Flashback

Λίγες στιγμές πριν την έλευση του 2009 το γεγονός που επισφραγίζει μια κακή χρονιά, μάλλον, για όλο τον κόσμο δεν είναι και καλύτερο από τα προηγούμενα. Η έκρηξη για άλλη μια φορά στην Μέση Ανατολή, μεταξύ του Ισραήλ και κάποιου εκ των γειτόνων του έρχεται να κλείσει μια χρονιά που χαρακτηρίζεται σαν η πρώτη ενός σύγχρονου παγκόσμιου κράχ. Προηγουμένως είχαμε την διαμάχη μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας για την Απχαζία και την Οσσετία καθώς και την έκρυθμη κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο και τις διάφορες συνήθως ύποπτες περιοχές του πλανήτη, όπως την κρίση στο Νταρφούρ. Κατά τα άλλα ο πλανήτης και οι αμερικάνοι έθεσαν τις ελπίδες τους για "αλλαγή" στον Μπαράκ Ομπάμα.

Στην Ελλαδική πραγματικότητα αυτό που ξεχωρίζει είναι μάλλον είναι τα δεκαπενθήμερα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας και οι μεγάλες καταστροφές που αυτά προκάλεσαν, χωρίς βέβαια να είναι τα μόνα, αφού η Αθήνα κατά το 2008 φιλοξένησε περί τις 200 μέρες διαδηλώσεων και πορειών. Σε άλλο θέμα είχαμε βέβαια την αναθέρμανση του Μακεδονικού με ό,τι αυτό συνεπάγεται και την κλασσική Ελληνοτουρκική σχέση .

Στην Κύπρο μάλλον ως μεγάλο πρωταγωνιστή του έτους θα κρατούσα τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Αρχικά με την αποτυχία του να επανεκλεγεί στην προεδρία της Δημοκρατίας, αλλά και εσχάτως με το άγγελμα του θανάτου του πρίν από μερικές μέρες.

Αποχαιρετώντας το 2008, μαζί με τις ευχές μου για υγεία, ειλικρίνεια και χαρά για το 2009 θέλω να αναφερθώ και στην εθνική μάχη που δίνει απόψε η Πάφος. Στην αποψινή εκδήλωση ο δήμος επιχειρεί να κατακτήσει και το ρεκόρ Guinness για τον μεγαλύτερο γύρο του κόσμου. Το ρεκόρ ξέρω ότι το είχε καταρίψει η "Θράκα" όταν ήμουν φοιτητής στην Πάτρα, αλλά όπως λέγεται στην Πάφο το ρεκόρ το κατέχει μια τουρκική πόλη... Τελικά πεδίο εθνικών διεκδικήσεων ο γύρος και το μέγεθος του...

Υπερβολές

Δεν ξέρω αν είμαι υπερβολικός, αλλά περνούν στιγμές κατά τις οποίες θεωρώ ότι στην Κύπρο ζούμε ένα θέατρο του παραλόγου και της υπερβολής!

Για παράδειγμα, θεωρώ εξωπραγματικό, για φυσιολογικό κράτος, το ότι ολόκληρη η ηγεσία του, ολόκληρη, παραβρίσκεται στην πρωτοχρονιάτικη εκδήλωση ενός τηλεοπτικού σταθμού. Πράγμα που γίνεται εξωφρενικό, όταν αυτές τις μέρες αυτό γίνεται για κάθε τηλεοπτικό σταθμό. Ήταν ο ΑΝΤ1, το ΡΙΚ, αύριο το MEGA και πάει λέγοντας.

Στο ΡΙΚ όμως, ιδιαίτερα, δεν έλειπε κανείς. Το σημείωσαν με ιδιαίτερο ενθουσιασμό και στο ρεπορτάζ τους. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, τα 3/4 του υπουργικού συμβουλίου, οι ανεξάρτητοι αξιωματούχοι του κράτους, στρατιωτική, αστυνομική και θρησκευτική ηγεσία, λίγο πολύ όλοι οι βουλευτές, μέλη συμβουλίων ημικρατικών οργανισμών...

Υπάρχει σε άλλη χώρα του πλανήτη, από το Ζιμπάμπουε μέχρι τη Σουηδία, την Ουγκάντα μέχρι τον Καναδά, περίπτωση να γίνει κάτι τέτοιο; Κανένας αξιωματούχος να μην είναι στην θέση του γιατί ένας τηλεοπτικός σταθμός κόβει βασιλόπιτα; Και όμως στον πλανήτη Γκούφυ και αυτό είναι πλέον ετήσιο έθιμο. Για να μην αναφερθώ στο γεγονός ότι το ΡΙΚ ασχολήθηκε 12 λεπτά με το ζήτημα στη Γάζα και 5 λεπτά με την βασιλόπιτα του, τις ευχές των παρισταμένων και την ανούσια γιορτή του εν γένει.

Τώρα θα μου πείτε "είσαι υπερβολικός"!

"Η παράνοια φίμωσε την γιορτή"

[..]άξονας συνοχής της ελληνικής κοινωνίας δεν είναι η κοινωνούμενη εμπειρική αναζήτηση αλήθειας, δηλαδή «νοήματος» της ύπαρξης και της συνύπαρξης. [..]Να δεχθούμε ότι η αφορμή οργής είναι δικαιολογημένη. Οτι υπάρχουν αστυνομικοί που αυθαιρετούν, φτάνουν σε αδικοπραγίες, κάποιοι και σε φόνο. Οτι οι προφανώς ένοχοι δικάζονται μεροληπτικά, τους επιβάλλονται μικρές ή καθόλου ποινές. Ομως γιατρεύεται το κακό με το να προπηλακίζουμε χυδαία όλους ανεξαίρετα όσους βγάζουν το ψωμί τους σαν αστυνομικοί υπάλληλοι; Να προσπαθούμε να τους κάψουμε ζωντανούς, να τους λυώσουμε με λοστούς και τσεκούρια μόνο επειδή φοράνε στολή; Οταν βγαίνει αρχηγός κόμματος ή περιώνυμος σατυρικός σχολιαστής και δικαιώνουν εξυμνητικά τις ωμές απόπειρες δολοφονίας αστυνομικών, ποιος θεσμός μπορεί να συμμαζέψει την παράνοια; [..] Υπάρχει εγκληματικότερος (χιτλερικότερος) ρατσισμός από το μεθοδευμένο συλλογικό μίσος για συγκεκριμένη επαγγελματική τάξη;

Η παράνοια φίμωσε τη Γιορτή, Χρ. Γιανναράς - Καθημερινή 28/12/08

Παραθέτω ένα απόσπασμα από το σημερινό άρθρο του Γιανναρά στην Καθημερινή των Αθηνών, το οποίο ασχολείται με τα όσα βίωσε η Αθήνα και η Ελλάδα μερικές μέρες πριν, τότε που τα σχολεία ήταν ανοικτά. Γιατί φαίνεται ότι η οργή των μαθητών ξεχειλίζει και ξεσπά μόνο σε περιόδους σχολικής εργασίας. Στις διακοπές καλά παιρνάμε και με τα προϊόντα και τις υπηρεσίες του συστήματος. Για αυτό σας λέω, δυστυχώς ούτε η "λαϊκή κινητοποίηση" όπως της ήθελε ο "περιώνυμος σατυρικός σχολιαστής" κ. Λαζόπουλος αποτελεί λύση στο τέλμα της ελληνικής κοινωνίας του σήμερα.

Γιορτινή Ατμόσφαιρα

Παραταγμένες δυνάμεις της Αστυνομίας προσέχουν το πιο διάσημο Χριστουγεννιάτικο δέντρο του πλανήτη, αυτό στην πλατεία Συντάγματος, μετά την ανακατασκευή του. Γύρω κόσμος. Μεταξύ των περαστικών και αποφασισμένοι να κάνουν και αυτό το δέντρο φλαμπέ. Εικόνες σουρεαλιστικές από την Αθήνα για άλλη μια φορά, προσφορά της ελλαδικής κατάντιας.
Η φωτογραφία μπορούσε να έχει τίτλο "Περιφρουρώντας το "πνεύμα" των Χριστουγέννων"

Οπερέτα

Αν κάποιος βρεθεί στην Κύπρο, και ακούσει απλά δηλώσεις πολιτικών αρχηγών και κομματικών μελών, βουλευτών κλπ, θα εξάξει ένα εύκολο, αλλά μάλλον παραπλανητικό, συμπέρασμα. Στην Κύπρο πρόεδρος είναι ο Δημήτρης Χριστόφιας, του Χριστοφή και της Αννούς που το Δίκωμο της Κερύνειας. Εν καθαρόν σαν το σιόνι, που λέει και ο ίδιος. Από εκεί και πέρα μάλλον συγκυβέρνηση πρέπει να είναι ο ΔΗΣΥ και ο κυρ Νίκος Αναστασιάδης. Αυτό είναι λίγο ομιχλώδες και όχι τόσο "καθαρό", αλλά το διακρίνεις. Αντιπολίτευση από κεί και πέρα είναι ο κυριος Κάρογιαν με το ΔΗΚΟ. Ο δε κ. Ομήρου με την ΕΔΕΚ του, εκφράζουν απόψεις και συναισθήματα με βάση τα γεγονότα και τις πολιτικές της κυβέρνησης. Κάτι σαν δοκιμιογράφοι. Πάντως σίγουρα δεν ανήκουν σε κυβέρνηση ούτε αντιπολίτευση.

