Μέρα μνήμης

Δέκα χρόνια πιο πίσω από το προηγούμενο θέμα. Στον Νοέμβριο του '73. 34 χρόνια από την βίαιη και αιματηρή καταστολή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Άλλη μια χρονιά πολλοί κομματικοί σχηματισμοί, κατά κανονα, θα τυμβωρυχήσουν εκμεταλλευόμενοι την επέτειο. Αναμφίβολα η εξέγερση των φοιτητών είχε ταρακουνήσει το καθεστώς της Χούντας. Το πολυτεχνείο ήταν ένας πηρύνας αντίστασης που όλο και περισσότερο αντλούσε φυσική υποστήριξη από τον λαό, γιατί ηθική υποστήριξη είχε από ολόκληρο τον λαό. Κάτι τέτοιο σίγουρα τρομάζει οποιοδήποτε καθεστώς. Από την εξέγερση βέβαια σε ένα πανεπιστήμιο ως την πτώση του καθεστώτος υπήρχε μεγάλος δρόμος. Το πολυτεχνείο δεν ήταν αρκετό, παρά χρειάστηκε η προδοσία και η θυσία της Κύπρου ώστε να αναβιώσει η Δημοκρατία στην Ελλάδα.

Με αφορμή την επέτειο, το φως της δημοσιότητας είδε μια δημοσκόπηση της Παντείου σύμφωνα με την οποία η γενια του Πολυτεχνείου κατά 70% σχεδον ήταν ακομμάτιστη, δεν ήταν ενταγμένη δηλάδή σε κανένα κομματικό σχηματισμό. Επίσης σύμφωνα με αυτούς οι οποίοι ήταν στο Πολυτεχνείο και στα αλλα 3 πανεπιστήμια όπου έγινε εξέγερση (Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Γιάννενα) το σύνολο των εξεγερμένων φοιτητών ήταν 5 με 6 χιλιάδες και αποτελούσε το 1% μόλις του πληθυσμού 20-25 της Ελλάδας τότε.

Αγωνιστές του Πολυτεχνείου, σήμερα, μάλλον δεν κατάφεραν να μετρήσουν πόσοι δηλώνουν, πάντως σίγουρα πέραν του 10% του πληθυσμού της χώρας δηλώνουν αντιστασιακοί του Πολυτεχνείου. Όπως συμβαίνει συνήθως λίγοι σκοτώνονται και πολλοί καρπώνονται την δόξα.