Η Ευρώπη ψηφίζει

4 με 7 Ιουνίου η Ευρώπη ψηφίζει. Τέλος πάντων όσο ποσοστό της Ευρώπης επιθυμεί, ψηφίζει, για να αναδείξει τους επόμενους εκπροσώπους στο Ευρωκοινοβούλιο. Στην Ελλάδα ορίστηκαν οι εκλογές για την Κυριακή 7 Ιουνίου στην Κύπρο για το Σάββατο 6 Ιουνίου. Μέχρι και στο MTV είδα διαφημιστικό της ευραπαϊκής επιτροπής που μας προτρέπει να ψηφίσουμε (για την ακρίβεια μόνο στο MTV είδα διαφημιστικό).

Ναι, εγώ θα πάω να ψηφίσω, κάτι που όπως φαίνεται δεν θα κάνει ένα 40% των Ευρωπαίων. Κοινώς σχεδόν ένας στους δυο πολίτες της Ένωσης αδιαφορεί για το ποιοί θα βρίσκονται στις Βρυξέλλες και θα κόβουν και θα ράβουν το μέλλον μας. Ίσως όμως δεν είναι και τόσο εν αδίκω η στάση τους αυτή. Το Ευρωκοινοβούλιο για την ώρα είναι λίγο δημοκρατικό μπιμπελό μέσα στην Ένωση. Αυτοί που πραγματικά έχουν τις εξουσίες δεν εκλέγονται αλλά τοποθετούνται.

Κάτι τέτοια χρειάζεται να δει η Ευρωπαϊκή Ένωση όταν ομφαλοσκοπεί ψάχνοντας τον καλό λόγο που κάνει τους Ευρωπαίους αδιάφορους για τα Ευρωπαϊκά θέσμια. Στον μέσο Ευρωπαίο η ένωση είναι ένας πολυδαίδαλος χαοτικά οργανωμένος μηχανισμός που προχωρά, λίγο προς το άγνωστο, με ρυθμούς χελώνας και μάλιστα τις περισσότερες φορές απλά κάνοντας κύκλους γύρω από τον εαυτό του.

Οι αντίθετες συνιστώσες στους κόλπους της Ένωσης και τα διαφορετικά συμφέροντα και επιδιώξεις των χωρών μελών είναι τόσα όσα και οι χώρες. Μια 50χρονη κατάσταση που παραμένει στάσιμη ως προς τους στόχους της ευρωπαϊκής ενωποίησης και που συνεχώς μεγαλώνει προσθέτοντας χώρες με παράξενα κριτήρια οι οποίες της δημιουργούς επιπρόσθετα λειτουργικά προβλήματα αλλά και ουσιαστικά, δομικά προβλήματα. Τελικά η Ένωση δείχνει πια να κατευθύνεται όχι στον στόχο της ολοκλήρωσης αλλά συνεχούς επέκτασης, ακόμα και σε χώρες εκτός της ευρωπαϊκής ηπείρου.

Μέσα στην κατάσταση αυτή τελευταίο πλήγμα που οδήγησε τους Ευρωπαίους στο να κλειστούν περισσότερο στις κοινωνίες τους ήταν η οικονομική κρίση. Με τους οικονομικούς αιμοδότες της ένωσης να πέφτουν σε ύφεση τα επόμενα χρόνια δεν φαίνονται αισιόδοξα για την ένωση και κυρίως για το ανατολικό μπλοκ των χωρών της.

Το ποιούς θα στείλουμε στο Ευρωκοινοβούλιο δεν αλλάζει κάτι από τα πιο πάνω μεν αλλά για την ώρα είναι η μόνη φωνή μας που ακούγεται στις Βρυξέλλες. Ας είναι τουλάχιστον συνετή και παραγωγική αυτή η φωνή. Στις Ευρωεκλογές, για την Κύπρο ψηφίζουμε με σταυρούς προτίμησης, ενώ για την Ελλάδα με την αντιδημοκρατική μέθοδο της λίστας. Η ψήφος δεν είναι υποχρεωτική.