Flashback

Λίγες στιγμές πριν την έλευση του 2009 το γεγονός που επισφραγίζει μια κακή χρονιά, μάλλον, για όλο τον κόσμο δεν είναι και καλύτερο από τα προηγούμενα. Η έκρηξη για άλλη μια φορά στην Μέση Ανατολή, μεταξύ του Ισραήλ και κάποιου εκ των γειτόνων του έρχεται να κλείσει μια χρονιά που χαρακτηρίζεται σαν η πρώτη ενός σύγχρονου παγκόσμιου κράχ. Προηγουμένως είχαμε την διαμάχη μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας για την Απχαζία και την Οσσετία καθώς και την έκρυθμη κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο και τις διάφορες συνήθως ύποπτες περιοχές του πλανήτη, όπως την κρίση στο Νταρφούρ. Κατά τα άλλα ο πλανήτης και οι αμερικάνοι έθεσαν τις ελπίδες τους για "αλλαγή" στον Μπαράκ Ομπάμα.

Στην Ελλαδική πραγματικότητα αυτό που ξεχωρίζει είναι μάλλον είναι τα δεκαπενθήμερα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας και οι μεγάλες καταστροφές που αυτά προκάλεσαν, χωρίς βέβαια να είναι τα μόνα, αφού η Αθήνα κατά το 2008 φιλοξένησε περί τις 200 μέρες διαδηλώσεων και πορειών. Σε άλλο θέμα είχαμε βέβαια την αναθέρμανση του Μακεδονικού με ό,τι αυτό συνεπάγεται και την κλασσική Ελληνοτουρκική σχέση .

Στην Κύπρο μάλλον ως μεγάλο πρωταγωνιστή του έτους θα κρατούσα τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Αρχικά με την αποτυχία του να επανεκλεγεί στην προεδρία της Δημοκρατίας, αλλά και εσχάτως με το άγγελμα του θανάτου του πρίν από μερικές μέρες.

Αποχαιρετώντας το 2008, μαζί με τις ευχές μου για υγεία, ειλικρίνεια και χαρά για το 2009 θέλω να αναφερθώ και στην εθνική μάχη που δίνει απόψε η Πάφος. Στην αποψινή εκδήλωση ο δήμος επιχειρεί να κατακτήσει και το ρεκόρ Guinness για τον μεγαλύτερο γύρο του κόσμου. Το ρεκόρ ξέρω ότι το είχε καταρίψει η "Θράκα" όταν ήμουν φοιτητής στην Πάτρα, αλλά όπως λέγεται στην Πάφο το ρεκόρ το κατέχει μια τουρκική πόλη... Τελικά πεδίο εθνικών διεκδικήσεων ο γύρος και το μέγεθος του...

Υπερβολές

Δεν ξέρω αν είμαι υπερβολικός, αλλά περνούν στιγμές κατά τις οποίες θεωρώ ότι στην Κύπρο ζούμε ένα θέατρο του παραλόγου και της υπερβολής!

Για παράδειγμα, θεωρώ εξωπραγματικό, για φυσιολογικό κράτος, το ότι ολόκληρη η ηγεσία του, ολόκληρη, παραβρίσκεται στην πρωτοχρονιάτικη εκδήλωση ενός τηλεοπτικού σταθμού. Πράγμα που γίνεται εξωφρενικό, όταν αυτές τις μέρες αυτό γίνεται για κάθε τηλεοπτικό σταθμό. Ήταν ο ΑΝΤ1, το ΡΙΚ, αύριο το MEGA και πάει λέγοντας.

Στο ΡΙΚ όμως, ιδιαίτερα, δεν έλειπε κανείς. Το σημείωσαν με ιδιαίτερο ενθουσιασμό και στο ρεπορτάζ τους. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, τα 3/4 του υπουργικού συμβουλίου, οι ανεξάρτητοι αξιωματούχοι του κράτους, στρατιωτική, αστυνομική και θρησκευτική ηγεσία, λίγο πολύ όλοι οι βουλευτές, μέλη συμβουλίων ημικρατικών οργανισμών...

Υπάρχει σε άλλη χώρα του πλανήτη, από το Ζιμπάμπουε μέχρι τη Σουηδία, την Ουγκάντα μέχρι τον Καναδά, περίπτωση να γίνει κάτι τέτοιο; Κανένας αξιωματούχος να μην είναι στην θέση του γιατί ένας τηλεοπτικός σταθμός κόβει βασιλόπιτα; Και όμως στον πλανήτη Γκούφυ και αυτό είναι πλέον ετήσιο έθιμο. Για να μην αναφερθώ στο γεγονός ότι το ΡΙΚ ασχολήθηκε 12 λεπτά με το ζήτημα στη Γάζα και 5 λεπτά με την βασιλόπιτα του, τις ευχές των παρισταμένων και την ανούσια γιορτή του εν γένει.

Τώρα θα μου πείτε "είσαι υπερβολικός"!

