Περιμένοντας τον... Ομπάμα

-Τι περιμένουμε στο CNN συναθροισμένοι;
-Είναι o Obama που προσπαθεί να εκλεγεί σήμερα.

Με έχει πιάσει λίγο το Καβαφικό μου, αλλά εχει γίνει και το όλο σκηνικό με τις επερχόμενες αμερικανικές εκλογές λίγο σουρεαλιστικό. Για να κάνω και αυτοκριτική, "Αυτοί που διαδέχονται τους Μπους" δέν είναι οι Κλίντον. Οι Κλίντον αυτή την φορά κάθονται στο περίμενε γιατί τους προσπέρασε το ταμπεραμέντο, του Μπαράκ Ομπάμα. Η Obamania όπως χαρακτηρίστηκε είχε φθάσει στο αποκορύφωμά της σε κάποια φάση της προεκλογικής εκστρατείας, κυρίως της φάσης των εσωκομματικών διεργασιών. Μετά την επιλογή του μαύρου υποψηφίου η κατάσταση ηρέμησε κάπως.

Σε δημοσκοπήσεις σε όλο τον πλανήτη φαίνεται ότι ο κόσμος είναι σαφώς ταγμένος στο πλευρό του Γερουσιαστή του Ιλλινόις. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο, για ανεξήγητους λόγους, από πολλούς θεωρείται ότι θα διαφοροποιήσει και την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Από την άλλη στις ίδιες τις ΗΠΑ ακόμα η κατάσταση, λένε οι αναλυτές, δεν είναι εκτός τους εύρους του στατιστικού λάθους. Κάτι ξέρουνε οι άνθρωποι και κρατάνε και λίγο πισινή. Δεν έχουν περάσει και πολλά χρόνια από την ιστορία της Φλόριντα κατά την εκλογή του, από κάθε άποψη, πετυχημένου απερχόμενου προέδρου.

Οι τελευταίες εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία, που πυροδοτήθηκαν κυρίως από το αμερικανικό κραχ, λογικά και φυσιολογικά έπρεπε να είχαν βοηθήσει την πλευρά του Ομάμα, και λογικά και πάλι, έπρεπε να την είχαν βοηθήσει αρκετά. Εν τούτοις η σταθερότητα των ποσοστών δείχνει ότι υπάρχουν ίσως και άλλοι λόγοι που κρατούν τους Αμερικανούς επιφυλακτικούς. Κύρια το χρώμα του υποψηφίου. Ο Αλέξης Παπαχελάς στην Καθημερινή, σε αναλύσεις του είχε αναφερθεί πολλές φορές στο παράδειγμα του πώς οι κάτοικοι των κεντρικών πολιτειών δεν ψήφισαν συγκεκριμένο υποψήφιο λόγω του ότι ειπώθηκε από τον αντίπαλό του ότι δεν ήταν πατριώτης (απλά και μόνο χωρίς περισσότερες επεξηγήσεις του τί αυτό μπορούσε να σημαίνει) και προτίμησαν τον αντίπαλο του.

Όσο για την πολιτική της υπερδύναμης (;), αυτή νομίζω ότι δεν πρόκειται να διαφοροποιηθεί τόσο πολύ, ώστε να πανηγυρίσω κιόλας για την εκλογή του Ομπάμα. Άλλωστε επί προεδρίας δημοκρατικών, του Κλίντον, είχαν γίνει και τα γεγονότα στην Σερβία, που αν θα τα χαρακτήριζε κανείς, πάλι άδικα θα τα έβλεπε. Ασχέτως όμως αυτού είμαι πεπεισμένος ότι κάτι νέο θα υπάρξει, κάτι καλύτερο, κυρίως στα εσωτερικά των ΗΠΑ, και αυτό δεν νομίζω να είναι για κακό των υπολοίπων. Η βεβαιότητα αυτή πηγάζει από το ότι κανείς αναγνωρίζει στον Μπαρακ ότι έχει τουλάχιστον μια ικανότητα σκέψης, πράγμα που βοηθά στην άσκηση πολιτικής, και πράγμα που έλειπε ως τώρα. Αλλά παράλληλα καμμιά σοβαρή χώρα δεν αλλάζει την εξωτερική της πολιτική αναλόγως προέδρου.