Κι όμως. Στα πιο πάνω εκτός από το "σιόνι" τα υπόλοιπα είναι ανακριβή. Ο κυριος Κάρογιαν και το ΔΗΚΟ σαν σύνολο, επι μέρους δεν συμφωνούν πουθενά με τον πρόεδρο και τους χειρισμούς του. Στις συζητήσεις για τους προϋπολογισμούς, οι βουλευτές του σήκωσαν μπαϊράκι για το κυπριακό, με τον γιό του πρώην προέδρου μάλιστα σχεδόν να κατηγορεί τον Χριστόφια για προδοσία. Το κόμμα έστελλε μέχρι μηνύματα στα κινητά των βουλευτών του προτρέποντάς τους να προσέξουν τί θα αναφέρουν στις ομιλίες τους ενάντια στην κυβέρνηση. Σήμερα ο πρόεδρος του κόμματος, που σε δηλώσεις του είπε ότι η επίσημη θέση του ΔΗΚΟ είναι υπέρ των χειρισμών του προέδρου στο κυπριακό, ανέφερε αμέσως μετά ότι η μεγάλη διαφωνία του κόμματος είναι στην εκπαιδευτική μεταρύθμιση που προτείνεται και το ΔΗΚΟ την θεωρεί λανθασμένη. Επίσης το κόμμα στάθηκε κριτικά και απέναντι στους προϋπολογισμνούς με πολλούς βουλευτές να υπερψηφίζουν, λόγω της κομματικής γραμμής, αλλά και να πυροβολούν τον υπουργό. Ο ρομαντικός ποιητής κύριος Ομήρου επίσης σούρνει κάθε τόσο του προέδρου διάφορα για το κυπριακό και συχνά καλεί την κυβέρνηση να αναθεωρήσει διάφορα μέτρα της (καλά το τελευταίο είναι στα πλαίσια του άκρατου λαϊκισμού). Από την άλλη ο ΔΗΣΥ, είναι μεν αντιπολίτευση, αλλά μάλλον υπέστη λοβοτομή. Τόσο ο πρόεδρός του όσο και ο αντιπρόεδρος του βλέπουν λίγο πολύ τα πάντα με μια συναινετική διάθεση, ιδίως στο κυπριακό. Τώρα τελευταία είπαν ότι θα αρχίσουννα αντιπολιτεύονται, αλλά οψόμεθα. Με το θέμα της "απόδρασης" του "ισοβίτη", θα μπορούσε για παράδειγμα να είχε ρίξει αρκετές βολές προς προεδρικό μεριά για διαφθορά και ανικανότητα αλλά ακόμα είναι στην φάση "ουδέν σχόλιο". Ίσως εξαίρεση στην γαλήνια σχέση τους αποτέλεσε το ζήτημα με τις κομματικές προσλήψεις και απολύσεις ηθοποιών στον ΘΟΚ.

Με αυτή την κατάσταση φαρσοκωμωδίας πορευόμαστε σχεδόν στα πρώτα γενέθλια της "δίκαιης κοινωνίας, δίκαιης πολιτείας", και έχουν ακόμα να δουν τα μάτια μας.

Αιτία "πολέμου"

Μια φωτογραφία από τον αστυνομικό σταθμό - γραφείο της Μητροπολιτικής αστυνομίας του Λονδίνου μέσα στο Imperial College. Φανταστείτε σε πόση ώρα (δευτερόλεπτα) ένα αντίστοιχο κτίριο της ΕΛ.ΑΣ. μέσα σε κάποια πανεπιστημιούπολη στην Ελλάδα θα γινόταν λαμπάδα!

Ευθιξία

Μετά τα αίσχη με την "απόδραση" του "κρατούμενου" "ισοβίτη" "Αλ Καπόνε". Σημ. Δεν είναι εντυπωσιακό πως σε μια πρόταση σχεδόν όλες οι λέξεις της εκτός από τα άρθα έχουν χάσει το νόημά τους;
Μετά, λοιπόν, από τα αίσχη, υπέβαλε τελικά παραίτηση ο υπουργός Δικαιοσύνης η οποία και έγινε αποδεκτή από τον πρόεδρο. Μια κίνηση που μάλλον έπρεπε να ακολουθήσει και ο φυσικά επί κεφαλής της αστυνομίας, τουλάχιστον να σκεφθεί το ενδεχόμενο να το κάνει. Σε κάθε περίπτωση όφειλα να επανέλθω στο θέμα σημειώνοντας και αναγνωρίζοντας μια από τις λίγες, τις ελάχιστες, στιγμές ανάληψης πολιτικής ευθύνης στην Κύπρο.

Viva μπουρδέλο

Ένας χαρακτηριζόμενος από τις αρχές ως επικίνδυνος ισοβίτης "νοσηλεύεται" επί ένα εξάμηνο σε ιδιωτική κλινική στην Λευκωσία. Είχε κριθεί ένοχος μεταξύ άλλων για δυο φόνους. Στην κλινική δεν υπάρχει κανένα μέτρο ουσιαστικό, ούτε καν κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης, ούτε κάποιο σχάρα στα παράθυα του πρωτου ορόφου όπου νοσηλεύεται. Έχει κάποιο γαστρο-πρόβλημα που σύμφωνα με τις εφημεριδες δεν δικαιολογούσε παραμονή σε νοσοκομείο πέραν των ολίγων ημερών. Οι γιατροί και το κράτος (όπως το κράτος..), γιατί και οι δυο γνωρίζουν, σφυρίζουν αδιάφορα. Α, τρεις δεσμοφύλακες κοιμούνται συνεχώς έξω από το δωμάτιο του, στα πλαίσια των αυστηρών μέτρων ασφαλείας που λάμβανε το σοβαρό κράτος της Κύπρου. Η σύζυγος του μπαινοβγαίνει και συναντάται κάθε μέρα με τον ισοβίτη στο νοσοκομείο.

Όλα κυλούσαν ομαλά, με βάση τους κανόνες και τους νόμους στο viva μπουρδέλο, μέχρι που μια νύκτα αστυνομικοί βρίσκονται σε ένα περιστατικό πρόσωπο με πρόσωπο με τον κακοποιό, ο οποίος θεωρητικά ήταν υπο κράτηση και φρουρούμενος, και μάλιστα ανταλλάσσουν και πυροβολισμούς χωρίς όμως κάποιο αποτέλεσμα. Αμέσως σημαίνει συναγερμός, πάντα στα πλαίσιατων τηλεοπτικών ρεπορτάζ, και την επομένη υποβάλλει εικονική παραίτηση ο υπουργός δικαιοσύνης του καταστήματος, η οποία δεν γίνεται βέβαια αποδεκτή. Τις επόμενες μέρες βγαίνουν, με το σταγονόμετρο ακόμα λίγες πληροφορίες και περισσότερο ο τύπος παρακολουθεί τις αστυνομικές ανακοινώσεις, χωρίς να διερευνά το τί πραγματικά γινόταν. Το κράτος - μπανανία το είχε πεί κάποτε ο πρόεδρος του, αλλά φαίνεται πολύ επιεικής χαρακτηρισμός - παίζει σε αυτό το παιχνίδι τον ρόλο του κομπάρσου. Ο τύποις ισοβίτης μπαινόβγαινε συχνά στο νοκομείο τις νύκτες, λένε οι εφημερίδες, και μάλιστα αναφέρουν ότι και την μοιραίανύκτα θα επέστρεφε στο νοσοκομείο, αν δεν είχε γίνει το περιστατικό με τους αστυνομικούς. Μπαινόβγαινε! Και τρείς δεσμοφύλακες σε κάθε βάρδια πρόσεχαν τα προσωπικά του αντικείμενα στο νοσοκομείο, αν τα πρόσεχαν κι αυτά, γιατί είπαμε, όταν πήγε η αστυνομία στην κλινική μετά το περιστατικό η φρουρά ήταν στο 5ο όνειρο.

Να σας πω επίσης το πιο ηρεμιστικό πράγμα, ο πρόεδρος αφ' ότου έκρινε ότι δεν τίθεται θέμα παραίτησης του υπουργού, αφού όλα λειτουργούσαν τέλεια, έκρινε ότι για την ώρα δεν θέλει να ασχοληθεί με το θέμα. "Με αυτό ασχολούνται όσοι πρέπει να ασχολούνται αυτή την στιγμή". Το πρόβλημα πρόεδρε είναι ότι ασχολούνται ακριβώς όσοι ασχολούνταν και προηγουμένως με αυτό, και εκ του αποτελέσματος, φαίνεται, ότι μάλλον δεν... Viva μπουρδέλο.

«Η Ελλάδα χωρίς κράτος»

Δημοσιεύματα του ευρωπαϊκού τύπου για την ελληνική αναρχική πολιορκία. Ιδιαίτερα εστιάζουν στο κοινωνικό αδιέξοδο, την διαφθορά και την ανάγκη ρίξης με την παρούσα κατάσταση.

Le Monde, Γαλλία «Η Ελλάδα χωρίς κράτος»
«Οι ταραχές στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας δείχνουν ότι η ισορροπία μιας κοινωνίας δεν είναι οπωσδήποτε ζήτημα των πολιτικών κομμάτων. Το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ υποφέρει τα ίδια δεινά με εκείνα της Δεξιάς. Δεν κατόρθωσαν να εγκαθιδρύσουν ένα σύγχρονο κράτος δικαίου. Είναι οι μεγάλες οικογένειες, τα μεγάλα τζάκια, Καραμανλής, Μητσοτάκης, Παπανδρέου, που επί δεκαετίες επωφελούνται από το σύστημα αυτό.» «Οι νέοι έχουν πολλές δυσκολίες επαγγελματικής αποκατάστασης. Η κοινωνική κρίση ερμηνεύει την έκρηξη της βίας των τελευταίων ημερών χωρίς όμως και να τη δικαιολογεί.»

The Times, Αγγλία
«Θα μπορούσαμε να αποδώσουμε την παρούσα κρίση στην Ελλάδα με όρους ελληνικής προέλευσης: λήθαργος, υστερία, παράνοια, μανία και αναρχία» γράφουν οι . Παράλληλα διερευνούν την κατάσταση στην Αγγλία με την αναμενόμενη μείωση των θέσεων εργασίας και την οικονομική κρίση και διερωτόνται αν θα είναι οι εικόνες της Ελλάδας σήμερα οι αυριανές του Λονδίνου.

NRC Next, Ολλανδία
«Τα τελευταία πενήντα χρόνια η Ελλάδα κυβερνήθηκε επί 27 χρόνια από δύο οικογένειες: του Καραμανλή και του Παπανδρέου.» «Αυτές οι δύο οικογένειες επηρέασαν ουσιαστικά την ελληνική πολιτική, η οποία χαρακτηρίζεται από το πελατειακό σύστημα και τη διαφθορά. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο μοναδικός πρωθυπουργός που ήταν σχετικά ανεξάρτητος από τις δύο αυτές οικογένειες, ο σοσιαλδημοκράτης Σημίτης, έκανε μεγάλα βήματα στον εκσυγχρονισμό των κοινωνικών και οικονομικών δομών της χώρας.»

La Vanguardia, Ισπανία - «Το κύμα της βίας στην Ελλάδα δεν εκπλήσσει κανένα»
«Ο θάνατος του 15χρονου μαθητή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Η ελληνική αστυνομία βρίσκεται στο στόχαστρο της κριτικής εδώ και χρόνια εξ αιτίας του υπερβάλλοντος ζήλου που επιδεικνύει.» «Επίσης λόγω της αναποτελεσματικότητάς της η κυβέρνηση χάνει την αποδοχή. Από τις περσινές καταστροφικές πυρκαγιές μειώθηκε ραγδαία το κύρος του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή.»

