Securing the city

Στο Λονδίνο δεν είναι υπερβολή να πεις ότι ζούν και εργάζονται άνθρωποι από σχεδόν όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Μιλούμε άλλωστε για ένα από τα οικονομικά κέντρα, αν όχι το σημαντικότερο οικονομικό κέντρο, του πλανήτη. Με 7 εκατομμύρια και πλέον κατοίκους στην μητροπολιτική περιοχή του, στο Λονδίνο η ασφάλεια έχει περάσει σε όρια big brother. Εδώ που τα λέμε, το bb οφείλεται περισσότερο στην τάση των εγγλέζων να θέλουν να ελέγχουν τα πάντα, αλλά εδώ είμαστε πεπεισμένοι ότι όλα είναι για την δική μας ασφάλεια (!).

Σε κάθε σημείο το Λονδίνου υπάρχει κάμερα. Σε δρόμους, πεζοδρόμια, λεωφορεία, τρένα, καταστήματα, παντού. Η στατιστική λέει ότι σε ένα πρωινό περίπατο στα καταστήματα της Oxford Street, θα έχεις καταγραφεί περισσότερες από 350 φορές. Το ευνόητο βέβαια είναι ότι κανείς δεν ελέγχει όλες αυτές τις κάμερες. Χαρακτηριστικά μέτρησα πάνω στο κοινοβούλιο, και συγκεκριμένα στην περιοχή γύρω από τη βάση του ρολογιού του big Ben, 27 (!!!) κάμερες ασφαλείας πάνω στο ίδιο το κτήριο, στην αυλή και την περίφραξη. Και αυτές μόνο για ένα τμημα του κοινοβουλίου. Κανείς δεν κοιτάει αλήθεια τόσες κάμερες. Αυτό που γίνεται είναι ότι όταν γίνει κάτι σε κάποια περιοχή έχουν καταγραμμένο άυθονο υλικό για να ελέγξουν και να εντοπίσουν τους δράστες.

Εκτός από τις κάμερες ασφαλείας είναι αισθητή παντού, τουλάχιστον στην περιοχή που μένω και στο κέντρο όπου βόλταρα, η παρουσία της αστυνομίας, με οχήματα, άλογα και σε πεζές περιπολίες. Αρκετοί είναι και οι έλεγχοι που διενεργούνται σε περαστικούς, καμμιά φορά λίγο άκομψοι. Εμέμνα έτυχε να με σταματήσουν στο μετρό. Μου ζήτησαν κάποιο "state document" και ο έλεγχος σταμάτησε δείχνοντας τους την ταυτότητά μου. Σε άλλες περιπτώσεις δεν είναι τόσο... διακριτικοί!

Τί γίνεται όμως όταν τα ηλεκτρονικά και τα φυσικά μάτια του νόμου δεν μπορούν να είναι παντού; Τότε περνάμε στην προειδοποίηση του κοινού. "Διακριστικές" πινακίδες όπως αυτήν στην φωτογραφία τοποθετούνται για να έχουν γνώση τα υποψήφια θύματα!