Κάθε τέλος, μια αρχή...

Είδα μόλις το τελευταίο ρεπορτάζ της "Εμπόλεμης Ζώνης" του Σωτήρη Δανέζη με θέμα το "Πολύγωνο". Μια περιοχή στο Καζακστάν η οποία χρησιμοποιήθηκε από την Σοβιετική Ένωση από την δεκαετία του '40 ως το 1989 για τις πυρηνικές της δοκιμές. Υπάρχει μια φράση που λέει πως "κάθε τέλος είναι μια καινούρια αρχή". Νομίζω, στην προκείμενη περίπτωση, μάλλον σαν "μαύρο" χιούμορ ακούγεται. Μιλούμε για μια ολόκληρη περιοχή με διάφορες μικρές πόλεις στις οποίες νομοτελειακά δεν μπορεί να υπάρξει καμμιά αρχή. Καμμιά φυσιολογική αρχή, αφού ο θάνατος είναι βαθιά ριζομένος στο κάθε πλάσμα και το κάθε κατασκεύασμα. Μιλούμε για μια περιοχή που δέχθηκε πέραν των 450 πυρηνικών δοκιμών.

Το ντοκυμαντέρ ασχολήθηκε με τους ανθρώπους που ζούσαν γύρω από την περιοχή των δοκιμών, γιατί ήταν κατοικημένη περιοχή, σε ακτίνα πέραν ακόμα και από 100 χιλιόμετρα, και εν αγνοία τους είχαν εκτεθεί σε τεράστιες δόσεις θανατηφόρας ακτινοβολίας. Με ανθρώπους των οποίων η ζωή θυσιάστηκε για την αίγλη και την δόξα της Σοβιετικής Ένωσης. Είδαμε ανθρώπους να μιλούν για εκείνες τις μέρες που έβλεπαν να "μανιτάρια" από τις εκρήξεις και τους "εκτυφλωτικούς ήλιους" που ξεπετάγονταν από το Πολύγωνο. Μιλούσαν για την άγνοια που είχαν για το τί συνέβαινε και για την περιφάνεια που ένοιωθαν γνωρίζοντας ότι η χώρα τους στέκεται ισάξια απέναντι στις ΗΠΑ. Για να προσγειωθούν απότομα στην επόμενη μέρα. Όταν τα παιδιά που κυοφορούσαν θα γενιούνταν με όλων των ειδών τις παθήσεις. Σήμερα οι δοκιμές έχουν σταματήσει, με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά οι συνέπειες από τις δοκιμές είναι εκεί. Στα νεκροταφεία, στα νοσοκομεία σε κάθε σπίτι αρκετών πόλεων.

Περιελήφθησαν επίσης και βίντεο από τις δοκιμές, κατασκευής του υπουργείου προπαγάνδας προφανώς, τα οποία περιγράφουν με μεγάλα λόγια το κάθε επίτευγμα της Σοβιετικής Ένωσης εστιάζοντας και στο γεγονός ότι αυτές δεν μπορούσαν να αποτελούν για κανένα λόγο κίνδυνο για τους πολίτες αυτές οι δοκιμές. Θέλω να είμαι της γνώμης ότι αυτή η εποχή του παραλογισμού του ανθρώπου έχει περάσει, και το τέλος του ψυχρού πολέμου οδήγησε την ανθρωπότητα σε μια νέα αρχή. Το έκανε όμως; Τα τελευταία γεγονότα στα Βαλκάνια και τον Καύκασο και γενικά η κατάσταση στον πλανήτη φοβάμαι ότι ξυπνά μέρες σκοτεινές. Μέρες που ο πλανήτης ζούσε καθημερινά με τον κίνδυνο του απόλυτου τέλους. Οι δυο χώρες βέβαια που αποτέλεσαν τους πόλους της αναμέτρησης πριν 30 χρόνια δεν είναι πια ίδιες, ούτε βέβαια και οι υπόλοιπες χώρες που έπαιζαν σαν πιόνια στο παλιό παιχνίδι τους. Οι σχέσεις μεταξύ τους και οι ισορροπίες έχουν αλλάξει αρκετά. Συνεχίζω να πιστεύω στην φράση περί "τέλους και καινούριας αρχής" και για την ώρα συνεχίζω να κοιμάμαι ήσυχος, ελπίζοντας ότι βλέποντας τις καταστροφικές συνέπειες από το παρελθόν του, ο άνθρωπος μαθαίνει...

Εξαιρετικό ντοκυμαντέρ για άλλη μια φορά, από μια ομάδα που έχει δώσει πολλά ισάξια δείγματα γραφής.

Περισσότερα για το ντοκυμαντέρ