Ηθική Αυτουργία

Δεν ήταν ατύχημα, ήταν έγκλημα. Έγκλημα αδιαφορίας και ανικανότητας διοίκησης και διαχείρισης. Όπως επίτασσε η υποχρέωση της Κύπρου, αποφασίστηκε να κατασχεθεί μια τεράστια ποσότητα εκρηκτικών, που ήταν φορτίο πλοίου από το Ιράν. Ορθώς ο Πρόεδρος και τα ανάλογα τμήματα του κράτους προχώρησαν στην κατακράτηση του φορτίου. Αλλά από 'κει και πέρα, ήταν πολιτικές αποφάσεις που έλαβε ο Πρόεδρος και οι επιτελείς του αυτές που καθόρισαν τα τραγικά γεγονότα της 11ης Ιουλίου. Εσύ, Πρόεδρε και οι επιτελείς σου αποφάσισατε να τα αποθέσετε και να τα ξεχάσετε για 2,5 χρόνια δίπλα από την, ίσως, πιο νευραλγικής σημασίας ενεργειακή εγκατάσταση του νησιού. Τον μεγαλύτερο ηλεκτροπαραγωγό σταθμό της Κύπρου στο Βασιλικό. Εκεί βρήκατε να κάνετε μια εγκληματικά προχειρη απόθεση του επικίνδυνου υλικού μέσα σε εμπορευματοκιβώτια σε ένα χωράφι. Αρχικά λοιπόν ήταν η επιλογή εμείς να τα κρατήσουμε και να τα αποθηκεύσουμε "μέχρι πάρα τζει", μετά ο τόπος και κατόπιν ο τρόπος αποθήκευσης των υλικών.

Γιατί πριν φθάσει κανείς στο έγκλημα της φύλαξης του υλικού πρέπει να περάσει από την προηγούμενη απόφαση. Την επιλογή του χώρου απόθεσης του υλικού. Όπως φαίνεται στον χάρτη, το υλικό (2 χιλιάδες τόνοι εκρηκτικού σύμφωνα με τα έγγραφα της wikileaks) είχε τοποθετηθεί σε ένα χώρο μεταξύ των κτηρίων της ναυτικής βάσης και του ηλεκτροπαραγωγού σταθμού της ΑΗΚ. 300 και 400 μέτρα (!) μακριά από τις εγκαταστάσεις παραγωγής ρεύματος και τις αποθήκες καυσίμων της ΑΗΚ. Αν δεν είχες κάποιο σύμβουλο να σου πεί για τον κίνδυνο που αναλάμβανες με την απόφασή σου αυτή κύριε Πρόεδρε, τότε μάλλον έχεις επιλέξει κακούς συμβούλους. Και είναι σαφές από το μέγεθος των γεγονότων τότε (είχε εμπλακεί ο ΟΗΕ, οι ΗΠΑ, κλπ) ότι ήταν σε υψηλότατο επίπεδο, Προέδρου και υπουργών, που γινόταν η λήψη των αποφάσεων. Η απόφαση της αποθήκευσης του υλικού δεν μπορεί να αφέθηκε σε χαμηλόβαθμους τεχνοκράτες.
Και φθάνει κανείς αμέσως στο επόμενο λογικό σημείο. Πώς αποθηκεύονται τα εκρηκτικά; Στοίβα; Μέσα σε 98 στοιβαγμένα εμπορευματικιβώτια; Προσωρινά για 2,5 χρόνια; Η αναβλητικότητα της αναβλητικότητας... Γιατί το πιγκ πογκ των έγγραφων μεταξύ των κρατικών υπηρεσιών δείχνουν ότι η απόφαση να ανατιναχθεί με τόσο άδοξο τρόπο ο τόπος ήταν καθαρά πολιτική. Έγγραφα προς τα αρμόδια υπουργεία και τους υπουργούς υπήρχαν από την Εθνική Φρουρά, αλλά οι απαντήσεις από την πολιτική ηγεσία της κυβέρνησης ήταν ότι θα έπρεπε να πράγματα να μείνουν όπως ήταν για πολύ καιρό.

Είναι έγκλημα να θεωρείται και να αποδίδεται στην κακιά στιγμή, και τον μαύρο Ιούλιο το περιστατικό. Θα έπρεπε ολόκληρη η διοικητική αλυσίδα να χάσει τον ύπνο της, με πρώτο τον Πρόεδρο και τους γύρω από του, οι οποίοι με περισσό θράσος εμφανίζονται στην τηλεόραση αναιδώς να ωρύονται. Είναι τραγικό ακόμα και ως επιχείρημα κατευνασμού της κοινωνίας να παρουσιάζονται ως μεγαλείο ήθους οι παραιτήσεις των δυο, του υπουργού Άμυνας και του Αρχηγού ΓΕΕΦ. Αυτό έλειπε να μην είχαν υποβάλει και παραιτήσεις. Βεβαίως ο αρχηγός παραιτήθηκε αλλά είχε και το θάρρος να μιλήσει με τους συγγενείς και τους τραυματίες και να παραστεί στις κηδείες των θυμάτων.

Είναι απόδειξη οικτρής αποτυχίας των επιλογών του προέδρου της Δημοκρατίας η επιχειρούμενη από τον περίγυρο του (γιατί ο ίδιος μετά το συμβάν κρύβεται) αθώωση του Προέδρου λόγω άγνοιας και βλακείας. Δεν μπορεί να ισχυρίζεται το προεδρικό ότι ο Πρόεδρος δεν ήξερε για τα εκρηκτικά, δεν κατάλαβε την επικινδυνότητα της απόθεσής τους για 3 χρόνια δίπλα στο ενεργειακό κέντρο του νησιού. Ο Ο ισχυρισμός και μόνο των πιο πάνω από τους στενούς του συνεργάτες ακούγεται ως περισσότερο από ατράντακτη απόδειξη ανεπάρκειας και πολιτικής ευθύνης. Ως εκ τούτου η λύση της υποβολής της παραίτησης του και της ειλικρινούς του απολογίας για αυτά που έκανε και για όσα δεν κατάλαβε ότι πρέπει να κάνει, φαίνεται ως η μόνη ηθική για αυτόν έξοδος.