Οψόμεθα λοιπόν, αλλά χωρίς να βάζουμε όλα τα αυγά στο καλάθι των βαρβάρων, γιατί τελικά αυτοί μπορεί και να μην έρθουν. Και τί θα γίνουμε τότε χωρίς βαρβάρους;

Ολυμπιακές αναταράξεις

Είναι ποτέ δυνατόν η ασφάλεια των πτήσεων να επηρεάζεται από το αν θα κουβαλίσω εγώ ένα μπουκαλάκι με νερό στο αεροπλάνο, αλλά να μην επηρεάζεται από το γεγονός ότι μερικές δεκάδες άνθρωποι όποτε τους κατεβεί ορμούν μέσα στον δίαυλο και τον κλείνουν και βάζουν φωτιές στα χωράφια γύρω από το αεροδρόμιο;

Εμένα μου προκαλεί φοβερή εντύπωση το ότι οι εργαζόμενοι των ΟΑ για δεύτερη φορά σε μικρό χρονικό διάστημα απέκλεισαν τον δίαυλο του αεροδρομίου χωρίς προφανή λόγο και αιτία. Δηλαδή υπήρχε λόγος, απλά δεν αφορούσε ούτε το αεροδρόμιο ούτε τους επιβάτες που τους άλλαζε το ταξίδι. Ο λόγος για το τελευταίο ξέσπασμα ήταν ότι αεροσκάφος της Aegean, στο οποίο επέβαινε και ο υπουργός μεταφορών της Ελλάδας επιχείρησε, άκου πράγματα, να προσγειωθεί στο Ελευθέριος Βενιζέλος. Και μάλιστα άκουσα και κόσμο να διαμαρτύρεται γιατί ο υπουργός ταξίδευε με Aegean. Είστε ωραίοι ρε. Επίσης μπορεί ο υπουργός να έχει και συναλλαγές με ιδιωτικές τράπεζες, ιδιωτικές εταιρίες τηλεπικοινωνιών, να ψωνίζει από ιδιωτικές υπεραγορές... Του επιτρέπετε ή να ρωτήσει πρώτα την Ολυμπιακή;

Μετά που άνοιξαν τον δίαυλο επιχείρησαν να "πιάσουν" τον υπουργό μέσα στην γέφυρα αποβίβασης και τελικά επειδή δεν τα κατάφεραν, ξέσπασαν με σπρέυ πάνω σε ένα αεροπλάνο της Πάνθεον που ήταν στον αερολιμένα. Και εις ανώτερα, αφού σας ανέχονται.

Αναβάλλεται, μέχρι νεοτέρας

Επειδή, λογικά, οι περισσότεροι που διαβάζετε το blog, (if any!) μάλλον είστε φοιτητές, ή τελειώσατε πρόσφατα, δείτε τον εαυτό σας σε μια ιστορία, υποθετική.

Μετά από κόπους και μόχθους τελειώνετε το πανεπιστήμιο και με ενθουσιασμό προσμένετε την ορκωμοσία σας. Όταν φθάνει η μεγάλη μέρα, σας ενημερώνει το πανεπιστήμιο ότι λόγω απεργείας συγκεκριμένη "πολιτική" ομάδα απείλησε ότι αν γίνει η ορκωμοσία την συγκεκριμένη μέρα θα υπάρξουν επεισόδια. Τελικά σας ενημερώνουν ότι προγραμματίστηκε η ορκωμοσία για την επομένη. Όταν εσείς διαμαρτύρεστε, καθώς δεν μπορείτε να παρατείνετε την παραμονή σας στην πόλη διότι έχετε ταξιδέψει από άλλη χώρα για την ορκωμοσία, οι υπεύθυνοι δεν έχουν κάτι να πουν επί του θέματος. Εσείς τελικά, με δικά σας έξοδα, αρκετά μάλιστα, αλλάζετε πτήσεις και ξενοδοχεία ώστε να παραστείτε στην ορκωμοσία σας, για να εκπλαγείτε τελειωτικά όταν σας ενημερώνουν τηλεφωνικά ότι για την περίπτωσή σας και μόνο μπορεί να γίνει μια εξαίρεση, με την προϋπόθεση ότι θα πάτε το απόγευμα, μόνος σας χωρίς φίλους, συγγενείς και χωρίς να το πείτε σε κανέναν, στο γραφείο του προέδρου του τμήματος σας όπου θα ορκιστείτε. Μόνο εσείς! Ακριβώς όπως στην περίοδο των κρυπτοχριστιανών και των διωγμών.

