"Αηδία" και "αποστροφή"

"Αηδία και αποστροφή προκαλεί η απίστευτη προβολή στην Ελλάδα, όπου οι λαϊκές οικογένειες δεινοπαθούν από την ανεργία και τη φτώχεια, του γάμου των απομειναριών του μεσαίωνα τον οποίο η ιστορικά ξεπερασμένη αστική τάξη της Βρετανίας και της Ευρώπης τιμά και επιδεικνύει προκλητικά"
[...]
"Αυτοί να χαίρονται τη σήψη τους, οι λαοί όμως έχουν χρέος να ξεμπερδεύουν μαζί τους".

Ανακοίνωση Κ.Κ.Ε για πριγκιπικό γάμο

Η ανακοίνωση του ΚΚΕ για το "να ζήσετε" στους νεόνυμφους πρίγκιπες της Βρετανικής Βασιλικής Οικογένειας. Δεν μπορούσε καν να συγκρατηθεί το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας από το να βγάλει τη χολή του σε μια ακόμα περίπτωση. Όλη έχουν συνηθίσει το ΚΚΕ πάντα να λέει "Όχι" και "πάλη" αλλά αυτή τη φορά νομίζω ότι η συντάκτης έκανε και ένα λάθος. Δεν μπορείς να είσαι το 6% των ψηφοφόρων της Ελλάδος, υποστηρίζοντας ένα καθεστός -που αυτό δεν είναι καν ιστορικό απομεινάρι- και να αποκαλείς τη βασιλεία "απομεινάρι" με τη μισή Ευρώπη να ευημερεί (παράλογα ή λογικά) υπό βασιλευόμενες δημοκρατίες. Είπαμε "αντίσταση και πάλη" αλλά σεβαστείτε εκεί στο ρομαντικό ΚΚΕ και το ότι τα δελτία τύπου σας δεν απευθύνονται μόνο σε αναγνώστες του Ριζοσπάστη. Ακούγεστε "ξεπερασμένοι" και "απομεινάρια" ακόμα και από όσους απλά σας θεωρούν "στον κόσμο σας".

Αμαρτίες γονέων

Πέρασαν, έτσι ανεπαισθήτως, και τα πρώτα γενέθλια του Καστελλορίζου. Όχι του ιδίου του νησιού, αλλά του γεγονότος που έκανε το νησί σύμβολο. Η Ελλάδα πέρασε ήδη τον πρώτο χρόνο υποβασταζόμενη από τα δανεικά του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, και της ΕΕ. Της γνωστής στους Έλληνες "τρόικας" (Mr. Blue Eyes etc.).

Και πέρασε ανεπαισθήτως όχι τόσο στις μεγάλες μάζες του λαού. Εκεί τα εύκολα μέτρα που λήφθησαν είχαν επιπτώσεις, και μάλιστα άμεσες. Στα πρώτα θύματα πολίτες με περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και αύξηση φόρων αλλά και επιχειρήσεις, τις οποίες με έκτακτες εισφορές και παράτυπες παρακρατήσεις φόρων στραγγαλίζει καθημερινά. Αυτά είναι τα "εύκολα" μέτρα που μπορούσε να λάβει. Με μια εντολή "κόψτε τις πληρωμές" εφαρμόζονται. Δεν είναι δηλαδή τυχαίο που είναι και τα μόνα μέτρα που εφαρμόστηκαν. Βέβαια είναι βέβαιο ότι χωρίς διαρθρωτικές αλλαγές, ακόμα και αν αυτές αντιβαίνουν την "ιδεολογία" του πρωθυπουργού, ο ίδιος θα πρέπει να προχωρήσει σε πιο ουσιαστικές αναδιαρθρώσεις. Η Ελλάδα κινείται σε διπλό πρόβλημα. Από τη μια χρωστά πολλά χρήματα ήδη και δεν βγάζει αρκετά χρήματα κάθε χρόνο ώστε να καλύπτει τις ανάγκες της, άρα για την ετήσια επιβίωση χρειάζεται ακόμα περισσότερα. Ακόμα και με τις σκληρές περικοπές σε δαπάνες η κατάσταση παραμένει τραγικά ίδια. Οι λόγοι; Πολλοί. Τα στοιχεία δείχνουν ότι πέραν των περικοπών, η επιβολή φόρων έχει μόνο αρνητικό αποτέλεσμα. Στραγγαλίζει τον νομοταγή, ενώ τον φοροφυγά -που ήταν έτσι κι αλλιώς το πρόβλημα από πριν- δεν τον αγγίζει. Οι μηχανισμοί ελέγχου και είσπραξης είναι διαλυμένοι, όπως διαπιστώνουν διεθνείς οίκοι αλλά και ελληνικά ΜΜΕ.

