Έχουμε πεί ως Ελληνοκυπριακή πλευρά πολλές φορές ότι προτιμούμε ως έτερο συνομιλητή τον νυν τουρκοκύπριο ηγέτη Ταλάτ. Στην ίδια πλευρά έχει ταχθεί, επισήμως τουλάχιστον, και η Τουρκία. Η χώρα υποστηρίζει τον Ταλάτ με κάθε δυνατό μέσο στη διεκδίκηση της λεγόμενης προεδρίας στο ψευδοκράτος (της). Ως αποτέλεσμα έχει εμπλακεί μέχρι και ο γγ του ΟΗΕ (!). Δε νομίζω άλλοτε γενικός γραμματέας να ασχολήθηκε με την πιθανή εκλογή ενός πρακτικά αποσχιστικού ηγέτη σε ένα καθεστώς, αποτέλεσμα στρατιωτικής εισβολής μιας χώρας μέλους του ΟΗΕ σε μια άλλη.Εγώ έχω εκφράσει και δημόσια την ευχή μου στον κ. Ταλάτ να κερδίσει τις εκλογές. [...]Δεν ξέρω αυτοί που μιλούν για Ταλατοποίηση τι θέλουν. Μήπως θέλουν τον Έρογλου στο τέλος της ημέρας; Και αν έρθει ο κ. Έρογλου, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα δηλαδή; Το αποτέλεσμα είναι να συνεχιστεί η στασιμότητα. Το αποτέλεσμα είναι να συνεχιστούν τα αδιέξοδαΔημήτρης Χριστόφιας
Στο σήμερα και πάλι, ο Χριστόφιας θεωρεί ότι έχει τη δυνατότητα να λύσει το κυπριακό μόνος με τον "σύντροφό" του, όπως αποκαλούσε τον Ταλάτ, μέχρι που ο δεύτερος αντέδρασε. Το θέμα που προκύπτει είναι ότι ο Ταλάτ φαίνεται να χάνει τη θέση του διαπραγματευτή λόγω των "ψευδο-εκλογών" και έτσι και ο Χριστόφιας εντείνει την προσπάθεια του για να επανεκλέξει τον Ταλάτ. Ένα ερώτημα είναι μέχρι ποιού σημείου οι κινήσεις που κάνει ο πρόεδρος για να επανεκλέξει τον Ταλάτ δεν βλάπτουν τον γενικότερο στόχο της πλευράς μας για δίκαιη επίλυση του κυπριακού. Ήδη σημειολογικά έχουν περάσει πολλά πράγματα με αποκορύφωμα και τη δήλωση Χριστόφια περί υποστήριξης του Ταλάτ, με τα οποία δίνεται η εντύπωση ότι στο έτερο component state της Κύπρου διεξάγονται απλά εκλογές και οι ελληνοκύπριοι αναμένουν το αποτέλεσμα της "δημοκρατικής" αυτής διαδικασίας για να συνεχίσουν τη διαπραγμάτευση προς επίλυση του δικοινοτικού προβλήματος. Το άλλο ζήτημα που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι το κατά πόσο αυτή η ρητή υποστήριξη του προέδρου στον Ταλάτ θα επηρεάσει ακόμα περισσότερο το ενδεχόμενο συνεργασίας του με τον επόμενο τουρκοκύπριο διαπραγματευτή που φαίνεται ότι θα είναι ο Έρογλου. Και τελικά αυτή η διαπραγμάτευση των 20 μηνών μεταξύ των δυο ηγετών εκτός των δυο οδοφραγμάτων που μετά βασάνων άνοιξαν και των υποχωρήσεων της πλευράς μας στη διακυβέρνηση, εκτός των φιλικών κτυπημάτων στην πλάτη μας από το "διεθνή παράγοντα" με τις παραινέσεις "συνεχίστε" τί άλλο κερδίσαμε;
3 σχόλια:
Θα συμφωνήσω με όσα γράφεις. Θα έλεγα πως η προσέγγισή σου είναι αρκετά ζυγισμένη. Θεωρώ όμως πως και το σενάριο περί ταλατοποίησης του κυπριακού είναι υπερβολικό, αφού σε δυο εβδομάδες το θέμα Ταλάτ θα έχει λήξει αλλά και το σενάριο περί της υπερβολικής ζημίας στο κυπριακό δεν αντιστοιχεί στο μέγεθος που του αποδίδεται. Προφανώς ο ξένος παράγοντας στηρίζει Ταλάτ για μια σειρά από λόγους που δεν έχουν να κάνουν με έμμεση αναγνώριση των κατεχομένων ούτε και με το γεγονός πως ο Ταλάτ έχει την μυστική συνταγή για λύση. Ωστόσο στην πολιτική τα άτομα έχουν ακριβώς το ρόλο και τη θέση -που όλοι αντιλαμβανόμαστε- μέσα στο ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο. Εγώ θα επιμείνω, και στο προεκλογικό πρόγραμμα του προέδρου το κλειδί της λύσης αποδίδεται στην Τουρκία. Ωστόσο η εμμονή στα περί κυπριακής ιδιοκτησίας δεν αποδιεθνοποιεί το κυπριακό αλλά καταδεικνύει ένα πολιτικοεπικοινωνιακό τέχνασμα της πλευράς μας που αποκοπεί στην προσέγγιση και στην άσκηση πιέσεων προς την άλλη πλευρά. Η αντίστροφη εμμονή που χαρακτήριζε την προηγούμενη κυβέρνηση αλήθεια τι αποτελέσματα έφερε; Ένα σχέδιο το οποίο διαπραγματευτήκαμε αλλά στο τέλος άφηνε ως μόνη πραγματιστική επιλογή την απόρριψή του; Την απουσία κάθε ενδιαφέροντος του ξένου παράγοντα για το κυπριακό; Εγώ αυτό που τουλάχιστο μετρώ στα δυο χρόνια της παρούσας διακυβέρνηση είναι μια σειρά εξαντλητικών διαπραγματεύσεων που μπορεί στο τέλος της ημέρας να μην έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα θα είναι όμως ένα βήμα προς τα εμπρός. Και πάλι όμως, όπως σε κάθε διαφωνία με τους παρόντες πολιτικούς χειρισμούς η εναλλακτική πρόταση απουσιάζει. Ποια είναι άραγε η εισήγηση, το επαναπαυόμαστε στην ηθική και το δίκαιο, να εμμένουμε σε μη ρεαλιστικές πολιτικές χωρίς υποψία πρακτικής και λειτουργικότητας -και εννοώ μόνο τις απόψεις της θέσης πως πρέπει συνομιλούμε με την Τουρκία-; Και επιτέλους ας σταματήσει ο φόβος για τις παραχωρήσεις στο τέλος της ημέρας ο λαός πάλι θα κρίνει και θα αποφασίσει. Λίγη πίστη στον πατριωτισμό της πολιτικής και όχι στην πολιτική του πατριωτισμού θα ήταν απαραίτητη.
Αυτό που με λίγα λόγια θα σου απαντήσω στην τελευταία σου πρόταση - ερώτηση είναι ΟΡΓΑΝΩΣΗ. η ομάδα του προέδρου, με πρωτο αυτόν δείχνε ινα και κάνει παιδαριώδη λάθη ακόμα και σεζητήματα επικοινωνίας (πράγμα που είναι η κορωνίδα των κομμουνιστικών κομμάτων) τα οποία σε κάνουν να απορείς για το πως χειρίζεται τα υπόλοιπα θέματα.
