Κύριε Πρόεδρε, σας αγαπάμε!

Ο Δημήτρης ο Χριστόφιας, άνετα, θα μπορούσε να ήταν ο καλός γείτονας, ο συμπαθής κυριούλης στο τέλος του τετραγώνου, ο αγαπητός συνάδελφος στη δουλειά. Αλλά φευ! Ο ίδιος επέλεξε να μην είναι όλα αυτά, θέτοντας υποψηφιότητα για πρόεδρος της Δημοκρατίας. (Θυμάστε, φαντάζομαι, την εικόνα από το συνέδριο του ΑΚΕΛ, με την μάτσα από εικοσάλιρα που του ενεχείρισε ένας υποστηρικτής.) Ο δε λαός τον εξέλεξε στο ύπατο αξίωμα. Από 'κεί και πέρα όλα αλλάζουν.

Τί αλλάζει; Πλέον δε είστε ο Δημήτρης ο Χριστόφιας, αλλά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η κάθε σας δημόσια δήλωση είναι είδηση, στην Κύπρο ιδίως είναι πρώτη είδηση, η κάθε σας δράστηριότητα καλύπτεται τηλεοπτικά, και βέβαια για όλα υπάρχει κριτική.

Χτες, είχε παραχωρήσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διάσκεψη τύπου για θέματα εσωτερικής διακυβέρνησης, στην οποία φρόντισε να δόσει με κάθε ευκαιρία προς τα έξω το μήνυμα ότι έχει παράπονα. Μια ώρα διάσκεψης με κλαψούρισμα, παράπονα και σπόντες για αντιπάλους και προκατόχους (ύμνος προς την ενότητα του εσωτερικού μετώπου την οποία συνεχώς επιζητεί από τους άλλους).

"Εγώ δεν επέκρινα ποτέ το διοικητή της κεντρικής τράπεζας. Αυτός κάθε τρεις και λίγο στέκεται μπροστά στα μικρόφωνα" είπε χτες ο Πρόεδρος. Αυτή η λογική "εγώ εν τον επείραξααααα, τούτος το άρκεψεεεεεν" ακούγεται σαν αντίληψη παιδιού δημοτικού. Ο πρόεδρος αρέσκεται να παίρνει τα πάντα σε επίπεδο προσωπικό, αρέσκεται στο να καταλήγει πάντα στο ότι οι άλλοι δεν τον συμπαθούν και τον πολεμούν. Συχνά, άλλωστε, διατυπώνει τα γνωστά του "παράπονα" για αυτά τα θέματα. Δεν μπορεί να δεχθεί ότι υπάρχει η πιθανότητα κάποιος να διαφωνεί μαζί του. Για παράδειγμα να δεχθεί το ότι ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας δεν κάνει δηλώσεις και κριτική λόγω προσωπικής συμπάθειας ή αντιπάθειας, ούτε επειδή το απόγευμα δεν τον παίζουν στο παιχνίδι τους. Είναι αξιωματούχος της Δημοκρατίας, έχει θεσμικό ρόλο και ίσως και ευθύνες (τόσο για το πού πάμε όσο και για το πώς ήρθαμε ως εδώ). Και ενώ ο Πρόεδρος αισθάνεται παραπονούμενος για το ότι τον κατηγορούν, μόλις εξέφρασε εξάλλου και την καταγγελία του, ο ίδιος, στην αμέσως επόμενη του πρόταση προχώρησε σε ένα "κατηγορώ" προς την κεντρική τράπεζα και το διοικητή της, στον οποίο "φόρτωσε" την πρόσφατη υποβάθμιση της κυπριακής οικονομίας από τους οίκους αξιολόγησης.

