Μανταμ Μπάτερφλαϊ, επιτομή

Είχε χθες βράδυ πρεμιέρα στο κάστρο στην Κάτω Πάφο το 10ο "Pafos Aphrodite Festival" που φέτος φιλοξενεί την παράσταση της όπερας "Μαντάμ Μπάτερφλαϊ" του Πουτσίνι, από το θέατρο της Τεριέστης. Η παράσταση ήταν πραγματικά εκπληκτική και πιο ξεχωριστή ήταν η ίδια η Μαντάμ Μπάτερφλαϊ. Ηταν συγκλονιστική στην ερμηνεία της (θα είναι η ίδια και στις 31/8). Το έργο διαδραματίζεται στο Ναγκασάκι της Ιαπωνίας στις αρχές του 20ου αιώνα και η υπόθεση εκτυλίσσεται γύρω από τον ατυχή έρωτα μιας Γιαπωνέζας γκέισας κι ενός αξιωματικού του αμερικάνικου ναυτικού. Η σκηνογραφική προσέγγιση είναι λιτή και ρεαλιστική όπως απαιτεί και το έργο.

Η όλη οργάνωση είναι πλέον αρκετά καλή, αν και το κοινό στο τέλος εξακολουθεί να κανει ένα σοβαρό φάουλ, ξεκινώντας την αποχώρησή του, με τους συντελεστές της όπερας ακόμη επί σκηνής! Καφρίλα. Καφρίλα που, παραδόξως, αρχικά δεν αφορούσε κύπριους αφού οι πρώτοι που αποχωρούσαν ήταν οι "πολιτισμένοι" Άγγλοι θεατές.

Κάφροdite
Η άλλη καφρίλα είναι αυτή η διάκριση που θέλει τους επίσημους και τους παρατρεχάμενούς τους, σαν αχόρταγα όντα που όπου βρίσκονται να πρέπει να τα ταϊζουν. Ακόμα και στο 20lepto διάλειμμα μιας παράστασης όπερας. Σε περιφραγμένη παρακαλώ περιοχή των παρασκηνίων και αποκλειστικά για αυτούς. Στην παράσταση τουλάχιστον το τσιμπούσι γινόταν στα φανερά, σε αντίθεση με την περίπτωση των εγκαινίων της έκθεσης για την όπερα, προ μιας εβδομάδας, όταν οι "επίσημοι" φυγαδεύονταν μυστικά από τους διοργανωτές πίσω από την έκθεση για να φάνε ένα κεφτεδάκι χωρίς να τους πάρουν είδηση οι "κοινοί θνητοί". Η γυφτιά και η μικροπρέπεια σε όλο τους το μεγαλείο.

Φούρπος

Νομίζω ότι λαλήσαμε. Ήταν και ο Αύγουστος με την έλλειψη των ειδήσεων, ήταν και το τρίτωμα των επιτυχιών των κυπριακών ομάδων στις ευρωπαϊκές ποδοσφαιρικές διοργανώσεις, βρέθηκε θέμα που πουλά για ενασχόληση. ΦΟΥΡΠΟΣ (εκ του αγγλ. football) Ολόκληρα δελτία ειδήσεων, εκτακτες αθλητικές εκπομπές, έκτακτα δελτία. "Πανηγύρια στην Λάρνακα", "Θρίαμβος" "Πώς πανηγύρισε η Λεμεσός", "Αμμόχωστος ερχόμαστε", "Αμμόχωστος θαύμασε τα τέκνα σου" (μεταξύ μας δεν ξέρω αν έστω και ένας εκ των παικτών της Ανόρθωσης έχει καταγωγή από την Αμμόχωστο).

Περίπου αυτή ήταν η κατάσταση στην κυπριακή τηλεοπτική πραγματικότητα τις τελευταίες μέρες. Ειδήσεις γιόκ. Τροχαία γιόκ. Δηλώσεις Ομήρου γιόκ. Αφλατοξίνες και υδατικό από Δευτέρας. Η γή για τα δελτία ειδήσεων σταμάτησε να γυρίζει με την πρόκριση της Ανόρθωσης της Ομόνοιας και του ΑΠΟΕΛ. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι οι ομάδες και να μην μας φαίνεται τόσο κοσμοϊστορικό στο μέλλον.

Ά, και η φράση που έπαιρνε όλα τα λεφτά ήταν η "η μικρή Κύπρος..." που μπορεί, που θέλει, που ξεχώρισε, που τα κατάφερε, που ξέρει και από καλό κρασί.

