και πάλι η συζήτηση περί της χρήσης των καμερών ασφαλείας που είχαν εγκατασταθεί για τους Ολυμπιακούς της Αθήνας (1600 κάμερες) και έκτοτε παραμένουν εκτεθειμένες και καταστρεφόμενες κατά καιρούς από αναρχικούς χωρίς να λειτουργούν.Και αυτό διότι δεν τολμά κανείς ούτε να υπονοήσει ότι υπάρχει σκέψη για λειτουργία τους. Αφού κάτι τέτοιο θα βρεί ένα τείχος άρνησης. Όχι η λειτουργία του συστήματος, ακόμα και η ίδια η συζήτηση για το αν θα μπορούσε να θεσπιστεί ένα νομικό πλαίσιο που να διέπει την λειτουργία τους.
Όπως σε κάθε άλλο δίλημμα, έτσι και εδώ η αντιμετώπιση του θέματος από την ελληνική κοινωνία δεν θα μπορούσε να μην καταλήξει φαιδρή. Διότι την στιγμή που δεν επιτρέπεται μια τέτοια σκέψη λόγω την συνεχούς φοβίας των Ελλήνων ότι κάποιοι θέλουν συνεχώς να τους παρακολουθούν γιατί θέλουν να τους καταστρέψουν (είτε σε ατομικό είτε σε ευρύτερο επίπεδο), όλοι κρατούν πχ ένα κινητό, το οποίο είναι μέσο υπέρ αρκετό για να γίνεται και παρακολούθηση και εντοπισμός οποιουδήποτε και σε οποιαδήποτε στιγμή. Ένας κίνδυνος - παραχώρηση την οποία όλοι οι κοπτόμενοι για τις ελευθερίες τους κάνουν, χωρίς να τους προβληματίζει ιδιαίτερα. Και την κάνουν εν γνώσει τους.
Αντίθετα όμως με τα κινητά, ένα σύστημα το οποίο χρυσοπληρώθηκε (και αυτό) από τους Έλληνες φορολογούμενους για να εγκατασταθεί και λειτούργησε μόνο 3 μήνες (δηλ κόστισε μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για την κάθε μέρα λειτουργίας του) μένει εκτεθειμένο να καταστρέφεται από τις ορέξεις γνωστών και αγνώστων υποκριτών στο όνομα μιας θολής και απροσδιόριστης ανθρώπινης και δικαιωμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου