Ενδείξεις ψυχραιμίας

Χτες έλεγα για το ότι είνια καλό να είμαστε λίγο ψύχραιμοι και πρακτικοί με το θέμα της νόσου, νέας, χοιρων κλπ. Σαν ένδειξη αυτής της ψυχραιμίας παραθέτω το πρωτοσέλιδο της σημερινής London Lite, είναι εφημερίδα που διανεμεται δωρεάν στο Λονδίνο καθε απόγευμα και αποτελεί την free press της Evening Standard. Εντάξει δεν λέω ότι είναι και το πιο σοβαρό έντυπο αλλά είναι αυτό που κατά κύριο λόγο διαβάζει ο κόσμος σε λεωφορεία και τρένα.
Τώρα αυτός ο τίτλος προκαλεί ή όχι πανικό χωρίς λόγο; Αναφέρεται σε στατιστικές σύμφωνα με τις οποίες σε ενδεχόμενο πανδημίας μπορεί να... Ο τίτλος του άρθρου στην μέσα σελίδα είναι "Mortuaries could have to cope with up to 20000 bodies in a week". Bloody h...

Γρίπη των χοίρων

Ναι. Σήμερα είδα ανθρώπους να κυκλοφορούν με μάσκες μέσα στο Λονδίνο. Από ότι έμαθα στο μετρό είναι ακόμα πιο σουρεαλιστκή η κατάσταση. Θυμίζει χειρουργείο. Προσπαθούν να προστατευθούν από την "νέα γρίπη". Η μέχρι χτες "γρίπη των χοίρων" μεταλλάχθηκε ονομαστικά και από χτες το απόγευμα την λέμε "νέα", για να μην πληγούν οι παγκόσμιες αγορές χοιρινού... Τί σκέφτεται ο άνθρωπος! Την επόμενη νόσο μάλλον θα την πούμε πιο νέα και πάει λέγοντας.

Εν τω μεταξύ και εγώ μεσα στ προτοφανές κύμα πανικού έτρεξα στο φαρμακείο για να αγοράσω μάσκα. Να προστατευθώ μαζί από τους συμπολίτες και από την εισαγώμενη νόσο. Αλλά δυστυχώς... Οι μάσκες είχαν τελειώσει. Και τώρα; Πώς θα προστατευθεί το κοινό; Εμβόλιο να πάω να κάνω; Μάσκα να αγοράσω και γυάλινο κλουβί; Να κυκλοφορώ σε καραντίνα. Για περισσότερη προστασία.

Ευτυχώς πιο ψύχραιμη προσέγγιση απλά απαιτεί μια αυξημένη εφαρμογή των τυπικών κανόνων υγιεινής. Και ψυχραιμία.

Πάσχα Ελληνων εις τα ξένα. Κατόπιν εορτής

Χριστός Ανέστη!
Πάσχα Ελλήνων βόλιουμ 2 λοιπόν. Εντάξει. Τί ήταν αυτό το πράγμα; Πόρτα στην Εκκλησία; Ωραία αναμενόμενο είναι, Πάσχα και Χριστούγεννα έχει μεγάλη προσέλευση πιστών στους ναούς, αλλά να φας πόρτα στην Εκκλησία από security πάει πολύ! Δηλαδή άμα γεμίσει ο ναός απλά κλείστε την πόρτα! Δεν θα μπούμε και με τη βία.

Είπα να επανέλθω στο θέμα "Πάσχα" ανασκοπώντας τον τρόπο που εδώ έζησα, ως ένα σημείο, το Πάσχα. Στις λειτουργίες Μ. Παρασκευή και Σάββατο πήγα στον Καθεδρικό Ναό του Λονδίνου, την Αγ. Σοφία, μια έκκλησία 130 ετών! Ομολογώ ότι είναι πολύ ωραίος σαν ναός. "Λιτός" σε σχέση με τις κυπριακές υπερβολές που βλέπει κανείς σε εκκλησίες αλλά ωραίος! Η ατμόσφαιρα ήταν κυρίως την Μ. Παρασκευή αρκετά κατανυκτική (sic), σε αντίθεση με το Μ. Σάββατο που δεν μπήκα στον ναό αλλά μείναμε έξω, όπου η κατάσταση ήταν σαν πανηγύρι. Με έκανε να απορήσω κάπως η σκοπιμότητα των 5-6 security που έλεγχαν την είσοδο των πιστών στον ναό. Δεν λέω ευγενικότατοι ήταν οι άνθρωποι αλλά...

