Κι όμως, έχουν περάσει 366 φέρνοντάς μας στην τραγική πρώτη επέτειο από την καταστροφή στο Μαρί. Πριν ακριβώς ένα χρόνο η γύμνια του βασιλέως αναδείχθηκε εκτυφλωτικά. Μια έκρηξη το χάραμα της 11ης Ιουλίου ένα χρόνο πριν, άφησε πίσω της 14 θύματα, 13 νεκρούς και έναν σοβαρότατα τραυματία, μια οικονομία συντρίμμια, και ένα λαό να ψάχνει ηγέτη.Στις ώρες που ακολούθησαν την έκρηξη μαθαίναμε εξοργιζόμενοι τα όσα εγκληματικά και τραγικά προηγήθηκαν της έκρηξης και, τελικώς, οδήγησαν σε αυτή. Ακούγαμε για τις τραγικές ελλείψεις στην διοικητική δομή του κράτους, διαβάζαμε για την ανύπαρκτη λειτουργία της ιεραρχίας. Στη φυσιολογική οργή που υπήρχε, προστίθετο περαιτέρω η διαπίστωση της ανικανότητας στο χειρισμό των συνεπειών της καταστροφής καθώς και η θρασύδειλη απόπειρα αποποίησης ευθυνών από όσους είχαν αντικειμενικά βαρύτατες ευθύνες για την καταστροφή.
Ένα χρόνο μετά εξακολουθεί να υπάρχει η θλίψη για αυτούς που χάθηκαν και η απαίτηση να μην ξαναχρειαστεί να ζήσουμε κάτι παρόμοιο, θλίψη που ξαναγίνεται οργή από το γεγονός πως -τραγικά- ακόμα οι ίδιοι ανίκανοι διαχειρίζονται τις τύχες μας.
Ένα χρόνο μετά μετρώντας ακόμα τις πληγές μας, ζητούμε να δικαιωθούν τα θύματα και ελπίζουμε πως αν κάτι θετικό μπορεί να προκύψει από αυτή την καταστροφή είναι εμείς -επιτέλους- να αντιληφθούμε τη σημασία που έχει το να μπορείς να αισθάνεσαι ασφάλεια και εμπιστοσύνη πως αυτός που εκλέγεις για να ηγείται γνωρίζει πού πάει και τί κάνει. Ας μην χρειαστεί να φθάσουμε ξανά στο μέλλον μπρος στην ίδια απόγνωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου