Εκατομμύρια για πέταμα;

Διαβάζω στον Φιλελεύθερο.

Και διερωτόμαι, ποιά η είδηση;
Θα πετάξουμε΄αλλο ένα εκατομμύριο Ευρώ για κάθε γήπεδο, για να βάλουμε προηγμένα συστήματα επιτήρησης των φιλάθλων, για να παίζουμε "μάππα".

Μόνο εγώ βλέπω την υποκρισία σε όλο το μεγαλείο της στα όσα μάθαμε; Αγγλική τεχνογνωσία ή αγγλική νοοτροπία στο θέμα της σύλληψης των ταραχοποιών είναι αυτό που χρειαζόμαστε; Όταν, μέχρι ο συλληφθής από το ΓΣΠ να φθάσει σε αστυνομικό σταθμό, θα έχουν τηλεφωνήσει δύο βουλευτές, ή παράγοντες, ή ξέρω 'γω τί, και τελικά αυτός θα αφεθεί ελεύθερος, σε τί θα μας βοηθήσει το ακριβό σύστημα εντοπισμού κλπ κλπ;

Ασυμφωνία χαρακτήρων, αλλά...

Και μαζί και χώρια... Κάπως έτσι είναι η κατάσταση, όπως νομίζω ότι την βλέπουν όλοι, στο στρατόπεδο της - ο Θεός να την κάνει - συγκυβέρνησης. Τα συγκυβερνώντα κόμματα ΕΔΕΚ και ΔΗΚΟ δεν θυμάμαι ποιά ήταν η τελευταία φορά που μίλησαν θετικά για κάποια γενική δράση της κυβέρνησης. Φυσικά δεν υπάρχει ούτε μία θετική δήλωση και αναφορά των δυο κομμάτων για οποιαδήποτε κίνηση και χειρισμό έχει κάνει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας στο θέμα του κυπριακού.

Και τα δυο κόμματα διαφωνούν με όλα, ακόμα και με την ίδια την δομή των συνομιλιών που διεξάγονται. Εντονες διαφωνίες εκφράζονται σχεδον σε ομοβροντία από τα στελέχη των δυο κομμάτων για τις διαφαινόμενες προτάσεις στο περιουσιακό, για την εκ περιτροπής προεδρία, στη διακυβέρνηση, στα πάντα. Η διαφορά των δράσεων των δυο κομμάτων έγκειται στο ότι στην μεν ΕΔΕΚ και ο ίδιος ο πρόεδρος του κόμματος εκφράζεται ενάντια στους χειρισμούς του προέδρου, ενώ στο ΔΗΚΟ από την ηγετική πυραμίδα μόνο ο πρόεδρος του κομματος προσπαθεί να τηρήσει τα προσχήματα. Η ομοιότητα των δυο κομμάτων που, επαναλαμβάνω για έμφαση, είναι συγκυβερνώντα με το ΑΚΕΛ, είναι ότι οι διαφωνίες τους αυτές δεν κρίνονται - γιατί; - ικανές να προκαλέσουν την έξοδό τους από την κυβέρνηση, την οποία έτσι κι αλλιώς όχι μόνο δεν στηρίζουν αλλά επιπρόσθετα την πυροβολούν. Είμαστε στο πολιτικά γελοίο σημείο τα δυο από τα 3 κόμματα που θεωρητικά στηρίζουν τον πρόεδρο να διαφωνούν πλήρως μαζί του αλλά δεν έχουν την στοιχειώδη αξιοπρέπεια να αποχωρήσουν από την κυβέρνηση.

Και αυτή η ανώμαλη κατάσταση συμπληρώνεται από μια ακόμη παράνοια. Η αντιπολίτευση σε πολλά από τα σημεία τριβής της συγκυβέρνησης συμφωνεί και υποστηρίζει τον πρόεδρο, κατά κύριο λόγο και σχεδόν αποκλειστικά στα του κυπριακου.