Άλλη παρατήρηση είναι ότι εδώ δεν έχει ούτε πυροτεχνήματα, ούτε "τσάκρες" ούτε λαμπρατζιές ούτε... καμπάνα στο "Χριστός Ανέστη". Το διαλαλούμε το χαρμόσυνο μεν, αλλά στο πολύ ήσυχο.. Βέβαια στην περίπτωση που ακουγόταν μέσα στο Λονδίνο καμμιά τσάκρα γύρω από τον ναό θα μας κύκλωναν οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας και τα ελικόπτερα λόγω τρομοφοβίας. Επιπροσθέτως, η Ανάσταση αναγγέλλεται και 30 λεπτά νωρίτερα, στις 11:30 το βράδυ, έτσι ώστε να προλάβουν οι πιστοί τους τελευταίους συρμούς μετρό που κλείνει λίγο αργότερα.

Εντύπωση μου έκανε και η επικοινωνία του Αρχιεπισκόπου με τους πιστούς. Σαν να συντονίζει χορωδία. "Ελάτε όλοι μαζί" για να ψάλλουμε, ή "ξανάπάμε όλοι μαζί το Χριστός Ανέστη" κλπ! Ως επίσης και μια ανεξήγητη μανία να διακόπτουν την λειτουργία κάθε λίγο. Μια για να καλωσορίσουμε τον Πάγκαλο, και μια για να μας πουν ότι θα περάσει δίσκος για τον οβολό μας. Και καλά το Μεγάλο Σάββατο, χαρά είχαμε, αλλά Μ. Παρασκευή, την ώρα που ψάλλεται το "Ω γλυκύ μου έαρ" να βλέπεις κόσμο να μεταφέρει δίσκους με 20λιρα για μέτρημα κάπως σε κάνει να σκέφτεσαι "καλά τώρα βρηκαν;". Γενικά παρόλη την αρχική μου εντύπωση ότι το ζουν πιο "θρησκευτικά" το Πάσχα εδώ, μάλλον στην ίδια κατάσταση είμαστε.

Συμβουλή (κοινώς πάθαμε και μάθαμε): Προτιμήστε να αποφύγετε τη νύχτα της Ανάστασης την έξοδο για Μαγειρίτσα σε κάποιο εστιατόριο. Εμείς με 40 λίρες για ένα πιάτο μαγειρίτσα και ξαναζεσταμένη "σούβλα" στο "Aphrodite" του Λονδίνου δεν νομίζω ότι θα το επιδιώξουμε ξανά!

Ενδιαφέρουσα εμπειρία το Πάσχα μετά διαβάσματος στο Λονδίνο δεν μπορώ να πώ, αλλά δεν θα τρελαινόμουνα να την επαναλάβω. Του χρόνου οβελία στο σπίτι και πάλι οβελία!

Πάσχα Ελλήνων εις τα ξένα

Στην Κύπρο άκουσα θα θυσιαστεί ένας πληθυσμός 35000 αμνοεριφίων για το γιορτινό τραπέζι. Από ότι αντελήφθην μιλόυμε για κυπριακά αμνοερίφια. Συν τα εξωτερικά. Μια... Πάφος ζωντανά! Φέτος πάλι για μένα θα είναι το πρώτο Πάσχα μακριά από το σπίτι και μακριά από την Κύπρο. Λόγω εξετάσεων το Πάσχα θα είναι Κυριακή για διάβασμα!

Κλείνοντας, σας προτρέπω αν έχετε τον χρόνο να ακούσετε μια ανάλυση με θέμα "Γιατί "Μεγάλη" η Μεγάλη Εβδομάδα" που έκανε ο Χρήστος Γιανναράς στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ πριν δυο χρόνια. Είναι αν μη τί άλλο τροφή για σκέψη και ίσως βοηθά να δούμε πράγματα που σιγά σιγά ξεχνάμε...