Το μεγάλο ζήτημα που τίθεται είναι ότι, παρά την τραγικότητα της κατάστασης, η κυβέρνηση λειτουργεί σαν να κυβερνά κάποια άλλη χώρα. Κάποια Δανία του Βορρά... Παντελής ατολμία στη λήψη αποφάσεων, προστριβές, διαφωνίες και λαϊκιστικές κορώνες από τα ίδια τα μέλη της κυβέρνησης σε κάθε ευκαιρία, δράσεις και παρεμβάσεις του κράτους που παγώνουν η μια μετά την άλλη καταχωρούμενες στις ελληνικές καλένδες. Καμμία παρέμβαση για την οποία δεσμεύθηκε η κυβέρνηση δεν προχωρά, μετατάξεις ΟΣΕ, ιδιωτικοποιήσεις, άρση καμποτάζ, άνοιγμα επαγγελμάτων -φορτηγά, ταξί,κλπ, one stop shops. Επίσης ακόμα δεν τόλμησε να αντιπαρατεθεί με τα μεγάλα τζάκια των βολεμένων συνδικαλιστών. Αντί των διαρθρωτικών αλλαγών, η κυβέρνηση έχει επαναπαυθεί στην φορολόγηση, τακτοποίηση αυθαιρέτων και άλλα πασαλείμματα τα οποία ούτε την κατάσταση διορθώνουν μακροπρόθεσμα, ούτε τον κόσμο ικανοποιούν βραχυπρόθεσμα. Ακόμα και στις πιο μικρές παρεμβάσεις, κατασκευή ΧΥΤΥ στην Κερατέα για παράδειγμα, το κράτος δεν κατάφερε να μην γελοιοποιηθεί έχοντας για ένα τετράμηνο ολόκληρο εκστρατευτικό σώμα αγκιστρωμένο στους λόφους.

Η εικόνα της σοβαρότητας είναι μακριά από κάθε έκφανση λειτουργίας (;) της ελληνικής κυβέρνησης στην πιο σοβαρή κρίση ίσως που θα κλήθηκε το Ελληνικό κράτος να αντιμετωπίσει. Όταν πέρσι τέτοιο καιρό ο πρωθυπουργός με φόντο το λιμάνι του Καστελλορίζου τόνιζε ότι την ευκαιρία που δεν δίνουν στην Ελλάδα η αγορές θα την πάρει η χώρα μέσα από τις διαρθρωτικές αλλαγές που θα πραγματοποιήσει είχε υπ' όψη του τη διαχείριση στην οποία προέβη τον χρόνο που ακολούθησε; Δυστυχώς μόνο αισιοδοξία για το μέλλον δεν μπορεί κανείς να έχει με αυτή την κατάσταση, βλέποντας τον Παπανδρέου τον νεότερο να προσπαθεί να αντιμετωπίσει το τέρας που θεμελείωσε ο πατέρας του...