Tagesspiegel, Γερμανία - «Η Ελλάδα απειλείται από μία γενική πολιτειακή κρίση»
«Με τον τρόπο που απαντούν στο όργιο βίας των αυτόνομων από το Σάββατο φαίνονται η μεν αστυνομία παραλυμένη, η δε κυβέρνηση αμήχανη.» «Οι αιτίες αυτής της έκρηξης βίας είναι σαφέστατα πολιτικές: εστιάζονται στην από δεκαετίες εγκατάλειψη της παιδείας, στα κοινωνικοπολιτικά ελλείμματα και στην υψηλή ανεργία των νέων. Προβλήματα που δεν κατόρθωσε να αντιμετωπίσει σοβαρά μετά την μεταπολίτευση και μέχρι σήμερα καμία ελληνική κυβέρνηση.»

Neue Zürcher Zeitung Ελβετία «η Ελλάδα σε κατάσταση σοκ»
«Ο Καραμανλής διαχειρίστηκε κακά τις κρίσεις στη διάρκεια της κυβερνητικής του θητείας. Αντέδρασε καθυστερημένα και διστακτικά στις πυρκαγιές του περασμένου χρόνου. Οι ταραχές των τελευταίων ημερών ενάμισι χρόνο μετά την εκλογική νίκη της Ν.Δ θα μπορούσαν να σημάνουν το τέλος της κυβέρνησης Καραμανλή.» «Η κυβέρνηση επί χρόνια αγνόησε το πρόβλημα εκτεταμένης μεταρρύθμισης της εκπαίδευσης. Στην Ελλάδα τα ποσοστά των ακαδημαϊκών στον πληθυσμό είναι από τα υψηλότερα της ΕΕ. Μετά το πτυχίο η πλειοψηφία δεν βρίσκει δουλειά. Η απόγνωση διογκώνεται.»

Tageszeitung, Γερμανία - «Η χαμένη γενιά της Ελλάδας»
«Η μεγάλη συμμετοχή ‘κανονικών’ νεαρών, αποδεικνύει ότι η ελληνική κοινωνία κινδυνεύει να χάσει μια ολόκληρη γενιά. Η ανεργία των πτυχιούχων είναι η υψηλότερη στις χώρες – μέλη της ΕΕ και όποιος μετά το πτυχίο καταφέρει να βρει δουλειά, πληρώνεται τόσο άσχημα που για πολλά χρόνια είναι εξαρτημένος από τους γονείς του.» «Ουδείς λογικός άνθρωπος στην Ελλάδα δεν μπορεί να αγνοήσει την κρίση στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Η συντηρητική κυβέρνηση της Αθήνας θέλει να επιλύσει την κρίση με μεταρρυθμίσεις που δεν προσφέρουν τίποτε στην μάζα των φοιτητών.»

Der Standard , Αυστρία
«η συντηρητική κυβέρνηση Καραμανλή ανήγγειλε σκληρή στάση κατά των διαδηλωτών. Αλλά αυτό δεν αρκεί. Πολύ σημαντικότερο θα ήταν να κάνει επιτέλους τη δουλειά της και να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της.»

Αξίζει τον κόπο να δεί κανείς την ματιά ενός εξωτερικού παρατηρητή στα γεγονότα, ιδίως από την στιγμή που, όπως φάινεται, αυτός γνωρίζει αρκετά καλά την κατάσταση εντός των συνόρων. Υπήρχαν και άλλα δημοσιεύματα εφημερίδων όπως τα πικρόχολα της κυρίας Κατ στην Guardian τα οποία όμως πέραν της εξωτερίκευσης της αντιπάθειας των γράφοντων δεν αξίζουν όυτε το χαρτί στο οποίο τυπώνονται.

Χρησιμοποιήθηκε υλικό από την Deutsche Welle.

Εμφύλιος

Για τρίτη μέρα ό,τι στον κόσμο μιλά για Ελλάδα φλέγεται. Τα πλάνα από την Αθήνα θυμίζουν κόλση, παντού φωτιά και καταστροφή. Πλέον η κατάσταση στην Ελλάδα θυμίζει γενικευμένη σύρραξη.
Πλέον η Ελλάδα μοιάζει να βρίσκεται σε πόλεμο. Οι περιγραφές και οι εικόνες από την Αθήνα και τις άλλες ελληνικές πόλεις, θυμίζουν αντίστοιχες ταραχές στο Παρίσι πριν λίγα χρόνια. Και εδώ όπως και τότε το έναυσμα έδωσε μια δολοφονία ενός αθώου από εκπρόσωπο του κράτους. Και εδώ όπως και τότε όμως υπήρχαν πολλοί κοινωνικοί λόγοι για αυτή την κατάσταση.
Η έκρηξη προήλθε από την δολοφονία του δεκαπεντάχρονου από τον ειδικό φρουρό. Όμως στην έκρηξη αυτή είναι αρκετοί παράγοντες που συνέτειναν. Αρχικά η γενικευμένη ακινησία και παραδειγματική ατολμία του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης να λάβουν οποιαδήποτε απόφαση για οποιοδήποτε θέμα οδήγησαν σε μια εκτός ελέγχου κατάσταση. Και αυτή η ακινησία αφορά διάφορους τομείς. Την ανοχή στην αστυνομική αυθαιρεσία για παράδειγμα. Σήμερα νομίζω θα έβγαινε και η απόφαση για την ιστορία της ζαρτινιέρας που απλά θα χάιδευε τους εμπλεκόμενους βασανιστές αστυνομικούς. Η ατιμωρησία του χιουμορίστα βασανιστή στην Ομόνοια με τους κρατούμενους υπ' αριθμόν ένα και δυο. Την ανοχή και δυστακτική αντιμετώπιση του πρωθυπουργού σε τεράστια σκάνδαλα τα οποία αφορούσαν και στα οποία εμπλέκονταν ακόμα και στενοί του συνεργάτες, άνθρωποι της δικής του επιλογής. Βατοπέδια, Ζαχόπουλοι, Ζιμενς κλπ. Την ατολμία στο να προχωρήσει οποιαδήποτε μεταρύθμιση, στην παιδεία στην κοινωνία. Στην Ελλάδα όλοι διαπιστώνουν άμα ζήσουν λίγο ότι υπάρχει εκτός των άλλων και ένα κοινωνικό τέλμα, και δεν υπάρχει καθόλου προφανής διέξοδος από αυτό. Όλες οι επιλογές εξουσίας καταλήγουν στο να πληρώνει όλη η Ελλάδα την ευμάρεια 4-5 οικογενειών.
Στα διεθνή πρακτορεία προστίθεται με δεικτικά σχόλια στις αίτίες των επεισοδίων, λίγο πολύ, ο κάθε ένας από αυτόυς τους λόγους, και συνοδεύεται πάντα με ένα σχόλιο για την πολύ ασταθή κυβέρνηση που έχει μόλις "+1" πλειοψηφία στην Βουλή, ενώ γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην βουρκοειδή κοινονικοπολιτική κατάσταση. Το αποτέλεσμα της χτεσινής νύκτας είναι βέβαιο ότι θα είναι χειρότερο από το ξημέρωμα που επεφύλαξε η προχθεσινή, και με την ίδια λογική κανείς δεν ξέρει τί θα ξημερώσει αύριο.

Crying over spilled soup?

Μέσα σε ένα 24ωρο η Ελληνική Αστυνομία κατάφερε αρχικά να δολοφονήσει ένα 15χρονο αγόρι, εν ψυχρώ, και εν συνεχεία, να εκτελέσει, για άλλη μια φορά, μια ολόκληρη χώρα βλέποντας με απάθεια, από κοντινή απόσταση, την μια μετά την άλλη τις πόλεις της Ελλάδας να γίνονται έρμαιο στις διαστροφές κάθε "διαμαρτυρόμενου", αναρχικού, εξοργισμένου και δεν ξέρω ποιού άλλου. Ο έλεγχος, για άλλη μια φορά έχει χαθεί.

Ναι, είναι επόμενη η οργή όταν τα εντεταλμένα όργανα του κράτους γίνονται εκτελεστές, μπορώ να καταλάβω την έκρηξη ενός ανθρώπου ακούγοντας ότι ένας αστυνομικός, σαν κοινός εγκληματίας, σκότωσε εξ επαφής ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι. Την ίδια οργή και αηδία ένοιωσα και εγώ μόλις διάβασα την είδηση.

Αλλά, από εκεί δεν μπορώ να ανεχθώ τον κάθε αστυνομικό να συμπεριφέρεται σαν καουμπόυ μέσα στην πόλη και να διαπληκτίζεται και να εκτελεί ανήλικους, δεν μπορώ να καταλάβω και τί ακριβώς παριστάνει ο "οργισμένος" αναρχικός, αριστεριστής, διαμαρτυρόμενος και για ποιά εκδίκηση μιλά όταν καταστρέφει, καίει, λεηλατεί το βιος των συνπολιτών του και όταν αφήνει στον δρόμο ένα σωρό εργαζόμενους και επιχειρήσεις. Τομάρια και των δυο κατηγοριών δεν έχουν θέση σε καμμιά κοινωνία ανθρώπων. Ούτε οι φονιάδες ούτε οι εγκληματίες.

Και στα πιο πάνω δεν τίθεται θέμα εξίσωσης των συνεπειών των δράσεων των δυο, αυτό που όμως είναι σαφές είναι η ταύτιση της γενεσιουργού αιτίας τους. Στην Ελλάδα υπάρχει κοινωνικό τέλμα. Η κοινωνία όπως λειτουργεί είναι σε αδιέξοδο. Η πίστη και η εμπιστοσύνη των πολιτών στο ίδιο τους το κράτος είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Λογική συνέπεια, λαμβανομένου υπ' όψιν ότι αυτό σχεδόν δεν υπάρχει. Και στα πιο τραντακτά παραδείγματα της απουσίας του κράτους είναι και το σκηνικό στο οποίο στήθηκε και η έκρηξη των τελευταίων ωρών. Η κατάσταση που επικρατεί με την δράση των "γνωστών αγνώστων" και του "κράτους των Εξαρχίων" και των κάθε Εξαρχίων. Δεν μπορεί να χωρέσει στην λογική, ούτε να θεωρείται φυσιολογική κοινωνική δράση. Αυτός ο τακτικός πόλεμος ΜΑΤ και "κουκουλοφόρων" ήταν δεδομένο ότι σε κάποια φάση θα οδηγούσε σε τραγικά αποτελέσματα. Όπως και κάθε άλλη κοινωνική φαυλότητα. Αν το κράτος είχε την τόλμη να λειτουργήσει και, στην συγκεκριμένη περίπτωση, να καθαρίσει το απόστημα αυτό σήμερα δεν θα είχαμε ένα αμούστακο παιδί νεκρό, ούτε και μια χώρα εμβρόντητη να παρακολουθεί την κατάρρευσή της από τηλεοράσεως.

