Τί ονομάζει κανείς διασπάθιση δημοσίου χρήματος; Ίσως το να πετά κάποιος οργανισμός, που εισπράττει φόρους από τον κόσμο, πακτωλούς χρημάτων για να αγοράζει μια εταιρία ποδοσφαιριστές είναι μια απάντηση που θα έμπαινε αρκετά ψηλά στην κατάταξη των πιθανών απαντήσεων.
Πώς αλλιώς θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει το γεγονός ότι ο Δήμος Πάφου χορηγεί κάθε χρόνο την τοπική Αθλητική Ένωση "Πάφος" με 125000 Ευρώ ετησίως; Και ναι θα μπορούσε να δικαιολογηθεί κάποια δαπάνη στα πλαίσια της άθλησης της νεολαίας, όπως δίνεται και ετησίως για παράδειγμα το ποσό των 3000 Ευρώ στην πετοσφαιρική ομάδα της πόλης, ή στην ομάδα χάντμπολ. Αλλά 125000 στην ποδοσφαιρική ομάδα ακούγεται απλά πρόκληση. Αν δε λάβει κανείς και την απόφαση του προηγούμενου δημοτικού συμβουλίου της Πάφου να βάλει τον δήμο εγγυητή σε δάνεια της ΑΕΠ για 375000 Ευρώ τότε ναι μιλούμε για σκανδαλώδη διασπάθιση δημοσίου χρήματος.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσίευσε η τοπική εφημερίδα "Επιλογές" (έκδ. 925, σελ 14), εν μέσω μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης ιδιαίτερα στην περιοχή της Πάφου, το προηγούμενο δημοτικό συμβούλιο της Πάφου αποφάσισε ο Δήμος -με χρήματα των δημοτών - να μπεί εγγυητής σε 3 δάνεια της ΑΕΠ στο Ελληνικό Συνεργατικό Ταμιευτήριο Πάφου. Δεν μπορούσαν οι ποδοσφαιρόφιλοι δημοτικοί άρχοντες να βλέπουν την ομάδα στη δεύτερη κατηγορία. Με βάση το δημοσίευμα και πάλι η ΑΕΠ έχει συγκεντρώσει χρέη μέχρι στιγμής της τάξης των 2 εκατομμυρίων Ευρώ. Το blog μαθαίνει ότι η εν λόγω απόφαση για τα δάνεια πάρθηκε σχεδόν ομόφωνα, με μόλις 2 διαφωνούντες.
2 σχόλια:
Φίλε grxter είναι πλέον θλιβερό αυτό που γίνεται. Πρόσφατα συνέτρωγα με μια παρέα και ήρθε το θέμα της μπάλας και των επιδόσεων της ομάδας της πέγειας και πως ο νέος προπονητής κάνει θαύματα. Κάποιοι στο τραπέζι αντέδρασαν λέγοντας πως άφησε και μεγάλο χρέος στο δήμο πέγειας για να αγοράσει παίκτες. Ένας στο τραπέζι με ύφος καρνιδαλίου άρχισε να λέέι πως το "μεγαλείο" των επιτυχιών της ομάδας αξίζει τον κόπο και πως το χρέος είναι μικρό τίμημα για αυτό.
Του ανταπαντώ πως υποτίθεται πως οι τοπικοί σύλλογοι είναι για εμπλέκονται οι νέοι στα αθλήματα και όχι για το μεγαλείο του προπονητή που σε κάποια στιγμή φεύγει και αφήνει πίσω του χρέος με πολλά μηδενικά και αν θέλει να δει μεγαλείο ας πάει στις πυραμίδες να ρωτήσει τους σκλάβους αν άξιζε τον κόπο.
Η ουσία είναι πιστεύω πως πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε που σπαταλούμε το κρατικό/δημοτικό χρήμα και να επιστρέψουμε την ευθύνη διαχείρησης όσο και το πραγματικό κόστος όσο πιο κοντά γίνεται στον πρωταρχικό αποδέκτη του οφέλους.
Είναι τραγική όντως η κατάσταση υποκουλτούρας με το ποδόσφαιρο (και όχι μόνο με το ποδόσφαιρο). Και δεν λέω ότι είναι υποκουλτούρα το ποδόσφαιρο ως άθλημα, αλλά όλο το πέριξ. Συμφωνώ απόλυτα με την τελευταία σου παράγραφο
Δημοσίευση σχολίου