Όρκον ομνύω...

Τελικά ζήσαμε και αυτή την στιγμή. Νομοτελειακά δηλαδή θα την ζούσαμε από την στιγμή που μπήκαμε... Χτες το πρωί, μετά από πέντε χρόνια στο πολυτεχνείο της Πάτρας το πήραμε το τιμημένο και από τις 10 μας ονομάζουν "Μηχανικούς Η/Υ και Πληροφορικής". Ωραία μέρα!

Τελικά από την ορκωμοσία διαπίστωσα 5 πράγματα.

• Όλοι μπαίνουν έτοιμοι να ορκιστούν σε κάτι το οποίο ακούνε πρώτη φορά την ώρα του όρκου!
• Οι πιο συγκινημένοι, χαρούμενοι, αγχωμένοι είναι οι γονείς παρά οι αποφοιτούντες.
• Από αρχαιοελληνική παιδεία μάλλον χωλαίνουμε (τουλάχιστον στα πολυτεχνεία), και έτσι τον όρκο μας τον δίνουν και σε "μετάφραση" από ελληνικά σε ελληνικά!
• Η εκτύπωση φωτογραφιών είναι μια πολύ καλή και επικερδής δουλειά.
• Τα ωραία είναι όσα ζήσαμε πριν από την ορκωμοσία.

Πιο ωραία επισήμανση ήταν οι πινακίδες "Λουλούδια και γλυκά αφήστε τα εδώ. Απαγορεύονται μέσα στην αίθουσα" με τις οποίες διακοσμήθηκε αφειδώς ο προθάλαμος του συνεδριακού.

Αντε και στα δικά σας οι... αγωνιζόμενοι!

Κύπρος και ΜΜΜ

Είναι νομίζω εντυπωσιακό, αλλά στην Κύπρο έχουμε μείνει στο θέμα των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς στην εποχή του χαλκού. Εν έτει 2008 και διαβάζω διθυράμβους στις εφημερίδες για το επίτευγμα της δρομολόγησης λεωφορείων από και προς το αεροδρόμιο Λάρνακας. Και μάλιστα παρά τις αντιδράσεις των οδηγών ταξί.

Τί μου λέτε; Ανακαλύψαμε τα υπεραστικά λεωφορεία στην Μεγαλόνησο; Εγώ πραγματικά δεν κατάλαβα πως μια τουριστική χώρα δεν έχει ανεπτυγμένο ένα άρτιο σύστημα αστικών και υπεραστικών συγκοινωνιών. Επιτέλους τουλάχιστον μετά από 35 χρόνια λειτουργίας του αεροδρομίου σκέφθηκε ότι δεν είναι ανάγκη κάθε ένας που φθάνει ή έρχεται στην Λάρνακα να χρησιμοποιεί το δικό του αυτοκίνητο. Και πραγματικά με εντυπωσίασε το ότι δεν έκανε πίσω η κυβέρνηση στις όποιες αντιδράσεις υπήρξαν από τους οδηγούς ταξί. Αυτό και αν είναι ανήκουστο. Οι ταξιτζήδες είχαν εισηγηθεί να δρομολογούνται λεωφορεία κάθε 3-4 ώρες για να μην έρχονται πολλοί με αυτά! Ευτυχώς δεν εισακούστηκαν. γιατί κάτι τέτοιες κουλαμάρες συνήθως είναι στα "τραπέζια των διαπραγματεύσεων" κατά καιρούς.

Τα λεωφορεία φαίνεται να έχουν για την ώρα πετύχει, αν και είμαστε μέσα στο μέσο του καλοκαιριού που η κίνηση είναι αυξημένη. Μακάρι να συνεχίσει έτσι η κατάσταση και μακάρι επιτέλους να δημιουργηθεί και στις πόλεις υποδομή για αστικές συγκοινωνίες. Μα πάνω από όλα μακάρι να καταφέρουμε να τα χρησιμοποιήσουμε και να αποβάλουμε αυτό το βλακώδες και αφ' υψηλού βλέμμα υπεροψίας με το οποίο βλέπουμε το ενδεχόμενο χρήσης λεωφορειακών και ποδηλάτων.

Τσακίστε και τα κόμματα

Μπορεί από την μια ο Ριζοσπάστης να είναι από τους μόνους που ασχολήθηκαν πρωτοσέλιδα με ένα σοβαρότατο θέμα, όπως το ατύχημα στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, αλλά εκείνο το "Τσακίστε τους πλουτοκράτες δολοφόνους και τα κόμματά τους" καταλήγει να είναι χειρότερο και από το να μην είχε ασχοληθεί καθόλου με το θέμα. Γράψε το στο κείμενο, γράψε το σε ένα άλλο άρθρο, όχι κάτω από τον τίτλο "το κεφάλαιο στάζει αίμα". Μην γίνεις και εσύ βρυκόλακας προσπαθώντας να το πιείς.

Παρεμπιπτόντως δεν ήξερα ότι ακόμα στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ τυπώνεται και το "ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ"

Ένα θαύμα της μηχανικής στη θάλασσα της Κύπρου

Ο αγωγός - θαύμα της μηχανικής στην

θάλασσα της Λεμεσού

Εδώ και κανένα μήνα είναι καθημερινό θέμα στο δελτίο ειδήσεων του ΡΙΚ η πορεία του "αγωγού". Στην Κύπρο λογικά ακούγοντας πλέον "αγωγός" όλοι γνωρίζουν για τί πράγμα μιλάς. Αναφέρομαι στο θαύμα της μηχανικής, τον αγωγό 250 μέτρων, ο οποίος εδώ και ένα μήνα ετοιμάζεται και θα χρησιμοποιηθεί σε δυο τρεις μέρες. Στις δυο τρείς επόμενες μέρες, κάθε μέρα. Λειτουργεί για λίγες ώρες, δημιουργείται κάποιο πρόβλημα σταματά να χρησιμοποιείται, διαλύεται, φτιάχνεται και πάλι.

Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν διαπιστώθηκε ότι η Κύπρος μένει χωρίς νερό, χρόνια τώρα. Είχαν αποφασιστεί διάφορα έργα για να μην διψάσουμε. Μια χρονιά έβρεξε πολύ, 2003-4. Η τότε κυβέρηνση βρήκε την ευκαιρία και πάγωσε το σχέδιο για δημιουργία μονάδων αφαλάτωσης, δείχνοντας και με αυτό τον τρόπο βελτίωση στα οικονομικά του κράτους. Το πρόβλημα όμως της ανομβρίας τα τελευταία 4 χρόνια κλιμακώθηκε. Σαν αποτέλεσμα μετά το φετινό καλοκαίρι όλο το σύστημα με τα φράγματα και τις γεωτρήσεις σε αρκετές περιοχές κατεβάζει ρολά, αφού νερό γιοκ. Σαν προσωρινή λύση για το 6μηνο αποφασίστηκε να γίνει εισαγωγή νερού από την Ελλάδα για οικιακή χρήση. Με τις επιπρόσθετες ποσότητες θα μπορέσει να σταθεί το σύστημα ως τον χειμώνα. Το πρόβλημα αφορά το σύστημα υδροδότησης περίπου του 80% του πληθυσμού (Λευκωσία, Λεμεσός, Λάρνακα, Ελεύθερη Αμμόχωστος).

Ένα άλλο θαύμα της μηχανικής.
Ο ουρανοξύστης Burj Dubai

Και εδώ αρχίζει η δημιουργία του αγωγού - "θαύματος της μηχανικής" - στο οποίο αναφερόμουν. Ο αγωγός έχει ένα υποθαλάσσιο τμήμα μήκους 250 (!) μέτρων. Θεωρείται μάλιστα από τους μικρότερους στο είδος του! Και συνδέεται σε πλοίο που αγκυροβολεί ανοικτά της Λεμεσού, μέσω ενός εύκαμπτου τμήματος για να αδειάζει το νερό από το πλοίο και να διοχετεύεται στο δίκτυο υδροδότησης. Σαν σύλληψη δεν φαίνεται πολύ μεγαλειώδης. Ο βαθμός δυσκολίας του εγχειρήματος, για έναν εξωτερικό παρατηρητή, επίσης δεν φαίνεται και ανυπέρβλητος. Οι σωλήνες που χρησιμοποιούνται είναι "δανεικοί" από την ΑΗΚ και προοριζόταν για παρόμοιας φύσης μεταφορά μαζούτ στον ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό. Για αυτό έγινε επένδυση εσωτερικά με μεμβράνη για να μην αλλοιώνεται το πόσιμο νερό που θα μεταφέρεται. Αναμενόταν παράδοση του έργου αρχές Ιουλίου, με τον υπουργό να διαβεβαιώνει με κάθε σοβαρότητα ότι αυτό είναι εφικτό. Η εταιρεία που τον κατασκεύαζε έλεγε μέσα Ιουλίου. Ο υπουργός διαψεύστηκε.

Μόλις λειτούργησε για λίγο δημιουργήθηκαν προβλήματα που ανάγκασαν τους υπευθύνους να διακόψουν την χρήση του.Στο μεταξύ το νερό στο πλοίο, το οποίο έκανε βόλτες ανοικτά της Λεμεσού γι 10-15 μέρες βρώμισε και έτσι δεν διοχετεύθηκε στους καταναλωτές, αλλά στον υδροφόρο ορίζοντα της Λεμεσού. Μετά ξενίκησε να λειτουργεί και πάλι, για να διαπιστωθεί ότι μετά από 20 ώρες λειτουργίας δημιουργούσε πρόβλημα η μεμβράνη της επένδυσης. Σταματά και πάλι η λειτουργία του συστήματος. Ο υπουργός και πάλι με κάθε σοβαρότητα ήταν βέβαιος ότι θα έπαιρνε μια δυο μέρες η διόρθωση, ακόμα στις 4 μέρες δεν διορθώθηκε και αναμένουμε.

Ο υπουργός διαβεβαιώνει ότι την όλη κατάσταση, την χειρίζεται με κάθε σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Κάπου εδώ είναι που κανείς ανησυχεί. Με τόσο σοβαρούς χειρισμούς ο κόσμος κοντεύει να διψάσει. Οι κακές γλώσσες θέλουν και το νερό από το δεύτερο πλοίο, να μην την βγάζει καθαρή και να καταλήγει στην γη της Λεμεσού. Ο υπουργός πάντως διαβεβαιώνει ότι αυτό δεν θα συμβεί. Κρατώ την διαβεβαίωση μέχρι να δω το νερό να το πίνει το άλαλο χώμα.