Καλή Ανάσταση.

Πίσω από τις λέξεις...

Με αφορμή μια δημοσίευση στο ιστολόγιο του Μαρίνου «Υπάρχει savoir vivre αντικατοχικής δράσης;» για το περιστατικό με τον εθνοφρουρό που αφαίρεσε στην από τουρκικό φυλάκιο στην Κύπρο στρατιωτικό εξοπλισμό και μια τουρκική σημαία, παραθέτω στην συνέχεια ένα είδος παράλληλου προβληματισμού μου για την πορεία λύσης του κυπριακόυ. Βασικά προσπαθώ παρακάτω τα διάφορα κομμάτια που έχω διαβάσει για την λύση που ψάχνουμε να τα βάλω σε μια πιο πρακτική εξήγηση.
Δυστυχώς, εγώ δεν έχω ξεκαθαρίσει τί ακριβώς θέλουμε σαν λαός (αν τελικά θέλουμε και κάτι σαν λαός) και τί στόχους έχουμε βάλει (αν έχουμε και τέτοιους γιατί μάλλον είναι συνέπεια του τί θέλουμε). Γενικά πορευόμαστε προς μια "διζωνική δικοινοτική ομοσπονδη Κύπρο". Έτσι ακούμε χρόνια τώρα και στην μεγάλη πλειοψηφία μας δεν έχουμε και ιδιαίτερα σκεφτεί τί είναι αυτά τα επίθετα μπροστά από το «Κύπρο» στον τίτλο της λύσης. Έχουμε δε αποφασίσει (μάλλον) ότι πορευόμαστε κατά διπλωματικό τρόπο γιατι δεν θέλουμε πολέμους και τέτοια (μάλλον).
Αρχικά θα ήταν απορίας άξιον το κατά πόσο είναι όντως η πλειοψηφούσα άποψη το «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία», αλλά ας πούμε ότι αυτό συνάγεται από τις θέσεις των κομμάτων που σαν λαός ψηφίζουμε. Δηλαδή, αφού όλοι αυτό φωνάζουν και εμείς αυτούς ψηφίζουμε μάλλον αυτό θέλουμε.
Και το πρώτο θέμα είναι. Τί είναι διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Στο σημείο αυτό είναι που όταν μπει κανείς σε μια προσπάθεια διαλόγου με τον μέσο υποστηρικτή (υποστηρικτή με τον τρόπο που εισηγήθηκα πιο πριν, δια της κομματικής επιλογής) αυτού του τρόπου λύσης είναι που θα τον χάσει από υποστηρικτή. Καταλαβαίνω, χωρίς να είμαι ειδικός επί των θεμάτων αυτών, ότι πρόκειται για ένα μόρφωμα με δύο συνιστώσες πολιτείες, επαρχίες, χωράφια, μέρη, τμήματα (πείτε ότι θέλετε) που έχουν μια κοινή ισχυρή διοίκηση εσωτερικά αλλά μια ενιαία οντότητα εξωτερικά. Χονδρικά αυτό επιδιώκουμε. Ως εδώ καλά. Αμα το δεκτεί και η άλλη πλευρά θα είμαστε ένα βήμα από την υπογραφή.
Πάμε στα άλλα τα πιο παράξενα που χρειάζονται μάλλον ορισμό. Διζωνική και δικοινοτική. Τί στο καλό είναι αυτό πρακτικά; Για να έχεις δυο ζώνες με τις δυο κοινοτητες σημαίνει ότι υποχρεωτικά αυτές θα είναι κάπως χωρισμένες.
Ένα είδος χωρισμού είναι οι μεν πάνω και οι δε κάτω. Έτσι έχεις δυο αποξενωμένες κοινότητες, δυο αποξενωμένα τμήματα που αργά ή γρήγορα μάλλον θα αποκολληθούν (εικάζω).
Άλλος τύπος είναι να υπάρχει ανάμειξη. Αλλά πως διασφαλίζεις την εσωτερική ανεξαρτησία των κοινοτήτων όταν οι ελληνοκύπριοι που θα είναι στις περιοχές των τουρκοκυπρίων θα είναι σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού; Η μια λύση που φαντάζομαι είναι το «δεν επιστρέφουν όλοι». Άλλη λύση είναι επιστρέφουν μεν αλλά δεν έχουν πολιτικά δικαιώματα, ώστε να επηρεάζουν η μια κοινότητα την διοικητική αυτονομία της άλλης. Δηλαδή, φαντάζομαι, δεν θα αποφασίζουν για την διοικηση του τόπου στον οποίο θα ζουν. Για την κυβέρνηση. Μάλλον θα ψηφίζουν για την διοίκηση της δικής τους κοινότητας. Άρα θα έχεις ελληνοκύπριους στο τουρκοκυπριακό τμήμα που θα ψηφίζουν για την ελληνοκύπριακή διοίκηση καιτο αντίστροφο. Παράλληλα μπέρδεμα γίνεται και με τις τοπικές βουλές. Αυτές θα αποτελούνται από άτομα ανεξαρτήτως κοινότητας;
Δεν ξέρω πόση βάση έχουν οι αναπτύξεις που κάνω στο θέμα. Είναι απλά μια δική μου εικασία σε μια προσπάθεια να «πρακτικοποιήσω» περισσότερο αυτά που ακούω εδώ και κάμποσα χρόνια. Πάντως αν είναι κάπως έτσι η εφαρμογή στην πράξη της λύσης πόσοι θα την υπερψηφίσουν;