Φυσικά τα πιο πάνω ολίγον διαφοροποιούν την εξουσία του προέδρου, δηλαδή ακόμα και χωρίς την στήριξη κανενός, ούτε του ιδίου του του κόμματος, ο πρόεδρος δεν πέφτει πριν λήξει η πενταετία. Από την άλλη όμως δεν μπορώ να δω και κάποιο λόγο, πέραν της εξουσιολαγνείας (και των συνακόλουθων οφελημάτων αυτης), για τον οποίο ένα κόμμα μπορεί να συνεχίζει να συμμετέχει σε μια κυβέρνηση με τις δράσεις της οποίας διαφωνεί τόσο έντονα.

Αποχαιρετισμός στο χαλαμάντουρο

Ανοίγει σήμερα το νέο κτήριο του αεροδρόμιο της Λάρνακας για το κοινό, και συγκεκριμένα για το κοινό των Κυπριακών Αερογραμμών που για μια εβδομάδα θα χρησιμοποιεί αποκλειστικά το νέο κτήριο του αεροδρομίου.

Αποχαιρετισμός λοιπόν στο "παλαιό" κτήριο του αεροδρομίου το οποίο βέβαια πολύ παλιό δεν είναι αφού τα τελευταία "πιντώματα" στις κτηριακές του εγκαταστάσεις έγιναν μόλις πρόπερσι. Το παλιό αεροδρόμιο έτσι είχε αναπτυχθεί. Άρχίζοντας με το πρώτο κτήριο, αποτελούμενο από τρία λυόμενα δίπλα σε ένα δίαυλο, το 1975, όταν αιφνιδίως αντικατέστησε λόγω ανωτέρας βίας το τότε νέο αεροδρόμιο Λευκωσίας. Τα τρία λυόμενα έγιναν σιγά σιγά έξι. Τα έξι, επτά. Μετά προστέθηκε και ένα πολυτελές πάτωμα για να νιώθεις την χλιδή που δεν σου πρόσφερε το υπόλοιπο κτήριο. Σιγά σιγά η παραγκούπολη απόκτησε μόνιμη όψη.
Από το 1985 ξεκίνησαν να βλέπουν την ανάγκη για ένα νέο αεροδρόμιο, και σιγά σιγά το 2009 καταφέρνουμε να το ανοίγουμε. Το παλαιό terminal είχε κορεστεί εδώ και χρόνια και όσο και αν του έκαναν προσθετικές επεμβάσεις, το αποτέλεσμα θύμιζε ελαφρό λίφτιγκ σε 95αρα γυναίκα.

Απο σήμερα λοιπόν τέλος σε αυτά. Το παλιό κτήριο περνά στην ιστορία, στην ιστορία της Κύπρου, όχι της αρχιτεκτονικής, σαν το αεροδρόμιο που συνέβαλε σε αυτό το οικονομικό θαύμα της Κύπρου υποδεχόμενο και αποχαιρετώντας καθημερινά,εκτός από τις μέρες που είχε ομίχλη, τους επισκέπτες του νησιού. Αποτέλεσε για τους περισσότερους την αφετηρία για το πρώτο ταξίδι μακριά από το νησί, και έδωσε σε όλους στιγμές περηφάνειας για την οργάνωσή μας όταν επιβάτες και περαστικοί, αγρότες και φορτηγατζήδες μπαινόβγαιναν από τις περιφράξεις χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες και σουλατσάριζαν χαρωποί σε διαύλους πίστες (κάτι που κατά που φαίνεται ίσως το δούμε και στο μέλλον).

Πάλη και αγώνας για επικράτηση

Ίσως το πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη στην Ελλάδα βοηθά λίγο στο να εξηγήσει κανείς και την αρχική άρνηση Χριστόφια στο να επισκευθεί την Γερμανία. "Παλεύουμε για το σοσιαλισμό, που αργά ή γρήγορα θα γίνει πραγματικότητα" λέει ο τίτλος της εφημερίδας, για την επέτειο της πτώσης του τείχους, και την κατάρρευση παράλληλα του "υπαρκτού σοσιαλισμού", και σημειώνει στον υπέρτιτλο της "Αντικομμουνιστικές Εκδηλώσεις στο Βερολίνο".