"Κανένας δεν ξεχνά. Τίποτα δεν ξεχνιέται"

Πριν 34 χρόνια περίπου σε αυτή την ώρα τα τουρκικά στρατεύματα προσπαθούσαν να ολοκληρώσουν ένα προγεφύρωμα στις βόρειες ακτές της Κύπρου. Ήδη όλη την ημέρα, από το πρωί, η τουρκική αεροπορία σφυροκοπούσε περιοχές σε ολόκληρο το νησί. Η τουρκική εισβολή μετρούσε, από την στιγμή της απόβασης, κάτι περισσότερο από 15 ώρες. 34 χρόνια πριν. Από τότε η μισή περίπου Κύπρος στενάζει κάτω από την τουρκική κατακτητική μηχανή. Οι περιουσίες των Ελλήνων Κυπρίων στο βόρειο τμήμα του νησιού έχουν καταληφθεί από εποίκους και ο πληθυσμός έχει εκδιωχθεί από την γη του. Η Τουρκία τα τελευταία 34 χρόνια έχει διαπράξει εγκλήματα στην Κύπρο. Εγκλήματα τα οποία δεν έχουν ακόμα τιμηρηθεί.

34 περίπου χρόνια μετρά και ένα σύνθημα. Το «Δεν Ξεχνώ», που παλαιότερα συνοδευόταν και από ένα «και αγωνίζομαι». Αυτό σιγά σιγά χάθηκε.

Δεν ξέρω πόσων χρονών είναι σήμερα το παιδάκι της φωτογραφίας που δημοσίευσε στην σελίδα του ο ΣΚΑΪ. Επίσης δεν ξέρω κατά πόσο ξέχασε ή όχι. Το να ξεχάσαμε, γενικά, μάλλον δεν ισχύει. Το να θυμόμαστε όμως επίσης δεν φαίνεται να ισχύει. Τις πιο πολλές φορές έχω την αίσθηση ότι το «δεν ξεχνώ» σαν σύνθημα έμεινε πιο γερό από το «δεν ξεχνώ» σαν ουσία. Εξαρτάται από το πώς ακριβώς βλέπει και το ερμηνεύει ο καθένας. Στην νέα γενιά άλλωστε η κυριολεκτική σημασία του «δεν ξεχνώ» δεν έχει νόημα. Η ουσία του «δεν ξεχνώ», είναι το «ξέρω», ή το «προσπαθώ να ξέρω» για την περίπτωση του Κυπριακού.

Σε τι ποσοστό ξέρουμε, αλήθεια, τι επιδιώκουμε ώστε να αγωνιστούμε για αυτό; 34 χρόνια μετά, σε τι ποσοστό αυτά που υποτίθεται ότι διεκδικούμε και για τα οποία θεωρητικά φωνάζουμε, είναι όντως αυτά τα οποία θέλουμε σαν λαός;

Αυτό που κατά την γνώμη μου δείχνουν αυτές οι μάυρες επέτειοι, και αυτό που υπενθυμίζουν, είναι ότι ποτέ πραγματικά δεν ασχοληθήκαμε σοβαρά με το τι γίνεται στον τόπο μας. Τα συνθήματα έχουν νόημα μόνο όταν αυτοί που τα φωνάζουν έχουν γνώση και συνειδητοποιούν τι ακριβώς φωνάζουν. Σε αντίθετη περίπτωση, απλά, γίνεται θόρυβος.

Ακολουθώντας τον ήχο

'Ηταν μια από αυτές τις περιπτώσεις, από αυτά τα απρογραμμάτιστα, που καταλήγουν σε ωραίες στιγμές. Καθώς καθόμουν στο μπαλκόνι σκεφτόμενος πού να πάμε για καμμιά μπύρα (σοβαρός προβληματισμός), άρχισε να ακούγεται από κάπου κοντά ο Γιάννης Κότσιρας να τραγουδά με την Τσαλιγοπούλου. Θυμήθηκα ότι είχαμε δει κάτι αφίσες στους δρόμους για συναυλία των δυο στην Πάτρα. Ήταν η καλή αφορμή που χρειαζόμουν για να φύγω από το σπίτι.

Ακολουθώντας τον ήχο, στην κυριολεξία, αφού δεν είχα ιδέα πού ακριβώς πήγαινα, κατέληξα στο κάστρο της Πάτρας. Ανεβαίνοντας βρήκα και κάτι γνωστούς και κάτσαμε παρέα σε ένα από τα κεντράκια στο κάστρο, κάτω από ένα καθαρό ουρανό με ένα γεμάτο φεγγάρι, πίνοντας μπύρες και ακούγοντας την συναυλία! Όμορφη, απλή και ξεχωριστή βραδιά.

Η Τσαλιγοπούλου, παρεμπιπτόντως, με εντυπωσίασε. Πρώτη φορά την άκουγα ζωντανά και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα το ξαναπράξω με την πρώτη ευκαιρία. Αυτή την φορά και μέσα στον χώρο της συναυλίας, εύχομαι!

AGB: Ενημέρωση με την δική σου έννοια

Ή κάποιος έχει χιούμορ, ή κάποιος παίζει με την νοημοσύνη μας. Και μάλιστα κάποιος με αρκετά "καθοριστική" θέση στην κοινωνία. Διαβάζω την επίσημη κατάσταση με τις τηλεθεάσεις της AGB για την εβδομάδα 7 εως 13 Ιουλίου. Επικεντρώνομαι στον πίνακα με τον τίτλο "top 40: ενημέρωση". Νομίζω ότι αναμένετε να δείτε ένα πίνακα κατάταξης ενημερωτικών εκπομπών. Παρομοίως!

