροσώπων καταδικάζουν και φωνάζουν. Επί 3 μέρες το θέμα συζήτησης στα κυπριακά μέσα γίνεται η "ομηρία" Ματσάκη.

Οι βάσεις δεν έφυγαν βεβαίως και μάλλον δεν θα φύγουν - ούτε έτσι, ούτε αλλιώς. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Μάριος Ματσάκης θα επανέλθει στο μέλλον και θα ξαναγίνει πρώτο θέμα για αρκετό καιρό για κάποια από τις απελευθερωτικές του ενέργειες.

Nollywood

Όλοι έχουμε φυσικά ακουστά το «Hollywood» τον ιερό χώρο της αμερικανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας και εν μέρει ιδεολογίας. Λιγότεροι μάλλον έχουν ακουστά την ινδική κινηματογραφική απάντηση και τους ινδούς αστέρες του «Bollywood».

Σήμερα έμαθα την ύπαρξη του Nollywood. Του Νιγηριανού Hollywood. Με τάξεις μεγέθους μικρότερα budget στις παραγωγές, και ταινίες που θυμίζουν λίγο φοιτητικές – ίσως και παλαιότερες ελληνικές – παραγωγές το Nollywood, κυκλοφορεί κάθε χρόνο γύρω στις 2000 ταινίες. Το συνολικό ποσό που δαπανάται δεν ξεπερνά τα 2,5 εκατομμύρια δολάρια. Δεν αγγίζει δηλαδή καν το κόστος παραγωγής ενός (!) μόλις επεισοδίου της σειράς Friends – του οποίου το κόστος ανερχόταν στα 6,5 εκατομμύρια!

Κατά μέσο όρο οι ταινίες πωλούν γύρω στα 50000 αντίγραφα, στην τιμή του ενός με δύο δολαρίων ενώ οι μεγάλες επιτυχίες μπορεί να πωλήσουν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δίσκους.

Απλά μαθήματα Δημοκρατίας

Πρώτη και μεγάλη αρχή της Δημοκρατίας είναι ο λαός να ψηφίζει. Σε μια, κάποια μέρα, θα πρέπει ο λαός μαζικά να προσέλθει στις κάλπες για να αναδείξει αυτόν που προτιμά στην εξουσία. Στην όποια εξουσία.

Δεύτερη αρχή είναι ότι η λάϊκο-μαζική ετυμηγορία γίνεται σεβαστή, αν εκλέγει αυτόν που επιθυμείται. Αν όχι, με πλήρη σεβασμό στην λαομάζα, τα αποτελέσματα θα «μαγειρευτούν» αναλόγως, θα γίνουν οι αναγκαίες και πάντα υπόγειες συμφωνίες, και με τις απαραίτητες προφάσεις και αιτιολογήσεις, εννοείται για το γενικότερο (sic) καλό θα προβληθεί ως δημοκρατικό και δίκαιο, το προαποφασισμένο, και βέβαια δημοκρατικά επικυρωμένο, αποτέλεσμα.

Τρίτη αρχή και βασική επίσης, είναι η επιβολή των αποφάσεων που προήλθαν από το «μαγείρεμα» της δεύτερης φάσης και η πρακτική πλέον εφαρμογή τους, πάντα με σεβασμό στην λαϊκο-μαζική ετυμηγορία. Γιατί ας μην το ξεχνάμε, πάνω από όλα η απόφαση είναι του λαού. Ή τουλάχιστον αυτό τον θέλουμε να πιστεύει.

Κάπως έτσι θεωρείται η λειτουργία της Δημοκρατίας στην Εκκλησία της Κύπρου (Δημόσια Εταιρεία ΛΤΔ). Με περίπου αυτό το σύστημα και με το απαραίτητο μαγείρεμα εξελέγη τον περασμένο Νοέμβριο ο νέος Αρχιεπίσκοπος. Τώρα θα χρειαστεί να εκλεγούν Μητροπολίτες σε μισή ντουζίνα μητροπόλεις. Τα ονόματα όμως τα έχουν ήδη συμφωνήσει όσοι μετείχαν στον νικητήριο «ιερό» συνασπισμό κατά το μαγείρεμα και την όλη διαδικασία που προαναφέρθηκε. Οπότε αυτό που χρειάζεται είναι απλά να γίνουν εκλογές με ένα υποψήφιο στην κάθε Μητρόπολη και ο λαός-μάζα να ψηφίσει αυτόν! Έλα όμως που υπάρχουν και άλλοι που θέλουν να διεκδικήσουν τον κάθε θρόνο. Πώς θα ξεπεράσει αυτό το πρόβλημα η Αρχιεπισκοπή, ώστε να τηρηθεί η συμφωνία που προήλθε από το μαγείρεμα;

Εδώ θυμόμαστε την «Ομόνοια» του λαού. Και παίζοντας με το σλόγκαν δεν είναι δυνατόν να διχάσουμε την λαο-μάζα, δηλώνεται ευθαρσώς και προς όλους ότι δεν θα επιτραπεί να γίνουν «ρεζιλίκια» που θα διχάσουν το ποίμνιο (φαντάζομαι εννοούν όπως αυτά που έγιναν τον περασμένο Νοέμβριο). Ρεζιλίκια πλέον οι της Εκκλησίας της Κύπρου ονομάζουν το να θέσει κάποιος υποψηφιότητα σε μια «δημοκρατική» εκλογική διαδικασία.

Έτσι για χάρη της ομόνοιας η «Δημοκρατική Εκκλησιαστική» θεώρηση επιβάλλει τον ένα υποψήφιο για κάθε θέση ο οποίος θα υπερψηφίζεται ομόφωνα. Έτσι χρησιμοποιούμε και την Δημοκρατία, αφού ο καθένας επιλέγει ελεύθερα αυτόν που του επιβάλλει ο Αρχιεπίσκοπος, και επιτυγχάνεται η Ομόνοια του λαού.