Αυτόπτης μάρτυρας του περιστατικού μιλά στο tvxs.gr

Ο Γιακουμής ο Μπόντ

Αστυνομικός της ΚΥΠ παρακολουθούσε και φωτογράφιζε την αντικατοχική εκδήλωση του ΕΥΡΩΚΟ στην Λευκωσία και το θέμα ενεγράφη στην Βουλή. Κατά την συζήτηση του θέματος ήταν εκεί και ο διευθυντής της ΚΥΠ ο οποίος και ανέφερε ότι όλες οι εκδηλώσεις παρακολουθούνται από την ΚΥΠ. Το άρθρο που διάβαζα στον ΠΟΛΙΤΗ, όπως και η συζήτηση στην Βουλή από ότι κατάλαβα, επικεντρωνόταν στο κατά πόσο η ΚΥΠ πρέπει να παρακολουθεί και να φακελώνει τέτοιες εκδηλώσεις.

Ο πρόεδρος του ΕΥΡΩΚΟ Δημήτρης Συλλούρης ανέφερε ότι ο πράκτορας της ΚΥΠ, που παρακολουθούσε τη συγκέντρωση βγάζοντας φωτογραφίες, αρχικώς εκλήφθηκε ως φωτογράφος και ρωτήθηκε από ποια εφημερίδα είναι. Χωρίς καμία αναστολή ανέφερε ότι είναι της ΚΥΠ. Ο κ. Συλλούρης είδε τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει και διαπίστωσε ότι ήταν γενικές των προσώπων που έλαβαν μέρος στη συγκέντρωση, αλλά και «πορτρέτα» μεμονωμένων ανθρώπων.

ΠΟΛΙΤΗΣ - 05/12/2008

Εγώ από όλο το άρθρο μένω στο πιο πάνω απόσπασμα. Ο πρόεδρος του ΕΥΡΩΚΟ είδε τον πράκτορα να φωτογραφίζει. Ο πράκτορας ρωτήθηκε. Ο πράκτορας απεκάλυψε ότι είναι πράκτορας. Συγγνώμη, η ΚΥΠ δεν είναι "μυστική" υπηρεσία πληροφοριών; ΤΑ μέλη της δεν είναι υπό κάλυψη που εργάζονται; Τί άλλο έπρεπε να γίνει για να αναρωτηθούν οι βουλευτές και ο όποιος είδε αυτό το δημοσίευμα για το πώς στο διάολο δουλεύει η υπηρεσία; Μήπως όταν ασχολούνται με την διαφύλαξη της "ασφάλειας" μας (δήλωση του διευθυντή της στην Βουλή) να φέρουν και φωσφορίζοντα γιλέκα; Μυστικός αστυνομικός αποκαλύπτει την ταυτότητά του; Και όχι μόνο αυτό, αλλά δείχνει και τις φωτογραφίες που τράβηξε;

"Τελευταία ευκαιρία..."

Διαβάζοντας το τελευταίο άρθρο του Χρήστου Γιανναρά στην Καθημερινή, σε παραλληλία με τα κατρακυλούντα ποσοστά της κυβέρνησης στην Ελλάδα, νομίζω ότι ένοιωθα πλήρως αυτό που έπνιγε τον δοκιμιογράφο...

[...] Οι δημοσκοπήσεις τον διαπομπεύουν, τα ανέκδοτα, για το θαύμα να «αναστήσει εκ νεκρών» τον θλιβερά μειονεκτικό αντίπαλό του, φουντώνουν. Είναι ο χαμένος, θα γυρίσει σπίτι του και θα ζήσει την υπόλοιπη ζωή του με την ντροπή δυσφόρητου προσωνύμιου στην Ιστορία: «ο μικρός», αυτός που μπορούσε και δεν τόλμησε.

Μια τέτοια επίγνωση υπάρχει ακόμα χρόνος για να τον αφυπνίσει. Εχει μπροστά του δύο ολόκληρα χρόνια, ίσως και τρία. Αν τώρα αφυπνιστεί, μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω. Ναι, ρεαλιστικά, όχι ρητορικά, να αναστήσει την ελλαδική κοινωνία, να επανιδρύσει το κράτος. Δεν έχει τίποτα να χάσει. Ακόμα και αν τολμήσει και δεν πετύχει, θα γυρίσει στο σπίτι του αξιοπρεπής, όχι εξευτελισμένος. Η αποτυχία στη διακινδύνευση είναι τίτλος τιμής, δεν προσδίδει ταπεινωτικό προσωνύμιο. [...]

Η Καθημερινή 30/11/08 - "Τελευταία ευκαιρία για τον πρωθυπουργό"

Πιστεύω ότι είναι αυτό το πράγμα που δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις. "Ρέ Καραμανλή κάνε κάτι!" Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα φανερά βρίσκεται σε αδιέξοδο. Η μια επιλογή είναι δοκιμασμένη και από τότε που την "αφήσαμε" δεν έχει καν ρετουσαριστεί, ενώ η δεύτερη αποδεικνύεται αποτυχημένη επίσης.

Μόνη ελπίδα στον εναπομείναντα χρόνο να γίνει ένα θαύμα και ο Καραμανλής να ανακτήσει την εμπιστοσύνη του κόσμου, στο ότι μπορεί να χειριστεί την κυβέρνησή του, ότι μπορεί να ελέγξει τουλάχιστον τους στενούς συνεργάτες του, πρώτ' απ' όλα, και ακολούθως να επιχειρήσει να κάνει κάποια από τις τομές που υποσχόταν υπό το μότο "επανίδρυση του κράτους" με το οποίο δις εξελέγη στην πρωθυπουργία της χώρας. Κάτι που για την ώρα φαίνεται δύσκολο να γίνει πραγματικότητα...

Εδώ είναι που καταλαβαίνω και την φράση του Θεόδωρου Πάγκαλου το 2004, Πώς θα κυβερνήσει ο Καραμανλής την Ελλάδα; Ο άνθρωπος δεν έχει, στην ζωή του, διοικήσει ούτε περίπτερο.

Αβρότητα ή προδοσία;

"Η αλλαγή ήρθε" ήταν τα πρώτα λόγια του νεοεκλεγέντος αφροαμερικανού προέδρου των ΗΠΑ, την νύκτα της εκλογής του. Ο Μπαρακ Ομάμα είχε βασιστεί σε αυτό ακριβώς το σύνθημα, δίνοντας στους αμερικανούς την ελπίδα που έψαχναν μήπως και καταφέρουν να βγούν από το τέλμα στο οποίο τους έριξε η παρούσα διακυβέρνηση Μπούς.

"Στιγμές" από την προηγούμενη σχέση... αλληλοεκτίμησης των δυο

Ένα σχεδόν μήνα μετά η "αλλαγή που ήρθε" αποκτά γνώριμα πρόσωπα. Μετά την ανακοίνωση του υπουργού άμυνας, στην οποία παραμένει ο υπουργός που έχει στην κυβέρνησή του ο Μπούς, στην πιο νευραλγική θέση της νέας κυβέρνησής του, αυτήν της Υπουργού των Εξωτερικών, ο Ομπάμα εμπιστεύεται την παλαιά πρώτη κυριά των ΗΠΑ και μέχρι πριν τρεις μήνες αντίπαλό του στην διεκδίκηση του χρίσματος του υποψηφίου των Δημοκρατικών, Χίλαρυ Κλίντον. Η μεγάλη κόντρα και οι σκληρές κατηγορίες που αντήλλαξαν κατά την προεκλογική περίοδο οι δυο φαινεται να παραμερίζονται από τον Ομπάμα. Το θέμα είναι αν αυτή η κίνηση πολιτικής αβρότητας γίνεται προδοσία σε αυτούς που πίστεψαν στην αλλαγή και τελικά υπερψήφισαν τον Ομπάμα αντί την Χίλαρη.

Και το λέω αυτό διότι οι δυο τους είχαν αρκετές διαφορές στις θεωρήσεις τους για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, μεταξύ άλλων. Βλέποντας την Χίλαρη να αναλαμβάνει την συγκεκριμένη θέση ευλόγως κανείς διερωτάται ποιό ήταν το σκεπτικό... Θα μπορούσε για παράδειγμα να της έδινε ένα άλλο υπουργείο ή μια θέση συμβούλου του. Με αυτές τις σκέψεις και υπό την παλαιά σχέση των επιτελείων Ομπάμα και Χίλαρη, ήδη μια σύμβουλος του νέου προέδρου παραιτήθηκε αφού είχε, κατά την προεκλογική, αποκαλέσει "αδίστακτο τέρας" την νέα ΥΠΕΞ, πράγμα που εμπόδιζε την από εδώ και πέρα συνεργασία τους. Τέτοια ζητήματα είναι βέβαιο ότι θα προκύψουν και με άλλα στελέχη του επιτελείου του Ομπάμα αφού όπως όλοι θυμόμαστε και όπως τόνιζαν οι αναλυτές οι εσωκομματική διαδικασία των δημοκρατικών ήταν η πιο ακραία παρόμοια διαδικασία που έζησε το κόμμα. Πλέον μόνο ο χρόνος θα δείξει αν η αλλαγή θα περάσει ομαλά ή αν η κατάσταση θα είναι λίγο ακροβασία σε τεντωμένο σχοινί.

Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη

Στην πρώτη ημέρα μου στο Imperial, κατά το καλωσόρισμα από τον πρύτανη μας αναφέρθηκαν μεταξύ άλλων διάφορες προσπάθειες του κολλεγίου για καλυτέρευση των συνθηκών. Μέσα σε αυτά που ειπώθηκαν ήταν ότι δόθηκαν 12 και κάτι εκατομμύρια στερλίνες μόνο και μόνο για ανακαίνιση του ισογείου της κεντρικής βιβλιοθήκης, το οποίο είναι καφέ και "study rooms". Ακόμα μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δόθηκαν για ανανέωση των εστιατορίων. Ή μερικά εκατομμύρια για την δημιουργία εστιών. Και ήταν εκεί που έλεγες, πόσα επιτέλους χρήματα έχει αυτό το ίδρυμα;

Ε, λοιπόν 556.2 εκατομμύρια στερλίνες, ήτοι 664 εκ. Ευρώ ήταν ο κύκλος εργασιών (αν μεταφράζω ορθά το turnover) του Imperial College κατά την ακαδημαϊκή χρονιά 2006 - 2007, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του πανεπιστημίου, με τα έσοδα από την έρευνα να φθάνουν το μισό σχεδόν ποσό αγγίζοντας τα £230 εκ.

Με τόσα λεφτά πώς να μην τραγουδούν οι άνθρωποι μέσα στην βροχή.