Η φανταστική ιστορία, δεν είναι τόσο φανταστική. Συνέβη, πρόσφατα μάλιστα, και δή στην Ελλάδα. Δεν το πιστεύετε; Μάλλον you still live your mythi n Greece!

Έξω έχει κρύο...

Μετά από ένα τριήμερο με συννεφιές σήμερα είπε στο Λονδίνο να ξημερώσει ηλιόλουστα. Βέβαια με κρύο, αλλά ηλιόλουστα. Για την ακρίβεια είδα κόσμο να βγαίνει με κοντομάνικα το πρωί λες και καλοκαίριασε! Και όμως μια μέρα που αρχίζει ωραία... τελειώνει με χιόνι. Ηλιόλουστα το πρωί και τα πρώτα χιόνια το βράδυ με την συνοδεία ψοφόκρυου.

Αντε, καλώς τα δεχθήκαμε!

Τα ριάλια ριάλια τζαι πούντα...

νΑυτά είναι οικονομικά αποτελέσματα κράτους! 3,5% του ΑΕΠ πλεόνασμα για το 2007! Ήτοι 537 εκατομμύρια Ευρώ κέρδος έβγαλε το κυπριακό κράτος κατά το έτος 2007. Παράλληλα μείωσε το χρέος στο 59,5% του ΑΕΠ από 64,6% που ήταν το 2006.

Από οικονομικά αποτελέσματα καλά τα πήγε η Κύπρος, αν και αν δαπανείτο ένα μέρος αυτού του κέρδους για την κατασκευή καμμιάς ακόμα μονάδας αφαλάτωσης τουλάχιστον θα γλύτωναν τους Λεμεσιανούς από το φάσμα της δίψας! Σημειωτέον ότι μιλούμε για το τελευταίο έτος της διακυβέρνησης Παπαδόπουλου, και την τελευταία χρονιά κυκλοφορίας της κυπριακής λίρας. Οπου νά 'ναι τελειώνει και το πρώτο έτος της Νέας Αλλαγής του Συντρόφου, κατά το οποίο δεν πιστεύω να δούμε παρόμοια αποτελέσματα! Θα έιχε πλάκα στον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησης από την "κάπως αριστερά" το κράτος να βγάλει κέρδος!

Για την ιστορία η Κύπρος ήταν η δεύτερη σε επίδοση στην Ευρώπη με πρώτους τους Φινλανδούς, με πλεόνασμα 5,3% του ΑΕΠ τους.

Τα στοιχεία είναι από την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία.

No Marbles, no flame!

Νομίζω ότι είναι από τις πιο πρωτότυπες ομάδες που είδα στο facebook! Είναι έκφραση μιας γενικότερης αποψης ότι η ολυμπιακή φλόγα που θα περιμένει το Λονδίνο το 2012 για τους αγώνες του μπορεί να γίνει το έναυσμα για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα στην πατρίδα τους. Μακάρι!

Για την ώρα η ομάδα αριθμεί μόλις 14 και κάτι χιλιάδες μέλη, και σύντομα θα έχει άλλον ένα! Δεν νομίζω ότι η ενέργεια θα έχει απαραίτητα άμεσο αποτέλεσμα, δηλαδή θέλω να πώ ότι δεν θα δώσουν τα μάρμαρα οι εγγλέζοι επειδή έγινε ομάδα στο facebook! Αλλά το προφανές είναι ότι η Ελλάδα μέσω της όλης σύνδεσής της με το επικοινωνιακό κομμάτι των Ολυμπιακών Αγώνων, μπορεί τουλάχιστον να κάνει ευρέως γνωστό σε ολόκληρο τον πλανήτη ότι διεκδικεί το αυτονόητο, τα σημαντικότερα τμήματα του γνωστότερου μνημείου της, και μάλλον ενός από τα γνωστότερα μνημεία γενικότερα. Σκεφθείτε πόση αίσθηση είχε προκαλέσει ο δημοσιογράφος με την σημαία με τις ολυμπιακές χειροπέδες στην τελετή της αφής τον περασμένο Μάη.