"Η παράνοια φίμωσε την γιορτή"

[..]άξονας συνοχής της ελληνικής κοινωνίας δεν είναι η κοινωνούμενη εμπειρική αναζήτηση αλήθειας, δηλαδή «νοήματος» της ύπαρξης και της συνύπαρξης. [..]Να δεχθούμε ότι η αφορμή οργής είναι δικαιολογημένη. Οτι υπάρχουν αστυνομικοί που αυθαιρετούν, φτάνουν σε αδικοπραγίες, κάποιοι και σε φόνο. Οτι οι προφανώς ένοχοι δικάζονται μεροληπτικά, τους επιβάλλονται μικρές ή καθόλου ποινές. Ομως γιατρεύεται το κακό με το να προπηλακίζουμε χυδαία όλους ανεξαίρετα όσους βγάζουν το ψωμί τους σαν αστυνομικοί υπάλληλοι; Να προσπαθούμε να τους κάψουμε ζωντανούς, να τους λυώσουμε με λοστούς και τσεκούρια μόνο επειδή φοράνε στολή; Οταν βγαίνει αρχηγός κόμματος ή περιώνυμος σατυρικός σχολιαστής και δικαιώνουν εξυμνητικά τις ωμές απόπειρες δολοφονίας αστυνομικών, ποιος θεσμός μπορεί να συμμαζέψει την παράνοια; [..] Υπάρχει εγκληματικότερος (χιτλερικότερος) ρατσισμός από το μεθοδευμένο συλλογικό μίσος για συγκεκριμένη επαγγελματική τάξη;

Η παράνοια φίμωσε τη Γιορτή, Χρ. Γιανναράς - Καθημερινή 28/12/08

Παραθέτω ένα απόσπασμα από το σημερινό άρθρο του Γιανναρά στην Καθημερινή των Αθηνών, το οποίο ασχολείται με τα όσα βίωσε η Αθήνα και η Ελλάδα μερικές μέρες πριν, τότε που τα σχολεία ήταν ανοικτά. Γιατί φαίνεται ότι η οργή των μαθητών ξεχειλίζει και ξεσπά μόνο σε περιόδους σχολικής εργασίας. Στις διακοπές καλά παιρνάμε και με τα προϊόντα και τις υπηρεσίες του συστήματος. Για αυτό σας λέω, δυστυχώς ούτε η "λαϊκή κινητοποίηση" όπως της ήθελε ο "περιώνυμος σατυρικός σχολιαστής" κ. Λαζόπουλος αποτελεί λύση στο τέλμα της ελληνικής κοινωνίας του σήμερα.

Γιορτινή Ατμόσφαιρα

Παραταγμένες δυνάμεις της Αστυνομίας προσέχουν το πιο διάσημο Χριστουγεννιάτικο δέντρο του πλανήτη, αυτό στην πλατεία Συντάγματος, μετά την ανακατασκευή του. Γύρω κόσμος. Μεταξύ των περαστικών και αποφασισμένοι να κάνουν και αυτό το δέντρο φλαμπέ. Εικόνες σουρεαλιστικές από την Αθήνα για άλλη μια φορά, προσφορά της ελλαδικής κατάντιας.
Η φωτογραφία μπορούσε να έχει τίτλο "Περιφρουρώντας το "πνεύμα" των Χριστουγέννων"

Οπερέτα

Αν κάποιος βρεθεί στην Κύπρο, και ακούσει απλά δηλώσεις πολιτικών αρχηγών και κομματικών μελών, βουλευτών κλπ, θα εξάξει ένα εύκολο, αλλά μάλλον παραπλανητικό, συμπέρασμα. Στην Κύπρο πρόεδρος είναι ο Δημήτρης Χριστόφιας, του Χριστοφή και της Αννούς που το Δίκωμο της Κερύνειας. Εν καθαρόν σαν το σιόνι, που λέει και ο ίδιος. Από εκεί και πέρα μάλλον συγκυβέρνηση πρέπει να είναι ο ΔΗΣΥ και ο κυρ Νίκος Αναστασιάδης. Αυτό είναι λίγο ομιχλώδες και όχι τόσο "καθαρό", αλλά το διακρίνεις. Αντιπολίτευση από κεί και πέρα είναι ο κυριος Κάρογιαν με το ΔΗΚΟ. Ο δε κ. Ομήρου με την ΕΔΕΚ του, εκφράζουν απόψεις και συναισθήματα με βάση τα γεγονότα και τις πολιτικές της κυβέρνησης. Κάτι σαν δοκιμιογράφοι. Πάντως σίγουρα δεν ανήκουν σε κυβέρνηση ούτε αντιπολίτευση.

