Έγκλημα

Τα όσα ζει τις τελευταίες μέρες η Ελλάδα είναι πραγματικά τραγικά. Όσο και αν φαίνεται απίστευτο η ατελείωτη έλλειψη υποδομών κάθε τύπου στην Πελοπόννησο, η απύθμενη βλακεία των επιτελών των υπηρεσιών άμεσης ανάγκης, η ανευθυνότητα των πολιτικών διοικούντων και παροικούντων, και βέβαια οι καιρικές συγκυρίες της πρωτοφανούς ξηρασίας και των δυνατών ανέμων, οδήγησαν την τελευταία εβδομάδα σε εκατόμβη νεκρών, εξάχνωση των δασικών και πλουτοπαραγωγικών περιοχών της Πελοποννήσου, και ξεριζωμό χιλιάδων ανθρώπων που έβλεπαν μόνοι, το βιός τους να κατασπαράσσεται από την ανεξέλεγκτη πύρινη κόλαση. Αποσβολωμένοι παραμείναμε μάρτυρες της γύμνιας ενός συστήματος που δεν μπόρεσε ούτε καν να προστατεύσει το μόνο για το οποίο μπορεί να περηφανεύεται, την ιστορία του. Με τις φλόγες να γλύφουν τα ιερά της Ολυμπίας και να "τσουρουφλίζουν" την γύρω περιοχή.

Τα αισθήματα είναι προφανώς πόνος και οργή, θλίψη και συμπόνια για τα θύματα του παράλογου αυτού πολέμου. Για αρκετούς εκ των διοικούντων σε αυτή τη χώρα θα έπρεπε να ήταν και ευθύνη και όνειδος και τύψεις. Αν ακόμα στα ανθρωπόμορφα υπάρχει ανθρωπιά. Ίσως και για τους υπόλοιπους, που ανέχονται την κατάσταση και την εκμεταλλεύονται.

Η αντίδραση σε αυτή την κατάσταση είναι ένα βήμα. Η αντίδραση για την αντίδραση μάλλον απλά ένας άδικος κόπος. Μακάρι όλοι να κάνουμε περισσότερα από μια σιωπηλή διαμαρτυρία στις κεντρικές πλατείες. Για αυτούς που χάθηκαν, για εμάς που φταίμε και για αυτούς που θα έρθουν.

Η φωτογραφία από την διαμαρτυρία στην πλατεία
Γεωργίου Α' στην Πάτρα