Crying over spilled soup?

Μέσα σε ένα 24ωρο η Ελληνική Αστυνομία κατάφερε αρχικά να δολοφονήσει ένα 15χρονο αγόρι, εν ψυχρώ, και εν συνεχεία, να εκτελέσει, για άλλη μια φορά, μια ολόκληρη χώρα βλέποντας με απάθεια, από κοντινή απόσταση, την μια μετά την άλλη τις πόλεις της Ελλάδας να γίνονται έρμαιο στις διαστροφές κάθε "διαμαρτυρόμενου", αναρχικού, εξοργισμένου και δεν ξέρω ποιού άλλου. Ο έλεγχος, για άλλη μια φορά έχει χαθεί.

Ναι, είναι επόμενη η οργή όταν τα εντεταλμένα όργανα του κράτους γίνονται εκτελεστές, μπορώ να καταλάβω την έκρηξη ενός ανθρώπου ακούγοντας ότι ένας αστυνομικός, σαν κοινός εγκληματίας, σκότωσε εξ επαφής ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι. Την ίδια οργή και αηδία ένοιωσα και εγώ μόλις διάβασα την είδηση.

Αλλά, από εκεί δεν μπορώ να ανεχθώ τον κάθε αστυνομικό να συμπεριφέρεται σαν καουμπόυ μέσα στην πόλη και να διαπληκτίζεται και να εκτελεί ανήλικους, δεν μπορώ να καταλάβω και τί ακριβώς παριστάνει ο "οργισμένος" αναρχικός, αριστεριστής, διαμαρτυρόμενος και για ποιά εκδίκηση μιλά όταν καταστρέφει, καίει, λεηλατεί το βιος των συνπολιτών του και όταν αφήνει στον δρόμο ένα σωρό εργαζόμενους και επιχειρήσεις. Τομάρια και των δυο κατηγοριών δεν έχουν θέση σε καμμιά κοινωνία ανθρώπων. Ούτε οι φονιάδες ούτε οι εγκληματίες.

Και στα πιο πάνω δεν τίθεται θέμα εξίσωσης των συνεπειών των δράσεων των δυο, αυτό που όμως είναι σαφές είναι η ταύτιση της γενεσιουργού αιτίας τους. Στην Ελλάδα υπάρχει κοινωνικό τέλμα. Η κοινωνία όπως λειτουργεί είναι σε αδιέξοδο. Η πίστη και η εμπιστοσύνη των πολιτών στο ίδιο τους το κράτος είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Λογική συνέπεια, λαμβανομένου υπ' όψιν ότι αυτό σχεδόν δεν υπάρχει. Και στα πιο τραντακτά παραδείγματα της απουσίας του κράτους είναι και το σκηνικό στο οποίο στήθηκε και η έκρηξη των τελευταίων ωρών. Η κατάσταση που επικρατεί με την δράση των "γνωστών αγνώστων" και του "κράτους των Εξαρχίων" και των κάθε Εξαρχίων. Δεν μπορεί να χωρέσει στην λογική, ούτε να θεωρείται φυσιολογική κοινωνική δράση. Αυτός ο τακτικός πόλεμος ΜΑΤ και "κουκουλοφόρων" ήταν δεδομένο ότι σε κάποια φάση θα οδηγούσε σε τραγικά αποτελέσματα. Όπως και κάθε άλλη κοινωνική φαυλότητα. Αν το κράτος είχε την τόλμη να λειτουργήσει και, στην συγκεκριμένη περίπτωση, να καθαρίσει το απόστημα αυτό σήμερα δεν θα είχαμε ένα αμούστακο παιδί νεκρό, ούτε και μια χώρα εμβρόντητη να παρακολουθεί την κατάρρευσή της από τηλεοράσεως.

Αυτόπτης μάρτυρας του περιστατικού μιλά στο tvxs.gr