Ακολούθως, σε επόμενη ερώτηση, μετατόπισε τον στόχο του στα ΜΜΕ, με αφορμή ερώτηση εκ μέρους του ΑΝΤ1. Έχω παράπονο με τα ΜΜΕ. Τα ΜΜΕ δημιουργούν, είπε ο Πρόεδρος, μια αρνητική εικόνα για την κυβέρνηση. Το δελτίο του ΑΝΤ1 ειδικότερα ξυπνά στον Πρόεδρο τάσεις φυγής από το νησί.

"Σε τέτοιο βαθμό έγινε πλύση εγκεφάλου, και δυστυχώς και αρκετά ΜΜΕ παίζουν αυτό το ρόλο. Εγώ τολμώ και παρακολουθώ τον σταθμό σας (ΑΝΤ1), και τίποτε θετικό. Τίποτε. Γυρεύω χαράκωμα να μπώ μέσα, γυρεύω πλοίο, γυρεύω αεροπλάνο να πάω στο εξωτερικό.φύγω. Λυπούμαι ειλικρινά και πραγματικά."
Σε παρέμβαση του δημοσιογράφου, ότι ο σταθμός έχει δικαίωμα να προβάλλει όπως κρίνει τα γεγονότα, απάντησε έντονα ενοχλημένος: "Και εγώ έχω δικαίωμα να σας κρίνω και θα σας κρίνω αυστηρά. Και θα λέω και στον κόσμο αυτό που κάνετε. Φτάνει πια αυτή η ιστορία. Παρασιωπάτε κάθε έργο της Κυβέρνησης, παρασιωπάτε δηλώσεις. Ακόμη και στις συζητήσεις θα καλέσετε τρεις από την αντιπολίτευση και έναν από την Κυβέρνηση ή όταν καλείτε έναν από την Κυβέρνηση από το ΑΚΕΛ δεν καλείτε."

απόσπασμα από διάσκεψη τύπου Προέδρου Δημοκρατίας | 05/04/2011

Στα τελευταία ο παριστάμενος δημοσιογράφος του ΑΝΤ1 απάντησε ότι δεν θα μπορούσε να πεί κάτι περισσότερο, για να τον αποστομώσει ο πρόεδρος λέγοντάς του "εν να απαντήσει ο μάστρος σου". Μετά γιατί απορεί που από τη χτεσινή διάσκεψη κανένας δεν θα ξεχωρίσει τα όποια έργα παρουσίασε ότι έκανε η κυβέρνησή του;

Μετά το ρόλο "Βασιλάκη Καΐλα" ο πρόεδρος πέρασε στον ρόλο του "Αρτέμη Μάτσα". Χρησιμοποίησε τα ΜΜΕ σαν ανεμιστήρα. Πέταξε λάσπη, γενικά, για ένα πρώην υπουργό που φεύγοντας από το υπουργείο αιτήθηκε ανεργιακό επίδομα. Αρνήθηκε κατηγορηματικά, ακόμα και σήμερα, να κατονομάσει τον εν λόγω υπουργό μένοντας χαρακτηριστικά στο "όλοι, ή πολλοί γνωρίζουν, ποιος είναι. Τί κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια".

Και όλα αυτά γιατί; Για τη ψυχή του... κόμματος του. Είναι προφανές ότι αδιαφορεί πλήρως για την ενότητα που, επαναλαμβάνω, συνεχώς ζητά από τους πολιτικούς του επικριτές, προκειμένου να συσπειρώσει τους οπαδούς του ΑΚΕΛ εν όψη εκλογών. Όπως άρχισα τη δημοσίευση, έτσι θα κλείσω. Δεν αντιμετωπίζω και δεν κρίνω τον Δημήτρη Χριστόφια σαν πολίτη της Δημοκρατίας, σαν γείτονα, συνάδελφο, συνεργάτη, αλλά ως ηγέτη κράτους. Και μάλιστα ηγέτη κράτους που διαχειρίζεται το σύστημα σε μια περίοδο κρίσης. Τέτοια εικόνα, δυστυχώς, δεν κατάφερε, προς θλίψην όλων, μας να περάσει με τη χθεσινή του συνέντευξη.