Πρώτη στον πίνακα, η ενημερωτικότατη εκπομπή "Στην Υγειά μας". Το τηλεταβερνείον του Σπύρου Παπαδόπουλου. Ωραία εκπομπή, πράγματι, αλλά τί ενημέρωση προσφέρει, προς τα πού στρίβει ο καλαματιανός; Δεύτερη ενημερωτική εκπομπή, και με πολλές ακόμα θέσεις στην 40άδα, το "Μπορώ" της Άννας Δρούζα, η οποία όντως είναι ενημερωτική. Θυμάστε όλοι φαντάζομαι την κοινωνική επανάσταση που είχε φέρει η ενημέρωση για την "φραπελιά" από την εν λόγω εκπομπή. Ακολουθούν πολλές εμφανίσεις και της αντίστοιχης εκπομπής του ΑΛΤΕΡ, "Κοιτάω μπροστά". Μετά από τα εβδομαδιαία talk shows, που περικλείουν "ενημερωτική ψυχαγωγία", όπως τις εκπομπές Χαρδαβέλα και Χατζηνικολάου, στον πίνακα έρχεται η ουσία της ενημέρωσης. "Το πάρτυ της ζωής σου". Η εκπομπή - μπουζουκερί του Άκη Παυλόπουλου, με θέματα από την καρδιά της επικαιρότητας. Έφη Θώδη, Άντζελα κλπ. Στην θέση 20 του πίνακα η εκπομπή "Κυριακάτικο Τραπέζι", που επίσης έχει ένα "πανηγυρικό" χαρακτήρα, και στην θέση 30, η εκπομπή "νηστικό αρκούδι". Όπως προδίδει και ο τίτλος της είναι εκπομπή μαγειρικής! Ενημερώνει το κοινό για τις τελευταίες συνταγές της αγοράς. Από καθαρή ατυχία μάλλον δεν διαβάζω στις ενημερωτικές εκπομπές και τα καρτούν που δείχνει η ΝΕΤ, αφού ότι δείχνει θεωρείται ενημερωτικό. Επίσης παράλειψη είναι η απουσία του LifeStyle, του Καφενείου των Φιλάθλων, που μεταξύ μας πιο ενημερωτική εκπομπή είναι, και των Παρατράγουδων.Γενικότερα, εκ του αποτελέσματος, η διαλογή των ενημερωτικών εκπομπών είναι για τα πανηγύρια, με αποτέλεσμα να συγκρίνονται τα ασύγκριτα, και να βγαίνει πρώτη ενημερωτική εκπομπή μια καθαρά ψυχαγωγική. Η κατάστση θυμίζει λίγο τα μουσικά βραβεία και την περίπτωση Χατζηγιάννη, που είναι ταυτόχρονα καλύτερος ποπ, έντεχνος, λαϊκός, κλασσικός και ραπ.

Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι πίνακες σαν τον πιο πάνω είναι μέσα σε αυτά που, τελικά, καθορίζουν το πού θα κινηθει το πνευματικό και πολιτιστικό επίπεδο ενός ολόκληρου λαού. Γιατί η τηλεόραση, η οποία ουσιαστικά ελέγχεται από τέτοιους πίνακες, είναι ο κύριος ψυχαγωγός της κοινωνίας σήμερα.

Νερό δεν έχουμε να πιούμε...

Ώρες ώρες ακούς να μιλούν οι υπουργοί και οι παρατρεχάμενοί τους και θαρρείς ότι κυβερνούν λαούς ιθαγενών κάπου στον Άρη. Στην Κύπρο για παράδειγμα έχουμε το θέμα του νερού. Ή μάλλον του μη-νερού. Στο νησί μετρούν την κατανάλωση με το σταγονόμετρο μπας και βγεί το καλοκαίρι. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, χάρη και στην επιδεξιότητα των χειρισμών των κυβερνώντων (προηγούμενων κυβερνώντων), φθάσαμε στο σημείο να φέρνουμε νερό με πλοία από την Ελλάδα, αλλιώς η Λεμεσός θα διψάσει από τον Αύγουστο. Έτσι λένε οι "υπεύθυνοι".

Υπό αυτό το πρίσμα χάρηκα ακούγοντας ότι ο υπουργός εμπορίου, βιομηχανίας και τουρισμού έθεσε την ακολουθούμενη πολιτική για την κατασκευή γηπέδων γκόλφ στο στόχαστρο. Πριν όμως προλάβω να χαρώ, πέφτω από τα σύννεφα γιατί στο στόχαστρο δεν τέθηκε η ίδια η πολιτική αλλά το... επιχειρηματικό κέρδος. "Δεν γίνεται ο επιχειρηματίας να κερδίζει 200 εκ. από μια επένδυση σε γήπεδα γκολφ και το κράτος 30". Ο υπουργός θέλει τ' ανάποδο. Εδώ είναι που ο μέσος αναγνώστης πρέπει να αρχίσει να τραβά τα μαλλιά του.

Η πολιτική του κράτους ακόμα μιλά για κατασκευή γηπέδων γκόλφ. Συγκεκριμένα άλλων 11, επιπρόσθετα στα 3 υφιστάμενα! Και τώρα αυτό είναι υπεύθυνο κράτος εντός ΕΕ. Στο οποίο κράτος υπάρχει λειψυδρία. Μόνο σε εμένα έρχεται στον νου η Μαρία Αντουανέτα και το "αφού δεν έχουνε ψωμί, ας φάνε παντεσπάνι"; Δηλαδή η φιλολαϊκή κυβέρνηση, αντί του αγαθού του νερού θέλει να διευθετήσει το μοίρασμα κερδών; Έλεος!

