Λίκνα ηγετών

Ο Σαΐφ αλ Ισλάμ Καντάφι είναι ο γιος του Μουαμάρ Καντάφι, ηγέτη της Λιβύης, και μαζί με τον πατέρα του αυτή την στιγμή αιματοκυλίζει ανελέητα τη χώρα του, σε μια προσπάθεια να παραμείνει η οικογένεια γαντζωμένη στην εξουσία της χώρας. Το καθεστώς Καντάφι δεν έχει διστάσει να διατάξει ακόμα και πολεμικά αεροσκάφη και ελικόπτερα να κτυπήσουν τους αντικαθεστωτικούς διαδηλωτές στην πρωτεύουσα της Λιβύης, Τρίπολη, ενώ παράλληλα δυνάμεις του προσκείμενου στο καθεστώς τμήματος του στρατού, σφυροκοπούσαν τους ίδιους ανθρώπους με πολυβόλα.

Αυτός ο άνθρωπος, ο υιός Καντάφι, είναι ανακηρυγμένος και ως διδάκτορας του London School of Economics (LSE). Η διδακτορική διατριβή του μάλιστα έχει τίτλο "The role of civil society in the democratisation of global governance institutions: From 'Soft Power' to Collective Decision-Making?". Ναι, είναι ειρωνικό, αλλά ο υιός Καντάφι είχε ασχοληθεί με τη διερεύνηση τρόπων εκδημοκρατισμού των οργανισμών παγκόσμιας διακυβέρνησης μέσω της συμμετοχής εκλελεγμένων εκπροσώπων της κοινωνίας. Η δε αφοσίωσή του σε θέματα πρακτικής Δημοκρατίας και η προσήλωση του στον εκδημοκρατισμό των παγκόσμιων θεσμών διακυβέρνησης του πλανήτη, φαίνεται ότι εκτός της καθομολόγησης του σε διδάκτορα του LSE, δεν είχε περαιτέρω αποτέλεσμα στον ίδιο το λαό του, τον οποίο και σφαγιάζει. Επιπρόσθετα το London School of Economics εμφανίζεται να έχει δεχθεί και μια χορηγία 1,5 εκατομμυρίων Στερλινών από το Διεθνές Ίδρυμα Καντάφι -του οποίου ηγείται ο ίδιος ο Σαλίφ- και την οποία συνειρμικά και μόνο κανείς ίσως συνδυάσει με τα πιο πάνω.

Μέχρι σήμερα, όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Guardian, ο υιός Καντάφι με τα άπταιστα αγγλικά του, τα ακριβά ιταλικά κουστούμια του και την θέση του στο LSE εμφανιζόταν ως ο άνθρωπος που με τον οποίο η δύση μπορούσε να συνεργαστεί. Έδινε πρόσβαση στα ορυκτά της χώρας χωρίς να απαιτείται η συνεννόηση με τον ασταθή πατέρα του.

Η εικόνα του Σαλίφ να κουνά απειλητικά το δάκτυλο στο λαό του, απειλώντας τον με εμφύλιο αν δεν συμμορφωθεί και υπακούσει στο καθεστώς, τάραξε σίγουρα αρκετούς από τους μέντορες και τους συνεργάτες του από το παρελθόν. Το πανεπιστήμιο αμέσως εξέδωσε ανακοινώσεις αποστασιοποιούμενο από τον Σαλίφ, ενώ στη συνέχεια ανακοινώθηκε ότι μελετάται και το ενδεχόμενο τμήματα της διατριβής να ήταν προϊόν αντιγραφής. Είναι λογικό και αναμενόμενο ότι δεν μπορεί ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα να γνωρίζει πώς οι συνθήκες στο μέλλον θα διαμορφώσουν και θα εξελίξουν κάθε άτομο που αποφοιτά από αυτό, αλλά φαίνεται ότι στον αγώνα του το LSE να παρουσιάζεται ως λίκνο παγκόσμιων ηγετών και προσωπικοτήτων που αλλάζουν τον κόσμο είναι δυνατό να κάνει και λάθη. Το να προσπαθεί να τα διορθώσει όμως με χειρότερα λάθη μάλλον είναι πολύ χαμηλότερο από το επίπεδο που θέλει να δείχνει. Επίσης είναι προφανές ότι ένας ηγέτης, δεν γίνεται τέτοιος επειδή κατέχει πτυχία ηγεσίας, ούτε επειδή φοίτησε σε λίκνα ηγετών.

Η διατριβή του υιού Καντάφι (Google Docs)
Το άρθρο του Θάνου Δημάδη στο protagon.gr