Αρχή άνδρα δείκνυσι

Στην Κύπρο το σύστημα είναι Προεδρικό. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται κάθε πέντε χρόνια και παραμένει αμετακίνητος από τη θέση του μέχρι τη λήξη της πενταετίας του. Δε χρειάζεται ούτε ανανέωση ούτε επιβεβαίωση της λαϊκής εντολής. Μπορεί να παραιτηθεί ή να παυθεί μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις και αυτό το κατοχυρώνει το σύνταγμα. Η Βουλή δεν μπορεί να ρίξει τον Πρόεδρο, δεν μπορεί να αλλάξει τον Πρόεδρο και αυτός δε χρειάζεται να έχει τη "δεδηλωμένη" από τη Βουλή, καθώς εκλέγεται κατ΄ευθείαν από το λαό. Ως εκ τούτου, όλη η συζήτηση στην οποία αναλωνόμαστε την τελευταία εβδομάδα με τα "θα συζητήσουν τα κόμματα για να προτείνουν κυβέρνηση εθνικής ενότητας" είναι κουραφέξαλα και αρκετά εξ' αυτών είναι και επικίνδυνο να συζητούνται υπό το λαϊκιστικό πρίσμα των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών πάνελ. Τίποτα από αυτά δεν μπορεί να γίνει. Ποινική δίωξη κατά του Προέδρου δεν μπορεί να γίνει, το αποφάσισε ο μόνος υπεύθυνος για αυτό ο Γεν. Εισαγγελέας.

Η αλήθεια είναι πως σε αυτή την ιστορία, την έκρηξη στο Μαρί, από την πρώτη στιγμή, ο Πρόεδρος έδειξε προς τα πού είχε αποφασίσει να κατευθυνθεί, και είχε επιλέξει να καλυφθεί πίσω από την σιγουριά που του προσέφερε το Προεδρικό του Γραφείο. Ενδύθηκε εξ' αρχής την στολή του ανθρώπου που δεν έχει την ανδρεία να αντιμετωπίσει την κατάσταση. "Κρύφτηκε" για μέρες στο Προεδρικό κωφεύοντας σε όλες τις φωνές που ακούγονταν υποδεικνύοντας του τις ευθύνες που απέρρεαν εκ της θέσεως και εκ των αποφάσεών του και εμφανιζόταν μόνο σε κομματικά ακτίβ με ακροατήριο που μπορούσε να ελέγχει. Ο ηγέτης του κράτους δεν έδειξε να έχει το σθένος να παραστεί στις κηδείες των θυμάτων της τραγωδίας. Δεν παρέστη καν στην κηδεία του Αρχηγού του Ναυτικού, όπου όφειλε και θεσμικά να ήταν παρών. Δεν είχε την τόλμη καν να επισκεφθεί, σε μεταγενέστερο χρόνο, και να αντικρίσει στα μάτια τις οικογένειες των θυμάτων, να εκφράσει τη λύπη του για το λάθος, την παράληψη από τον μηχανισμό του οποίου ηγείται και που οδήγησε στο θάνατο των οικείων τους. Βρήκε προσωρινά την διέξοδο κατά τις πρώτες στιγμές, μέσω του διορισμού της ερευνητικής επιτροπής και κατόπιν άφησε τα πράγματα να ξεχαστούν, μέχρι την έκδοση του πορίσματος. Και μετά, από την πρώτη στιγμή που παρέλαβε το πόρισμα (προ)αποφάσισε και το "απέρριψε κατηγορηματικά".  Ποιά η έκπληξη; Εφ´όσων δε δέχεται ότι έχει ευθύνη για οτιδήποτε και δεν είχε την παραμικρή ικμάδα θάρρους, από την αρχή, να αποδεχθεί την όποια ευθύνη και να παραιτηθεί, πλέον τελείωσε αυτό το παραμύθι. Ο Πρόεδρος θα είναι εκεί για άλλους 15 μήνες. Ας τον αφήσουμε να ζήσει το τελευταίο κομμάτι της θλιβερής προεδρίας του που ξεκίνησε με σύνθημα την ανθρωπιά και λήγει με συνέπειες σχεδόν ολέθριες για τον τόπο και τον ίδιο κλεισμένο στο καβούκι της δικής του ανανδρίας και παντελούς έλλειψης ηγετικής πάστας.

Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι, επιτέλους, με αφορμή αυτό το θέμα να δούμε με ειλικρίνεια γιατί καταλήξαμε να μετράμε πληγές στις ψυχές μας και "θρύψαλα" στο εθνικό μας μέτωπο. Αν δεν κάνει ο Χριστόφιας για ηγέτης κράτους, που εμφανώς δεν κάνει, δεν έχει αυτός μόνο την ευθύνη για την εκλογή του. Τον άνθρωπο που παρακολουθούμε άναυδοι το τελευταίο διάστημα να κουρελιάζει και να εξευτελίζει καθημερινώς τον θεσμό που εκπροσωπεί, τον έχει στηρίξει δια της ψήφου του το 53% σχεδόν του λαού, πριν τριάμισι χρόνια, έναντι του Ιωάννη Κασουλίδη και του προκατόχου του, Τάσσου Παπαδόπουλου. Τον έχουν στηρίξει όλα σχεδόν τα κόμματα κατά την εκλογή του, κρίνοντάς τον ως άξιο. Μήπως, πλην του ηγέτη, να δούμε και τις δικές μας ευθύνες για το ότι εκλέγουμε τον καθένα ως απόλυτο άρχων του κράτους;