Στη χώρα του μουχτάρη

Τις τελευταίες μέρες χρειάστηκε να μπω στη διαδικασία υποβολής ένορκης δήλωσης. Δεν το περίμενα, αλλά τελικα πρόκειται για εμπειρία. Κατ΄αρχήν, ένορκη δήλωση είναι απλά ένα χαρτί που αρχίζει λέγοντας "Εγώ, ο [τάδε] με αριθμό ταυτότητας δείνα, δηλώνω ενόρκως ότι [...]. Ωσ εδώ ειναι απλά δήλωση χωρίς ουσία. Αυτό όμως, με μια πιστοποίηση από κάποιον "μουχτάρη" γίνεται αμέσως σημαντικό. Όταν λέω μουχτάρη, εννοώ γιαλαντζί, όχι από τους εκλελεγμένους, αλλά από αυτούς που το κράτος ορίζει ως πιστοποιώντες υπαλλήλους, τους χορηγεί μια σφραγίδα και μερικές αρμοδιότητες/εξουσίες.

Σε ένα τέτοιο, γιαλαντζί μουχτάρη απευθύνθηκα για να πιστοποιήσει την ένορκη μου δήλωση. Αυτός πήρε τη σελίδα που του προσκόμισα σφράγισε πάνω από την υπογραφή μου και υπέγραψε, βεβαιώνοντας προφανώς τη γνησιότητα της δήλωσης. Φυσικά, τη γνησιότητα της δήλωσης μου δεν μπορούσε, εξ' όψεως, με κανένα τρόπο να την πιστοποιήσει. Δεν ήμουν ούτε ανηψιός του, ούτε γνωστός του, ούτε φίλος του, ούτε μου ζήτησε οποιοδήποτε έγγραφο που να πιστοποιεί ότι εγώ και ο ενόρκως δηλών είναι τα ίδια πρόσωπα.

Ο εξουσιοδοτημένος από το κράτος υπάλληλος θα μπορούσε κάλλιστα να είχε μπλέξει με τον τρόπο αυτό οποιοδήποτε πολίτη της Δημοκρατίας. Αν αντί τα δικά μου στοιχεία είχα γράψει στην ένορκη δήλωση τα δικά σας, αυτομάτως εσείς θα είχατε κάνει μια ένορκη δήλωση η οποία μάλλον σας δεσμεύει και ενώπιον του κράτους. Ίσως ο μόνος λόγος που απαιτείται η παρέμβαση του μουχτάρη είναι αυτός ακριβώς. Να μην μπορεί κάποιος να κάνει ψευδή δήλωση.

Και βέβαια, πέραν του πιο πάνω, ποιός ο λόγος που στο 2011 ακόμα το κράτος χρησιμοποιεί τόσο φαιδρές και ανούσιες μεθόδους για να εκδίδει πιστοποιητικά; Όταν οι χώρες του 3ου κόσμου μπαίνουν στο e-gov εμείς δρούμε λες και μόλις υποδεχθήκαμε το σωτήριο έτος 1900!

Μπούμεραγκ!

Είχε ξεσηκώσει "θύελλα" διαμαρτυριών και αντιδράσεων η δήλωση του προέδρου στην περιβόητη πλέον διάσκεψη τύπου του, για τον υπουργό "πρό-προηγούμενης" κυβέρνησης (κυβέρνησης Κληρίδη) ο οποίος είχε αιτηθεί και έλαβε ανεργιακό επίδομα μετά την απομάκρυνσή του από την υπουργική θέση. Ο πρόεδρος σημείωνε ότι ναί μεν ο υπουργός εδικαιούτο να πάρει αυτό το επίδομα, αλλά ηθικά από τη στιγμή που ως υπουργός λάμβανε μια ουδόλως ευκαταφρόνητη αντιμισθία, όφειλε να μην προβεί σε αίτηση λήψης του βοηθήματος. Κάτι που είναι όντως και ηθικά ορθό. Βέβαια δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό το απλό πράγμα δε διευθετείται με μια τροποποίηση του νόμου περί ανεργιακών επιδομάτων μια και καλή... Συμπλήρωσε μάλιστα ο Πρόεδρος τη φράση του λέγοντας ότι αν ήταν "δικός του" υπουργός θα τον είχε πάυσει χωρίς δεύτερη σκέψη. (Εδώ να υπενθυμίσω ότι δικός του υπουργός είχε εμπλακεί σε ένα σκάνδαλο με πολυτελείς διαμονές σε ξενοδοχεία με υπηρεσίες τζακούζι και ιδιωτικές VIP αίθουσες ευρωπαϊκών αεροδρομίων με έξοδα της Δημοκρατίας, αλλά παραμένει στη θέση του)