Κι όμως. Στα πιο πάνω εκτός από το "σιόνι" τα υπόλοιπα είναι ανακριβή. Ο κυριος Κάρογιαν και το ΔΗΚΟ σαν σύνολο, επι μέρους δεν συμφωνούν πουθενά με τον πρόεδρο και τους χειρισμούς του. Στις συζητήσεις για τους προϋπολογισμούς, οι βουλευτές του σήκωσαν μπαϊράκι για το κυπριακό, με τον γιό του πρώην προέδρου μάλιστα σχεδόν να κατηγορεί τον Χριστόφια για προδοσία. Το κόμμα έστελλε μέχρι μηνύματα στα κινητά των βουλευτών του προτρέποντάς τους να προσέξουν τί θα αναφέρουν στις ομιλίες τους ενάντια στην κυβέρνηση. Σήμερα ο πρόεδρος του κόμματος, που σε δηλώσεις του είπε ότι η επίσημη θέση του ΔΗΚΟ είναι υπέρ των χειρισμών του προέδρου στο κυπριακό, ανέφερε αμέσως μετά ότι η μεγάλη διαφωνία του κόμματος είναι στην εκπαιδευτική μεταρύθμιση που προτείνεται και το ΔΗΚΟ την θεωρεί λανθασμένη. Επίσης το κόμμα στάθηκε κριτικά και απέναντι στους προϋπολογισμνούς με πολλούς βουλευτές να υπερψηφίζουν, λόγω της κομματικής γραμμής, αλλά και να πυροβολούν τον υπουργό. Ο ρομαντικός ποιητής κύριος Ομήρου επίσης σούρνει κάθε τόσο του προέδρου διάφορα για το κυπριακό και συχνά καλεί την κυβέρνηση να αναθεωρήσει διάφορα μέτρα της (καλά το τελευταίο είναι στα πλαίσια του άκρατου λαϊκισμού). Από την άλλη ο ΔΗΣΥ, είναι μεν αντιπολίτευση, αλλά μάλλον υπέστη λοβοτομή. Τόσο ο πρόεδρός του όσο και ο αντιπρόεδρος του βλέπουν λίγο πολύ τα πάντα με μια συναινετική διάθεση, ιδίως στο κυπριακό. Τώρα τελευταία είπαν ότι θα αρχίσουννα αντιπολιτεύονται, αλλά οψόμεθα. Με το θέμα της "απόδρασης" του "ισοβίτη", θα μπορούσε για παράδειγμα να είχε ρίξει αρκετές βολές προς προεδρικό μεριά για διαφθορά και ανικανότητα αλλά ακόμα είναι στην φάση "ουδέν σχόλιο". Ίσως εξαίρεση στην γαλήνια σχέση τους αποτέλεσε το ζήτημα με τις κομματικές προσλήψεις και απολύσεις ηθοποιών στον ΘΟΚ.

Με αυτή την κατάσταση φαρσοκωμωδίας πορευόμαστε σχεδόν στα πρώτα γενέθλια της "δίκαιης κοινωνίας, δίκαιης πολιτείας", και έχουν ακόμα να δουν τα μάτια μας.

Αιτία "πολέμου"

Μια φωτογραφία από τον αστυνομικό σταθμό - γραφείο της Μητροπολιτικής αστυνομίας του Λονδίνου μέσα στο Imperial College. Φανταστείτε σε πόση ώρα (δευτερόλεπτα) ένα αντίστοιχο κτίριο της ΕΛ.ΑΣ. μέσα σε κάποια πανεπιστημιούπολη στην Ελλάδα θα γινόταν λαμπάδα!

Ευθιξία

Μετά τα αίσχη με την "απόδραση" του "κρατούμενου" "ισοβίτη" "Αλ Καπόνε". Σημ. Δεν είναι εντυπωσιακό πως σε μια πρόταση σχεδόν όλες οι λέξεις της εκτός από τα άρθα έχουν χάσει το νόημά τους;
Μετά, λοιπόν, από τα αίσχη, υπέβαλε τελικά παραίτηση ο υπουργός Δικαιοσύνης η οποία και έγινε αποδεκτή από τον πρόεδρο. Μια κίνηση που μάλλον έπρεπε να ακολουθήσει και ο φυσικά επί κεφαλής της αστυνομίας, τουλάχιστον να σκεφθεί το ενδεχόμενο να το κάνει. Σε κάθε περίπτωση όφειλα να επανέλθω στο θέμα σημειώνοντας και αναγνωρίζοντας μια από τις λίγες, τις ελάχιστες, στιγμές ανάληψης πολιτικής ευθύνης στην Κύπρο.

Viva μπουρδέλο

Ένας χαρακτηριζόμενος από τις αρχές ως επικίνδυνος ισοβίτης "νοσηλεύεται" επί ένα εξάμηνο σε ιδιωτική κλινική στην Λευκωσία. Είχε κριθεί ένοχος μεταξύ άλλων για δυο φόνους. Στην κλινική δεν υπάρχει κανένα μέτρο ουσιαστικό, ούτε καν κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης, ούτε κάποιο σχάρα στα παράθυα του πρωτου ορόφου όπου νοσηλεύεται. Έχει κάποιο γαστρο-πρόβλημα που σύμφωνα με τις εφημεριδες δεν δικαιολογούσε παραμονή σε νοσοκομείο πέραν των ολίγων ημερών. Οι γιατροί και το κράτος (όπως το κράτος..), γιατί και οι δυο γνωρίζουν, σφυρίζουν αδιάφορα. Α, τρεις δεσμοφύλακες κοιμούνται συνεχώς έξω από το δωμάτιο του, στα πλαίσια των αυστηρών μέτρων ασφαλείας που λάμβανε το σοβαρό κράτος της Κύπρου. Η σύζυγος του μπαινοβγαίνει και συναντάται κάθε μέρα με τον ισοβίτη στο νοσοκομείο.