Το προείπα, δεν νομίζω ότι θα επιστραφούν για αυτό τα μάρμαρα, αλλά σίγουρα, το πρόβλημα θα έχει γίνει ευρύτερα γνωστό. Ή μπορεί να υπάρξει πίεση προς το Βρετανικό Μουσείο για να βρεθεί κάποια συμβιβαστική λύση, έχει προτείνει αρκετές η Ελληνική πλευρά ήδη. Δυστυχώς δεν είναι εφαρμόσιμα πάντα τα αυτονόητα και τα λογικά. Ζούμε σε ένα τρελό κόσμο.

Tubeing

Επανέρχομαι στα ποστ περί του Λονδίνου, νομίζω θα πρέπει να τα εντάξω σε ειδική κατηγορία πλέον! Το θέμα σήμερα είναι ο σωλήνας, αγγλιστί tube. Έτσι λένε εδώ το μετρό τους. Γενικά η μετακίνηση στο Λονδίνο δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα, αφού τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς είναι αρκετά, πάνε παντού και έχουν συχνέςανταποκρίσεις. Τα προβλήματα δημιουργούνται στην πράξη.

Το πρώτο και σημαντικό ζήτημα είναι οι τιμές. Είναι, όπως κάθε τί εδώ, τσουκτερές. Χαρακτηριστικά αν θέλεις ένα εισητήριο του μετρό για να ταξιδέψεις, ένα απλό εισητήριο, το πληρώνεις ούτε λίγο ούτε πολύ £4, ήτοι 5,2 Ευρώ. Ευτυχώς υπάρχουν και οι κάρτες που χρεώνουν την απλή διαδρομή £1,5 για τις γραμμές του κέντρου και κλιμακωτά για πιο έξω. Γενικά αν θα έρθετε στο Λονδίνο το πρώτο πράγμα που θα έχετε υπ' όψιν είναι να προμηθευθείτε μια κάρτα Oyster για τα ΜΜΜ.

Άλλο, ζήτημα είναι οι καθυστερήσεις, και ο συνωστισμός. Είναι, τελικά, πολύ συχνό το φαινόμενο "service suspended due to person under train". Αυτά τώρα άλλοι μου είπαν ότι είναι αυτοκτονίες, άλλοι ατυχήματα. Εγώ αυτόπτης μάρτυρας δεν ήμουν, αλλά την Τρίτη η κεντρική γραμμή παρέλυσε λόγω αυτού του γεγονότος και ήμουν ανάμεσα στα "ταλαιπωρημένους επιβάτες".

Το τελευταίο ζήτημα με το μετρό είναι ότι ως τέτοιο είναι.. υπόγειο. Στο κέντρο μάλιστα είναι σε αρκετά μεγάλο βάθος με αποτέλεσμα να ανεβαίνεις, και να ανεβαίνεις... Ευτυχώς υπάρχουν κυλιόμενες κλίμακες, αλλά καμμιά φορά είναι κωλυόμενες... Στην φωτο, ένα τμήμα της διαδρομής από την πλατφόρμα στην πλατεία Leicester!

Να συλληφθεί πάρ' αυτα

Μα καλά, πού ζούμε; Αυτή η ζαρτινιέρα, η διάσημη ζαρτινιέρα που κτύπησε τον Αυγουστίνο Δημητρίου στην Θεσσαλονίκη πριν δυο χρόνια, και όπως φαίνεται είναι η μοναδική που έφταιγε γιατί ακόμα δεν συνελήφθη; Οι αστυνομικοί που συμμετείχαν από ότι έμαθα αθωώθηκαν. Ο τραυματισμός είχε όμως καταγραφεί και τον είδαμε όλοι. Επομένως από τους παριστάμενους, αν εξαιρεθεί η αστυνομική παρουσία έχουμε δυο τεινά.