Οικονομική κρίση

Μα τόση ταλαιπωρία είναι το να είσαι υπουργός.. Ιδίως τώρα με την οικονομική κρίση που πρέπει να κάνεις και περικοπές στους προϋπολογισμούς και τις σπατάλες.

Να τρέχεις στα Παρίσια, να είσαι υποχρεωμένος να μένεις σε παρακατιανές υπερπολυτελείας σουίτες σε κάτι δευτεροκλασάτα Four Seasons. Να τρως αστακούς και χαβιάρια. Να κινείσαι με λιμουζίνες. Πώς να αντέξει κανείς τόση εξαθλίωση. Πάλι καλά που πληρώνει τα έξοδα το κράτος, κακοπερνάς που κακοπερνάς μην τα πληρώνεις και εσύ!
Οι φωτογραφίες είναι από την κακοπέραση του Υπουργού Παιδείας της Ελλάδας στο Παρίσι. Η τιμή ευκαιρίας για τις δυο εικονιζόμενες παροχές ανήλθε μόλις στα 9000 και κάτι Ευρώ.

facebook facts

Κίνα, Ινδία, ΗΠΑ, Ινδονησία, facebook. Κατά σειρά πληθυσμού! Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύει η εταιρία, το δίκτυο του facebook αριθμεί πλέον 200 εκατομμύρια ενεργούς χρήστες, με τους μισούς εξ' αυτών να επισκέπτονται μια φορά την ημέρα τουλάχιστον την σελίδα.
Επίσης, 3,5 δισεκατομμύρια λεπτά, ή 6600 ανθρωποχρόνια δαπανούνται κάθε μέρα σε όλο τον πλανήτη μπροστά στο facebook! Αυτό κι αν είναι εντυπωσιακό!

Είναι σαφές από τα δεδομένα πλέον ότι ο πλυθησμός που ιδία βουλήση παραθέτει προσωπικά στοιχεία του στο διαδίκτυο είναι αρκετά μεγάλος και μάλιστα από αυτά τα στοιχεία μπορεί κανείς να βγάλει σημαντική πληροφορία. Λέγοντας πληροφορία δυο τρεις παράγοντες έρχονται στο μυαλό. Διαφημιστές. Μυστικές υπηρεσίες. Εργοδότες. Και οι τρείς έχουν εισχωρήσει στο facebook και τα άλλα "αδέρφια" του προσπαθώντας να αλιεύσουν από αυτά που εμείς δημοσιοποιούμε πράγματα τα οποία θα τους είναι χρήσιμα. Ήδη πριν μερικές εβδομάδες και το Home Office (ήτοι Υπ. Εσωτερικών της Αγγλίας) είχε αναφέρει ότι θα φακελλωθούν στοιχεία αρκετών χρηστών τέτοιων σελίδων. Intelligence and buisiness, as usual...

