Στην ενηλικίωση για τα καλά το διοικητικό μόρφωμα της Τουρκίας στα κατεχόμενα της Κύπρου. 24 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ανακύριξη της λεγόμενης "Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου" στα παρανόμως κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η δύναμη της κατοχής, η Τουρκία, σήμερα θέλει να φαντάζει ο παράγοντας που εγγυάται την σταθερότητα στην περιοχή. Οι υπόλοιπες χώρες του κόσμου κλείνουν τα μάτια, οι περισσότερες, στην εξόφθαλμη παραβίαση του διεθνούς δικαίου και των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, κτυπώντας πρόθυμα παλαμάκια στους ρυθμούς που θέλουν οι Τούρκοι. Το μέγεθος άλλωστε της χώρας και η εν δυνάμει αναπτυξιακή πίτα που κρύβει για τις επιχειρήσεις των χωρών αυτών είναι ασύλληπτο.
Μέσα σε όλα αυτά μια Κύπρος, που καλά καλά ακόμα δεν ξέρει τί θέλει, προσπαθεί να βρεί και να αγωνιστεί το δίκιο της. Στον, δηλωμένο, μοναδικό σοβαρό αγώνα του λαού της, την δικαίωση και την απελευθέρωση του τόπου. Έναν αγώνα που πολλές φορές ξεχνιέται μπρος στην έλξη της ευμάρειας. Έναν αγώνα που πολλές φορές, τραγικώς, αποτιμάται κατώτερος των καζίνο και των καμπαρέ των κατεχομένων.
Οι πορείες σήμερα έχουν ως μοναδικό σύνθημα το "δεν ξεχνώ και αγωνίζομαι". Αλήθεια; Το έχουν; Οι πορείες σήμερα θα έπρεπε να έχουν ως μοναδικό σύνθημα το "δεν ξεχνώ". Αυτό το χρώμα θα έπρεπε να μας συσπειρώνει και να μας ενώνει. Μόνο έτσι το "δεν ξεχνώ" έχει δύναμη.
Πέμπτη, Νοεμβρίου 15, 2007
Για την δύναμη του "δεν ξεχνώ"
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Έκαναν και στην Πάτρα πορεία, ε? Πέρασαν κάτω από το σπίτι μου... Μετά έβρεξε και σταμάτησα να τους ακούω, αλλά όταν σταμάτησε ξανάρχισαν :P.
Πάντως μου φαίνεται τελείως ανούσιο 50-100 Κύπριοι να κάνουν πορεία στο κέντρο της Πάτρας για αυτό τον λόγο. Όλοι συμφωνούνε εδώ ότι η Κύπτρος ανοίκει στον λαό της. Και, έτσι κι αλλιώς, δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά για να αλλάξει η κατάσταση. Εδώ να αλλάξει το όνομα μια ΠΓΔΜ δεν μπορούμε να επιβάλουμε, όχι να φύγει η Τουρκία από την Κύπρο.
Η πορεία έχει, ή καλύτερα θα έπρεπε να είχε, το νόμηα της διαφώτισης του κόσμου για το τί έγινε στην Κύπρο. Δυστυχώς ούτε καν στην Ελλάδα δεν ξέρουν όλοι τί έγινε στην Κύπρο το 1974 και πολύ περισσότερο το 83.
Οπότε νόημα μπορεί να υπάρξει. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ομως, το ελληνικό μας αίμα έχει αφήσει και εδώ τις παρατάξεις να κάνουν την πορεία event συνθημάτων για επίδειξη δύναμης. Με την μια παράταξη να φωνάζει συνθήματα πάνω στα συνθήματα της άλλης. Με αποτέλεσμα η πορεία που θα έπρεπε να είχε ως σύνθημα το "δεν ξεχνώ" να βοεί "ξεχάσαμε". Αυτός είναι και ο λόγος που δεν συμμετέχω στην όλη δράση.
Δεν είναι ρε συ Ιωάννα ανούσιο.. Πολύ απαισιόδοξη σε βρίσκω...
Πολλά μπορούν να γίνουν. Ισως είναι λανθασμένος ο τρόπος που γίνονται από τους φοιτητές. Πχ θα μπορούσαν να μοιράσουν φυλλάδια που να λένε τι έγινε σαν σήμερα γιατί ελάχιστοι γνωρίζουν τι εννοούμε Ψευδοκράτος.
Είναι ανούσιο με την έννοια ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι.
Και δεν είμαι απαισιόδοξη, είμαι ρεαλίστρια. Μακάρι να μπορούσε να γίνει κάτι, αλλά δεν θα γίνει.
Προφανώς και η ουσία της πορείας στην Πάτρα δεν είναι ότι αμέσως μετά θα έχει ελευθεωθεί η Κύπρος. Η μόνη ουσία που έχει τέτοια πορεία είναι η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ των ντόπιων για το πρόβλημα γιατί είναι πολύ σοβαρό ζήτημα η αγνοια και η "υπενθύμιση" ας το πώ των ιδίων των Κυπρίων ότι η δράση τους θα πρέπει να κατευθύνεται προς τα κει.
ΤΟ ότι δε βλέπεις κάτι να συμβαίνει δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να κάτσουμε απλά μοιρολατρικά και να κλαίμε για το κακό που μας βρήκε. Αυτή είναι και η σημασία του ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ.
Μια σημασία η οποία και αυτή τείνει να χαθεί από κάτι "ρεαλιστικές" και "ορθολογικές" προσεγγίσεις. Κάποτε οι άνθρωποι έδιναν την ζωή τους υπερασπιζόμενοι πατρίδες, σήμερα αυτό μας ακούγεται σχεδόν αστείο. Ποτέ άλλωστε δεν ήταν ρεαλιστικό. Και με περιλαμβάνω και εμένα σε αυτά.
Δημοσίευση σχολίου