Η δήλωση όμως του προέδρου, για να επανέλθω στο θέμα, γύρισε πίσω σε αυτόν σαν μπούμεραγκ! Χτες ο Φιλελεύθερος πρωτοσέλιδα προέβαινε στην αποκάλυψη ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αιτήθηκε επίδομα συντήρησης εξωτερικού από τη Δημοκρατία για τα ταξίδια του στο εξωτερικό. Το επίδομα αυτό δίνεται στους υπαλλήλους του κράτους για τυχών έξοδά τους στο εξωτερικό όταν βρίσκονται σε κρατική αποστολή και καταβάλλεται ανα ημέρα παρουσίας τους στο εξωτερικό, χωρίς να ζητούνται αποδείξεις για έξοδα. Είναι δηλαδή συγκεκριμένο σταθερό ποσό ανα μέτρα (πχ για την Αθήνα €230 ανά μέρα). Αυτό το επίδομα δικαιούται να λαμβάνει και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά ουδείς από τους προκατόχους του είχε αιτηθεί το συγκεκριμένο, με βάση το άρθρο του "Φ". Ο λόγος, προφανής, η αντιμισθία του προέδρου ανέρχεται στις €150000 το χρόνο (11,500 μηνιαίως, συν 13ο μισθό), ποσό που θεωρείται αρκετό, και επίσης στο εξωτερικό η επίσκεψη του προέδρου είναι ίσως μηδενικού κόστους για τον ίδιο.

Έτσι αυτή τη στιγμή ο Πρόεδρος παραμένει έκθετος, με βάση τα όσα δημοσιεύονται. Με βάση τη δική του ρητορία ο πρώην υπουργός θα έπρεπε -ορθώς- να απεμπολούσε το δικαίωμα του να λάβει το ανεργιακό επίδομα, και αυτός θα ήταν και λόγος αρκετός για τον Πρόεδρο ώστε να τον απομακρύνει από τα καθήκοντά του. Η δική του ενέργεια, αν ευσταθεί το δημοσίευμα, να λάβει επίδομα συντήρησης για έξοδα που πρακτικά δεν έχει, και με αντιμισθία αρκετά μεγαλύτερη από υπουργό πώς ηχεί στα αυτιά του;

info: το άρθρο του Φιλελευθέρου

Κύριε Πρόεδρε, σας αγαπάμε!

Ο Δημήτρης ο Χριστόφιας, άνετα, θα μπορούσε να ήταν ο καλός γείτονας, ο συμπαθής κυριούλης στο τέλος του τετραγώνου, ο αγαπητός συνάδελφος στη δουλειά. Αλλά φευ! Ο ίδιος επέλεξε να μην είναι όλα αυτά, θέτοντας υποψηφιότητα για πρόεδρος της Δημοκρατίας. (Θυμάστε, φαντάζομαι, την εικόνα από το συνέδριο του ΑΚΕΛ, με την μάτσα από εικοσάλιρα που του ενεχείρισε ένας υποστηρικτής.) Ο δε λαός τον εξέλεξε στο ύπατο αξίωμα. Από 'κεί και πέρα όλα αλλάζουν.

Τί αλλάζει; Πλέον δε είστε ο Δημήτρης ο Χριστόφιας, αλλά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η κάθε σας δημόσια δήλωση είναι είδηση, στην Κύπρο ιδίως είναι πρώτη είδηση, η κάθε σας δράστηριότητα καλύπτεται τηλεοπτικά, και βέβαια για όλα υπάρχει κριτική.

