Στην Πάτρα, τον Αύγουστο

Η "τύχη" μου με έφερε φέτος πολύ νωρίς πίσω στην Πάτρα. Μέσα Αυγούστου, κυριολεκτικά, αφού τον Δεκαπενταύγουστο έκανα την διαδρομή της επιστροφής στην Ελλάδα. Φτάνοντας στην Πάτρα, διαπίστωσα ότι μάλλον η τύχη μου δεν συμβάδιζε με τις τύχες πολλών άλλων... Ευτυχώς δηλαδή, κρίμα θα ήταν και αυτοί!

Περπατώντας στον δρόμο τον Δεκαπενταύγουστο, από τα ΚΤΕΛ προς το σπίτι, ήταν όλα κλειστά. Νέκρα. Ερημιά. Λογικό σκέφτομαι. Αργία σήμερα. Την επόμενη μέρα είχα αφήσει μια δυο ώρες το πρωί για να τελειώσω με κάτι δουλειές, λογαριασμούς κλπ. Στο σούπερμάρκετ, μόνος μου. Στον ΟΤΕ μόνος μου σχεδόν, στον δρόμο και πάλι μόνος μου... Άρχισα να νιωθω γιατί την Πάτρα την λένε φοιτητούπολη... Όταν έχει διακοπές το πανεπιστήμιο αυτή η πόλη πρέπει να πέφτει σε νάρκη.

Άντε σιγά σιγά να επιστρέψουν και οι υπόλοιποι, εξεταστική αρχίζει, μπας και δεί και η Πάτρα κανένα άνθρωπο να περπατά.