Ελεύθερη Έκφρραση

Έχει τα τελευταία 24ωρα προκύψει ένα θέμα με μηνύσεις που κατέθεσε ο αντιπρόεδρος (ή διευθύνων δεν είναι και σίγουρος) της Μαρφίν, Α. Βγενόπουλος εναντίων του Τσίπρα και του τηλεοπτικού σταθμού ΣΤΑΡ για δυσφήμιση. Σύσσωμοι δημοσιογράφοι και πολιτικοί έπεσαν πάνω του να τον φάνε γιατί λέει φιμώνει την δημοκρατία και είναι κίνδυνος για την δημοκρατία.

Αφήνοντας για την ώρα τους πολιτικούς και ασχολούμενος μόνο με το ΣΤΑΡ. Το δελτίο "ειδήσεων" του σταθμού, όταν μετέδιδε τα της πώλησης του μεριδίου του ΟΤΕ που είχε η Μαρφίν, μας έλεγε με σχετική σιγουριά για απατεωνιές, για σκάνδαλο και μαύρα λεφτά που διαχειρίζεται η Μαρφίν. Εγώ δεν στέκομαι στο αν ήταν ή όχι σκάνδαλο. Προφανώς δεν είναι και θέμα άποψης. Αν ήταν ή όχι υπάρχουν δικαστήρια, ας το κρίνουν αν κάποιος προσφύγει σε αυτά. Ο ισχυρισμός βέβαια για τις απάτες γινόταν χωρίς κάποια αποκάλυψη κάποιου στοιχείου για αυτό. Όπως δηλαδή γίνονται και αρκετές άλλες "δημοσιογραφικές" αποκαλύψεις. Σας το λέμε, πιστέψτε το. Και αυτά στα πλαίσια της ελευθεροτυπίας, η οποία δεν υποσκάπτεται από τέτοιες ανακρίβειες αλλά υποσκάπτεται από την διαμαρτυρία των θιγομένων. Απόψε πάντως και πάλι στα πλαίσια της ελευθεροτυπίας το δελτίο είχε ένα αφιέρωμα στο θέμα όπου, αντικειμενικά και αμερόληπτα, ο ίδιος ο Βγενόπουλος σατιριζόταν από το ρεπορτάζ. Αυτή την ελευθεροτυπία πλήττει η αγωγή της Μαρφίν; Για αυτήν την ελευθεροτυπία κοπτόμεθα;

Υπερβολικές δε, θεωρώ και τις αντιδράσεις των πολιτικών που δημόσια τάχθηκαν ενάντια στην αγωγή στον Τσίπρα χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα την φίμωση και την ποινικοποίηση της πολιτικής. Εφόσον όμως αυτή η υπόθεση θα πάει στα δικαστήρια, τα οποία θα πρέπει να αποφασίσουν για το δίκαιο ή όχι της διαμαρτυρίας του επιχειρηματία, δεν έπρεπε τουλάχιστον οι βουλευτές, που εκπροσωπούν την νομοθετική εξουσία, να μην μπαίνουν με δημόσιες τοποθετήσεις τους στα χωράφια της δικαστικής; Ιδιαίτερα πριν αυτή λάβει απόφαση.

Νόμιζα ότι σε μια δημοκρατία και σε μια κοινωνία οι νόμοι είναι αυτοί που θέτουν τα πλαίσια για το που ξεκινούν και που τελειώνουν οι ελευθερίες του καθενός, και στις συντεταγμένες πολιτείες, τα δικαστήρια είναι αυτά που αποφασίζουν σε κάθε περίπτωση το δίκαιο ή όχι. Το ότι κάθε λειτουργός του τύπου και κάθε πρόεδρος ή εκπρόσωπος κόμματος δικαιούται να λέει ότι θέλει και για όποιον θέλει, χωρίς στον "όποιο" να δίνεται το δικαίωμα αν νιώθει ότι θίγεται να προσφύγει στα θεσμοθετημένα όργανα της πολιτείας για να βρει (ή όχι) το δίκιο του δεν νομίζω να είναι κάπου διατυπωμένο.