1. Το θύμα αυτοτραυματίστηκε. Άρα γιατί φώναζε; Να του κάνουν αγωγή για λίβελλο.
2. Η ζαρτινιέρα να κατηγορηθεί για επίθεση και πρόκληση σωματικής βλάβης.

Νομίζω ότι όποιο από τα δυο και να ακούσω ότι συνέβη το ίδιο θα μου κάνει, όταν όλοι αυτοί οι βασανιστές που χτυπούσαν και κλωτσούσαν ένα άνθρωπο δεμένο με χειροπέδες και πεσμένο στο πεζοδρόμιο αθωώθηκαν.

Ναι, όλοι αυτοί οι οποίοι φαίνονται στο βίντεο δεν έκαναν, μάλλον, τίποτα για το οποίο έπρεπε να τιμωρηθούν. Κάποιοι δε σχεδόν προήχθησαν.

Κάθε τέλος, μια αρχή...

Είδα μόλις το τελευταίο ρεπορτάζ της "Εμπόλεμης Ζώνης" του Σωτήρη Δανέζη με θέμα το "Πολύγωνο". Μια περιοχή στο Καζακστάν η οποία χρησιμοποιήθηκε από την Σοβιετική Ένωση από την δεκαετία του '40 ως το 1989 για τις πυρηνικές της δοκιμές. Υπάρχει μια φράση που λέει πως "κάθε τέλος είναι μια καινούρια αρχή". Νομίζω, στην προκείμενη περίπτωση, μάλλον σαν "μαύρο" χιούμορ ακούγεται. Μιλούμε για μια ολόκληρη περιοχή με διάφορες μικρές πόλεις στις οποίες νομοτελειακά δεν μπορεί να υπάρξει καμμιά αρχή. Καμμιά φυσιολογική αρχή, αφού ο θάνατος είναι βαθιά ριζομένος στο κάθε πλάσμα και το κάθε κατασκεύασμα. Μιλούμε για μια περιοχή που δέχθηκε πέραν των 450 πυρηνικών δοκιμών.

Το ντοκυμαντέρ ασχολήθηκε με τους ανθρώπους που ζούσαν γύρω από την περιοχή των δοκιμών, γιατί ήταν κατοικημένη περιοχή, σε ακτίνα πέραν ακόμα και από 100 χιλιόμετρα, και εν αγνοία τους είχαν εκτεθεί σε τεράστιες δόσεις θανατηφόρας ακτινοβολίας. Με ανθρώπους των οποίων η ζωή θυσιάστηκε για την αίγλη και την δόξα της Σοβιετικής Ένωσης. Είδαμε ανθρώπους να μιλούν για εκείνες τις μέρες που έβλεπαν να "μανιτάρια" από τις εκρήξεις και τους "εκτυφλωτικούς ήλιους" που ξεπετάγονταν από το Πολύγωνο. Μιλούσαν για την άγνοια που είχαν για το τί συνέβαινε και για την περιφάνεια που ένοιωθαν γνωρίζοντας ότι η χώρα τους στέκεται ισάξια απέναντι στις ΗΠΑ. Για να προσγειωθούν απότομα στην επόμενη μέρα. Όταν τα παιδιά που κυοφορούσαν θα γενιούνταν με όλων των ειδών τις παθήσεις. Σήμερα οι δοκιμές έχουν σταματήσει, με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά οι συνέπειες από τις δοκιμές είναι εκεί. Στα νεκροταφεία, στα νοσοκομεία σε κάθε σπίτι αρκετών πόλεων.

Περιελήφθησαν επίσης και βίντεο από τις δοκιμές, κατασκευής του υπουργείου προπαγάνδας προφανώς, τα οποία περιγράφουν με μεγάλα λόγια το κάθε επίτευγμα της Σοβιετικής Ένωσης εστιάζοντας και στο γεγονός ότι αυτές δεν μπορούσαν να αποτελούν για κανένα λόγο κίνδυνο για τους πολίτες αυτές οι δοκιμές. Θέλω να είμαι της γνώμης ότι αυτή η εποχή του παραλογισμού του ανθρώπου έχει περάσει, και το τέλος του ψυχρού πολέμου οδήγησε την ανθρωπότητα σε μια νέα αρχή. Το έκανε όμως; Τα τελευταία γεγονότα στα Βαλκάνια και τον Καύκασο και γενικά η κατάσταση στον πλανήτη φοβάμαι ότι ξυπνά μέρες σκοτεινές. Μέρες που ο πλανήτης ζούσε καθημερινά με τον κίνδυνο του απόλυτου τέλους. Οι δυο χώρες βέβαια που αποτέλεσαν τους πόλους της αναμέτρησης πριν 30 χρόνια δεν είναι πια ίδιες, ούτε βέβαια και οι υπόλοιπες χώρες που έπαιζαν σαν πιόνια στο παλιό παιχνίδι τους. Οι σχέσεις μεταξύ τους και οι ισορροπίες έχουν αλλάξει αρκετά. Συνεχίζω να πιστεύω στην φράση περί "τέλους και καινούριας αρχής" και για την ώρα συνεχίζω να κοιμάμαι ήσυχος, ελπίζοντας ότι βλέποντας τις καταστροφικές συνέπειες από το παρελθόν του, ο άνθρωπος μαθαίνει...

Εξαιρετικό ντοκυμαντέρ για άλλη μια φορά, από μια ομάδα που έχει δώσει πολλά ισάξια δείγματα γραφής.

Περισσότερα για το ντοκυμαντέρ

Securing the city

Στο Λονδίνο δεν είναι υπερβολή να πεις ότι ζούν και εργάζονται άνθρωποι από σχεδόν όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Μιλούμε άλλωστε για ένα από τα οικονομικά κέντρα, αν όχι το σημαντικότερο οικονομικό κέντρο, του πλανήτη. Με 7 εκατομμύρια και πλέον κατοίκους στην μητροπολιτική περιοχή του, στο Λονδίνο η ασφάλεια έχει περάσει σε όρια big brother. Εδώ που τα λέμε, το bb οφείλεται περισσότερο στην τάση των εγγλέζων να θέλουν να ελέγχουν τα πάντα, αλλά εδώ είμαστε πεπεισμένοι ότι όλα είναι για την δική μας ασφάλεια (!).

Σε κάθε σημείο το Λονδίνου υπάρχει κάμερα. Σε δρόμους, πεζοδρόμια, λεωφορεία, τρένα, καταστήματα, παντού. Η στατιστική λέει ότι σε ένα πρωινό περίπατο στα καταστήματα της Oxford Street, θα έχεις καταγραφεί περισσότερες από 350 φορές. Το ευνόητο βέβαια είναι ότι κανείς δεν ελέγχει όλες αυτές τις κάμερες. Χαρακτηριστικά μέτρησα πάνω στο κοινοβούλιο, και συγκεκριμένα στην περιοχή γύρω από τη βάση του ρολογιού του big Ben, 27 (!!!) κάμερες ασφαλείας πάνω στο ίδιο το κτήριο, στην αυλή και την περίφραξη. Και αυτές μόνο για ένα τμημα του κοινοβουλίου. Κανείς δεν κοιτάει αλήθεια τόσες κάμερες. Αυτό που γίνεται είναι ότι όταν γίνει κάτι σε κάποια περιοχή έχουν καταγραμμένο άυθονο υλικό για να ελέγξουν και να εντοπίσουν τους δράστες.

Εκτός από τις κάμερες ασφαλείας είναι αισθητή παντού, τουλάχιστον στην περιοχή που μένω και στο κέντρο όπου βόλταρα, η παρουσία της αστυνομίας, με οχήματα, άλογα και σε πεζές περιπολίες. Αρκετοί είναι και οι έλεγχοι που διενεργούνται σε περαστικούς, καμμιά φορά λίγο άκομψοι. Εμέμνα έτυχε να με σταματήσουν στο μετρό. Μου ζήτησαν κάποιο "state document" και ο έλεγχος σταμάτησε δείχνοντας τους την ταυτότητά μου. Σε άλλες περιπτώσεις δεν είναι τόσο... διακριτικοί!