Άντε και εις ανώτερα! Τουλάχιστον να βγεί και κάτι ευχάριστο ακόμα!

Κόσοβο, Οσσετία, Αμπχαζία. Κύπρος;

Η Ρωσία ανακοίνωσε ότι αναγνωρίζει, κατόπιν της απόφασης της Βουλής της, τις περιοχές της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσσετίας ως ανεξάρτητα κράτη. Μια ακόμα κίνηση "απάντηση" στην Γεωργία και την διεθνή κοινότητα μετά τα τελευταία γεγονότα. Η υπόθεση βέβαια φαίνεται να είναι παρόμοια, από την αντίστροφη πλευρά, με την ιστορία στο Κόσσοβο, όπου με την βία είχε γίνει από ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις ολόκληρος πόλεμος για να επιτευχθεί ο "σεβασμός στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης". Όταν είχε ανοίξει το θέμα της ανεξαρτητοποίησης του Κοσσόβου, με την θέρμη που αυτή έγινε δεκτή από τους πνευματικούς γονείς του νέου κρατιδίου, πολλοί αναλυτές μιλούσαν για σπίρτο που άναβε σε πυριτιδαποθήκη. Οι χώρες που δεν προχώρησαν σε αναγνώριση της πρωτόγνωρης κατάστασης, ήταν, σε μεγάλο βαθμό, οι χώρες που διαπίστωναν ότι αυτή η κατάσταση πλέον δημιουργεί προβλήματα και εντός των δικών τους τειχών.

Η πρώτη χώρα που έτρεξε να σεβαστεί τότε, την απόφαση του λαού του Κοσσόβου ήταν οι ΗΠΑ. Σήμερα διάβαζα στην δήλωση της Αμερικανίδας ΥΠΕΞ με αφορμή την αναγνώριση από την Ρωσία της Αμπχαζίας και της Ν. Οσσετίας ως ανεξάρτητα κράτη, ότι οι "δύο περιοχές θα παραμείνουν αναπόσπαστο τμήμα της Γεωργίας". Με αρκετό θράσος η κ. Ράις αναγγέλλει ότι σε αυτή την περίπτωση το δικαίωμα των λαών για αυτοδιάθεση δεν υφίσταται. Προέχει η ανάγκη της διαφύλαξης της οντότητας του κράτους της Γεωργίας. Η σχιζοφρενική πολιτική της κυρίας Ράις και του κυρίου Μπούς, για άλλη μια φορά το τελευταίο διάστημα γίνεται αποθεωτικά κωμικοτραγική.

Το ερώτημα είναι αν πλέον, και με την κίνηση και της Ρωσίας να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσσετίας, και οι δύο πόλοι (ΗΠΑ - Ρωσία), έχουν αποδεχθεί καταστάσεις που μπορούν να αποτελέσουν προηγούμενο για το θέμα της Κύπρου. Βέβαια εδώ έχουμε και ένα ζήτημα εισβολής και κατοχής, αλλά όπως απέδειξε, για άλλη μια φορά, ο πόλεμος στην Γεωργία, οι μεγάλες δυνάμεις αναγνωρίζουν ως μόνο δίκαιο το συμφέρον τους. Άλλωστε το διεθνές δίκαιο τελικά τις ενδιαφέρει μόνο όταν τους δίνει βήματα διεκδίκησης των συμφερόντων τους. Αν όχι το αγνοούν επιμελώς και μη.

Barcelona

Το δεύτερο μέρος της αναδρομής στην τουριστική μας περιπλάνηση ασχολείται με την παραμονή μας στην Βαρκελώνη. Την πρωτεύουσα της Καταλονίας. Μια πόλη με πληθυσμό, στο ευρύτερο αστικό της περιβάλλον, που φθάνει τα 4,6 εκατομμύρια, περίπου όση και η Αθήνα.

