Είχαμε τη "γενιά του πολυτεχνείου", τη "γενιά του μεσοπολέμου", την "gen-x", και τώρα πλέον έχουμε τη "χαμένη γενιά". Αυτός ο χαρακτηρισμός συνοδεύει πλέον την "γενιά της οικονομικής κρίσης" τη γενιά που μετρά ανεργία 13% και είναι στις ηλικίες μέχρι 25 ετών.Η ILO (παγκόσμια οργάνωση εργασίας) λέει ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο ποσοστό ανέργων νέων από την περίοδο του δευτέρου παγκομίου πολεμου, απότοκο και αυτό της οικονομικής κρίσης. Το ανησυχητικό έιναι ότι οι προβλέψεις για το ρεκόρ που σημειώθηκε, είναι ότι αυτό θα σπάσει τα επόμενα χρόνια. Είναι οδυνηρή θέση για τον κάθε ένα η θέση του ανέργου, και επίσης τραγική η θέση της επαπειλούμενης απώλειας της εργασίας. Ακούγοντας συνεχώς τα ποσοστά να αυξάνονται η ανησυχία και η αβεβαιότητα οδηγούν μια χώρα στον αργό θάνατο. Η ανεργία δεν είναι απλό στατιστικό μέγεθος, είναι δείκτης κοινωνικής συνοχής, κοινωνικής ηρεμίας και εθνικής επιβίωσης. Όταν διαγράφεται απλά μια γενιά, με ένα προσωνύμιο "χαμένη" τότε θεωρείται αναμενόμενο ότι η απόγνωση, ο θυμός και η αντίδραση των "χαμένων" θα στραφούν απέναντι στην κοινωνία.
2 σχόλια:
Φίλε μου, που την "χαμένη" γενιά κανένας δεν θέλει να πά να συνάξει ελιές, πατάτες, να τρυήσει σταφύλια. Κανένας δεν θέλει να πουρκέφκει, να καθαρίζει μαείρισσες στα ξενοδοχεία, να σφογγαρίζει σκάλες στα ξενοδοχεία. Όταν είναι πιο attractive το να είναι κάποιος άνεργος παρά να πάει να γυρέψει μιαν τέθκοιαν δουλειάν, το 13% είναι σχετικόν. Είναι απλά θέσεις εργασίας που ταΐζουν άλλον κόσμον που καταδέχεται τζιείνες τες συνθήκες δουλειάς.
Ποττέ η Κύπρος (τζιαι η Ελλάδα) δεν ήταν τόσον πλούσιες. Κρίσεις εν να έσιει ο Καπιταλισμός κάθε πεντέξι χρόνια. Είναι μέρος της δομής του. Του επιτρέπει να καθαρίζει τες επιχειρήσεις παράσιτα. Δεν είναι λόγος ούτε για πανικούς ούτε για να φανταζούμαστιν τέλη του κόσμου. Ο καθένας ας περιφρουρήσει το καρβέλλιν του τζιαι τα σσυφφέροντα του.
Η χαμένη γενιά εν η γενιά που εν η πιό μακρυνή που τον πόλεμον τζιαι την αγωνίαν που εμπεριέχει. Αν είσαι τούτης της γενιάς, ζωήν τζιαι υγείαν να έχεις να χαρεις την ζωήν τζιαι με κρίσην να φοάσαι με τίποτε. Όρεξην να έχεις να δουλέψεις τζιαι εφόδια. Τζιαι αν γυρεύκεις δουλειάν τζιαι δεν βρίσκεις, κάμε το ευκαιρίαν να συνάξεις τζιαι άλλα εφόδια.
Η κρίση στην Ελλάδαν ίσως να εν η ευκαιρία να ξηκολλήσει η νέα γενιά που την απατεονιάν σαν μέσον εύκολης διαχείρησης του πούγκας του. Θέλει κώλον για να φκάλεις μεροκάματον. Άμαν τον έχεις, έχεις τζιαι λλιόττερες πιθανότητες να είσαι μες το 13%. Μην παρεξηγήσεις τζιαι να καταλάβεις ότι είπα πως οι άνεργοι εν ττεμπέληες. Η ανεργίαν εν δομικόν οικονομικόν φαινόμενον. Αλλά να τα θωρούμεν τζιαι λλίον σχετικά. Με την κλαμούραν ο κόσμος δεν πάει μπροστά. H νέα γενιά έχει δυνατότηταν να δράσει, τζιαι σε ατομικόν, τζιαι σε συλλογικόν επίπεδον. Τι σας κρατεί (αν είσαι τζιαι σύ μέρος της)
Η ανεργια του 13% αφορά την παγκόσμια ανεργία και όχι αυτή που παρουσιάζεται σε Κύπρο και Ελλάδα. Οπότε ακόμη και αν οι νέοι κατεδεχτούν να κάνουν τις δουλειές που υποτήθεται ότι δεν θέλουν, κάποιοι άλλοι θα μείνουν άνεργοι...
Γιατι δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που να υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει αρκετή προσφορά εργασίας σε όλους τους τομής, ακόμη και αυτούς που αφορούν χειρονακτική εργασία.
Επίσης το ότι η Κύπρος και η Ελλαδα ποτε δεν ήταν πιο πλούσιες δεν νομίζω ότι εχει να κάνει με το όλο θέμα. Η πλειωνότητα των χωρών είναι πολύ πιο πλούσιες από αποτεδήποτε άλλοτε. Το βιωτικό επίπεδο όλων έχει ανέβει τρομερά τα τελευταία 50 χρόνια. Αυτό έχει να κάνει με τη βιομηχανοποίηση. Ισως και η ανέργια έχει να κάνει με τη βιομηχανοποίηση. Βέβαια αν αυτό ισχύει δεν είμαι σίγουρη τι είναι καλύτερο: να έχεις μία κοινωνία με 15% ανέργους αλλά το γενικό βιωτικό επίπεδο ανεβασμένο ή καθόλου ανέργους και όλοι να παλεύουν καθημερινά για την επιβίωσή τους?
Όσο για το πρόβλημα, με την Ελλάδα τουλάχιστον, είναι ότι ζούσαμε πολύ πιο πλούσια απ' ότι άντεχε η τσέπη μας....
Δημοσίευση σχολίου