Σύμφωνα με τα Ελλαδικά ΜΜΕ, η έκταση που κάηκε τις τελευταίες μέρες σε Πελοπόννησο και Εύβοια, είναι γύρω στα 1850000 στρέμματα. Δηλαδή περίπου 1850 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Από μόνος του αυτός ο αριθμός είναι τρομακτικός.
Κάνοντας ένα πρόχειρο υπολογισμό, για την σύγκριση και μόνο, η έκταση των ελευθέρων περιοχών της Κύπρου είναι 5828 τ. χλμ. Αθροιστικά δηλαδή κάηκε έκταση ίση με το 1/3 (32%) της έκτασης της ελεύθερης Κύπρου.
Αλλιώς σαν να έχει καεί ολόκληρη η επαρχία Πάφου (1393 τ. χλμ.) και αρκετή έκταση της Λεμεσού!
Στην εικόνα μπορείτε να δείτε την έκταση των πυρκαϊών την 26η Αυγούστου.
Τα όσα ζει τις τελευταίες μέρες η Ελλάδα είναι πραγματικά τραγικά. Όσο και αν φαίνεται απίστευτο η ατελείωτη έλλειψη υποδομών κάθε τύπου στην Πελοπόννησο, η απύθμενη βλακεία των επιτελών των υπηρεσιών άμεσης ανάγκης, η ανευθυνότητα των πολιτικών διοικούντων και παροικούντων, και βέβαια οι καιρικές συγκυρίες της πρωτοφανούς ξηρασίας και των δυνατών ανέμων, οδήγησαν την τελευταία εβδομάδα σε εκατόμβη νεκρών, εξάχνωση των δασικών και πλουτοπαραγωγικών περιοχών της Πελοποννήσου, και ξεριζωμό χιλιάδων ανθρώπων που έβλεπαν μόνοι, το βιός τους να κατασπαράσσεται από την ανεξέλεγκτη πύρινη κόλαση. Αποσβολωμένοι παραμείναμε μάρτυρες της γύμνιας ενός συστήματος που δεν μπόρεσε ούτε καν να προστατεύσει το μόνο για το οποίο μπορεί να περηφανεύεται, την ιστορία του. Με τις φλόγες να γλύφουν τα ιερά της Ολυμπίας και να "τσουρουφλίζουν" την γύρω περιοχή.
Τα αισθήματα είναι προφανώς πόνος και οργή, θλίψη και συμπόνια για τα θύματα του παράλογου αυτού πολέμου. Για αρκετούς εκ των διοικούντων σε αυτή τη χώρα θα έπρεπε να ήταν και ευθύνη και όνειδος και τύψεις. Αν ακόμα στα ανθρωπόμορφα υπάρχει ανθρωπιά. Ίσως και για τους υπόλοιπους, που ανέχονται την κατάσταση και την εκμεταλλεύονται.
Η αντίδραση σε αυτή την κατάσταση είναι ένα βήμα. Η αντίδραση για την αντίδραση μάλλον απλά ένας άδικος κόπος. Μακάρι όλοι να κάνουμε περισσότερα από μια σιωπηλή διαμαρτυρία στις κεντρικές πλατείες. Για αυτούς που χάθηκαν, για εμάς που φταίμε και για αυτούς που θα έρθουν.
Η φωτογραφία από την διαμαρτυρία στην πλατεία Γεωργίου Α' στην Πάτρα
Tρεις και κάτι εβδομάδες μετρά η Ελλάδα μέχρι τις εκλογές και ήδη στα ψηφοδέλτια των κομμάτων συνωστίζονται πολλά "γνωστά" ονόματα - κράκτες. Τραγουδιστές, δημοσιογράφοι, αθλητές είναι το τρίπτυχο στο οποίο τα κόμματα ελπίζουν ότι θα τραβήξουν κόσμο.
Εφη Σαρρή, Γερολυμάτος, Τoυρνάς, Ζαγοράκης, Γιαννάκης, Καϊλή, Γιώργος Λιάγκας, Ντινόπουλος, Νατάσα Ράγιου, Τζοβάνα Φραγκούλη, Γιάννης Βούρος, (βαρώνη) Βίκυ Λέανδρος, είναι μόνομερικά από τα ονόματα που ακούστηκαν ότι προσεγγίστηκαν τα κόμματα για να τους ενάξουν στα ψηφοδέλτια. Άλλοι υπέκυψαν άλλοι όχι. Το τί θα μπεί τελικά στην βουλή, τί τελικά επιφυλάσσει η κάλπη θα το δουμε.
Για την ώρα ένα ιστορικό βίντεο ενός εκ των υποψηφίων, από παλαιότερες μεγάλες δημοσιογραφικές του στιγμές.
ΕDIT:Αντί του άσματος της Σαρρή, το προεκλογικό της video clip! Έλεος. Τί έχουμε να δούμε ακόμα!
Η "τύχη" μου με έφερε φέτος πολύ νωρίς πίσω στην Πάτρα. Μέσα Αυγούστου, κυριολεκτικά, αφού τον Δεκαπενταύγουστο έκανα την διαδρομή της επιστροφής στην Ελλάδα. Φτάνοντας στην Πάτρα, διαπίστωσα ότι μάλλον η τύχη μου δεν συμβάδιζε με τις τύχες πολλών άλλων... Ευτυχώς δηλαδή, κρίμα θα ήταν και αυτοί!
Περπατώντας στον δρόμο τον Δεκαπενταύγουστο, από τα ΚΤΕΛ προς το σπίτι, ήταν όλα κλειστά. Νέκρα. Ερημιά. Λογικό σκέφτομαι. Αργία σήμερα. Την επόμενη μέρα είχα αφήσει μια δυο ώρες το πρωί για να τελειώσω με κάτι δουλειές, λογαριασμούς κλπ. Στο σούπερμάρκετ, μόνος μου. Στον ΟΤΕ μόνος μου σχεδόν, στον δρόμο και πάλι μόνος μου... Άρχισα να νιωθω γιατί την Πάτρα την λένε φοιτητούπολη... Όταν έχει διακοπές το πανεπιστήμιο αυτή η πόλη πρέπει να πέφτει σε νάρκη.
Άντε σιγά σιγά να επιστρέψουν και οι υπόλοιποι, εξεταστική αρχίζει, μπας και δεί και η Πάτρα κανένα άνθρωπο να περπατά.
Ωραίο πράγμα οι διακοπές, και ιδίως φέτος αναγκαίες... και με το σταγονόμετρο. Ένας μήνας, βαριά, ένας μήνας κουτσουρεμένος. Ένας μήνας στον οποίο θα πρέπει να προλάβουμε και ένα σωρό άλλα, ίσως και να διαβάσουμε κάνα μάθημα από αυτά της συμπυκνωμένης εξεταστικής που έπεται. Ένας μήνας που σχεδόν έφυγε.. Γι'αυτό χάθηκα για λίγο και από το blog!
Σιγά σιγά πρέπει να επανενταχθούμε σε μια κάποια ρουτίνα, έστω και με διακοπο-απόχρωση διότι το πρόγραμμα του Σεπτεμβρίου δεν αστειεύεται.
Καλή επάνοδο και τα των διακοπών τα λέμε εν καιρώ.