Εγώ λέω ότι δεν είναι ανάγκη να παίζουμε μόνο σε ένα ταμπλό. Η επικέντρωση της προσπάθειας μας στη "λύση από τους κύπριους για τους κύπριους" είναι από μονη της προβληματική. ΚΑι το πρόβλημα ξεκινά από το σημείο που θεωρούμε τον Ταλάτ πιόνι της Άγκυρας. Άρα αυτό αμέσως αναιρεί το "από τους Κύπριους" αφού ο ένας είναι φερέφωνο μη κύπριου. Και το άλλο, έτσι επιγραμματικά, πρόβλημα που βρίσκω είναι η υπερβπλική προσπάθεια για ττην επανεκλογή Ταλάτ. Στο κάτω κάτω αν από τις μέχρι τώρα συνομιλίες, από τις οποίες κατά κύριο λόγο ο Ταλάτ πήρε (σχεδόν αποκλειστικα, αφού στη διακυβέρνηση δεν είχε και πολλά να δώσει) έχει τόση δυσκολία επανεκλογής, τί θα γίνει στα πάρακάτω κεφάλαια όταν θα πρέπει να δόσει;
Άρα επαν-απαντώ στο ερώτημα σου ποιά είναι η πρόταση λέγοντας ότι αφού μπήκαμε στο χορό πρέπει να χορέψουμε, απλά μπορούμε να αρχίσουμε να οδηγούμε κι εμείς και για να γίνει αυτό πρέπει να αφήσουμε τις προχειρότητες και να οργανωθούμε. Σε συνομιλίες με εξυπνάδες και ευφυολογήατα δεν μπορείς να προχωρήσεις
Δεν θα διαφωνήσω πως η οργάνωση και να για προσθέσω ακόμα η στρατηγική, ο σχεδιασμός, η επιθετική πολιτική και η δραστήρια διπλωματία είναι θέματα τα οποία στην περίπτωση της Κύπρου είναι άκρως σημαντικά και τα οποία διαχρονικά η κυπριακή πολιτική αγνοεί. Απλά σε καμία περίπτωση δεν σκέφτηκε κανείς πως έστω η παρούσα τακτική, για κάποιους απλοϊκή ή και γραφική, αποτελεί απλά μια διαφορετική προσέγγιση που σαφώς από μόνη της δεν θα λύσει το κυπριακό ή στο παρόν στάδιο δεν έχει φέρει την πρόοδο ή στο και μέλλον τα πλέον επιθυμητά αποτελέσματα -λες και οι προηγούμενες προσπάθειες για λύση ήταν πιο επιτυχημένες αλλά σαφώς στην Κύπρο όλοι ξέρουν μυστικές συνταγές, ειδικά οι μεγαλοδημοσιογράφοι των εφημερίδων- αλλά έχει να επιδείξει μια διαφοροποιημένη στρατηγική. Σαφώς το μικροεπίπεδο των γεγονότων πάντα εντάσσεται σε ευρύτερους εθνικούς στόχους και επιδιώξεις αλλά έχει και αυτό την ξεχωριστή του σημασία ειδικά στην περίπτωση της Κύπρου. Σαφώς και οι ιστορίες των ανθρώπων, η υπερτιμημένη, συχνά υπερβολική και παραπλανητική ειρηνική συμβίωση έχουν και αυτές τη σημασία τους εάν κάποτε θέλουμε να ζούμε σε μια κοινή πατρίδα. Οι υπερβολές, η υπεραπλουστεύσεις, οι δογματισμοί καi οι αφορισμοί από όποια πλευρά και εάν προέρχονται δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα. Και θα το επαναλάβω, η εμπιστοσύνη και ο σεβασμός στο εσωτερικό επίπεδο αλλά και σαφώς και ευρύτερα όταν βασίζονται στην συνεννόηση και την οργάνωση δεν έβλαψαν ποτέ κανένα πολιτικό αλλά και εθνικό θέμα. Στην περίπτωση μας δεν είμαι βέβαιος πως αυτή η αρχή παραβιάζεται περισσότερο από την κυβερνητική πλευρά ή αλλαχού.
Δημοσίευση σχολίου