Το όνειρο και ο εφιάλτης

Η "Ανόρθωση" φέτος είναι στην Κύπρο συχνό πρωτοσέλιδο θέμα στον ημερήσιο τύπο, όχι μόνο στον αθλητικό. Οι επιτυχίες, στα ευρωπαϊκά ποδοσφαιρικά σαλόνια, της Μεγάλης προσφυγοποιημένης Κυρίας της Αμμοχώστου είχαν συνεπάρει όλους τους Κύπριους σε ένα ωραίο ταξίδι. Και ο σημερινός τύπος στην Κύπρο όμως ασχολείται πρωτοσέλιδα με την Μεγάλη Κυρία. Αυτή την φορά όμως είναι προσγειωτικά τα δημοσιεύματα. Από τις χαρές της επιτυχίας στην μιζέρια και την αντιπαλότητα κατά την "διαχείριση" αυτής και των κερδών που απέφερε στο σωματείο.

Χθες βράδυ, τα μέλη του εκτελεστικού συμβουλίου κατήγγειλαν τον πρόεδρο της ομάδας για οικονομικέςατασθαλίες και για προσπάθεια υπεξαίρεσης ενός ποσού διόλου ευκαταφρόνητου, της τάξης του μισού εκατομμυρίου από το σωματείο. Στο πλευρό του προέδρου στάθηκε και ο προπονητής της ομάδας Κατσπάγια. Η αστυνομία συνέλαβε ήδη τον πρόεδρο του ΔΣ και ανακοίνωσε ότι διερευνά υπόθεση πλαστογραφίας, κυκλοφορίας πλαστών εγγράφων, κλοπής από αντιπρόσωπο, απόσπασης χρημάτων και απόπειρας απόσπασης χρημάτων με ψευδείς παραστάσεις, καθώς και αδικήματα συγκάλυψης, τα οποία φαίνεται να διαπράχθηκαν μεταξύ των μηνών Αυγούστου και Νοεμβρίου, 2008 στις επαρχίες Λευκωσίας και Λάρνακας. Από την αστυνομία φαίνεται ότι θα παρελάσει μεγάλο μέρος του ΔΣ και των παικτών για καταθέσεις μέχρι να ξεκαθαριστεί το ποιοί και πόσοι εμπλέκονται στην υπόθεση...

Έκπληξη στην έκπληξη ήταν η πορεία του σωματείου στο champions league φέτος και είναι η πιο δυσάρεστη έκπληξη να ξεσπά τέτοιος εμφύλιος μερικές μόλις μέρες πριν τον αγώνα που τελικά θα κρίνει την έκβαση όλης αυτής της προσπάθειας. Κρίμα πάντως.

Παράλογισμοί

Από την μια σκεφτομαι ότι η Τουρκία από την πρώτη του Γενάρη θα είναι ανάμεσα στα μη μόνιμα μέλη του Συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ και διερωτόμαι: Πώς στο καλό μια χώρα η οποία α) έχει τόσες καταδικαστικές αποφάσεις του ΟΗΕ για την εισβολή και κατοχή από τα στρατεύματά της εδάφους άλλης χώρας μέλους του οργανισμού, β) έχει προστριβές με σχεδόν όλες τις γειτονικές τις χώρες, γ) δεν αναγνωρίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα των γειτονικώς της χωρών και γενικότερα συμπεριφέρεται σαν ο νταής της γειτονιάς καταφέρνει να ενταχθεί στην ομάδα των μη μονίμων για δυο χρόνια. Πραγματικά είναι σχήμα οξύμωρο.

Από την άλλη σκέφτομαι ότι στα μόνιμα μέλη του οργανισμού ανήκουν οι ΗΠΑ, η Ρωσία η Αγγλία.

Vietato fumare

Πρωτοβουλία-οδηγία της ΕΕ που θα ισχύει σε όλα τα κράτη μέλη και με βάση αυτήν θα απαγορεύεται το κάπνισμα σε όλους τους χώρους εργασίας ανήγγηλε σε συνέντευξή της η επίτροπος υγείας της ΕΕ, Ανδρούλα Βασιλείου. Η κ. Βασιλείου έδωσε σαν χρονικό ορίζοντα για την έκδοση της απόφασης τα μέσα του 2009.

Την ίδια στιγμή στο κυπριακόκοινοβούλιο, ο Θεός να το κάνει , οι εκπρόσωποι μας κυριολεκτικά τσακώνονται για το πώς θα περάσουν από το 2010 την απαγόρευση του καπνίσματος στην Κύπρο. Με τους καπνιστές κυρίως βουλευτές να θυμούνται τα δικαιώματα των καπνιστών και να είναι αντίθετοι στην πλήρη απαγόρευση του σε όλους τους δημόσιους χώρους και τον Περδίκη να κάνει εκδηλώσεις έξω από την βουλή για το αντίθετο. Γενικά στις συζητήσεις, αποσπάσματα των οποίων είδα στο δελτίο του ΡΙΚ, κυριαρχεί η κλασσική συζήτηση αλάνας που συνήθως επικρατεί στις αίθουσες των επιτροπών. Τώρα αν θα προλάβουν να πάρουν απόφαση, ή αν θα τους προλάβει η ΕΕ

Να σημειωθεί επίσης ότι αρκετοί βουλευτές είναι με τα τσιγάρα στο χέρι εντός της Βουλής, μέσα στις επιτροπές, παρόλο που μέσα στην βουλή, προφανώς κατόπιν σχετικού νόμου που οι ίδιοι ψήφισαν, το κάπνισμα απαγορεύεται.

Α, στο βίντεο που παρέθεσα, έχει απόψεις από πολίτες στην Ελλάδα για το θέμα. Μία εξ' αυτών, ξεχωριστή, "Αυτό που μας ξεχωρίζει από την υπόλοιπη Ευρώπη είναι ότι αντιδρούμε σε μερικά πράγματα. Αν είναι να καταντήσουμε και εμείς Ιταλοί, ή Ισπανοί, πού είναι η διαφορετικότητά μας." Τώρα ο ποιητής πώς ακριβώς το βλέπει δεν είμαι και σίγουρος, αλλά η επανάσταση είναι στο αίμα του!

Η δική μας "Κάτια"

CATE, ένα όνομα που εδώ που σπουδάζω έχει μια κάποια ιστορία και τείνει να γίνει εφιάλτης! Με την κωδική ονομασία CATE, εννοούμε ένα σύστημα ηλεκτρονικό, με άθλια επιοικώς σχεδίαση της εικόνας προς τον χρήστη, κάτι σαν ένα ημερολόγιο εργασιών του εξαμήνου για το τμήμα ηλ. υπολογιστών στο Imperial. Για την ακρίβεια το όνομα Κάτια προέρχεται από τα αρχικά των Continuous Assessment Tracking Engine. Αυτός λοιπόν ο "θησαυρός" περιαλαμβάνει οτιδήποτε έχει να κάνει με το κάθε μάθημα. Σημειώσεις, και υλικό αλλά κυρίως εργασίες. Οι οποίες από την ανάθεσή τους ωςτην λήξη της προθεσμίας παράδοσής τους είναι εκεί και περιμένουν την δική μας ανταπόκριση. Το θέμα με την Κάτια είναι ότι ούσα ηλεκτρονική δεν καταλαβαίνει τίποτα. Ούτε αργό internet, ούτε πολύ φόρτο εργασίας ούτε δεν πρόλαβα, μα δεν κατάλαβα μα έτσι ή αλλιώς. Παρελθούσας της προθεσμίας κατεβάζει ρολα στην εργασία και θες την παρέδωσες, θες όχι. Κόψε λαιμό...

Ομολογουμένως αν κάτι είναι που σου κάνει αμέσως εντύπωση σπουδάζοντας σε αυτό το κομμάτι του αγγλικού συστήματος εκπαίδευσης είναι ακριβώς αυτό. Η οργάνωση μέχρι αηδίας και ο αρκετά μεγάλος και συνεχής φόρτος, μερικές φορές ίσως και άσκοπος. Τα πάντα, και όταν λέω τα πάντα εννοώ τα πάντα, έχουν προγραμματιστεί πριν έρθουμε καν στο πανεπιστήμιο, από το καλοκαίρι. Ημερομηνίες, προγράμματα διδασκαλίας των μαθημάτων, πλάνα διδασκαλίας, εισαγωγικά θέματα κλπ. Και το εντυπωσιακό είναι ότι όλα πάνε ρολόι. Δεν έχουμε χάσει τίποτα από όσα είχαν προγραμματιστεί εκτός από την ημέρα της ορκωμοσίας του Imperial όπότε και ακυρώθηκαν τα μαθήματα. Α, χάσαμε και ένα 25λεπτο όταν κάναμε (άλλη) μια άσκηση πυρασφάλειας. Οι ημερομηνίες του εξαμήνου όπως έχουν οριστεί ακολουθούνται ευλαβικά. Ούτε αλλαγές, ούτε παρατάσεις, ούτε ακυρώσεις. Το άλλο πράγμα που προσωπικά με ενθουσιάζει είναι πραγματικά ο σεβασμός στον χώρο του πανεπιστημίου, όπου επικρατεί τάξη, επίσης μέχρι αηδίας. Ούτε σπρέυ, ούτε αφίσες ούτε άλλες χαζομάρες που μου χαλούσαν την διάθεση παλαιότερα...

"Ψευδοδιαμαρτυρόμενοι"

25η επέτειο της ανακήρυξης "κράτους" γιορτάζουν στην βόρεια Κύπρο, σε μια χρονική συγκυρία που ο παραλογισμός στην διεθνή σκηνή θέλει τα περιστατικά εισβολής σε ξένη χώρα και δημιουργίας μαριονετο-κρατών λογικές ανακατατάξεις.Την ίδια στιγμή, εντός άλλης μιας περιόδου συνομιλιών μεταξύ των δυο πλευρών στην Κύπρο, για 24η ή 25η φορά εμείς οργανώνουμε "εκδηλώσεις καταδίκης της ανακήρυξης του ψευδοκράτους".

Διαβάζω στον τύπο, ότι από τις εκδηλώσεις των μαθητών και των φοιτητών φέτος σημαντική είδηση ήταν στην Λεμεσό ότι ξυλοκοπήθηκαν μεταξύ τους οι διαδηλωτές, στην Πάφο ότι κατέκλυσαν οι μαθητές τα καφέ αντί τους δρόμους και στην Λευκωσία ότι κάθε οργάνωση έκανε και δική της εκδήλωση καταδίκης. Τόση αγωνιστικότητα και τόση ομόνοια. Ακούω τους ομιλητές στις εκδηλώσεις (πάντα έκαστος στο κόμμα του), να συγχαίρουν την νεολαία που συνεχίζει τον αγώνα για επίλυση του προβλήματος, την στιγμή που αρκετοί από αυτούς είναι οι ίδιοι μέρος της αιτίας του προβλήματος, και υποκριτικά να ενθουσιάζονται με τον παλμό των αγωνιζομένων φωνασκούντων. Κάτι τέτοια ζήσαμε σαν μαθητές και εμείς. Αυτό το αγωνιστικό κλίμα στα καφέ της Πάφου συγκεκριμένα.

