Livin' Patras

Επισκεπτόμενος κανείς την Πάτρα δεν ξέρω τί ακριβώς θα κρατήσει στην μνήμη του για αυτή την πόλη. Για εμένα μετά τα 5 χρόνια που την ζω αυτό που μένει είναι ότι πρόκειται για μια πόλη που είχε όλες τις προοπτικές να ήταν μια όμορφη πόλη, καθαρή, με πολλή κλασσική αρχιτεκτονική και γραφικές συνοικίες. Τουλάχιστον το κέντρο της Πάτρας. Κάτι σαν ένα μεγάλο Ναύπλιο.

Αντί αυτού, λόγω της συμπεριφοράς των κατοίκων της και της σαφούς αδιαφορίας των αρχόντων της, η Πάτρα είναι μια αρκετά βρώμικη πόλη, με μαυρισμένα, ετοιμόρροπα κλασσικά κτίσματα, ακαλαίσθητες μαυρισμένες παλιές πολυκατοικίες - κουτιά (δεκαετίας 70), σπρέι και αφίσες παντού. Μια πόλη με μια από τις πιο μολυσμένες ατμόσφαιρες της Ελλάδας (και της Ευρώπης) . Χωρίς ιδιαίτερη αστική συγκοινωνία παρ΄ ότι φιλοξενεί πέραν των 30000 φοιτητών.

Η νέα προσθήκη στον καμβά της Πάτρας είναι η εναλία της ζώνη. Μια ζώνη η οποία υποφέρει από αστικά λύματα στο μισό της μέρος (περιοχή λιμανιού) και από τα όσα, σαφώς πιο επικίνδυνα, έριχνε κάποτε η βιομηχανία της Πάτρας (περιοχή νέου λιμανιού). Ένα αστικό κέντρο με περισσότερους από 200,000 κατοίκους της οποίας ο βιολογικός καθαρισμός επεξεργάζεται το 65% των λυμάτων της, ενώ το υπόλοιπο καταλήγει στον πολύπαθο Πατραϊκό κόλπο. Δηλαδή τα λύματα που παράγουν 70,000 περίπου κάτοικοι. Σε αυτά προστίθεται και η μόλυνση λόγω της λειτουργίας ενός μεγάλου λιμανιού.

Όλα αυτά φυσικά μπορούν να αλλάξουν, ακόμα και μέσα σε5 χρόνια, αν μπει σαν προτεραιότητα το να γίνει η Πάτρα πόλη ανθρώπων. Αλλά αυτό είναι μόνο σύνθημα για τις προεκλογικές αφίσες των δημάρχων. Πατρινό καρναβάλι για πάντα.