Γερμανική οργάνωση

Ποιός μίλησε για τη γερμανική οργάνωση και τη γερμανική προνοητικότητα; Νομίζω είναι η ώρα να βάλει λίγη αμφιβολία στη βεβαιότητα ύπαρξης τους! 7/7/10, πρωί. Άφιξη στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης, το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της Γερμανίας και σημαντικότατο συγκοινωνιακό κόμβο της Ευρώπης.

Ενώ το αεροσκάφος έχει κανονικά σταθμεύσει, περιμένουμε (υπομονετικά αλήθεια) αρκετή ώρα και δεν γίεται αποβίβαση. Μας ενημερώνει ο πιλότος ότι στο αεροδρόμιο υπάρχει πρόβλημα με τα ηλεκτρονικά συστήματα και θα αποβιβαστούμε σε περίπου 15 λεπτά. Λόγω του προβλήματος δεν είχαν έρθει τα λεωφορεία που θα μας παραλάμβαναν από το αεροπλάνο και γι΄αυτό η καθυστέρηση.

Αισίως, τελικά, στα 30 λεπτά από τη στάθμευση βρισκόμασταν στο λεωφορείο κατευθυνόμενοι, και κατευθυνόμενοι, στο κτήριο αφίξεων. Σημειώνω εδώ ότι το λεωφορείο ήταν γεμάτο γερμανικές σημαίες, όπως και τα περισσότερα αυτοκίνητα του αεροδρομίου ελέω μουντιάλ. Ύστερα από μια "σαφαρικού" τύπου διαδρομή καταλήξαμε επιτέλους στην αίθουσα παραλαβής αποσκευών. Η ιστορία αρχίζει αμέσως τώρα!

Οι οθόνες στην (τεράστια) αίθουσα αποσκευών ήταν όλες γαλάζιες και είχαν ένα χαρακτηριστικό πράσινο "Start" στην αριστερή άκρη τους. Εκείνο το γνωστό, χαρακτηριστικό κουμπί των Windows. Μέσα σε μια αχανή (σχεδόν!) αίθουσα και μπροστά στον ιμάντα παραλαβής με αριθμό 17, δεν είχαμε ιδέα πού θα βρούμε τις αποσκευές μας. Το ανησυχητικό ήταν ότι ούτε οι υπεύθυνοι είχαν την παραμικρή ιδέα. Μόλις κάποιος έβλεπε υπάλληλο με στολή του αεροδρομίου ή της Lufthansa του έλεγε ένα κωδικό πτήσης και ρωτούσε πού να πάει. Και οι αλλεπάλληλες κρούσεις συνεπιβατών στη διαχείριση αποσκευών της Lufthansa μας έδιναν την ίδια άκρως κατατοπιστική απάντηση. "Φρανκφουρτ ις α μπιγκ έαρπορτ, ουι καν νοτ χαβ ανυ αηδία χουερ ισ δε λαγκειτς. Φάηλ ε ριπόρτ ιφ γιου λάικ".

Λίγη ώρα μετά βλέπουμε έναν ιταλό και ένα τούρκο, υπαλληλους του αεροδρομίου να επιστρατεύουν τελικά άλλη τεχνολογία προς εξυπηρέτηση μας. Μέσω σταθερού καρτοτηλεφώνου και ασυρμάτου συνεννοούνται με τα υπόγεια του αεροδρομίου. Ελπίδα! Η μέθοδος μας δίνει τις πρώτες πληροφορίες για το τί να κάνουμς. Σιγά σιγά αναρτώνται σε κασόνια (στο πίσω μέρος τους) οι αριθμοί πτήσης και οι αντίστοιχοι ιμάντες παραλαβής αποσκευών. Επιτέλους θα φύγουμε από το αεροδρόμιο. Αλλά φευ! Ούτε αυτό καταλήγει σωστά. Η πτήση μας δηλώθηκε στον 11 ιμάντα, αλλά 1 ώρα αργότερα και ενώ περιμέναμε στον 11 οι αποσκευές μας βγήκαν στον 14, στο 11 αντί για τις δικές μας αποσκευές βλέπαμε να σουλατσάρουν αποσκευές αμερικάνικες, από πτήση της United, που κανονικά θα έπρεπε να είχαν βγει στο 12 και της Εθιόπιαν, που όμως είχαν βγει σωστά. Η κατάσταση ομαλοποιήθκε όταν επανεκκίνησε το σύστημα, οπότε και επήλθε και η οριστική λύτρωση!

Willkommen in Deutschland! Γενικά η εικόνα στον χώρο αποσκευών για τις 2 ώρες που περιμέναμε ήταν χαοτική και μάλλον αποκαρδιωτική για τη Γερμανία της τάξης και της οργάνωσης.