Εδώ Πολυτεχνείο, εκεί Πολυτεχνείο...

Η προσωπική μου άποψη για το θέμα του πολυτεχνείου είναι ότι ναι μεν έχει την δική του θέση στην Ελληνική σύγχρονη ιστορία σαν μια σελίδα "κοινωνικής πάλης και αντίστασης", τουλάχιστον όσων αφορά τους "αγνούς" αγωνιστές του πολυτεχνείου, αλλά σήμερα η σημασία της έχει διογκωθεί για να καταλήγουμε, εντέχνως και με κροκοδείλεο δάκρυ, πάνω στο αίμα των παιδιών του τότε να κτίζουμε πολιτικές καριέρες.

Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι ακόμα και για αυτή την επέτειο υπάρχει άγνοια των νέων (ημών). Διάβαζα ρεπορτάζ στις εφημερίδες, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, στα οποία νεολαίοι μπλέκουν στην επέτειο του Πολυτεχνείου Γερμανούς, Άγγλους, Τούρκους, ψευδοκράτος, με ιστορίες που μπορούν να έχουν ένα καλό μέλλον στον κινηματογράφο.

Και λέω καλά στην Κύπρο, είναι και το ψευδοκράτος στις 15 είναι αυτό πάλι στις 17, πόσες απαιτήσεις μπορεί κανείς να έχει (!); Στην Ελλάδα όμως που για το θέμα, τόσος ντόρος γίνεται κάθε χρόνο με συλλαλητήρια, καταλήψεις, πορείες, μάχες για το ποίος θα καταθέσει στεφάνι, να μην υπάρχει η έστω η περιέργεια να μάθουμε το γιατί τα κόκκινα "παιδιά" ανοίξαν και φέτος το κεφάλι του γαλάζιου;