Πραγματικά η Βαρκελώνη είναι από τις πόλεις που μπορεί κανείς να ζήσει. Είναι πολύ ωραία πόλη, καθαρή και απόλυτα οργανωμένη. Με εντυπωσιακούς, μεγάλους δρόμους, ποδηλατόδρομους, πεζόδρομους, ρυμοτομία και τάξη. Από τιμές είναι λίγο ακριβούτσικη σε σχέση με την Ελλάδα, λόγω προφανώς και του τουρισμού που την κατακλύζει αλλά και του υψηλότερου βιοτικού επιπέδου. Στην Βαρκελώνη έχει πολύ καλό συγκοινωνιακό δίκτυο, με τον εντυπωσιακό αριθμό των 6 γραμμών μετρό (ΔΙΟΡΘΩΘΗΚΕ: 6 γραμμές με τα ονόματα 1, 2, 3, 4, 5, 11(!)) Αν και έχουν μια παράξενη αίσθηση του χιούμορ, αν κρίνει κανείς από τους σταθμούς του μετρό όπου υπάρχει η περίπτωση να περπατάς και να ανεβοκετεβαίνεις πλατφόρμες σε ένα υπόγειο αποπνικτικό διάδρομο για 10+ λεπτά μέχρι να καταφέρεις να βγεις έξω!
Η πόλη έχει να προσφέρει στον επισκέπτη της πολλές επιλογές ψυχαγωγίας. Αρκετά μουσεία και εικαστικά κέντρα αλλά και πολλά σημεία ενδιαφέροντος. (Εδώ σημειώνω ότι αν θα επισκεφθείτε το μουσείο τέχνης (MNAC) θυμηθείτε να μην χάσετε τον χρόνο σας στην γοτθική περίοδο. Μπείτε κατ’ ευθεία στην αναγεννησιακή περίοδο.) Ξεκινώντας από παλαιά μικρά δρομάκια στην γοτθική γειτονιά, το ιστορικό κέντρο της πόλης, μέχρι τις εντυπωσιακής πολεοδομικής σχεδίασης σύγχρονες γειτονιές της πόλης αξίζει κανείς να περπατήσει και να τα δει από κοντά. Άξιο λόγου είναι επίσης και το γεγονός ότι οι σύγχρονες συνοικίες στις οποίες αναφέρομαι είναι σχεδίασης το 1880. Ξεχωριστό σημείο θεωρώ τον παραλιακό δρόμο της πόλης από την περιοχή του ολυμπιακού χωριού μέχρι την περιοχή της Μπαρτσελονέτα. Μεγάλη τουριστική ατραξιόν και ο πεζόδρομος της la rambla ο οποίος καθημερινά είναι κατάμεστος από μερικές εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου. Μικρά καταστήματα με λουλούδια και τουριστικά είδη, καλλιτέχνες δρόμου και καφετέριες συνθέτουν το όλο τοπίο. Η περιοχή είναι η καρδιά της πόλης. Ατραξιόν της πόλης θεωρούνται και διάφορα έργα του Γκαουντί τα οποία εμένα προσωπικά δεν με ενθουσίασαν αφού τα έβρισκα βαρυφορτωμένα πέραν του αποδεκτού ορίου. Η αρτ νουβώ νομίζω με αηδιάζει. Τέλος στις ατραξιόν να μην ξεχάσω και το σήμα κατατεθέν της πόλης. Τον ναό αφιερωμένο στην Ιερά Οικογένεια. (Temple Expiatori de la Sagrada Família). Αυτός είναι ένας ναός που χτίζεται από το 1880 και θα κτίζεται για αρκετά χρόνια ακόμα αφού είναι στα μισά του! Δείτε το απ΄ έξω φωτογραφίστε το, αλλά μην μπείτε μέσα. Εκτός από τις σκαλωσιές και τους εργάτες που τον κτίζουν δεν έχει κάτι περισσότερο!

Από παραδοσιακά φαγητά δεν θα ενθουσιαστείτε κιόλας. Η «παέγια» τους είναι ένα πιάτο ρύζι με διάφορα καλούδια μέσα αλλά πόσο να σε ενθουσιάσει το ρύζι αν έχεις φάει κοκορέτσι και μουσακά. Τα επίσης παραδοσιακά μεζεδάκια τους «τάπας» είναι μικρά πιατάκια με λίγα πραματάκια και φουσκωμένη τιμή. Αυτά μπορεί ενίοτε να έχουν και κάποιο γαστρονομικό ενδιαφέρον. Τελικά με McDonalds και KFC την βγάλαμε.

Κλείνοντας να αναφέρω ότι η ξένη γλώσσα που μιλούν στην περιοχή είναι τα… ισπανικά. Η γλώσσα τους είναι τα καταλανικά. Αγγλικές επιγραφές και αγγλομαθείς σχεδόν δεν θα συναντήσετε ούτε καν σε τουριστικά σημεία.