Για τα γήπεδα αυτά και τις πέριξ αναπτύξεις υπολογίζεται ότι χρειάζονται περίπου 15 εκ κυβ. μέτρα νερού. Πάνω κάτω όσο χρειάζεται και η Λεμεσός κάθε χρόνο. Και μην αρχίσουμε εύκολα να προγραμματίζουμε ότι τα γήπεδα θα ποτίζονται με αφαλάτωση νερού! Και αυτές έχουν όριο, και σαν περιβαλλοντική επιβάρυνση και σαν οικονομικό κόστος. Για την Κύπρο μιλούμε, γνωστή και ώς "μικρή μας Κύπρο". Δεν μιλάμε για κάποιο εμιράτο στην μέση κάποιας ερήμου, όπου το πετρέλαιο και τα δολάρια, ακόμα, ρέουν αδιαλείπτως. Θα εισάγουμε και θα καίμε πανάκριβο πετρέλαιο για να δημιουργούμε ρεύμα, για να ξαλμυρίζουμε το νερό για να το χρησιμοποιούμε για πότισμα; Πάμε για όσκαρ αποδιοργάνωσης και βλακείας. Δεν υπάρχει άλλο τουριστικό target group στο οποίο να επενδύσουμε; Δεν πουλά πλέον το κυπριακό γαϊδούρι, η κυπριακή φιλοξενία, η κυπριακή Μύκονος και Ιμπίζα;

Ο αστακός, το σάκε και τα στοιχεία

Σε προηγούμενο θέμα αναφέρθηκα στην σύνοδο των G8 και τις ασαφείς αποφάσεις της. Σήμερα βρήκα στην κυριακάτικη Καθημερινή ένα πίνακα με στατιστικά στοιχεία ανααφορικά με τις εκπομπές ρύπων στην ατμόσφαιρα. Προέρχονται από το World Resources Institute.Τα στοιχεία είναι από το 2000 και σε αυτά φαίνονται οι πιο ρυπογόνες χώρες. Αυτές είναι οι G8 και οι Ινδο-κινέζοι. Με τους οκτώ να αποτελούν το 67% των παραγωγών ρύπων του πλανήτη και το 13% του πληθυσμού του! Αυτό που καταγράφεται στα θετικά είναι η μείωση των ρύπων από τις χώρες της ΕΕ. Φαίνεται ότι είναι και οι μόνες σοβαρές προσπάθειες για κάτι τέτοιο. Στις ΗΠΑ με τις παρούσες συνθήκες, τις τιμές των καυσίμων, την κρίση των στεγαστικών και την συνεπακόλουθη μείωση των δεικτών ανάπτυξης είναι από βέβαιο έως απόλυτα σίγουρο ότι για την ώρα μέτρα μείωσης εκπομπών δεν θα προταθούν καν. Κάτι τέτοιο μάλλον θα καταπόντιζε την πολύπαθη τα τελευταία χρόνια αμερικανική οικονομία. Από την άλλη Κίνα και Ινδία άντε να τις ελέγξει κανείς... Αν τελικά αυτά που προβλέπουν οι επιστήμονες για την πορεία του πλανήτη επαληθευθούν... Καλά 40.

Η βύθιση του "Μαχητή"

Επέτειος σήμερα για την παγκόσμια οικολογική ακτιβιστική οργάνωση Greenpeace. Μια επέτειος που ίσως την έκανε γνωστότερη παγκοσμίως. 10 Ιουλίου του 1985, η ναυαρχίδα της οργάνωσης, το παλιό ψαράδικο, Rainbow Warrior, πιάνει λιμάνι στην Νέα Ζηλανδία. Από εκεί θα συνέχιζε για τον τελικό προορισμό του, την Μορουρόα, στην γαλλική Πολυνησία, όπου η γαλλική δημοκρατία θα πραγματοποιούσε δοκιμές πυρηνικων όπλων. Στόχος ήταν να παρεμποδιστούν, με την παρουσία των ακτιβιστών, οι δοκιμές των γάλλων.

Η γαλλική κυβέρνηση, σε ψηλότατο επίπεδο είχε αποφασίσει ότι οι δοκιμές έπρεπε να γίνουν. Προγραμματίζεται μια επιχείρηση από τις γαλλικές ειδικές δυνάμεις, στο Όκλαντ, κατά την οποία τοποθετούνται εκρηκτικά στο πλοίο με στόχο την βύθισή του και την καθίλωση των ακτιβιστών. Η επιχείρηση είχε πάρει και την έγκριση του ίδιου του γάλλου προέδρου Φρανσουά Μιτεράν.

Η επιχείρηση επιτυγχάνει τον στόχο της. Το πλοίο μισοβυθίζεται. Κατά το συμβάν πνίγεται και ένας ολλανδός φωτογράφος που επέβαινε στο πλοίο.

Οι αρχές της Νέας Ζηλανδίας, επί του εδάφους της οποίας έγινε η γαλική επιχείρηση, συλλαμβάνουν δυο γάλλους πράκτορες που συμμετείχαν στη επιχείρηση. Η σύλληψη έγινε λόγω χρήσης πλαστών διαβατηρίων και έτσι γίνεται γνωστή μια μαύρη σελίδα της σύγχρονης γαλλικής ιστορίας. Από τις μαύρες σελίδες που κοσμούν τις συμπεριφορές και δράσεις πολλών από τις "πολιτισμένες" δυνάμεις του σήμερα.