Αλλά όχι μόνο αυτό, στην φοιτητική περίοδο της ζωής μου, έζησα τις εκδηλώσεις καταδίκης της ανακήρυξης του ψευδοκράτους εν Ελλάδι. Σε πορεία μέσα στο κέντρο της Πάτρας 500 με 700 ατόμων, τα οποία υποτίθεται ότι εκείνη την στιγμή καταδίκαζαν την ανακύρηξη ενός "κράτους" μέσα στην ίδια τους την πατρίδα, σε ένα τμήματης που προσπαθούν με την βία να αποσπάσουν, ακούγονταν ταυτόχρονα από ομάδες μέσα στην πορεία 2 συνθήματα, ή και 3. Ο σκοπός ήταν η μια παράταξη να υπερκαλύψει τα συνθήματα της άλλης για να ακουστούν μόνο τα δικά της. Τέτοιας μορφή γελοιότητα ήταν ο παλμός της πορείας. Σε σημείο που ο κόσμος που περπατούσε στα γύρω πεζοδρόμια να μας ρωτά απορημένος τί στο καλό κάνουμε και τί φωνάζουμε... Η δε κορύφωση ήταν μια αντικατοχική συναυλία, στην οποία πάλι οι παρατάξεις στέκονταν σε ομάδες και φώναζαν επικαλυπτόμενα τα συνθήματά τους. Αυτή ήταν η εκδήλωση καταδίκης. Προφανώς καταδίκης της λογικής.

Την ίδια στιγμή που εμείς με γραφικό τρόπο αντιμετωπίζουμε την κατάσταση, με τυπικές εκδηλώσεις, οι άλλοι θα έχουν λόγο να γιορτάζουν. Σαν ένδειξη μόνο, το Λονδίνο είναι γεμάτο διαφημίσεις, σε ταξί, λεωφορεία, μετρό, εφημερίδες για διακοπές στα κατεχόμενα. Διαφημίσεις για πτήσεις στην Βόρεια Κύπρο. Καταχωρήσεις στον τύπο για επενδύσεις σε ακίνητα στις κατεχόμενες από την Τουρκία περιοχές περιοχές τηε Κύπρου. Οι άλλοι δεν παίζουν με το παιχνίδι επειδή τυπικά πρέπει. Παίζουν για να κερδίσουν.

Τέλος θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε πόσοι ελληνοκύπριοι σήμερα, ανήμερα της επετείου, θα περάσουν τα οδοφράγματα για να πάνε στα κατεχόμενα. Όχι πως πρακτικά έχει μεγάλη διαφορά αλλά σημειολογικά νομίζω, ειδικά αυτή η μέρα, έπρεπε να έχει ακόμα κάποια σημασία για μας.

Ωά πτερόεντα

ΑΝΑΝΕΩΣΗ: Βρήκα και video από το περιστατικό


Ήρθε προ ολίγου ένας "συγκάτοικος", φοιτητής στο London School of Economics, και μας ενημέρωσε ότι σε εκδήλωση στο πανεπιστήμιο του μιλούσε ο υπουργός οικονομικών της Ελλάδας, Γιώργος Αλογοσκούφης, όταν μια ομάδα (αναρχικών) μπήκε στην αίθουσα οργανωμένα και πέταξε στον υπουργό αυγά, ενώ άλλοι την ίδια στιγμή από τον εξώστη έριξαν στην αίθουσα φυλλάδια και αποχώρησαν, ενώ ο υπουργός φυγαδεύθηκε από τους οργανωτές για λίγο, μέχρι να ηρεμήσει η κατάσταση.

Τελικά, λίγο αργότερα, μαθεύθηκε ότι επρόκειτο για αναρχικούς οι οποίοι φαίνεται να διαμαρτύρονταν για τις συνθήκες κράτησης στις φυλακές της Ελλάδας, με αυτή τους την ενέργεια. Τώρα ειλικρινά, το αν αυτοί οι άνθρωποι όντως ήθελαν να διαμαρτυρηθούν ή απλά έψαχναν ένα χαζό λόγο για να κάνουν σαματά και για να γελοιοποιήσουν ένα υψηλά ιστάμενο εκπρόσωπο της χώρας τους στο εξωτερικό είναι απορίας άξιον. Είναι η πρώτη φορά που ακούω για αναρχικούς χωρίς σύνορα και μου έκανε εντύπωση. Είμαι βέβαιος πάντως ότι το ακροατήριο έχει κερδίσει μια ωραία ιστορία με πρωταγωνιστή τον έλληνα υπουργό οικονομικών, τον οποίον οι συμπατριώτες του παίρνουν με τα αυγά όπου τον βρουν, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης...

Τί να πει κανείς... Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και άπειρη η βλακεία του... (Για να μην μπώ τώρα σε συζήτηση για τα αιτήματα και με παρει το ξημέρωμα)

Ψύλλου πήδημα

Εσείς πάτε να αγοράσετε ένα χάπι, μάλλον παυσίπονο, το οποίο θέλετε να μειώνει τον πόνο που δέχεστε κατά την επαφή σας με το ρεύμα. Υποθετικά πάντα. Τί θα επιλέγατε, ένα χάπι που κόστιζε $2.50 ή ένα χάπι των $0,10; Σε κάθε περίπτωση, έρευνα έδειξε ότι το ακριβό χάπι κάνει καλύτερη δουλειά. Σε 82 εθελοντές δόθηκε ένα εικονικό φάρμακο (placebo) και σε ορισμένους ειπώθηκε ότι ήταν το ακριβό και σε άλλους ότι ήταν το φθηνό. Αυτοί που νόμιζαν ότι είχαν το ακριβό χάπι δήλωσαν ότι ένιωσαν λιγότερο πόνο από ότι αυτοί που πήραν το φθηνό. Αυτή η έρευνα βραβέυθηκε με το φετινό Ig Nobel (τί 'ναι πάλι τούτο;) Ιατρικής και έχει δημοσιευθεί, αν θέλετε να το πολυψάξετε, στο περιοδικό της αμερικανικής ιατρικής εταιρίας.

Το Ig Nobel βιολογίας από την άλλη το πήρε μια άλλη έρευνα γάλλων, που απέδειξε ότι οι ψύλλοι που ζουν στα σκυλιά μπορούν να πηδούν ψηλότερα από αυτούς που ζουν πάνω σε γάτες. Ενδιαφέρον; Άντε και του χρόνου να ερευνήσουμε αν έχει κάποια επίδραση η coca cola στον ρυθμό αναπαραγωγής της κουκουβάγιας.

Η θεωρία του θλιβερού εκκρεμούς

Διαβάζω στον Ελλαδικό κυριακάτικο τύπο τις δημοσιευμένες δημοσκοπήσεις όπου, από ότι φαίνεται, το ΠΑΣΟΚ παγιώνει την υπεροχή του στην πρόθεση ψήφου και την Νέα Δημοκρατία αυξάνει την διαφορά των δυο κομμάτων πέφτωντας κι άλλο. Η κατάρρευση της εικόνας του νυν πρωθυπουργού, στον οποίο είχε εμπιστευθεί ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού την ελπίδα για αλλαγή στην πολιτική κατάσταση της χώρας φαίνεται ότι είναι αναπόφευκτη. Έτσι κι αλλιώς η εικόνα του πρωθυπουργού είναι θαμπή και σχεδόν ξεχασμένη. Το ίδιο και η εικόνα των έργων, των μεταρυθμίσεων, της επανίδρυσης του κράτους, των "Μπαϊρακτάρηδων". Όλων όσων ο τόπος χρειαζόταν και ο ίδιος υποσχόταν. Και όλων όσων ο λαός του έδωσε και δεύτερη ευκαιρία εν μέσω καταστροφής το 2007 για να πραγματοποιήσει. Δυστυχώς η μισή του θητεία πάει να φύγει, αν δεν έφυγε κιόλας και ακόμα καμμία πρωτοβουλία δεν φάνηκε. Αντί αυτού ένα ένα τα πρόσωπα γύρω του καταρρέουν μέσα σε δίνες σκανδάλων και εικόνων από το παρελθόν. Νομίζω ο όρος "ατολμία" είναι αυτός που καλύτερα θα χαρακτήριζε την αδράνεια του όλο αυτό τον καιρό.

Και ενώ καταρρέει η μια επιλογή δεν έχει φανεί καμμιά άλλη εναλλακτική. Οι υπόλοιπες επιλογές παραμένουν σχιζοφρενικά ίδιες. Ακριβώς όπως ήταν το 2004, το 2007. Οι εκλογικές μάχες του παρελθόντος αυτό που καθόρισαν φαίνεται να είναι το με ποιά σειρά θα εφαρμοστούν αυτές οι επιλογές. Το ΠΑΣΟΚ παραμένει το ίδιο, με τα ίδια στελέχη που δις μαυρίστηκαν και απλά αναμένει την πτώση του πρώτου, σε σημείο που το μικρό του ύψος να είναι φαίνεται μεγαλύτερο. Τίποτα φρέσκο, καμμιά νέα πρόταση, απλά αναμονή.

Μόνος δείκτης που ακόμα κρατά η κυβερνητική πλευρά είναι ο δείκτης του καταλληλότερου ως πρωθυπουργού. Ακόμα ο κ. Καραμανλής δεν έπεισε ότι είναι χειρότερος από τον Γ. Παπανδρέου και έτσι διατηρεί το προβάδισμα που είχε τατελευταία 7 χρόνια.

Η επιλογή φαίνεται να έχει φύγει από τα χέρια των ψηφοφόρων, η λειτουργία της Δημοκρατίας σήμερα μοιάζει περισσότερο με βασανιστικό εκκρεμές. Κάθε τέσσερα ή 7 ή 8 χρόνια ταλαντώνεται από την μια μεριά στην απέναντι, χωρίς να φαίνεται κάτι που να το σταματά. Μοιραία, κάθε μια από τις πλευρές θα την υποστεί ο κόσμος μέχρι το εκκρεμές να φθάσει στους απέναντι.

"Η αλλαγή ήρθε"

Η εκλογή του Ομπάμα είναι σημαντικό γεγονός έτσι κι αλλιώς, τόσο για την Αμερική όσο και για τις χώρες στις οποίες αυτή ανακατεύεται, και των οποίων αρκετές φορές επηρεάζει την τύχη. Το 70% του πληθυσμού που κατέβηκε να ψηφίσει οι αναλυτές το θεωρούν από μόνο του ρεκόρ. Εγώ νομίζω ότι οφείλεται σε δυο παράγοντες.