Αν δεν έχετε επισκεφθεί πάντως την πόλη σας συστήνω να το πράξετε. Αξίζει πραγματικά τον κόπο. Είναι από τις ελάχιστες πόλεις που επισκέφθηκα και νομίζω ότι θα μπορούσα σε αυτές να ζήσω.

Κατώτεροι των περιστάσεων

Ένα καλό πράγμα πήγαινε να γίνει στην Κάτω Πάφο τα τελευταία χρόνια με την ανάπλαση του παραλιακού της μετώπου και αυτό τελικά πάει να καταλήξει σε μια τρύπα στο νερό. Μετά από ένα τρίμηνο που ο δρόμος είχε μείνει κλειστός για την τροχαία κίνηση, δίνοντας σε ντόπιους και ξένους την δυνατότητα να απολαύσουν ένα περίπατο δίπλα από την θάλασσα σε ένα ωραίο πεζόδρομο, αποφασίστηκε τελικά ο πεζόδρομος να ανοίξει μερικώς για αυτοκίνητα.

Δυστυχώς οι τοπικοί "άρχοντες" της Πάφου ήχθησαν και φερθήκαν από μια ομάδα 7-8 καταστηματαρχών της παραλιακής οι οποίοι μόλις αποφάσισαν να φωνάξουν για "το συμφέρον των επιχειρήσεων τους" (θα το δούμε πιο κάτω) βρήκαν πρόθυμα και τους τέσσερις βουλευτές της επαρχίας συμπαραστάτες... Μην προλάβει να μιλήσει κάποιος, αμέσως θα κάνουν δήλωση συμπαράστασης του, προς άγραν ψήφων. Παρόμοια και η δημοτική αρχή που δεν κατάφερε να κρατήσει ένα έργο αρκετών εκατομμυρίων ευρώ για το γενικό όφελος της πόλης, παρά το έδωσε, μόλις πιέστηκε, σε μια μερίδα καταστηματαρχών, ο εκπρόσωπος των οποίων δεν διαθέτει καν κατάστημα στον εν λόγω δρόμο!

Και έρχομαι στο τί είπαν οι επιχειρηματίες. Κατ΄ αρχήν ας δούμε τί επιχειρήσεις υπάρχουν εκεί. Εστιατόρια, καφετερίες, καταστήματα τουριστικών ειδών, λίγα χρυσοχοεία, και δυο τρία άλλα καταστήματα. Οι ακριβείς δηλώσεις ενός "εκπροσώπου" ήταν περίπου οι ακόλουθες: Με την κατάσταση ως έχει, σε μια μεταγενέστερη φάση οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων εστίασης θα εκμεταλλευτούν τον πεζόδρομο επεκτείνοντας τις επιχειρήσεις τους. Αυτό δεν θα μπορούν να το κάνουν οι άλλοι και επομένως ας τερματιστεί η λειτουργία του πεζοδρόμου! Τώρα πού κολλά η λογική στην όλη ιστορία ακόμα δεν έγινε κατορθωτό να εντοπιστεί. Για κάποιο λόγο αυτούς τους τύπους υποστήριξαν οι βουλευτές της επαρχίας και ο δήμος.

Το σχέδιο προβλέπει τον διαχωρισμό με μεταλλικούς πασσάλους ενός τμήματος του πεζοδρόμου για μονόδρομη κίνηση οχημάτων. Δηλαδή ο πεζόδρομος θα κοπεί σε δυο φαρδιά πεζοδρόμια και μια λωρίδα δρόμου. Το τμήμα προς τα καταστήματα ήδη οι καταστηματάρχες άρχισαν να το καταλαμβάνουν ΠΑΡΑΝΟΜΑ και με την ανοχή του δήμου βγάζοντας πινακίδες, τραπεζάκια και την πραμάτεια τους σιγά σιγά. Το άλλο τμήμα μάλλον θα καταφέρει να μείνει πεζοδρόμιο.

Επομένως χάρη στους "επιδέξιους" χειρισμούς του δημοτικού συμβουλίου και στην ανικανότητά των υπηρεσιών του να επιβάλουν και να εφαρμόσουν τις αποφάσεις του η περιβόητη "ανάπλαση του παραλιακού μετώπου" αρχίζει περισσότερο να γίνεται "επαναπλακόστρωση του παραλιακού μετώπου" με κόστος τεράστιο. Τί ακριβώς θα εξυπηρετήσει μια λωρίδα αποκλειστικά για κίνηση των οχημάτων, χωρίς δυνατότητα στάθμευσης τους καταστηματάρχες και πώς αυτό βλέπουν ότι θα τους βοηθήσει είναι επίσης ένα ερώτημα.

