Ασχολία: Ποδόσφαιρο

Τελικά εγω τον Βγενόπουλο πολύ τον πάω! Είναι επιχειρηματίας, απόλυτα πετυχημένος αναμφίβολα, αλλά παράλληλα όποτε τύχει να ακούσω απόψεις του επί άλλων θεμάτων διαπιστώνω ότιπλην του ορθολογισμού διατηρεί ένα γενικότερο "ορθώς σκέπτεσθαι" για διάφορα θέματα. Τον άκουσα σήμερα να κουβεντιάζει με τον Χατζηνικολάου και μιλούσαν για τα χτεσινά κατορθώματα των ομάδων τους, του Ολυμπιακού που "προκρίθηκε" λίγο συνεπικουρούμενος από τον μαυρό κυριούλη επί του ΠΑΟΚ και του ΠΑΟ που κόπηκε πανηγυρικά από τον Πανσεραϊκό.

Με αφορμή αυτά, ακούστηκαν θέσεις ανθρώπων που πραγματικά είναι φίλαθλοι και ποδοσφαιρόφιλοι. Αυτό νομίζω είναι και το όλο "πλαίσιο" του ασχολούμαι και υποστηρίζω μια ομάδα. Ναι, χαίρομαι άμα κερδίζω, κάνω πειράγματα στους χαμένους, δέχομαι παράλληλα πειράγματα άμα χάνω και κυρίως αποδέχομαι ότι το αποτέλεσμα ενός ποδοσφαιρικού αγώνα δεν θα αλλάξει ποσώς και τίποτα στην ζωή μου (εκτός και αν κερδίζω καμένα στοίχημα!). Και αυτό το λέει ένας άνθρωπος που υποστηρίζει την Α.Ε. Πάφος! Δεν μπορεί να ανάγεται ένα χόμπι όπως το ποδόσφαιρο σε υπαρξιακό ζήτημα από τον κάθε ένα που κάθεται στην κερκίδα και εκτονώνεται σε ότι τον περιβάλλει βρίζοντας, κτυπώντας και καταστρέφοντας επειδή δεν έκατσε το πέναλτι και η πρόκριση. Ούτε είναι επιτρεπτό αυτή η κατάσταση που πυροδοτείται από τις δράσεις και τις δηλώσεις των παραγόντων των ομάδων, μια δράση η οποία είναι και με βάση την νομοθεσία ποινικά κολάσιμη. Στην Ελλάδα βέβαια σε σχέση με την Κύπρο το όλο θέμα είναι αρκετά πιο σουρεαλιστικό λόγω και της ανεξέλεγκτης κυκλοφορίας μιας ντουζίνας "αθλητικών φυλλάδων" που προσπαθούν να πουλήσουν περισσότερα φύλλα χτυπώντας όλο και πιο χαμηλά και επαίσχυντα επίπεδα αρθρογραφίας.

Το σχετικό ηχητικό, (τελευταία 5 λεπτά).