Πρώτον στην απελπισία που έχει καταλήξει η ψυχολογία των αμερικανών μετά την κατρακύλα σε όλους τους τομείς που φαίνεται να έφερε η διακυβέρνηση Μπούς. Δεύτερον στο ότι πραγματικά ο Μπαράκ Ομπάμα έχει ένα χάρισμα, μια ρητορία και μια πειθώ που μαγνιτίζει τα πλήθη και πείθει τον κόσμο.

Είναι εντυπωσιακό το ποσοστό, λένε οι αναλυτές του CNN και υπό το πρίσμα του ότι μιλούμε για ένα υποψήφιο μαύρου χρώματος. Όσο και αν ήταν μάλλον καθαρό από τις δημοσκοπήσεις τις τελευταίες ημέρες ότι πήγαινε για την νίκη, το χρώμα του υποψηφίου μπορούσε να κρύβει εκπλήξεις την τελευταία στιγμή, αφού και το αποτέλεσμα κρινόταν σε ορισμένες πολιτείες.

Τελικά όπως δήλωσε και ο ίδιος ο νικητής των εκλογών και 44ος πρόεδρος των ΗΠΑ "η αλλαγή ήρθε".

Οι Αμερικανοί ήθελαν ένα άνθρωπο για να τους ξυπνήσει την ελπίδα και την πίστη στην χώρα τους και ο υπόλοιπος πλανήτης ένα άνθρωπο, ο οποίος να μπορεί να σκεφτεί στο τιμόνι της "υπερδύναμης". Αν μάλιστα αυτός ο άνθρωπος έχει και μια καταγωγή μη αριστοκρατική και ίσως μπορεί να δει πιο ανθρώπινα τότε η εκλογή του Ομπάμα μπορεί να γεννήσει κάποιες ελπίδες.

Κέρδη δεν είχατε;

Επενδυτές σε απόγνωση

Μέσα στην γενικότερη εικόνα κατάρρευσης των οικονομιών, ή κατάρρευσης του υπαρκτού νεοφιλιλευθερισμού - όπως προέβλεπε αναλυτής σε άρθρο του στην Ελευθεροτυπία, βλέπουμε τις διάφορες κυβερνήσεις νααναλαμβάνουν πρόθυμα τα άπλυτα των τραπεζοπιστωτικών ιδρυμάτων, κρατικοποιώντας δάνεια κλπ. Και όλα αυτά είναι σε μια φάση ακροβασίας μεταξύ των επιλογών κατάρρευση της οικονομίας ή κατάρρευση της οικονομίας. Ήδη το πρώτο παράδειγμα είναι πραγματικότητα, στην Ισλανδία σε μια εβδομάδα πτώχευσαν οι τρεις μεγαλύτερες τράπεζες, η κυβέρνηση κρατικοποίησε τις οφειλές τους οι οποίες όμως ήταν 10πλάσιες του ΑΕΠ της χώρας με αποτέλεσμα και η χώρα να είναι σε φάση πτώχευσης. Τώρα από αυτά δεν είμαι και πολύ σε θέση να καταλάβω τί γίνεται. Οικονομικά και νομικά για μένα είναι "κόκκινες γραμμές"...

Στην γενικότερη όμως κατάσταση είχαμε στην Ελλάδα και την Κύπρο τους τραπεζίτες να μιλούν για υγειέστερα συστήματα και για μειωμένο κίνδυνο παρόμοιων φαινομένων. Μάλιστα μέσα σε αυτή την περίοδο είδαμε και αυξήσεις κερδών των ιδρυμάτων ακόμα και 100%! Μιλούμε για κέρδη της τάκης των εκατοντάδων εκατομμυρίων. Σε αυτό το σημείο είναι που ακούω και την πρόθεση της κυβέρνησης στην Ελλάδα να ενισχύσει τις τράπεζες με ένα ποσό 28δις Ευρώ. Το πρώτο ερώτημα είναι, καλά πού τα βρήκε τόσο εύκολα τόσα λεφτά! Και το δεύτερο και φυσιολογικό είναι, καλά τόσα εκατομμύρια κέρδη, όχι είσοδα, κέρδη, δεν μπορούν να αποτελέσουν αρκετό βοήθημα για τις τράπεζες; Χρειάζεται κι άλλο να πληρώσει ο κόσμος τους κολοσσούς αυτούς; Ευτυχώς για δικούς τους λόγους "επιχειρηματικής αγάπης" τραπεζίτες άρχισαν να αποστασιοποιούνται από το σχέδιο και εδώ είναι που αρχίζει η όλη υπόθεση να μυρίζει... Κυβέρνηση και αντιπολίτευση σε σιωπηλή συμφωνία θα τα έκαναν πάλι πλακάκια με τους οικονομικούς παράγοντες; Αυτό ήταν το νόημα μάλλον του πακέτου;

Απορίες ενός αδαούς περί των οικονομικών. Μπορεί να είναι και βλακείες, αλλά και οι ειδήμονες επί του θέματος κατά τα φαινόμενα μάλλον θάλασσα τα έκαναν!

Λόγο στο λόγο και ξεχαστήκαμε

Καλό μήνα. Σήμερα μπαίνει Νοέμβρης και ακόμα η παλιά μου σχολή δεν μου έχει απαντήσει αν με αποδέχεται ή όχι για μεταπτυχιακές σπουδές. Μάλιστα το πρόγραμμα που θα παρακολουθούσα υποτίθεται θα άρχιζε τον Οκτώβρη, δηλαδή έπρεπε να ήξερα αν με δέχονται ή όχι μέσα στον Σεπτέμβρη. Κοινώς, ενώ τώρα έπρεπε να μετρώ ένα μήνα στο πρόγραμμα, ακόμα μετράω τ' άστρα. (Στην κυριολεξία δηλαδή γιατί ώρες ώρες από το διάβασμα εδώ αστεράκια βλέπουμε...)

Αυτά τα ωραία κάνουν στα Ελληνικά Πανεπιστήμια και κάνουν τους (αρκετούς) επικριτές τους να έχουν δίκαιο. Το κρίσιμο ερώτημα πλέον είναι, θα προλάβουν μέχρι τα Χριστούγεννα να βγάλουν την λίστα;

Περιμένοντας τον... Ομπάμα

-Τι περιμένουμε στο CNN συναθροισμένοι;
-Είναι o Obama που προσπαθεί να εκλεγεί σήμερα.

Με έχει πιάσει λίγο το Καβαφικό μου, αλλά εχει γίνει και το όλο σκηνικό με τις επερχόμενες αμερικανικές εκλογές λίγο σουρεαλιστικό. Για να κάνω και αυτοκριτική, "Αυτοί που διαδέχονται τους Μπους" δέν είναι οι Κλίντον. Οι Κλίντον αυτή την φορά κάθονται στο περίμενε γιατί τους προσπέρασε το ταμπεραμέντο, του Μπαράκ Ομπάμα. Η Obamania όπως χαρακτηρίστηκε είχε φθάσει στο αποκορύφωμά της σε κάποια φάση της προεκλογικής εκστρατείας, κυρίως της φάσης των εσωκομματικών διεργασιών. Μετά την επιλογή του μαύρου υποψηφίου η κατάσταση ηρέμησε κάπως.

Σε δημοσκοπήσεις σε όλο τον πλανήτη φαίνεται ότι ο κόσμος είναι σαφώς ταγμένος στο πλευρό του Γερουσιαστή του Ιλλινόις. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο, για ανεξήγητους λόγους, από πολλούς θεωρείται ότι θα διαφοροποιήσει και την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Από την άλλη στις ίδιες τις ΗΠΑ ακόμα η κατάσταση, λένε οι αναλυτές, δεν είναι εκτός τους εύρους του στατιστικού λάθους. Κάτι ξέρουνε οι άνθρωποι και κρατάνε και λίγο πισινή. Δεν έχουν περάσει και πολλά χρόνια από την ιστορία της Φλόριντα κατά την εκλογή του, από κάθε άποψη, πετυχημένου απερχόμενου προέδρου.

Οι τελευταίες εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία, που πυροδοτήθηκαν κυρίως από το αμερικανικό κραχ, λογικά και φυσιολογικά έπρεπε να είχαν βοηθήσει την πλευρά του Ομάμα, και λογικά και πάλι, έπρεπε να την είχαν βοηθήσει αρκετά. Εν τούτοις η σταθερότητα των ποσοστών δείχνει ότι υπάρχουν ίσως και άλλοι λόγοι που κρατούν τους Αμερικανούς επιφυλακτικούς. Κύρια το χρώμα του υποψηφίου. Ο Αλέξης Παπαχελάς στην Καθημερινή, σε αναλύσεις του είχε αναφερθεί πολλές φορές στο παράδειγμα του πώς οι κάτοικοι των κεντρικών πολιτειών δεν ψήφισαν συγκεκριμένο υποψήφιο λόγω του ότι ειπώθηκε από τον αντίπαλό του ότι δεν ήταν πατριώτης (απλά και μόνο χωρίς περισσότερες επεξηγήσεις του τί αυτό μπορούσε να σημαίνει) και προτίμησαν τον αντίπαλο του.

Όσο για την πολιτική της υπερδύναμης (;), αυτή νομίζω ότι δεν πρόκειται να διαφοροποιηθεί τόσο πολύ, ώστε να πανηγυρίσω κιόλας για την εκλογή του Ομπάμα. Άλλωστε επί προεδρίας δημοκρατικών, του Κλίντον, είχαν γίνει και τα γεγονότα στην Σερβία, που αν θα τα χαρακτήριζε κανείς, πάλι άδικα θα τα έβλεπε. Ασχέτως όμως αυτού είμαι πεπεισμένος ότι κάτι νέο θα υπάρξει, κάτι καλύτερο, κυρίως στα εσωτερικά των ΗΠΑ, και αυτό δεν νομίζω να είναι για κακό των υπολοίπων. Η βεβαιότητα αυτή πηγάζει από το ότι κανείς αναγνωρίζει στον Μπαρακ ότι έχει τουλάχιστον μια ικανότητα σκέψης, πράγμα που βοηθά στην άσκηση πολιτικής, και πράγμα που έλειπε ως τώρα. Αλλά παράλληλα καμμιά σοβαρή χώρα δεν αλλάζει την εξωτερική της πολιτική αναλόγως προέδρου.