Όλα κυλούσαν ομαλά, με βάση τους κανόνες και τους νόμους στο viva μπουρδέλο, μέχρι που μια νύκτα αστυνομικοί βρίσκονται σε ένα περιστατικό πρόσωπο με πρόσωπο με τον κακοποιό, ο οποίος θεωρητικά ήταν υπο κράτηση και φρουρούμενος, και μάλιστα ανταλλάσσουν και πυροβολισμούς χωρίς όμως κάποιο αποτέλεσμα. Αμέσως σημαίνει συναγερμός, πάντα στα πλαίσιατων τηλεοπτικών ρεπορτάζ, και την επομένη υποβάλλει εικονική παραίτηση ο υπουργός δικαιοσύνης του καταστήματος, η οποία δεν γίνεται βέβαια αποδεκτή. Τις επόμενες μέρες βγαίνουν, με το σταγονόμετρο ακόμα λίγες πληροφορίες και περισσότερο ο τύπος παρακολουθεί τις αστυνομικές ανακοινώσεις, χωρίς να διερευνά το τί πραγματικά γινόταν. Το κράτος - μπανανία το είχε πεί κάποτε ο πρόεδρος του, αλλά φαίνεται πολύ επιεικής χαρακτηρισμός - παίζει σε αυτό το παιχνίδι τον ρόλο του κομπάρσου. Ο τύποις ισοβίτης μπαινόβγαινε συχνά στο νοκομείο τις νύκτες, λένε οι εφημερίδες, και μάλιστα αναφέρουν ότι και την μοιραίανύκτα θα επέστρεφε στο νοσοκομείο, αν δεν είχε γίνει το περιστατικό με τους αστυνομικούς. Μπαινόβγαινε! Και τρείς δεσμοφύλακες σε κάθε βάρδια πρόσεχαν τα προσωπικά του αντικείμενα στο νοσοκομείο, αν τα πρόσεχαν κι αυτά, γιατί είπαμε, όταν πήγε η αστυνομία στην κλινική μετά το περιστατικό η φρουρά ήταν στο 5ο όνειρο.

Να σας πω επίσης το πιο ηρεμιστικό πράγμα, ο πρόεδρος αφ' ότου έκρινε ότι δεν τίθεται θέμα παραίτησης του υπουργού, αφού όλα λειτουργούσαν τέλεια, έκρινε ότι για την ώρα δεν θέλει να ασχοληθεί με το θέμα. "Με αυτό ασχολούνται όσοι πρέπει να ασχολούνται αυτή την στιγμή". Το πρόβλημα πρόεδρε είναι ότι ασχολούνται ακριβώς όσοι ασχολούνταν και προηγουμένως με αυτό, και εκ του αποτελέσματος, φαίνεται, ότι μάλλον δεν... Viva μπουρδέλο.

«Η Ελλάδα χωρίς κράτος»

Δημοσιεύματα του ευρωπαϊκού τύπου για την ελληνική αναρχική πολιορκία. Ιδιαίτερα εστιάζουν στο κοινωνικό αδιέξοδο, την διαφθορά και την ανάγκη ρίξης με την παρούσα κατάσταση.

Le Monde, Γαλλία «Η Ελλάδα χωρίς κράτος»
«Οι ταραχές στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας δείχνουν ότι η ισορροπία μιας κοινωνίας δεν είναι οπωσδήποτε ζήτημα των πολιτικών κομμάτων. Το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ υποφέρει τα ίδια δεινά με εκείνα της Δεξιάς. Δεν κατόρθωσαν να εγκαθιδρύσουν ένα σύγχρονο κράτος δικαίου. Είναι οι μεγάλες οικογένειες, τα μεγάλα τζάκια, Καραμανλής, Μητσοτάκης, Παπανδρέου, που επί δεκαετίες επωφελούνται από το σύστημα αυτό.» «Οι νέοι έχουν πολλές δυσκολίες επαγγελματικής αποκατάστασης. Η κοινωνική κρίση ερμηνεύει την έκρηξη της βίας των τελευταίων ημερών χωρίς όμως και να τη δικαιολογεί.»

The Times, Αγγλία
«Θα μπορούσαμε να αποδώσουμε την παρούσα κρίση στην Ελλάδα με όρους ελληνικής προέλευσης: λήθαργος, υστερία, παράνοια, μανία και αναρχία» γράφουν οι . Παράλληλα διερευνούν την κατάσταση στην Αγγλία με την αναμενόμενη μείωση των θέσεων εργασίας και την οικονομική κρίση και διερωτόνται αν θα είναι οι εικόνες της Ελλάδας σήμερα οι αυριανές του Λονδίνου.

NRC Next, Ολλανδία
«Τα τελευταία πενήντα χρόνια η Ελλάδα κυβερνήθηκε επί 27 χρόνια από δύο οικογένειες: του Καραμανλή και του Παπανδρέου.» «Αυτές οι δύο οικογένειες επηρέασαν ουσιαστικά την ελληνική πολιτική, η οποία χαρακτηρίζεται από το πελατειακό σύστημα και τη διαφθορά. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο μοναδικός πρωθυπουργός που ήταν σχετικά ανεξάρτητος από τις δύο αυτές οικογένειες, ο σοσιαλδημοκράτης Σημίτης, έκανε μεγάλα βήματα στον εκσυγχρονισμό των κοινωνικών και οικονομικών δομών της χώρας.»