Τί γίνεται όμως όταν τα ηλεκτρονικά και τα φυσικά μάτια του νόμου δεν μπορούν να είναι παντού; Τότε περνάμε στην προειδοποίηση του κοινού. "Διακριστικές" πινακίδες όπως αυτήν στην φωτογραφία τοποθετούνται για να έχουν γνώση τα υποψήφια θύματα!

Ούτε αυτός!

Με καθυστέρηση μιας εβδομάδας (!) έμαθα ότι έχασε (και) ο Παναθηναϊκός στο Τσάμπιονς Λίγκ από κυπριακή ομάδα. Και ο δράστης πάλι ήταν η Ανόρθωση... Τελικά ήταν προφητικό το "ευτυχώς ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε με κυπριακή ομάδα και γλύτωσε τον αποκλεισμό" που είχα διαβάσεισε αθλητική ιστοσελίδα.

Βεβαια αυτή την φορά δεν ήταν για αποκλεισμό το παιχνίδι, ανκαι με τέτοιο αποτέλεσμα απέναντι στην Ανόρθωση ο ΠΑΟ δεν ξέρω τί μπορεί να περιμένει για την συνέχεια!

Με αυτά, λέει και ο Καλαμούκης, πάει το 12αρι της Ελλάδαςστην Eurovision για φέτος!

Επάνοδος

Μετά από ένα επιβαλλόμενο διάλειμμα, λόγω της μετεγκατάστασης μου στο Λονδίνο επανέρχομαι με μια δημοσίευση για την πόλη που με φιλοξενεί. Στην πρώτη μου επαφή με αυτήν, είχα κάνει μια διαπίστωση. Είχα δεί ότι σε αυτή την μεριά του κόσμου όλοι τρέχουν! Ε, λοιπόν, εδώ είμαι και πάλι, στο Λονδίνο, και ο κόσμος εξακολουθεί να τρέχει. Προβλέπω δε ότι από εβδομάδας θα είμαι και εγώ μεταξύ αυτών!

Οι πρώτες μου μέρες στην πόλη κύλισαν κάπως περίεργα. Ξαφνικά βρέθηκα... μόνος σε μια πόλη 7+ εκατομμυρίων! Επίσης, σημαντικό, δεν είχα πρόσβαση στο ίντερνετ. Για άλλη μια φορά πρόσεξα την εξάρτηση που προκαλεί αυτό το πράγμα, αν και μου άρεσε που επέστρεψα για λίγο στην προ διαδικτύου κατάσταση... Πλέον, έχω πρόσβαση, προφανώς, και όλαθα ξαναγίνουν όπως παλιά. Σχεδόν.

Η περιοχή στην οποία βρίσκεται το πανεπιστήμιο μου, το South Kensington, και όπου διαμένω, θεωρείται από τις "καλές" και ακριβές του Λονδίνου. Αυτό σίγουρα αντανακλάται στα ενοίκια και τις τιμές των υπηρεσιών και των προϊόντων. Τα ενοίκια τιμολογούνται με την εβδομάδα και οι τιμές τους θυμίζουν αυτές που πλήρωνα στην Πάτρα. Η αναλογία 1 τριάρι στην Πάτρα για ένα μήνα ισούται με ένα δωμάτιο εδώ για μια εβδομάδα, με κάπως φθηνότερο το δεύτερο.

Ένα όμως από τα καλά που έχει εδώ είναι ότι έχω "ξεχάσει" την μυρωδιά του τσιγάρου. Παντού, και εννοώ παντού απαγορεύεται το κάπνισμα. Βλέπεις κόσμο να κάθεται έξω από καφετέριες, pubs, κλπ για να καπνίσει! Η εκδίκηση του μή καπνιστή.

Με αυτά τα δυο σημειώνω την επάνοδο, τώρα πρέπει να πάμε σε κάποιο πάρτυ που διοργανώνει το student union. cheers!