Πραγματικά η Βαρκελώνη είναι από τις πόλεις που μπορεί κανείς να ζήσει. Είναι πολύ ωραία πόλη, καθαρή και απόλυτα οργανωμένη. Με εντυπωσιακούς, μεγάλους δρόμους, ποδηλατόδρομους, πεζόδρομους, ρυμοτομία και τάξη. Από τιμές είναι λίγο ακριβούτσικη σε σχέση με την Ελλάδα, λόγω προφανώς και του τουρισμού που την κατακλύζει αλλά και του υψηλότερου βιοτικού επιπέδου. Στην Βαρκελώνη έχει πολύ καλό συγκοινωνιακό δίκτυο, με τον εντυπωσιακό αριθμό των 6 γραμμών μετρό (ΔΙΟΡΘΩΘΗΚΕ: 6 γραμμές με τα ονόματα 1, 2, 3, 4, 5, 11(!)) Αν και έχουν μια παράξενη αίσθηση του χιούμορ, αν κρίνει κανείς από τους σταθμούς του μετρό όπου υπάρχει η περίπτωση να περπατάς και να ανεβοκετεβαίνεις πλατφόρμες σε ένα υπόγειο αποπνικτικό διάδρομο για 10+ λεπτά μέχρι να καταφέρεις να βγεις έξω!
Η πόλη έχει να προσφέρει στον επισκέπτη της πολλές επιλογές ψυχαγωγίας. Αρκετά μουσεία και εικαστικά κέντρα αλλά και πολλά σημεία ενδιαφέροντος. (Εδώ σημειώνω ότι αν θα επισκεφθείτε το μουσείο τέχνης (MNAC) θυμηθείτε να μην χάσετε τον χρόνο σας στην γοτθική περίοδο. Μπείτε κατ’ ευθεία στην αναγεννησιακή περίοδο.) Ξεκινώντας από παλαιά μικρά δρομάκια στην γοτθική γειτονιά, το ιστορικό κέντρο της πόλης, μέχρι τις εντυπωσιακής πολεοδομικής σχεδίασης σύγχρονες γειτονιές της πόλης αξίζει κανείς να περπατήσει και να τα δει από κοντά. Άξιο λόγου είναι επίσης και το γεγονός ότι οι σύγχρονες συνοικίες στις οποίες αναφέρομαι είναι σχεδίασης το 1880. Ξεχωριστό σημείο θεωρώ τον παραλιακό δρόμο της πόλης από την περιοχή του ολυμπιακού χωριού μέχρι την περιοχή της Μπαρτσελονέτα. Μεγάλη τουριστική ατραξιόν και ο πεζόδρομος της la rambla ο οποίος καθημερινά είναι κατάμεστος από μερικές εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου. Μικρά καταστήματα με λουλούδια και τουριστικά είδη, καλλιτέχνες δρόμου και καφετέριες συνθέτουν το όλο τοπίο. Η περιοχή είναι η καρδιά της πόλης. Ατραξιόν της πόλης θεωρούνται και διάφορα έργα του Γκαουντί τα οποία εμένα προσωπικά δεν με ενθουσίασαν αφού τα έβρισκα βαρυφορτωμένα πέραν του αποδεκτού ορίου. Η αρτ νουβώ νομίζω με αηδιάζει. Τέλος στις ατραξιόν να μην ξεχάσω και το σήμα κατατεθέν της πόλης. Τον ναό αφιερωμένο στην Ιερά Οικογένεια. (Temple Expiatori de la Sagrada Família). Αυτός είναι ένας ναός που χτίζεται από το 1880 και θα κτίζεται για αρκετά χρόνια ακόμα αφού είναι στα μισά του! Δείτε το απ΄ έξω φωτογραφίστε το, αλλά μην μπείτε μέσα. Εκτός από τις σκαλωσιές και τους εργάτες που τον κτίζουν δεν έχει κάτι περισσότερο!Από παραδοσιακά φαγητά δεν θα ενθουσιαστείτε κιόλας. Η «παέγια» τους είναι ένα πιάτο ρύζι με διάφορα καλούδια μέσα αλλά πόσο να σε ενθουσιάσει το ρύζι αν έχεις φάει κοκορέτσι και μουσακά. Τα επίσης παραδοσιακά μεζεδάκια τους «τάπας» είναι μικρά πιατάκια με λίγα πραματάκια και φουσκωμένη τιμή. Αυτά μπορεί ενίοτε να έχουν και κάποιο γαστρονομικό ενδιαφέρον. Τελικά με McDonalds και KFC την βγάλαμε.
Κλείνοντας να αναφέρω ότι η ξένη γλώσσα που μιλούν στην περιοχή είναι τα… ισπανικά. Η γλώσσα τους είναι τα καταλανικά. Αγγλικές επιγραφές και αγγλομαθείς σχεδόν δεν θα συναντήσετε ούτε καν σε τουριστικά σημεία.
Αν δεν έχετε επισκεφθεί πάντως την πόλη σας συστήνω να το πράξετε. Αξίζει πραγματικά τον κόπο. Είναι από τις ελάχιστες πόλεις που επισκέφθηκα και νομίζω ότι θα μπορούσα σε αυτές να ζήσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου