Περιμένοντας τον... Ομπάμα

-Τι περιμένουμε στο CNN συναθροισμένοι;
-Είναι o Obama που προσπαθεί να εκλεγεί σήμερα.

Με έχει πιάσει λίγο το Καβαφικό μου, αλλά εχει γίνει και το όλο σκηνικό με τις επερχόμενες αμερικανικές εκλογές λίγο σουρεαλιστικό. Για να κάνω και αυτοκριτική, "Αυτοί που διαδέχονται τους Μπους" δέν είναι οι Κλίντον. Οι Κλίντον αυτή την φορά κάθονται στο περίμενε γιατί τους προσπέρασε το ταμπεραμέντο, του Μπαράκ Ομπάμα. Η Obamania όπως χαρακτηρίστηκε είχε φθάσει στο αποκορύφωμά της σε κάποια φάση της προεκλογικής εκστρατείας, κυρίως της φάσης των εσωκομματικών διεργασιών. Μετά την επιλογή του μαύρου υποψηφίου η κατάσταση ηρέμησε κάπως.

Σε δημοσκοπήσεις σε όλο τον πλανήτη φαίνεται ότι ο κόσμος είναι σαφώς ταγμένος στο πλευρό του Γερουσιαστή του Ιλλινόις. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο, για ανεξήγητους λόγους, από πολλούς θεωρείται ότι θα διαφοροποιήσει και την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Από την άλλη στις ίδιες τις ΗΠΑ ακόμα η κατάσταση, λένε οι αναλυτές, δεν είναι εκτός τους εύρους του στατιστικού λάθους. Κάτι ξέρουνε οι άνθρωποι και κρατάνε και λίγο πισινή. Δεν έχουν περάσει και πολλά χρόνια από την ιστορία της Φλόριντα κατά την εκλογή του, από κάθε άποψη, πετυχημένου απερχόμενου προέδρου.

Οι τελευταίες εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία, που πυροδοτήθηκαν κυρίως από το αμερικανικό κραχ, λογικά και φυσιολογικά έπρεπε να είχαν βοηθήσει την πλευρά του Ομάμα, και λογικά και πάλι, έπρεπε να την είχαν βοηθήσει αρκετά. Εν τούτοις η σταθερότητα των ποσοστών δείχνει ότι υπάρχουν ίσως και άλλοι λόγοι που κρατούν τους Αμερικανούς επιφυλακτικούς. Κύρια το χρώμα του υποψηφίου. Ο Αλέξης Παπαχελάς στην Καθημερινή, σε αναλύσεις του είχε αναφερθεί πολλές φορές στο παράδειγμα του πώς οι κάτοικοι των κεντρικών πολιτειών δεν ψήφισαν συγκεκριμένο υποψήφιο λόγω του ότι ειπώθηκε από τον αντίπαλό του ότι δεν ήταν πατριώτης (απλά και μόνο χωρίς περισσότερες επεξηγήσεις του τί αυτό μπορούσε να σημαίνει) και προτίμησαν τον αντίπαλο του.

Όσο για την πολιτική της υπερδύναμης (;), αυτή νομίζω ότι δεν πρόκειται να διαφοροποιηθεί τόσο πολύ, ώστε να πανηγυρίσω κιόλας για την εκλογή του Ομπάμα. Άλλωστε επί προεδρίας δημοκρατικών, του Κλίντον, είχαν γίνει και τα γεγονότα στην Σερβία, που αν θα τα χαρακτήριζε κανείς, πάλι άδικα θα τα έβλεπε. Ασχέτως όμως αυτού είμαι πεπεισμένος ότι κάτι νέο θα υπάρξει, κάτι καλύτερο, κυρίως στα εσωτερικά των ΗΠΑ, και αυτό δεν νομίζω να είναι για κακό των υπολοίπων. Η βεβαιότητα αυτή πηγάζει από το ότι κανείς αναγνωρίζει στον Μπαρακ ότι έχει τουλάχιστον μια ικανότητα σκέψης, πράγμα που βοηθά στην άσκηση πολιτικής, και πράγμα που έλειπε ως τώρα. Αλλά παράλληλα καμμιά σοβαρή χώρα δεν αλλάζει την εξωτερική της πολιτική αναλόγως προέδρου.

Οψόμεθα λοιπόν, αλλά χωρίς να βάζουμε όλα τα αυγά στο καλάθι των βαρβάρων, γιατί τελικά αυτοί μπορεί και να μην έρθουν. Και τί θα γίνουμε τότε χωρίς βαρβάρους;