La Vanguardia, Ισπανία - «Το κύμα της βίας στην Ελλάδα δεν εκπλήσσει κανένα»
«Ο θάνατος του 15χρονου μαθητή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Η ελληνική αστυνομία βρίσκεται στο στόχαστρο της κριτικής εδώ και χρόνια εξ αιτίας του υπερβάλλοντος ζήλου που επιδεικνύει.» «Επίσης λόγω της αναποτελεσματικότητάς της η κυβέρνηση χάνει την αποδοχή. Από τις περσινές καταστροφικές πυρκαγιές μειώθηκε ραγδαία το κύρος του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή.»

Tagesspiegel, Γερμανία - «Η Ελλάδα απειλείται από μία γενική πολιτειακή κρίση»
«Με τον τρόπο που απαντούν στο όργιο βίας των αυτόνομων από το Σάββατο φαίνονται η μεν αστυνομία παραλυμένη, η δε κυβέρνηση αμήχανη.» «Οι αιτίες αυτής της έκρηξης βίας είναι σαφέστατα πολιτικές: εστιάζονται στην από δεκαετίες εγκατάλειψη της παιδείας, στα κοινωνικοπολιτικά ελλείμματα και στην υψηλή ανεργία των νέων. Προβλήματα που δεν κατόρθωσε να αντιμετωπίσει σοβαρά μετά την μεταπολίτευση και μέχρι σήμερα καμία ελληνική κυβέρνηση.»

Neue Zürcher Zeitung Ελβετία «η Ελλάδα σε κατάσταση σοκ»
«Ο Καραμανλής διαχειρίστηκε κακά τις κρίσεις στη διάρκεια της κυβερνητικής του θητείας. Αντέδρασε καθυστερημένα και διστακτικά στις πυρκαγιές του περασμένου χρόνου. Οι ταραχές των τελευταίων ημερών ενάμισι χρόνο μετά την εκλογική νίκη της Ν.Δ θα μπορούσαν να σημάνουν το τέλος της κυβέρνησης Καραμανλή.» «Η κυβέρνηση επί χρόνια αγνόησε το πρόβλημα εκτεταμένης μεταρρύθμισης της εκπαίδευσης. Στην Ελλάδα τα ποσοστά των ακαδημαϊκών στον πληθυσμό είναι από τα υψηλότερα της ΕΕ. Μετά το πτυχίο η πλειοψηφία δεν βρίσκει δουλειά. Η απόγνωση διογκώνεται.»

Tageszeitung, Γερμανία - «Η χαμένη γενιά της Ελλάδας»
«Η μεγάλη συμμετοχή ‘κανονικών’ νεαρών, αποδεικνύει ότι η ελληνική κοινωνία κινδυνεύει να χάσει μια ολόκληρη γενιά. Η ανεργία των πτυχιούχων είναι η υψηλότερη στις χώρες – μέλη της ΕΕ και όποιος μετά το πτυχίο καταφέρει να βρει δουλειά, πληρώνεται τόσο άσχημα που για πολλά χρόνια είναι εξαρτημένος από τους γονείς του.» «Ουδείς λογικός άνθρωπος στην Ελλάδα δεν μπορεί να αγνοήσει την κρίση στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Η συντηρητική κυβέρνηση της Αθήνας θέλει να επιλύσει την κρίση με μεταρρυθμίσεις που δεν προσφέρουν τίποτε στην μάζα των φοιτητών.»

Der Standard , Αυστρία
«η συντηρητική κυβέρνηση Καραμανλή ανήγγειλε σκληρή στάση κατά των διαδηλωτών. Αλλά αυτό δεν αρκεί. Πολύ σημαντικότερο θα ήταν να κάνει επιτέλους τη δουλειά της και να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της.»

Αξίζει τον κόπο να δεί κανείς την ματιά ενός εξωτερικού παρατηρητή στα γεγονότα, ιδίως από την στιγμή που, όπως φάινεται, αυτός γνωρίζει αρκετά καλά την κατάσταση εντός των συνόρων. Υπήρχαν και άλλα δημοσιεύματα εφημερίδων όπως τα πικρόχολα της κυρίας Κατ στην Guardian τα οποία όμως πέραν της εξωτερίκευσης της αντιπάθειας των γράφοντων δεν αξίζουν όυτε το χαρτί στο οποίο τυπώνονται.

Χρησιμοποιήθηκε υλικό από την Deutsche Welle.