Χτες, είχε παραχωρήσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διάσκεψη τύπου για θέματα εσωτερικής διακυβέρνησης, στην οποία φρόντισε να δόσει με κάθε ευκαιρία προς τα έξω το μήνυμα ότι έχει παράπονα. Μια ώρα διάσκεψης με κλαψούρισμα, παράπονα και σπόντες για αντιπάλους και προκατόχους (ύμνος προς την ενότητα του εσωτερικού μετώπου την οποία συνεχώς επιζητεί από τους άλλους).

"Εγώ δεν επέκρινα ποτέ το διοικητή της κεντρικής τράπεζας. Αυτός κάθε τρεις και λίγο στέκεται μπροστά στα μικρόφωνα" είπε χτες ο Πρόεδρος. Αυτή η λογική "εγώ εν τον επείραξααααα, τούτος το άρκεψεεεεεν" ακούγεται σαν αντίληψη παιδιού δημοτικού. Ο πρόεδρος αρέσκεται να παίρνει τα πάντα σε επίπεδο προσωπικό, αρέσκεται στο να καταλήγει πάντα στο ότι οι άλλοι δεν τον συμπαθούν και τον πολεμούν. Συχνά, άλλωστε, διατυπώνει τα γνωστά του "παράπονα" για αυτά τα θέματα. Δεν μπορεί να δεχθεί ότι υπάρχει η πιθανότητα κάποιος να διαφωνεί μαζί του. Για παράδειγμα να δεχθεί το ότι ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας δεν κάνει δηλώσεις και κριτική λόγω προσωπικής συμπάθειας ή αντιπάθειας, ούτε επειδή το απόγευμα δεν τον παίζουν στο παιχνίδι τους. Είναι αξιωματούχος της Δημοκρατίας, έχει θεσμικό ρόλο και ίσως και ευθύνες (τόσο για το πού πάμε όσο και για το πώς ήρθαμε ως εδώ). Και ενώ ο Πρόεδρος αισθάνεται παραπονούμενος για το ότι τον κατηγορούν, μόλις εξέφρασε εξάλλου και την καταγγελία του, ο ίδιος, στην αμέσως επόμενη του πρόταση προχώρησε σε ένα "κατηγορώ" προς την κεντρική τράπεζα και το διοικητή της, στον οποίο "φόρτωσε" την πρόσφατη υποβάθμιση της κυπριακής οικονομίας από τους οίκους αξιολόγησης.

Ακολούθως, σε επόμενη ερώτηση, μετατόπισε τον στόχο του στα ΜΜΕ, με αφορμή ερώτηση εκ μέρους του ΑΝΤ1. Έχω παράπονο με τα ΜΜΕ. Τα ΜΜΕ δημιουργούν, είπε ο Πρόεδρος, μια αρνητική εικόνα για την κυβέρνηση. Το δελτίο του ΑΝΤ1 ειδικότερα ξυπνά στον Πρόεδρο τάσεις φυγής από το νησί.

"Σε τέτοιο βαθμό έγινε πλύση εγκεφάλου, και δυστυχώς και αρκετά ΜΜΕ παίζουν αυτό το ρόλο. Εγώ τολμώ και παρακολουθώ τον σταθμό σας (ΑΝΤ1), και τίποτε θετικό. Τίποτε. Γυρεύω χαράκωμα να μπώ μέσα, γυρεύω πλοίο, γυρεύω αεροπλάνο να πάω στο εξωτερικό.φύγω. Λυπούμαι ειλικρινά και πραγματικά."
Σε παρέμβαση του δημοσιογράφου, ότι ο σταθμός έχει δικαίωμα να προβάλλει όπως κρίνει τα γεγονότα, απάντησε έντονα ενοχλημένος: "Και εγώ έχω δικαίωμα να σας κρίνω και θα σας κρίνω αυστηρά. Και θα λέω και στον κόσμο αυτό που κάνετε. Φτάνει πια αυτή η ιστορία. Παρασιωπάτε κάθε έργο της Κυβέρνησης, παρασιωπάτε δηλώσεις. Ακόμη και στις συζητήσεις θα καλέσετε τρεις από την αντιπολίτευση και έναν από την Κυβέρνηση ή όταν καλείτε έναν από την Κυβέρνηση από το ΑΚΕΛ δεν καλείτε."