Το άρθρο για το θέμα από:
..την αστυνομία της Ν. Ζηλανδίας
..την Greenpeace

Αστακός και σάκε με "φίλους"

"We, the leaders of the world's major economies, both developed and developing, commit to combat climate change in accordance with our common but differentiated responsibilities"

Κάτι τέτοιο είναι η διακύρηξη για το περιβάλλον, που άφησε πίσω της η χθεσινή σύνοδος των "οκτώ". Οι ηγέτες των 8 ισχυρότερων κρατών του πλανήτη, των χωρών που παράλληλα κρατούν το 60% και κάτι της παγκόσμιας εκπομπής ρύπων, αποφάσισαν ότι για τα επόμενα 40 χρόνια θα προσπαθήσουν να μειώσουν στο μισό τις εκπομπές. Η λέξη κλειδί είναι το "προσπαθήσουν". Δεν υπάρχει συγκεκριμένη δέσμευση με αριθμούς. Μόνο η προσπάθεια. Αυτό ήταν το περιβόητο επίτευγμα της συνόδου. "Πού ήσουν; Πούποτε!" που λέμε και στην Κύπρο! Μόνο ευχολόγια κατάφεραν να κληροδοτήσουν. Α, και οι σύζυγοι τους έκαναν βόλτα με ηλεκτροκίνητα οχήματα. Αυτό. Τώρα το περιβάλλον το σώσαμε. Ο πλανήτης ξαναμπήκε σε κανονική τροχιά. Αφού είπαν οι άνθρωποι θα προσπαθήσουν. Τέλος.
Α, και σε μια αλλη διάσταση της συνόδου, διαπιστώσαμε ότι στο "ηγετικό" φλερτ τα σκήπτρα κατέχει ο καβαλιέρε. Ο Νικολά τελικά είδε την σκόνη του Σίλβιο! Αυτά ήταν η μόνη ουσία της συνόδου. Τουλάχιστον για την υπόλοιπη ανθρωπότητα, που είδε τους οκτώ ισ-χειρότερους να πίνουν σάκε και να τρώνε αστακό συζητώντας για την ακρίβεια στα τρόφιμα και την παγκόσμια επισιτιστική κρίση.

Κοινωνική αναπηρία

"Έπρεπε να μείνω ανάπηρη για να καταλάβω τα προβλήματα των ατόμων με ειδικές ανάγκες". Αυτή η δήλωση ανήκει σύμφωνα με το troktiko στην Μαριέττα Γιαννάκου. Η Μαριέτα Γιαννάκου λέει μια μεγάλη, κατά την γνώμη μου, αλήθεια. Ίσως κάπως απόλυτα, μιλώντας μάλλον και στους υπόλοιπους υπουργούς, βουλευτές, λοιπούς εξουσιαστές και απλούς ανθρώπους. Στον καθένα μας. Όσο και αν φαίνεται εντυπωσιακό και όσο και αν νομίζουμε ότι ξέρουμε και καταλαβαίνουμε το πώς νιώθουν και τί περνούν οι άλλοι, τελικά μόνο όταν έρθουμε πλήρως στην θέση τους κατανοούμε τί είναι αυτό. Τότε μόνο, όταν συνεχώς θα πρέπει να ζήσουμε με αυτό. Τι και αν για ένα λεπτό κλείσουμε τα μάτια και προσπαθήσουμε να κινηθούμε; Μηπως έχουμε καταλάβει πώς ζει ένας τυφλός; Ή έχουμε αντιληφθεί το πόσο βάρβαροι είμαστε σαν κοινωνία απέναντι στα άτομα με αναπηρία επειδή θα κάνουμε μια βόλτα με κάποιο τροχοκάθισμα.

Το ζήτημα είναι να ενσυνειδήτως ή μη, κατανοώντας ή όχι τα προβλήματα των υπολοίπων να προσέχουμε τουλάχιστον να μην τους κάνουμε την ζωή δυσκολότερη από αυτήν που ήδη έχουν. Την καθημερινή τους ζωή. Αφήνοντας τις ράμπες αναπήρων ανοικτές, χωρίς τα ακριβά τζιπ σταθμευμένα, κρατώντας ελεύθερους τους οδηγούς των τυφλων και τις διαβάσεις πεζών. Δεν νομίζω ότι μπορούμε να καταλάβουμε το τί περνούν αυτοί οι άνθρωποι. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι πως δεν θα τους κάνουμε να περνούν δυσκολότερα, αντιμετωπίζοντας και την εγκεφαλική αναπηρία και αναλγησία των συμπολιτών τους.

Αριθμητική κλίμακας

Η προετοιμασία της Κίνας για την Ολυμπιάδα έδωσε σε όλους μας την ευκαιρία να αντιληφθούμε τί σημαίνει "κλιμάκωση" μεγεθών. Σε μια τεράστια χώρα, πληθυσμιακά και σε έκταση, όλοι οι αριθμοί που αναφέρονται είναι τεράστιοι, για τα δεδομένα που έχουμε συνηθίσει. Πριν λίγο καιρό έβλεπα εικόνες από την ανάπλαση και τον καθαρισμό της πλατείας Τιανανμέν στο Πεκίνο. Η εικόνα ήταν εντυπωσιακή. Μερικές χιλιάδες εργάτες, μια ολόκληρη στρατιά εργατών, εφοριασμένοι με εργαλεία, να ξύνουν την πλατεία.

Σήμερα η Καθημερινή είχε στην πρώτη της σελίδα την πιο κάτω φωτογραφία, και πάλι από την Κίνα, συνοδευόμενη από το πιο κείμενο που ακολουθεί.Οι κόκκινες σημαίες και τα συνεργεία των ομοιόμορφα ντυμένων νεαρών παραπέμπουν σε καμπάνια από το «Μεγάλο Aλμα προς τα Εμπρός» του Μάο Τσετούνγκ. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για εντελώς πρόσφατη επιχείρηση του κινεζικού στρατού με στόχο την απαλλαγή ακτής του Τσινγκντάο, που πρόκειται να φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες ιστιοπλοΐας, από τεράστιο στρώμα πράσινης άλγης. Μόλις ένα μήνα πριν από την έναρξη των Αγώνων, τα φύκια, με την οργιαστική τους ανάπτυξη, αποτελούν πραγματικό εφιάλτη για τους διοργανωτές.