Εμφύλιος

Για τρίτη μέρα ό,τι στον κόσμο μιλά για Ελλάδα φλέγεται. Τα πλάνα από την Αθήνα θυμίζουν κόλση, παντού φωτιά και καταστροφή. Πλέον η κατάσταση στην Ελλάδα θυμίζει γενικευμένη σύρραξη.
Πλέον η Ελλάδα μοιάζει να βρίσκεται σε πόλεμο. Οι περιγραφές και οι εικόνες από την Αθήνα και τις άλλες ελληνικές πόλεις, θυμίζουν αντίστοιχες ταραχές στο Παρίσι πριν λίγα χρόνια. Και εδώ όπως και τότε το έναυσμα έδωσε μια δολοφονία ενός αθώου από εκπρόσωπο του κράτους. Και εδώ όπως και τότε όμως υπήρχαν πολλοί κοινωνικοί λόγοι για αυτή την κατάσταση.
Η έκρηξη προήλθε από την δολοφονία του δεκαπεντάχρονου από τον ειδικό φρουρό. Όμως στην έκρηξη αυτή είναι αρκετοί παράγοντες που συνέτειναν. Αρχικά η γενικευμένη ακινησία και παραδειγματική ατολμία του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης να λάβουν οποιαδήποτε απόφαση για οποιοδήποτε θέμα οδήγησαν σε μια εκτός ελέγχου κατάσταση. Και αυτή η ακινησία αφορά διάφορους τομείς. Την ανοχή στην αστυνομική αυθαιρεσία για παράδειγμα. Σήμερα νομίζω θα έβγαινε και η απόφαση για την ιστορία της ζαρτινιέρας που απλά θα χάιδευε τους εμπλεκόμενους βασανιστές αστυνομικούς. Η ατιμωρησία του χιουμορίστα βασανιστή στην Ομόνοια με τους κρατούμενους υπ' αριθμόν ένα και δυο. Την ανοχή και δυστακτική αντιμετώπιση του πρωθυπουργού σε τεράστια σκάνδαλα τα οποία αφορούσαν και στα οποία εμπλέκονταν ακόμα και στενοί του συνεργάτες, άνθρωποι της δικής του επιλογής. Βατοπέδια, Ζαχόπουλοι, Ζιμενς κλπ. Την ατολμία στο να προχωρήσει οποιαδήποτε μεταρύθμιση, στην παιδεία στην κοινωνία. Στην Ελλάδα όλοι διαπιστώνουν άμα ζήσουν λίγο ότι υπάρχει εκτός των άλλων και ένα κοινωνικό τέλμα, και δεν υπάρχει καθόλου προφανής διέξοδος από αυτό. Όλες οι επιλογές εξουσίας καταλήγουν στο να πληρώνει όλη η Ελλάδα την ευμάρεια 4-5 οικογενειών.
Στα διεθνή πρακτορεία προστίθεται με δεικτικά σχόλια στις αίτίες των επεισοδίων, λίγο πολύ, ο κάθε ένας από αυτόυς τους λόγους, και συνοδεύεται πάντα με ένα σχόλιο για την πολύ ασταθή κυβέρνηση που έχει μόλις "+1" πλειοψηφία στην Βουλή, ενώ γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην βουρκοειδή κοινονικοπολιτική κατάσταση. Το αποτέλεσμα της χτεσινής νύκτας είναι βέβαιο ότι θα είναι χειρότερο από το ξημέρωμα που επεφύλαξε η προχθεσινή, και με την ίδια λογική κανείς δεν ξέρει τί θα ξημερώσει αύριο.

Crying over spilled soup?

Μέσα σε ένα 24ωρο η Ελληνική Αστυνομία κατάφερε αρχικά να δολοφονήσει ένα 15χρονο αγόρι, εν ψυχρώ, και εν συνεχεία, να εκτελέσει, για άλλη μια φορά, μια ολόκληρη χώρα βλέποντας με απάθεια, από κοντινή απόσταση, την μια μετά την άλλη τις πόλεις της Ελλάδας να γίνονται έρμαιο στις διαστροφές κάθε "διαμαρτυρόμενου", αναρχικού, εξοργισμένου και δεν ξέρω ποιού άλλου. Ο έλεγχος, για άλλη μια φορά έχει χαθεί.

Ναι, είναι επόμενη η οργή όταν τα εντεταλμένα όργανα του κράτους γίνονται εκτελεστές, μπορώ να καταλάβω την έκρηξη ενός ανθρώπου ακούγοντας ότι ένας αστυνομικός, σαν κοινός εγκληματίας, σκότωσε εξ επαφής ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι. Την ίδια οργή και αηδία ένοιωσα και εγώ μόλις διάβασα την είδηση.

Αλλά, από εκεί δεν μπορώ να ανεχθώ τον κάθε αστυνομικό να συμπεριφέρεται σαν καουμπόυ μέσα στην πόλη και να διαπληκτίζεται και να εκτελεί ανήλικους, δεν μπορώ να καταλάβω και τί ακριβώς παριστάνει ο "οργισμένος" αναρχικός, αριστεριστής, διαμαρτυρόμενος και για ποιά εκδίκηση μιλά όταν καταστρέφει, καίει, λεηλατεί το βιος των συνπολιτών του και όταν αφήνει στον δρόμο ένα σωρό εργαζόμενους και επιχειρήσεις. Τομάρια και των δυο κατηγοριών δεν έχουν θέση σε καμμιά κοινωνία ανθρώπων. Ούτε οι φονιάδες ούτε οι εγκληματίες.