Happy holidays Mr president

Πάνω που έλεγα, "πού χάθηκε αυτό το παιδί"; Νά σου τον Χριστόφια επέστρεψε από το Πεκίνο. Και μόλις εστράφηκε ο Πρόεδρος από το πολυήμερο ταξίδι του στο Πεκίνο, νά σου τον αποκλεισμό του Κυριάκου Ιωάννου στο ύψος και τα παράπονά του για την κυπριακή ολυμπιακή αποστολή. Ενώ αν ήταν εκεί ο Πρόεδρος κάτι θα έκανε. Θα πήγαινε με τα κινέζικά του θα μίλαγε σε κάποιον και θα βρισκόταν ο χειροπράκτης. Ήταν ουσιαστική η παρουσία του προέδρου εκεί. Αλλά έκατσε, με την συνοδεία του, μόνο ένα δεκαήμερο εκεί (ευγενική χορηγία μάλλον του "υστερήματος" του κυπριακού λαού)... Τώρα πήγε στο πόδι του ο Κύπρου, Χρυσόστομος ο Βού. Ο αρχιεπίσκοπος όμως δεν είναι στο ίδιο πνέυμα. Άμα νευριάσει ρίχνει και πάτσους!

Πες μας τι πίνεις, εσύ και δεν μας δίνεις

Το είδαμε τελικά και αυτό στους Ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνου. Ο Usain Bolt από την Ιαμαϊκή, σε ταχύτητες ρελαντί στα τελευταία μέτρα της κούρσας του στον τελικό των 100 μέτρων κατάφερε να πάρει το χρυσό και να κάνει ολυμπιακό ρεκόρ! Κάνοντας στο τελευταίο 30άρι "συντήρηση δυνάμεων". Τον είδαμε να κοιτάει δεξιά και αριστερά, να κατεβάζει τα χέρια του και να πανηγυρίζει και μείναμε όταν έκοψε το νήμα στα 9.68 δευτερόλεπτα!
Το σημαντικό βέβαια είναι ότι μόλις τερμάτισε πρώτο μέλημα ήταν να βγάλει τα παπούτσια του και να τα δείχνει στις κάμερες, μην χάσει και ο σπόνσορας. Πρώτα τα παπούτσια και μετά η σημαία της χώρας του.

Το ίδιο διάστημα δίπλα, στο ολυμπιακό κολυμβητήριο, ο αμερικανός Michael Phelps έβλεπε τα χρυσά μετάλλια να περνούν σαν δίευρα. Κατόρθωσε το 8 χρυσά μετάλλια και 7 παγκόσμια ρεκόρ σε 7 μέρες! Αυτός είναι και ο σούπερμαν. Μας είπε χθες βράδυ ότι τρώει 12000 θερμίδες την ημέρα. Φαγητό για πέντε δηλαδή... Και το τρώει μόνος του. Εκτός όμως από τα σνακ του, επιμελώς δεν αναφέρθηκε στο τί "άλλο" κατεβάζει. Γιατί με 12000 θερμίδες την ημέρα κάθε άλλος θα έκανε μόνο ρεκόρ γκίνες. Στο σωματικό βάρος.

Α, ρε αρχαίο πνεύμα αθάνατο... Καλά 40.

Au revoir France

Χαίρεστε! Χάθηκα για λίγο καιρό καθ' ότι μετά τον "όρκο" την κάναμε για λίγο με συμφοιτητές για την κυανή ακτή και την Βαρκελώνη. Ένα ταξίδι για αναγκαία ξεκούραση και για τα... επινίκια!

