Δείξε μου τον φίλο σου

O tempora! O mores! Κάποιος που κλέβει και συλληφθεί, πώς τιμωρείται; Επιστρέφει τα κλεμμένα και συγχωρείται. Αν δεν συλληφθεί; "Σε καλή μεριά" τα κλεμμένα και αλί σε αυτόν που τα κλαίει.

Σταχυολογώντας τα πρακταία κορυφαίων αξιωματούχων της Δημοκρατίας βρίσκει κανείς ότι: Ο ένας πήρε με αδιαφανή και παράτυπο τρόπο χρήματα για εμφυτεύσεις δοντιών (σε κάποιον). Ο άλλος αμέλησε να κάνει φορολογικές δηλώσεις επί μια δεκαετία. Ο τρίτος μόνο που δεν πρόλαβε να διορίσει και τα γατιά του στην υπηρεσία της οποίας προΐστατο (μέχρι χθες). Ο άλλος είχε στήσει μηχανογραφικό σύστημα για έλεγχο της προόδου των ρουσφετιών μέσα στην ίδια την Προεδρία της Δημοκρατίας. Όλοι τους υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι, αδρά αμοιβόμενοι για τις υπηρεσίες που κλήθηκαν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να παράσχουν. Αρκετοί δε εξ΄αυτών και φίλοι του Προέδρου. Ατυχώς για αυτούς, ήλθε η αποκάλυψη των πραξεων τους από τον τύπο. Κοινό χαρακτηριστικό της αντίδρασης των αξιωματούχων; Όλοι τους είχαν την καλή διάθεση και τιμιότητα, ή το απύθμενο θράσος και καθόλου αιδώ, να αναγνωρίσουν ότι, αφού τους έπιασαν να παρανομούν και αυτό κατέληξε και πρωτοσέλιδο στον ημερήσιο τύπο, όφειλαν να διορθώσουν τις ανομίες τους. Ο πρώτος δίνοντας τα χρήματα, ο δεύτερος υποβάλλοντας φορολογικές δηλώσεις τελικά και οι άλλοι δυο παραιτούμενοι των καθηκόντων τους. Τί τίμια κοινωνία, τί ωραίοι άνθρωποι, τί αγνότις προθέσεων!

Αυτός δε, που τους διόρισε στις θέσεις τους και τους ανεχόταν τόσο καιρό (έστω εν αγνοία) να παρανομούν, αφού αποκαλύφθηκαν οι πομπές τους, γιατί ποτέ δεν επεμβαίνει; Και δεν εννοώ παρασκηνιακά που και αν το κάνει δε φαίνεται, εννοώ δημόσια. Κάθε μέρα μιλά 3 ώρες σε κανάλια. Ούτε ένα νί δεν βρίσκει να πει; Να αποστασιοποιηθεί έστω; Να καλέσει τη δικαιοσύνη να ελέγξει τα περιστατικά βαθύτερα από όσο έπραξε ο τύπος; Δε χρειάζεται να γίνει κάτι περισσότερο; Απλά πιάσαμε τον αξιωματούχο να παρανομεί, το παραδέχθηκε και όλα πλέον είναι εντάξει; Αυτή είναι η αποφασιστικότητα με την οποία δομείται η δίκαιη κοινωνία; Η αριστερή επανάσταση και η ιδεολογία συμψηφισμένες τελικά, σε όρους εξουσίας, δεν έφεραν άλλο αέρα, παρά μοναχά μια άλλη μπόχα σαπίλας.