Δυσοίωνο

Προς εξύψωσιν του εθνικού φρονήματος,
φωτογραφία από την περσινή μαθητική παρέλαση

Με μια παρέλαση οι Θεσσαλονικείς καλύπτουν 3 γιορτές! Αγ. Δημήτριο, απελευθέρωση, 28η Οκτωβρίου, όλα σ' ένα. Αν και βλέποντας τα πλάνα με ομαδική βόλτα καλύπτουν το τρίπτυχο. Ήταν συναρπαστικά τα πλάνα του ΣΚΑΪ από την ούτω καλούμενη παρέλαση.

Ομάδες μαθητών με ποικιλόχρωμία στολών, με το πουκάμισο να επαναστατεί έξω από το παντελόνι, χωρίς τακούνια (αυτό μάλλον είναι διαφοροποίηση από παλιά, τουλάχιστον στα πλάνα που είδα), αλλά κυριότερα χωρίς βήμα. Δεν είναι ότι δεν πήγαιναν με το σωστό βήμα, ένα στ' αριστερό δυο στο δεξί. Είναι ότι το δεξί κτυπούσε στο 0,32 στο 0,67, στο 0,86. Όπου τύχαινε. Και αντίστοιχα το αριστερό σε επόμενα τυχαία σημεία. Το εμβατήριο, η μπάντα, ο ρυθμός, ήταν σε άλλη παρέλαση. Και βέβαια η παρατήρηση είναι κρίσιμη, καθώς είναι από τις μεγάλες φιλοδοξίες πολλών από τους παρελαύνοντες να χαρούν τον εαυτό τους σε μια πίστα με ένα μικρόφωνο, ή σε μια οντισιόν μπρος στο Θεοφάνους, ή τον Ψινάκη, το Μουρατίδη και τους λοιπούς με στόχο μια πίστα και ένα μικρόφωνο. Πώς θα το κάνουν αυτό χωρίς συναίσθηση του ρυθμού; Άμα δεν τον πιάνεις όταν σου κτυπά ταμπούρλο πώς θα σταθείς στο ακαπέλα; Πρέπει να το δει η εκπαίδευση στην Ελλάδα το θέμα αυτο.

Επιφυλάσσομαι να δω αύριο την κυπριακή νεολαία στην παρέλαση. Θέλω να δω αν είναι τυχαίες οι μεγάλες επιτυχίες της νήσου στα τάλεντ σόου της μητρός πατρίδος.