Αναλογικά να αναφέρω ότι στην Αθήνα το 2004 έγιναν γύρω στις 160000 συνεντεύξεις εθελοντών για τους αγώνες και νομίζω ότι στους αγώνες χρησιμοποιήθηκαν 60000 πανευτυχείς εθελοντές. Στο Σίδνεϋ υπήρχαν λιγότεροι εθελοντές ενώ αρκετές χιλιάδες εξ'αυτών είχαν εγκαταλείψει τα πόστα τους πριν ολοκληρωθούν οι αγώνες. Στο Πεκίνο, οι εθελοντές θα ανέλθουν στις 100000. Αριθμός ρεκόρ, αλλά σε ποσοστό επί του πληθυσμού της χώρας, στην Αθήνα ήταν δεκαπλάσιος ο αριθμός. Ο πληθυσμιακά ανάλογος, με την Αθήνα, αριθμός εθελοντών στο Πεκίνο θα ήταν περί τα 8 εκατομμύρια άνθρωποι!

Συντροφική συντροφιά

Στην Κύπρο, το είπαμε και παλαιότερα, κυβερνά το ΑΚΕΛ , το κατ΄ ευφημισμόν κομουνιστικό κόμμα, μαζί με τις πάλαι ποτέ δυνάμεις της Αλλαγής... Στους 4 πρώτους μήνες της διακυβέρνησής του αρχίζει να εισέρχεται στην πρώτη πρόταση ένα... ερωτηματικό. Ποιός στο καλό είναι η κυβέρνηση; Ποιός στηρίζει τις αποφάσεις της; Πού πάει αυτό το βιολί;

Σε ένα σοβαρότατο θέμα, αυτό του κυπριακού, η κυβερνητική πολιτική υποστηρίζεται, κατά κύριο λόγο από το κυβερνητικό κόμμα ΑΚΕΛ και το αντιπολιτευτικό ΔΗΣΥ. Τα συγκυβερνώντα κόμματα δεν πολυσυμφωνούν στην όλη διαδικασία για την επίλυση του κυπριακού, ενίοτε μάλιστα το δηλώνουν και δημόσια.

Στο άλλο μεγάλο θέμα με το οποίο καταπιάστηκε η κυβέρνηση, την επικύρωση της Ευρωπαϊκής συνθήκης της Λισαβόνας από την Βουλή, η συνθήκη απορρίφθηκε από το κόμμα του προέδρου (!) παρόλο που ο ίδιος την υποστήριζε, δημοσίως τουλάχιστον, και έδινε διαβεβαιώσεις στους ευρωπαίους ετέρους του ότι η συνθήκη θα υπερψηφιστεί. Εν τούτοις οι βουλευτές του κόμματός του δεν την ψήφισαν, και η κυβερνητική πολιτική πέρασε πάλι λόγω των ψήφων της αντιπολίτευσης.

Στα εσωτερικά θέματα, μετά την εκλογή της αριστεράς, η οποία κατά την προεκλογική περίοδο παρουσίασε το πρόγραμμα διακυβέρνησης της, το οποίο περιείχε αρκετές παροχές. Διαβεβαίωνε δε ότι είναι πλήρως κοστολογημένο και είναι κάτι το οποίο αντέχει η κυπριακή οικονομία. Τέσσερις μήνες μετά, διαπίστωσαν ότι ... δεν βγαίνουν. Τα μέτρησαν οι σύντροφοι, τα ξαναμέτρησαν, αλλά... γιοκ, που λένε και οι γείτονες. Οι μεγάλοι φωστήρες όμως, αντί να θυσιιάσουν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις, σοφίστηκαν ότι είναι πιο ορθό να ξεπουλήσουν όσο όσο τα υπάρχοντα της δημοκρατίας για να βρουν χρήματα. Είχαν την φαεινή ιδέα να πουλήσουν αποθεματικά της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου για να δώσουν συντάξεις και επιδόματα. Ρε παιδιά, έλεος. Η οικονομική πολιτική σας στηρίζεται σε παρόμοια λογική με το να πάς να πουλήσεις το σπίτι σου για να πας 15ημέρες διακοπές. Και αυτή η περίπτωση, ευτυχώς μάλλον, δεν βρήκε και θετικές αντιδράσεις στον κυβερνητικό συνασπισμό, αλλά, και πάλι ευτυχώς, ούτε στην αντιπολίτευση.

Ελπίδα είναι, όλα αυτά να είναι απλά οι βρεφικές ασθένεις, των πρώτων ημερών, του πρώτου τετραμήνου, της νέας διακυβέρνησης και σύντομα να υποχωρήσουν και αυτή να βρει τα πόδια της και τα μυαλά της.

Δημοκρατικός φασισμός

Τα πρωινά αρκετές φορές ακούω ραδιόφωνο. Προτιμώ real ή ΣΚΑΪ. Εκεί έχουν πλάκα οι απόψεις των ακροατών. Αρκετές φορές. Μερικοί εξ' αυτών, οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται για δικούς τους λόγους ως δημοκράτες, έχουν και άποψη για τα πολιτικά και κοινωνικά θέματα. Μέχρι εδώ καλά. Στο τσακίρ, δημοκρατικό, κέφι τους κάνουν και παρατηρήσεις, γιατί να βγάζουν τα κανάλια τους "φασίστες" του Καρατζαφέρη στα δελτία. Και έντονες παρατηρήσεις. Ώντας βαθύτατα και παραδοσιακά δημοκράτες, δεν μπορούν να ανεχθούν τους "φασίστες" να έχουν άποψη. Ρε δημοκράτες, μήπως να τους κλείσουμε σε κανένα στρατόπεδο συγκέντρωσης και να τους απαγορεύσουμε να μιλούν; Γιατί ανησυχώ, μήπως κινδυνεύει η εγκεφαλική σας δημοκρατία από την πολυφωνία.

