Μανταμ Μπάτερφλαϊ, επιτομή

Είχε χθες βράδυ πρεμιέρα στο κάστρο στην Κάτω Πάφο το 10ο "Pafos Aphrodite Festival" που φέτος φιλοξενεί την παράσταση της όπερας "Μαντάμ Μπάτερφλαϊ" του Πουτσίνι, από το θέατρο της Τεριέστης. Η παράσταση ήταν πραγματικά εκπληκτική και πιο ξεχωριστή ήταν η ίδια η Μαντάμ Μπάτερφλαϊ. Ηταν συγκλονιστική στην ερμηνεία της (θα είναι η ίδια και στις 31/8). Το έργο διαδραματίζεται στο Ναγκασάκι της Ιαπωνίας στις αρχές του 20ου αιώνα και η υπόθεση εκτυλίσσεται γύρω από τον ατυχή έρωτα μιας Γιαπωνέζας γκέισας κι ενός αξιωματικού του αμερικάνικου ναυτικού. Η σκηνογραφική προσέγγιση είναι λιτή και ρεαλιστική όπως απαιτεί και το έργο.

Η όλη οργάνωση είναι πλέον αρκετά καλή, αν και το κοινό στο τέλος εξακολουθεί να κανει ένα σοβαρό φάουλ, ξεκινώντας την αποχώρησή του, με τους συντελεστές της όπερας ακόμη επί σκηνής! Καφρίλα. Καφρίλα που, παραδόξως, αρχικά δεν αφορούσε κύπριους αφού οι πρώτοι που αποχωρούσαν ήταν οι "πολιτισμένοι" Άγγλοι θεατές.

Κάφροdite
Η άλλη καφρίλα είναι αυτή η διάκριση που θέλει τους επίσημους και τους παρατρεχάμενούς τους, σαν αχόρταγα όντα που όπου βρίσκονται να πρέπει να τα ταϊζουν. Ακόμα και στο 20lepto διάλειμμα μιας παράστασης όπερας. Σε περιφραγμένη παρακαλώ περιοχή των παρασκηνίων και αποκλειστικά για αυτούς. Στην παράσταση τουλάχιστον το τσιμπούσι γινόταν στα φανερά, σε αντίθεση με την περίπτωση των εγκαινίων της έκθεσης για την όπερα, προ μιας εβδομάδας, όταν οι "επίσημοι" φυγαδεύονταν μυστικά από τους διοργανωτές πίσω από την έκθεση για να φάνε ένα κεφτεδάκι χωρίς να τους πάρουν είδηση οι "κοινοί θνητοί". Η γυφτιά και η μικροπρέπεια σε όλο τους το μεγαλείο.