Εγκλήματα "τιμής"

Πέρσι, τέτοια μέρα, μια 17χρονη κοπέλα, στο εκδημοκρατισμένο Ιράκ, λιθοβολήθηκε μεχρι θανάτου. Δημόσιος λιθοβολισμός από αρκετές εκατοντάδες τυφλωμένους από φανατισμό. Ο λόγος της μίνης του πλήθους; Η Dua Khalil Aswad, η δεκαεπτάχρονη κοπέλα, είχε κάνει το λάθος να ερωτευθεί, παραβαίνοντας τους θρησκευτικούς κανόνες. Ναι, το ξέρω σε μερικές κοινωνίες, ακόμα και στην θεωρητικά "ελεύθερη" δική μας, υπάρχουν πολλά "απαγορεύεται" που κάνουν τις εκκλησίες να φαίνονται εκτός τόπου και χρόνου. Είμαι κιόλας από τους ανθρώπους που πιστεύουν στην σημασία των "Ιερών και Οσίων" στο να διατηρείται ένας λαός σε συνοχή. Όμως είμαι της άποψης ότι τέτοιας φύσης "ιερά τερατουργήματα" δεν μπορεί να έχουν καμμιά θέση σε καμμιά κοινωνία. Έτσι κι αλλιώς η σχέση εκάστου με το Θείο είναι μονοσήμαντη και δεν μπορεί να χωρέσει σε καλούπια. Ανοίγωμεγάλη κουβάντα, το νιώθω, αλλά ήθελα με την αφορμή αυτή να στρέψω σήμερα την προσοχή μου σε αυτό το θέμα. Η Διεθνής Αμνηστία ήθελε να γίνει η 7η Απριλίου "Ημέρα κατά των εγκλημάτων τιμής", με αφορμή το περιστατικό. Δεν ξέρω αν έγινε και ούτε αν θα έχει και πολλή σημασία αν γίνει.

Παραθέτω στην συνέχεια κάτι που είχε ανεβεί στο youtube σχετικά. Προκαταβολικά σας ενημερώνω ότι το βίντεο περιλαμβάνει σκηνές βίας και υποκρισίας που μπορεί να ενοχλήσουν.

Ανατολίτικα παζάρια

Η παρουσία του Τούρκου πρωθυπουργού στην σύνοδο του ΝΑΤΟ και οι αντιρρήσεις του προς το πρόσωπο του νέου γραμματέα της συμμαχίας έφεραν στο προσκήνιο παλιές καλές εποχές του κυρίου Ερτοάν. Σε παλαιότερη δημοσίευση στο blog με τίτλο "Ο Τουρκικός συρμός και ο Ευρωπαϊκός διασυρμός" είχα αναφερθεί στην ταπεινωτική εικόνα ανατολίτικου παζαριού που είχαν λάβει οι ενταξιακές της Τουρκίας.

Λίγους μήνες μετά το σκηνικό επαναλαμβάνεται αυτή τη φορά δίπλα από τις Βρυξέλλες, στο Στρασβούργο και την σύνοδο του ΝΑΤΟ. Η Τουρκία εγείρει ενστάσεις αναφορικά με το πρόσωπο του νέου γραμματέα της συμμαχίας. Είναι μόνη της απέναντι σε όλους, οπότε λογικά θα έδινε την συγκατάθεσή της. Τελικά θα την δώσει, αλλά αφού προηγουμένως έχει λάβει ανταλλάγματα από τον Ομπάμα. Δεν έχει γίνει γνωστό το τίμημα του τουρκικού "ναί" αλλά μάλλον η συγγνώμη Ράσμουσσεν δεν είναι το μόνο που πήρε ο Ερτοάν. Αναφορές ΄γίνονται και για ανοίγματα κεφαλαίων στις διαπραγματεύσεις της για ένταξη στην ΕΕ.

Ο γερμανικός τύπος γράφει για διαδικασίες ανατολίτικου παζαριού (die Welt) μεταξύ ΝΑΤΟ και Τουρκίας και διαπιστώνει ότι εκ του μη όντως η Τουρκία προσπάθησε να κερδίσει ανταλλάγματα. H SudDeutsch Zeitung βλέπει ανήσυχα το ενδεχόμενο ευρωπαϊκό μέλλον της γείτονος προβλέποντας ότι οι πρακτικές Ερντοάν θα βρίσκουν εφαρμογή και όταν η χώρα ενταχθεί στην ένωση. Ευρωπαίοι ηγέτες (ΠΟΛΙΤΗΣ) σε συζητήσεις και με τον Χριστόφια στην Πράγα αναφέρθηκαν στην εντυπωσιακά σκληρή διαπραγματευτική στάση του Ερτοάν.

Η αλήθεια είναι ότι η Τουρκία έχει φορέσει γυαλιά σε όλους τα τελευταία χρόνια με την διαχείριση διαφόρων διεθνών θεμάτων, γινόμενη αντιπαθής αλλά κερδίζοντας τελικά. Ακόμα και για τις συμμαχικές της υποχρεώσεις, για παράδειγμα στον πόλεμο του Ιράκ, κέρδισε ανταλλάγματα. Βέβαια κατά το κυπριακό ρητό "ήυρεν τζαι κάμνει" εφ' όσων η διεθνη΄ς κοινότητα και οι οργανισμοί στους οποιόυς συμμετέχει δέχονται και με τις στάσεις τους επιβραβεύουν τις δράσεις της χώρας.

Μαθήματα κυπριακής ιστορίας

"Μαθήματα κυπριακής ιστορίας" είναι ο τίτλος ενός ρεπορτάζ των "νέων Φακέλων" του ΣΚΑΪ που ερευνά το τί διδάσκεται στις δυο πλευρές της πράσινης γραμμής για την ιστορία της Κύπρου. Την σύγχρονη μπερδεμένη και εν πολλοίς άγνωστη. Η αλήθεια είναι ότι πολλά πράγματα για το πρόσφατο παρελθόν μας δεν τα καλοξέρουμε. Και αυτό διότι έχουμε φροντίσει να τα κρατήσουμε καλά κρυφά. Το ρεπορτάζ είναι ενδιαφέρον και φιλοξενεί διάφορες απόψεις δείχνοντας μια κλίση ίσως προς συγκεκριμένες. Μια τάξη ιστορίας στα κατεχόμενα, μια στις ελεύθερες περιοχές και απόψεις για το θέμα της αλλαγής των βιβλίων της ιστορίας.

Καυτή λίγο η πατάτα που πήρε η Κατερίνα Λομβαρδέα αλλά νομίζω ότι το αποτέλεσμα είναι θετικό. Τουλάχιστον σίγουρα βάζει σε σκέψεις. Βλέποντας το ρεπορτάζ ξαναέφερα στο μυαλό μου ότι κι εγώ μικρότερος, στο δημοτικό, δυσκολευόμουν να πιστέψω ότι οι Τούρκοι είναι όντα ανθρωπόμορφα. Αυτά μάλλον τα συναισθήματα μου ξυπνούσαν διάφορες προσλαμβάνουσες, αρκετές εξ' αυτών προερχόμενες από ένα σύστημα εκπαίδευσης στρατευμένο προς αυτό τον σκοπό.

Θεωρώ ότι το σύστημα παιδείας οφείλει να ξυπνά στους νέους μια αγάπη για την πατρίδα τους. Αυτή η ανάγκη όμως πρέπει να βγαίνει μέσα από την προσφορά γνώσης. Ρίχνοντας φώς στις αληθινές πτυχές, χωρίς πάθη και χωρίς να προσπαθούμε να στρογγυλοποιήσουμε καταστάσεις. Η λέξη ιστορία άλλωστε ανάγεται στο αρχαίο ρήμα οίδα (=γνωρίζω) και ίστωρ είναι ο γνώστης. Αρα η αρχική σημασία της λέξης είναι η γνώση, και μάλιστα αυτή που βγαίνει μέσα από την έρευνα, τη συστηματική παρατήρηση και αναζήτηση. (σύμφωνα και με το λεξικό του Μπαμπινιώτη).

Δείτε το ρεπορτάζ