Και στα πιο πάνω δεν τίθεται θέμα εξίσωσης των συνεπειών των δράσεων των δυο, αυτό που όμως είναι σαφές είναι η ταύτιση της γενεσιουργού αιτίας τους. Στην Ελλάδα υπάρχει κοινωνικό τέλμα. Η κοινωνία όπως λειτουργεί είναι σε αδιέξοδο. Η πίστη και η εμπιστοσύνη των πολιτών στο ίδιο τους το κράτος είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Λογική συνέπεια, λαμβανομένου υπ' όψιν ότι αυτό σχεδόν δεν υπάρχει. Και στα πιο τραντακτά παραδείγματα της απουσίας του κράτους είναι και το σκηνικό στο οποίο στήθηκε και η έκρηξη των τελευταίων ωρών. Η κατάσταση που επικρατεί με την δράση των "γνωστών αγνώστων" και του "κράτους των Εξαρχίων" και των κάθε Εξαρχίων. Δεν μπορεί να χωρέσει στην λογική, ούτε να θεωρείται φυσιολογική κοινωνική δράση. Αυτός ο τακτικός πόλεμος ΜΑΤ και "κουκουλοφόρων" ήταν δεδομένο ότι σε κάποια φάση θα οδηγούσε σε τραγικά αποτελέσματα. Όπως και κάθε άλλη κοινωνική φαυλότητα. Αν το κράτος είχε την τόλμη να λειτουργήσει και, στην συγκεκριμένη περίπτωση, να καθαρίσει το απόστημα αυτό σήμερα δεν θα είχαμε ένα αμούστακο παιδί νεκρό, ούτε και μια χώρα εμβρόντητη να παρακολουθεί την κατάρρευσή της από τηλεοράσεως.

Αυτόπτης μάρτυρας του περιστατικού μιλά στο tvxs.gr

Ο Γιακουμής ο Μπόντ

Αστυνομικός της ΚΥΠ παρακολουθούσε και φωτογράφιζε την αντικατοχική εκδήλωση του ΕΥΡΩΚΟ στην Λευκωσία και το θέμα ενεγράφη στην Βουλή. Κατά την συζήτηση του θέματος ήταν εκεί και ο διευθυντής της ΚΥΠ ο οποίος και ανέφερε ότι όλες οι εκδηλώσεις παρακολουθούνται από την ΚΥΠ. Το άρθρο που διάβαζα στον ΠΟΛΙΤΗ, όπως και η συζήτηση στην Βουλή από ότι κατάλαβα, επικεντρωνόταν στο κατά πόσο η ΚΥΠ πρέπει να παρακολουθεί και να φακελώνει τέτοιες εκδηλώσεις.

Ο πρόεδρος του ΕΥΡΩΚΟ Δημήτρης Συλλούρης ανέφερε ότι ο πράκτορας της ΚΥΠ, που παρακολουθούσε τη συγκέντρωση βγάζοντας φωτογραφίες, αρχικώς εκλήφθηκε ως φωτογράφος και ρωτήθηκε από ποια εφημερίδα είναι. Χωρίς καμία αναστολή ανέφερε ότι είναι της ΚΥΠ. Ο κ. Συλλούρης είδε τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει και διαπίστωσε ότι ήταν γενικές των προσώπων που έλαβαν μέρος στη συγκέντρωση, αλλά και «πορτρέτα» μεμονωμένων ανθρώπων.

ΠΟΛΙΤΗΣ - 05/12/2008

Εγώ από όλο το άρθρο μένω στο πιο πάνω απόσπασμα. Ο πρόεδρος του ΕΥΡΩΚΟ είδε τον πράκτορα να φωτογραφίζει. Ο πράκτορας ρωτήθηκε. Ο πράκτορας απεκάλυψε ότι είναι πράκτορας. Συγγνώμη, η ΚΥΠ δεν είναι "μυστική" υπηρεσία πληροφοριών; ΤΑ μέλη της δεν είναι υπό κάλυψη που εργάζονται; Τί άλλο έπρεπε να γίνει για να αναρωτηθούν οι βουλευτές και ο όποιος είδε αυτό το δημοσίευμα για το πώς στο διάολο δουλεύει η υπηρεσία; Μήπως όταν ασχολούνται με την διαφύλαξη της "ασφάλειας" μας (δήλωση του διευθυντή της στην Βουλή) να φέρουν και φωσφορίζοντα γιλέκα; Μυστικός αστυνομικός αποκαλύπτει την ταυτότητά του; Και όχι μόνο αυτό, αλλά δείχνει και τις φωτογραφίες που τράβηξε;

"Τελευταία ευκαιρία..."

Διαβάζοντας το τελευταίο άρθρο του Χρήστου Γιανναρά στην Καθημερινή, σε παραλληλία με τα κατρακυλούντα ποσοστά της κυβέρνησης στην Ελλάδα, νομίζω ότι ένοιωθα πλήρως αυτό που έπνιγε τον δοκιμιογράφο...

[...] Οι δημοσκοπήσεις τον διαπομπεύουν, τα ανέκδοτα, για το θαύμα να «αναστήσει εκ νεκρών» τον θλιβερά μειονεκτικό αντίπαλό του, φουντώνουν. Είναι ο χαμένος, θα γυρίσει σπίτι του και θα ζήσει την υπόλοιπη ζωή του με την ντροπή δυσφόρητου προσωνύμιου στην Ιστορία: «ο μικρός», αυτός που μπορούσε και δεν τόλμησε.

Μια τέτοια επίγνωση υπάρχει ακόμα χρόνος για να τον αφυπνίσει. Εχει μπροστά του δύο ολόκληρα χρόνια, ίσως και τρία. Αν τώρα αφυπνιστεί, μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω. Ναι, ρεαλιστικά, όχι ρητορικά, να αναστήσει την ελλαδική κοινωνία, να επανιδρύσει το κράτος. Δεν έχει τίποτα να χάσει. Ακόμα και αν τολμήσει και δεν πετύχει, θα γυρίσει στο σπίτι του αξιοπρεπής, όχι εξευτελισμένος. Η αποτυχία στη διακινδύνευση είναι τίτλος τιμής, δεν προσδίδει ταπεινωτικό προσωνύμιο. [...]