απόσπασμα από διάσκεψη τύπου Προέδρου Δημοκρατίας | 05/04/2011

Στα τελευταία ο παριστάμενος δημοσιογράφος του ΑΝΤ1 απάντησε ότι δεν θα μπορούσε να πεί κάτι περισσότερο, για να τον αποστομώσει ο πρόεδρος λέγοντάς του "εν να απαντήσει ο μάστρος σου". Μετά γιατί απορεί που από τη χτεσινή διάσκεψη κανένας δεν θα ξεχωρίσει τα όποια έργα παρουσίασε ότι έκανε η κυβέρνησή του;

Μετά το ρόλο "Βασιλάκη Καΐλα" ο πρόεδρος πέρασε στον ρόλο του "Αρτέμη Μάτσα". Χρησιμοποίησε τα ΜΜΕ σαν ανεμιστήρα. Πέταξε λάσπη, γενικά, για ένα πρώην υπουργό που φεύγοντας από το υπουργείο αιτήθηκε ανεργιακό επίδομα. Αρνήθηκε κατηγορηματικά, ακόμα και σήμερα, να κατονομάσει τον εν λόγω υπουργό μένοντας χαρακτηριστικά στο "όλοι, ή πολλοί γνωρίζουν, ποιος είναι. Τί κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια".

Και όλα αυτά γιατί; Για τη ψυχή του... κόμματος του. Είναι προφανές ότι αδιαφορεί πλήρως για την ενότητα που, επαναλαμβάνω, συνεχώς ζητά από τους πολιτικούς του επικριτές, προκειμένου να συσπειρώσει τους οπαδούς του ΑΚΕΛ εν όψη εκλογών. Όπως άρχισα τη δημοσίευση, έτσι θα κλείσω. Δεν αντιμετωπίζω και δεν κρίνω τον Δημήτρη Χριστόφια σαν πολίτη της Δημοκρατίας, σαν γείτονα, συνάδελφο, συνεργάτη, αλλά ως ηγέτη κράτους. Και μάλιστα ηγέτη κράτους που διαχειρίζεται το σύστημα σε μια περίοδο κρίσης. Τέτοια εικόνα, δυστυχώς, δεν κατάφερε, προς θλίψην όλων, μας να περάσει με τη χθεσινή του συνέντευξη.

Για τα πανηγύρια

"Μα εν έσει κάμποσον τζαιρόν που άνοιξεν;" Ήταν η κοινή απορία ανθρώπων που έμαθαν ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, οι τοπικές αρχές της Πάφου, λοιποί πρόεδροι σωματείων, οργανώσεων, οι υποψήφιοι βουλευτές και ένας Θεός ξέρει ποιοί άλλοι, μαζεύτηκαν χτες για να εγκαινιάσουν του Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών στην Πάφο.
Αφού καθαρίστηκε η περιοχή, στήθηκαν τα κιόσκια για την εκδήλωση (λόγω και των "βροχερών" προγνώσεων της μετεωρολογικής), στήθηκαν οι κάμερες όλοι προσποιήθηκαν ότι η ημέρα ήταν σημαντική για την πόλη και τους κατοίκους της αφού άνοιγε τις πύλες του το νέο ΚΕΠ. Δε λέω, χρήσιμο το ΚΕΠ, αλλά, ναι, έχει ανοίξει εδώ και ένα οκτάμηνο! Χωρίς εγκαίνια και φαμφάρες βέβαια. Απλά, τότε, μια Δευτέρα ξεκλειδώθηκαν οι πόρτες και μπήκαν οι υπάλληλοι. Αντιλαμβάνομαι ότι τότε δεν πλησίαζαν εκλογές και έτσι δεν υπήρχε και τόσο σημαντικός λόγος για να εγκαινιασθεί το κέντρο, παρουσία άπασας της ηγεσίας...