Λάδι ο υπουργός

Να πώ τώρα ότι εξεπλάγην; Θα πω ψέματα. Υπήρχε ένας, έστω ένας, που περίμενε ότι η ανακριτική ομάδα για το θέμα των καταγγελιών για τον υπουργό γεωργίας θα κατέληγε σε άλλα συμπεράσματα; Ο υπουργός καταγγέλθηκε από υφιστάμενό του ότι παρενέβαινε προς την επιτροπή διορισμών ωρομισθίων του υπουργείου του "βολεύοντας" δικούς του. Είναι αληθεια όμως ότι και η περίπτωση του λειτουργού δεν είναι από αυτές που θα έλεγε κανείς φυσιολογικές (κυπριακώς "νορμάλ"). Είκοσι χρόνια βρίσκεται σε απόσπαση στην θέση του ως μέλος της επιτροπής διορισμών ωρομισθίων.

Τελος πάντων, το αποτέλεσμα από τις αστυνομικές ανακρίσεις είναι ότι δεν προκύπτει ικανοποιητική μαρτυρία που να στοιχειοθετεί τις καταγγελείες εις βάρος του υπουργού. Αντίθετα ο καταγγέλλων κατηγορείται για ποινικό αδίκημα, αφού με βάση τους νόμους για τις επιτροπές διορισμών κλπ, όφειλε να είχε καταγγείλει ενδεχόμενες παρεμβάσεις του υπουργού ή άλλου εντός 3 ημερών από αυτές και όχι μετά από μήνες.

Να χαρώ εγώ την τίμια γυναίκα του Καίσαρα, με τα μαχαίρια στα κόκαλα... Και να δω ποιος θα είναι ο επόμενος υφιστάμενος που θα τολμήσει να καταγγείλει παρέμβαση από προϊστάμενό του...

Το τείχος ζεί...

Μια σκιά θα πλανάται πάνω από την πύλη του Βραδεμβούργου κατά τους εορτασμούς για τα 20χρονα από την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Μια σκιά και ένα τεράστιο "Γιατί;". Τελικά απέρριψε ο Χριστόφιας πρόσκληση της Αγκελα Μέρκελ να παραστεί στους εορτασμούς.

Τί κι αν η πρωτεύουσα της χώρας του είναι η τελευταία διαιρεμένη πρωτεύουσα της Ευρώπης; Τί κι αν η πτώση του τείχους σήμαινε την επανένωση της Γερμανίας; Τί κι αν ο παραλληλισμός του τείχους της Λευκωσίας και του Βερολίνου θα ήταν μια θαυμάσια στιγμή προβολής και ανάδειξης του προβλήματος και των προσπαθειών, και του ιδίου, για επίλυση του κυπριακού.

Ο πρόεδρος απάντησε ότι δε θα μπορέσει να παραστεί λόγω αυξημένου φόρτου εργασίας. Εργασίας εν' όψη Δεκεμβρίου, διευκρίνισε ο εκπρόσωπός του. Το δεκαήμερο πανηγύρι στην Κούβα, τα πολλά μαγειρέματα στο Κελλάκι και οι λοιπές εκδηλώσεις, γάμοι, βαπτίσεις στις οποίες παρευρίσκεται ο πρόεδρος απαιτούν μεγάλο ποσοστό από τον χρόνο του. Ως εκ τούτου ένα επιπλέον ταξίδι στη Γερμανία θα ήταν αδύνατο να στριμωχθεί κάπως στο πρόγραμμα.

Προφανώς στην επίσημη δικαιολογία δεν μπορούσε να χωρέσει το γεγονός ότι η κατάρρευση του τείχους και τα συνεπακόλουθά του, που αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της μεταπολεμικής Ευρώπης, βρίσκουν την ηγεσία του Ανορθωτικού Κόμματος του Εργαζόμενου Λαού της Κύπρου ιδεολογικά απέναντί τους. Το τείχος είναι εκεί και φωτίζει τις ελπίδες μας για το μέλλον.