Η Καθημερινή 30/11/08 - "Τελευταία ευκαιρία για τον πρωθυπουργό"

Πιστεύω ότι είναι αυτό το πράγμα που δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις. "Ρέ Καραμανλή κάνε κάτι!" Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα φανερά βρίσκεται σε αδιέξοδο. Η μια επιλογή είναι δοκιμασμένη και από τότε που την "αφήσαμε" δεν έχει καν ρετουσαριστεί, ενώ η δεύτερη αποδεικνύεται αποτυχημένη επίσης.

Μόνη ελπίδα στον εναπομείναντα χρόνο να γίνει ένα θαύμα και ο Καραμανλής να ανακτήσει την εμπιστοσύνη του κόσμου, στο ότι μπορεί να χειριστεί την κυβέρνησή του, ότι μπορεί να ελέγξει τουλάχιστον τους στενούς συνεργάτες του, πρώτ' απ' όλα, και ακολούθως να επιχειρήσει να κάνει κάποια από τις τομές που υποσχόταν υπό το μότο "επανίδρυση του κράτους" με το οποίο δις εξελέγη στην πρωθυπουργία της χώρας. Κάτι που για την ώρα φαίνεται δύσκολο να γίνει πραγματικότητα...

Εδώ είναι που καταλαβαίνω και την φράση του Θεόδωρου Πάγκαλου το 2004, Πώς θα κυβερνήσει ο Καραμανλής την Ελλάδα; Ο άνθρωπος δεν έχει, στην ζωή του, διοικήσει ούτε περίπτερο.

Αβρότητα ή προδοσία;

"Η αλλαγή ήρθε" ήταν τα πρώτα λόγια του νεοεκλεγέντος αφροαμερικανού προέδρου των ΗΠΑ, την νύκτα της εκλογής του. Ο Μπαρακ Ομάμα είχε βασιστεί σε αυτό ακριβώς το σύνθημα, δίνοντας στους αμερικανούς την ελπίδα που έψαχναν μήπως και καταφέρουν να βγούν από το τέλμα στο οποίο τους έριξε η παρούσα διακυβέρνηση Μπούς.

"Στιγμές" από την προηγούμενη σχέση... αλληλοεκτίμησης των δυο

Ένα σχεδόν μήνα μετά η "αλλαγή που ήρθε" αποκτά γνώριμα πρόσωπα. Μετά την ανακοίνωση του υπουργού άμυνας, στην οποία παραμένει ο υπουργός που έχει στην κυβέρνησή του ο Μπούς, στην πιο νευραλγική θέση της νέας κυβέρνησής του, αυτήν της Υπουργού των Εξωτερικών, ο Ομπάμα εμπιστεύεται την παλαιά πρώτη κυριά των ΗΠΑ και μέχρι πριν τρεις μήνες αντίπαλό του στην διεκδίκηση του χρίσματος του υποψηφίου των Δημοκρατικών, Χίλαρυ Κλίντον. Η μεγάλη κόντρα και οι σκληρές κατηγορίες που αντήλλαξαν κατά την προεκλογική περίοδο οι δυο φαινεται να παραμερίζονται από τον Ομπάμα. Το θέμα είναι αν αυτή η κίνηση πολιτικής αβρότητας γίνεται προδοσία σε αυτούς που πίστεψαν στην αλλαγή και τελικά υπερψήφισαν τον Ομπάμα αντί την Χίλαρη.

Και το λέω αυτό διότι οι δυο τους είχαν αρκετές διαφορές στις θεωρήσεις τους για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, μεταξύ άλλων. Βλέποντας την Χίλαρη να αναλαμβάνει την συγκεκριμένη θέση ευλόγως κανείς διερωτάται ποιό ήταν το σκεπτικό... Θα μπορούσε για παράδειγμα να της έδινε ένα άλλο υπουργείο ή μια θέση συμβούλου του. Με αυτές τις σκέψεις και υπό την παλαιά σχέση των επιτελείων Ομπάμα και Χίλαρη, ήδη μια σύμβουλος του νέου προέδρου παραιτήθηκε αφού είχε, κατά την προεκλογική, αποκαλέσει "αδίστακτο τέρας" την νέα ΥΠΕΞ, πράγμα που εμπόδιζε την από εδώ και πέρα συνεργασία τους. Τέτοια ζητήματα είναι βέβαιο ότι θα προκύψουν και με άλλα στελέχη του επιτελείου του Ομπάμα αφού όπως όλοι θυμόμαστε και όπως τόνιζαν οι αναλυτές οι εσωκομματική διαδικασία των δημοκρατικών ήταν η πιο ακραία παρόμοια διαδικασία που έζησε το κόμμα. Πλέον μόνο ο χρόνος θα δείξει αν η αλλαγή θα περάσει ομαλά ή αν η κατάσταση θα είναι λίγο ακροβασία σε τεντωμένο σχοινί.