Ασχέτως αν συμφωνώ ή διαφωνώ με τον Καρατζαφέρη και τις απόψεις ή τις θέσεις του, οι δικές μου δημοκρατικές αντιλήψεις ακόμα είναι ανεκτικές στο να εκφράζεται η άποψή του. Αντέχω ακόμα και την άποψη των βαθύτατα δημοκρατών, που αντιδρούν στην πολυφωνία. Αν και κατ' ουσιάν διαφωνώ τόσο με αυτούς, όσο και με την "λαϊκιστική", "καταγγελτική" κατηφόρα που συνήθως παίρνει ο Καρατζαφέρης για να κερδίσει εντυπώσεις.

Αστυνομία Πάφου, χρήζει αστυνόμευσης

Άκουγα προχτές για τις δηλώσεις του αρχηγού της αστυνομίας στην Πάφο, και διάβαζα τα ρεπορτάζ των εφημερίδων για τις προσπάθειες "αφύπνησης" της αστυνομικής δύναμης στην επαρχία. Πολύ κακό τον τελευταίο καιρό γίνεται για την κατάσταση που επικρατεί στην Αστυνομία Πάφου. Αφορμή διάφορες υποθέσεις όπου αστυνομικοί έκαναν το θαύμα τους. Μία φορά η υπόθεση με τα 20 "φρουτάκια" που έκαναν φτερά από την φύλαξη τεκμηρίων, μετά το περιστατικό με τα συγκρουόμενα, το περιστατικό στην Πέγεια με τον ξυλοδαρμό των αστυφυλάκων, η άνοδος των δεικτών εγκληματικότητας...
Κι όμως η κατάσταση πλήρους αταξίας και διάλυσης, και σε αυτόν τον τομέα, χτίζεται εδώ και καιρό, με τον ίδιο τρόπο που αυτή χτίζεται σε πολλούς τομείς της κυπριακής πραγματικότητας μέσω της παντελούς έλλειψης αξιοκρατίας και αξιολόγησης.
Σε ένα χαρακτηριστικό περιστατικό, μια διάρρηξη, χαράματα, στο Ά λύκειο Πάφου, τον χειμώνα που πέρασε, κλήθηκε η αστυνομία από αυτόπτες μάρτυρες. Ενώ ο κεντρικός σταθμός απέχει μόλις 500 μέτρα από το σημείο η άφιξη του περιπολικού έγινε σε 10 λεπτά. Παρ'όλα αυτά κατά την άφιξη των αστυνομικών οι διαρρήκτες ήταν ακόμα εντός του σχολείου. Το περιπολικό με αναμμένους φάρους πέρασε με χαμηλή ταχύτητα έξω από το σχολείο και συνέχισε την πορεία του απομακρυνόμενο, δεν κατέβηκε ποτέ κανένας για να ελέγξει την καταγγελία. Παράλληλα πίσω από το περιπολικό βγήκαν οι διαρρήκτες από το σχολείο και έτρεξαν προς τον δημόσιο κήπο.
Οι άνθρωποι που κάλεσαν την αστυνομία, πήγαν στον κεντρικό σταθμό για να αναφέρουν το τί ακριβώς είδαν και δεν πίστευαν ότι είδαν. Μετά και από αυτό έγινε, τελικά, ουσιαστικά έλεγχος της καταγγελίας, και διαπιστώθηκε ότι όντως είχε γίνει διάρρηξη του σχολείου. Μία και πλέον ώρα μετά την αρχική αναφορά του περιστατικού, σε ένα χώρο στο διπλανό τετράγωνο από τα κτήρια της Αστυνομικής Διεύθυνσης Πάφου, έχει σημασία!
Τελικά κανένας δεν λογοδότησε για το περιστατικό, γιατί εντοπίστηκαν και συνελήφθησαν (από άλλο τυχαίο περιστατικό και όχι από την αστυνομική έρευνα) οι διαρρήκτες. Και βεβαίως κανείς δεν θα έχει ουδεμία επίπτωση στην καριέρα του για αυτό το περιστατικό. Όταν αναφέρθηκαν τα πιο πάνω σε υψηλόβαθμο αξιωματικό η αντίδρασή του ήταν κάτι μεταξύ "δεν πειράζει" και "δεν βαριέστε".
Στις πρόσφατες κρίσεις μετατέθηκε η μισή δύναμη της διεύθυνσης, χαμηλόβαθμοι και υψηλόβαθμοι. Τώρα αν αυτό φέρει και αλλαγή στον τρόπο αντιμετώπισης του καθήκοντος τους από τους αστνομικούς, θα το δείξει ο χρόνος.

Σκέψεις στον τοίχο...

Πρόσεξα σήμερα στην σχολή σε ένα τοίχο, για την ακρίβεια σε μια πόρτα, γραμμένο το εξής μήνυμα - σύνθημα

Το αφεντικό είναι πιάτο που τρώγεται κρύο.

Κάπως απολυτο, αλλά και παραπλανητικό, καθώς πολλές φορές το αφεντικό δεν τρώγεται με τίποτα...