Στο πρώτο τμήμα του ταξιδιού μείναμε στην Γαλλία και στο δεύτερο στην Ισπανία. Το κείμενο γράφτηκε μέσα στο τρένο πηγαίνοντας από την Μασσαλία στην Βαρκελώνη, αποτυπώνοντας τα όσα περάσαμε. Γενικό συμπέρασμα από την Γαλλία; Οι Γάλλοι είναι βρωμισμένοι! Ξημαρισμένοι! Δεν καταλάβαμε πού πήγαν τα γαλλικά, τα πιάνα και το σαβουάρ βίβρ, αλλά σίγουρα οι άνθρωποι έχουν σοβαρά ζητήματα με την.. κένωση της κύστης τους. Δυο μέρες καθήσαμε στην Μασσαλία και δεν μπορούσαμε να σταθούμε στους δρόμους από την βρώμα και την δυσοσμία... Κάθε σοκάκι και υπαίθριο αποχωρητήριο. Ο μισός κόσμος να περπατά στους πεζοδρόμους και ο υπόλοιπος να αντικρίζει τους τοίχους και να ξαλαφρώνει. Τόση καφρίλα μαζεμένη δεν είχαμε ξαναδεί. Κατά τα άλλα οι Μασσαλοί φημίζονται για τα σαπούνια τους. Το προφανές είναι ότι η παραγωγή των σαπουνιών και η χρήση τους είναι ασυσχέτιστα γεγονότα.

Πιο ωραία από τις πόλεις της Νότιας Γαλλίας που επισκεφθήκαμε ήταν σαφώς η Νίκαια. Γραφική πόλη, μικρή σχετικά σε μέγεθος. Καθαρή και περιποιημένη με κήπους, πράσινο, σιντριβάνια και καλοσυντηρημένα παλιά κτήρια. Επίσης με εξαιρετικά φιλικούς και ανοικτούς κατοίκους. Ανθρώπους που θα επιδιώξουν να σε πιάσουν στην κουβέντα και ας μην μιλάς γρί γαλλικά. Παρεμπιπτόντως εκεί μόνο γαλλικά μιλούν και ας είναι τουριστικές περιοχές.

Η φιλική αυτή αντιμετώπιση ήταν έκδηλη και στην Μασσαλία αν και σε αρκετά πιο περιορισμένο βαθμό, που ίσως οφείλεται και στο αρκετά μεγαλύτερο μέγεθος της Μασσαλίας. Στην Νίκαια επιχειρήσαμε και ένα μπανάκι στην κυανή ακτή, σε μια από τις ανοικτές πλάζ της Νίκαιας. Η παραλία ήταν μέτρια η θάλασσα καλή αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Στο τέλος φύγαμε όταν ήρθαν οι μέδουσες!

Οι μετακινήσεις σε όλες αυτές τις πόλεις ήταν πολύ εύκολες και βολικές με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Τρένα, τραμ, λεωφορεία. Συχνά δρομολόγια, σχετικά φθηνά εισιτήρια και πολλές επιλογές. Το μόνο πρόβλημα ήταν αυτό του κλιματισμού. Νίκαια - Μασσαλία μέσα στο μεσημέρι σε τρένο χωρίς κλιματισμό ήταν σκέτη φρίκη. Γενικά στην Νίκαια είχε πολλή υγρασία και μέσα στο κατακαλόκαιρο ήταν λίγο αποπνικτικά ορισμένες φορές. Σε συνδυασμό με την περιορισμένη χρήση κλιματιστικών κάνουν την κατάσταση λίγο αφόρητη.

Αυτά γενικά από Γαλλία. Τώρα έχει σειρά η Καταλονία... Για την ώρα au revoir!

Ανο ολέ ολέ

Δεν κατάλαβα το όλο αφιέρωμα πώς τα έμπλεκε αλλά το ΡΙΚ μεγαλούργησε σήμερα το μεσημέρι. Υπό τους αγωνιστικούς στοίχους "Το χώμα που περπάτησα, η γη που νοσταλγώ" και τον τίτλο "Το κορμί κι αν λιώσει θα πάμε στο Βαρώσι" έβλεπα για ένα τρίλεπτο μια μείξη εικόνων της πόλεως φάντασμα της Αμμοχώστου και του ψεσινού αγώνα της Ανόρθωσης Αμμοχώστου με τον Ολυμπιακό Πειραιώς.

Τώρα αυτό που κατάλαβα ήταν ότι αφορούσε την 34η επετειο από την κατάληψη της πόλης από τους Τούρκους κατά την δεύτερη φάση της εισβολής στην Κύπρο. Στην πορεία ήρθε και ο ποδοσφαιρικός θρίαμβος ψες της Ανόρθωσης και έτσι μπήκαν και τα πλάνα από τα τέρματα και τους πανηγυρισμούς. Ήταν ένα σουρεαλιστικό αφιέρωμα! Με εικόνες παικτών να σκοράρουν και πίσω να αχνοφαίνονται οι δρόμοι της Αμμοχώστου άδειοι. Ευφάνταστο!