Ψηφίδες ειλικρίνειας

"Εσύ είσαι μεγαλύτερός μου, αλλά ο τόνος της φωνής σου είναι έντονος. Κι αυτό προέρχεται από την ψυχολογία αυτού που έχει εγκληματήσει. Εσείς ξέρετε πολύ καλά να σκοτώνετε, εσείς είχατε πρωθυπουργούς που δήλωναν ότι αισθάνονται ευτυχισμένοι όταν μπαίνουν στα παλαιστινιακά εδάφη πάνω σε τανκς. Σκοτώσατε ανθρώπους, το Ισραήλ γνωρίζει πολύ καλά πώς να δολοφονεί βρέφη".

Τάδε έφη ο μεγαλύτερος ειρηνοποιός της περιοχής μας! Όσο και αν τα λόγια αυτά δυσκολεύομαι να τα ταιριάξω στο πρόσωπο που τα εκστομίζει, είναι λόγια του Ρετζέπ Ταγίπ Ερτοάν στο παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ του Νταβός. Η μόνη απάντηση που μπορούσες άνετα να του επιστρέψεις του όψιμου ειρηνοποιού είναι "καθρεφτάκι". Παιδικό; Ίσως.

Ούτε ένα χρόνο δεν έχει που ο Τούρκος πρωθυπουργός έκανε, σε μικρότερη κλίμακα αλήθεια, τα ίδια στα κουρδικά εδάφη, εντός και εκτός Τουρκίας. Κάτι που κάνει συχνά τα τελευταία χρόνια έτσι κι αλλιώς. Γιατί από το άλλο, την εισβολή της χώρας του σε μια άλλη, γειτονική της, πέρασαν αρκετά χρόνια και στην σύγχρονη πολιτική σκηνή οτιδήποτε μεγαλύτερο των 10 ετών είναι "πολύ παλιό γεγονός για να μας απασχολήσει". Αυτή η στάση του εγγυητή της ασφάλειας της περιοχής, ο ρόλος του παράγοντα σταθερότητας είναι το νέο εφέυρημα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.

Η Τουρκία είναι ίσως από τα μεγαλύτερα παραδείγματα της τεράστιας υποκρισίας που χαρακτηρίζει τις διεθνείς σχέσεις των χωρών. Δείχνει το προφίλ μιας μεγάλης δύναμης, γιατί κακά τα ψέματα είναι μεγάλη δύναμη, η οποία ταυτόχρονα είναι στα μή μόνιμα μέλη του ΣΑ, έχει εδαφικές διεκδικήσεις από ένα γείτονά της, έχει κατοχικά στρατεύματα σε άλλο γείτονά της, έχει εισβάλει επανειλημμένως σε τρίτο γείτονά της, σφαγιάζει όποιον σηκώσει κεφάλι στο εσωτερικό της. Αυτή η στάση όχι μόνο είναι αρεστή στους υπόλοιπους "μεγάλους" αλλά επιβραβέυεται και παντιοτρόπως από αυτόυς σε καθε ευκαιρία. Οχι γιατί δεν μπορούν να δουν τις αντιθέσεις που ενας 15χρονος μπορεί να διαπιστώσει, αλλά γιατί αυτό προστάζουν τα συμφέροντα των χωρών τους.