Παιχνίδια της τύχης (και του μυαλού;)

Διαβάζοντας σήμερα τον "ΠΟΛΙΤΗ", on line, στους τίτλους των οικονομικών ειδήσεων είδα δυο τίτλους συνεχόμενους, τους οποίους δεν μπορούσα να αφήσω ασχολίαστους. Όχι τους τίτλους τόσο, όσο την προβλεψη που ίσως κατά τύχη σκιαγραφούν.

» Aegean Airlines: Πάει Λονδίνο, πετά περισσότερο προς Κύπρο

» Δύσκολα αποφεύγονται τα μέτρα στις Κυπριακές Αερογραμμές

Είναι νομίζω κάτι που δείχνει την διαφορά νοοτροπίας σε μία εταιρεία που ονειρεύεται το χθες ζώντας μόνη την ψευδαίσθηση της κρατικής πλάτης και μιας ιδιωτικής εταιρίας με στόχους και πρόγραμμα να τους πετύχει. Για Λονδίνο η Aegean, για κλείσιμο - απεργιακό για την ώρα - η κυπριακές. Ποιά ελπίδα επιβίωσης μπορεί να έχει μια τέτοια εταιρεία; Και φυσικά αυτό που λέω δεν είναι ότι θέλω δεν είναι το κλείσιμο των ΚΑ, το οποίο θα οδηγήσει πολλούς εργαζόμενους στον δρόμο. Αυτό που λέω είναι ότι αν ένας εξωτερικός παρατηρητής το βλέπει αυτό, όλοι οι καρεκλοκένταυροι συνδικαλιστές και όσοι τους υποστηρίζουν δεν μπορούν να το δουν;

Εδώ και μερικά χρόνια κάθε τόσο διαβάζουμε στον τύπο άρθρα, που φέρνουν την εταιρία στα πρόθυρα της πτώχευσης. Μέχρι τώρα στο παρά πέντε σώζεται με κάποιο τρόπο και όλοι αποφασίζουν ότι ήρθε η ώρα να εφαρμόσουν σοβαρά κάποιο σχέδιο εξυγίανσης. Το οποίο σχέδιο, λίγους μήνες μετά έρχονται να ανατινάξουν οι πιλότοι, ή οι αεροσυνοδοί ή οι μηχανικοί, ή η κουτσή Μαρία, διεκδικώντας αυξήσεις και προκυρίσσοντας απεργίες. Τους οποίους θα έρθουν οι πονηροί πολιτευτές να υποστηρίξουν προς άγραν ψήφων. Μέχρι την επόμενη φορά που θα φτάσει το αγρινό στο χείλος του γκρεμού, οπότε και θα ψάξουν και πάλι για το σχέδιο αναδιάρθρωσης. Βέβαια πολλές φορές θα σωθεί, ίσως, στο χείλος του γκρεμού, αλλά μόνο μια θα χρειαστεί να πέσει.