Οψόμεθα λοιπόν, αλλά χωρίς να βάζουμε όλα τα αυγά στο καλάθι των βαρβάρων, γιατί τελικά αυτοί μπορεί και να μην έρθουν. Και τί θα γίνουμε τότε χωρίς βαρβάρους;

Ολυμπιακές αναταράξεις

Είναι ποτέ δυνατόν η ασφάλεια των πτήσεων να επηρεάζεται από το αν θα κουβαλίσω εγώ ένα μπουκαλάκι με νερό στο αεροπλάνο, αλλά να μην επηρεάζεται από το γεγονός ότι μερικές δεκάδες άνθρωποι όποτε τους κατεβεί ορμούν μέσα στον δίαυλο και τον κλείνουν και βάζουν φωτιές στα χωράφια γύρω από το αεροδρόμιο;

Εμένα μου προκαλεί φοβερή εντύπωση το ότι οι εργαζόμενοι των ΟΑ για δεύτερη φορά σε μικρό χρονικό διάστημα απέκλεισαν τον δίαυλο του αεροδρομίου χωρίς προφανή λόγο και αιτία. Δηλαδή υπήρχε λόγος, απλά δεν αφορούσε ούτε το αεροδρόμιο ούτε τους επιβάτες που τους άλλαζε το ταξίδι. Ο λόγος για το τελευταίο ξέσπασμα ήταν ότι αεροσκάφος της Aegean, στο οποίο επέβαινε και ο υπουργός μεταφορών της Ελλάδας επιχείρησε, άκου πράγματα, να προσγειωθεί στο Ελευθέριος Βενιζέλος. Και μάλιστα άκουσα και κόσμο να διαμαρτύρεται γιατί ο υπουργός ταξίδευε με Aegean. Είστε ωραίοι ρε. Επίσης μπορεί ο υπουργός να έχει και συναλλαγές με ιδιωτικές τράπεζες, ιδιωτικές εταιρίες τηλεπικοινωνιών, να ψωνίζει από ιδιωτικές υπεραγορές... Του επιτρέπετε ή να ρωτήσει πρώτα την Ολυμπιακή;

Μετά που άνοιξαν τον δίαυλο επιχείρησαν να "πιάσουν" τον υπουργό μέσα στην γέφυρα αποβίβασης και τελικά επειδή δεν τα κατάφεραν, ξέσπασαν με σπρέυ πάνω σε ένα αεροπλάνο της Πάνθεον που ήταν στον αερολιμένα. Και εις ανώτερα, αφού σας ανέχονται.

Αναβάλλεται, μέχρι νεοτέρας

Επειδή, λογικά, οι περισσότεροι που διαβάζετε το blog, (if any!) μάλλον είστε φοιτητές, ή τελειώσατε πρόσφατα, δείτε τον εαυτό σας σε μια ιστορία, υποθετική.

Μετά από κόπους και μόχθους τελειώνετε το πανεπιστήμιο και με ενθουσιασμό προσμένετε την ορκωμοσία σας. Όταν φθάνει η μεγάλη μέρα, σας ενημερώνει το πανεπιστήμιο ότι λόγω απεργείας συγκεκριμένη "πολιτική" ομάδα απείλησε ότι αν γίνει η ορκωμοσία την συγκεκριμένη μέρα θα υπάρξουν επεισόδια. Τελικά σας ενημερώνουν ότι προγραμματίστηκε η ορκωμοσία για την επομένη. Όταν εσείς διαμαρτύρεστε, καθώς δεν μπορείτε να παρατείνετε την παραμονή σας στην πόλη διότι έχετε ταξιδέψει από άλλη χώρα για την ορκωμοσία, οι υπεύθυνοι δεν έχουν κάτι να πουν επί του θέματος. Εσείς τελικά, με δικά σας έξοδα, αρκετά μάλιστα, αλλάζετε πτήσεις και ξενοδοχεία ώστε να παραστείτε στην ορκωμοσία σας, για να εκπλαγείτε τελειωτικά όταν σας ενημερώνουν τηλεφωνικά ότι για την περίπτωσή σας και μόνο μπορεί να γίνει μια εξαίρεση, με την προϋπόθεση ότι θα πάτε το απόγευμα, μόνος σας χωρίς φίλους, συγγενείς και χωρίς να το πείτε σε κανέναν, στο γραφείο του προέδρου του τμήματος σας όπου θα ορκιστείτε. Μόνο εσείς! Ακριβώς όπως στην περίοδο των κρυπτοχριστιανών και των διωγμών.

Η φανταστική ιστορία, δεν είναι τόσο φανταστική. Συνέβη, πρόσφατα μάλιστα, και δή στην Ελλάδα. Δεν το πιστεύετε; Μάλλον you still live your mythi n Greece!

Έξω έχει κρύο...

Μετά από ένα τριήμερο με συννεφιές σήμερα είπε στο Λονδίνο να ξημερώσει ηλιόλουστα. Βέβαια με κρύο, αλλά ηλιόλουστα. Για την ακρίβεια είδα κόσμο να βγαίνει με κοντομάνικα το πρωί λες και καλοκαίριασε! Και όμως μια μέρα που αρχίζει ωραία... τελειώνει με χιόνι. Ηλιόλουστα το πρωί και τα πρώτα χιόνια το βράδυ με την συνοδεία ψοφόκρυου.

Αντε, καλώς τα δεχθήκαμε!

Τα ριάλια ριάλια τζαι πούντα...

νΑυτά είναι οικονομικά αποτελέσματα κράτους! 3,5% του ΑΕΠ πλεόνασμα για το 2007! Ήτοι 537 εκατομμύρια Ευρώ κέρδος έβγαλε το κυπριακό κράτος κατά το έτος 2007. Παράλληλα μείωσε το χρέος στο 59,5% του ΑΕΠ από 64,6% που ήταν το 2006.

Από οικονομικά αποτελέσματα καλά τα πήγε η Κύπρος, αν και αν δαπανείτο ένα μέρος αυτού του κέρδους για την κατασκευή καμμιάς ακόμα μονάδας αφαλάτωσης τουλάχιστον θα γλύτωναν τους Λεμεσιανούς από το φάσμα της δίψας! Σημειωτέον ότι μιλούμε για το τελευταίο έτος της διακυβέρνησης Παπαδόπουλου, και την τελευταία χρονιά κυκλοφορίας της κυπριακής λίρας. Οπου νά 'ναι τελειώνει και το πρώτο έτος της Νέας Αλλαγής του Συντρόφου, κατά το οποίο δεν πιστεύω να δούμε παρόμοια αποτελέσματα! Θα έιχε πλάκα στον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησης από την "κάπως αριστερά" το κράτος να βγάλει κέρδος!

Για την ιστορία η Κύπρος ήταν η δεύτερη σε επίδοση στην Ευρώπη με πρώτους τους Φινλανδούς, με πλεόνασμα 5,3% του ΑΕΠ τους.

Τα στοιχεία είναι από την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία.

No Marbles, no flame!

Νομίζω ότι είναι από τις πιο πρωτότυπες ομάδες που είδα στο facebook! Είναι έκφραση μιας γενικότερης αποψης ότι η ολυμπιακή φλόγα που θα περιμένει το Λονδίνο το 2012 για τους αγώνες του μπορεί να γίνει το έναυσμα για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα στην πατρίδα τους. Μακάρι!

Για την ώρα η ομάδα αριθμεί μόλις 14 και κάτι χιλιάδες μέλη, και σύντομα θα έχει άλλον ένα! Δεν νομίζω ότι η ενέργεια θα έχει απαραίτητα άμεσο αποτέλεσμα, δηλαδή θέλω να πώ ότι δεν θα δώσουν τα μάρμαρα οι εγγλέζοι επειδή έγινε ομάδα στο facebook! Αλλά το προφανές είναι ότι η Ελλάδα μέσω της όλης σύνδεσής της με το επικοινωνιακό κομμάτι των Ολυμπιακών Αγώνων, μπορεί τουλάχιστον να κάνει ευρέως γνωστό σε ολόκληρο τον πλανήτη ότι διεκδικεί το αυτονόητο, τα σημαντικότερα τμήματα του γνωστότερου μνημείου της, και μάλλον ενός από τα γνωστότερα μνημεία γενικότερα. Σκεφθείτε πόση αίσθηση είχε προκαλέσει ο δημοσιογράφος με την σημαία με τις ολυμπιακές χειροπέδες στην τελετή της αφής τον περασμένο Μάη.

Το προείπα, δεν νομίζω ότι θα επιστραφούν για αυτό τα μάρμαρα, αλλά σίγουρα, το πρόβλημα θα έχει γίνει ευρύτερα γνωστό. Ή μπορεί να υπάρξει πίεση προς το Βρετανικό Μουσείο για να βρεθεί κάποια συμβιβαστική λύση, έχει προτείνει αρκετές η Ελληνική πλευρά ήδη. Δυστυχώς δεν είναι εφαρμόσιμα πάντα τα αυτονόητα και τα λογικά. Ζούμε σε ένα τρελό κόσμο.

Tubeing

Επανέρχομαι στα ποστ περί του Λονδίνου, νομίζω θα πρέπει να τα εντάξω σε ειδική κατηγορία πλέον! Το θέμα σήμερα είναι ο σωλήνας, αγγλιστί tube. Έτσι λένε εδώ το μετρό τους. Γενικά η μετακίνηση στο Λονδίνο δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα, αφού τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς είναι αρκετά, πάνε παντού και έχουν συχνέςανταποκρίσεις. Τα προβλήματα δημιουργούνται στην πράξη.

Το πρώτο και σημαντικό ζήτημα είναι οι τιμές. Είναι, όπως κάθε τί εδώ, τσουκτερές. Χαρακτηριστικά αν θέλεις ένα εισητήριο του μετρό για να ταξιδέψεις, ένα απλό εισητήριο, το πληρώνεις ούτε λίγο ούτε πολύ £4, ήτοι 5,2 Ευρώ. Ευτυχώς υπάρχουν και οι κάρτες που χρεώνουν την απλή διαδρομή £1,5 για τις γραμμές του κέντρου και κλιμακωτά για πιο έξω. Γενικά αν θα έρθετε στο Λονδίνο το πρώτο πράγμα που θα έχετε υπ' όψιν είναι να προμηθευθείτε μια κάρτα Oyster για τα ΜΜΜ.

Άλλο, ζήτημα είναι οι καθυστερήσεις, και ο συνωστισμός. Είναι, τελικά, πολύ συχνό το φαινόμενο "service suspended due to person under train". Αυτά τώρα άλλοι μου είπαν ότι είναι αυτοκτονίες, άλλοι ατυχήματα. Εγώ αυτόπτης μάρτυρας δεν ήμουν, αλλά την Τρίτη η κεντρική γραμμή παρέλυσε λόγω αυτού του γεγονότος και ήμουν ανάμεσα στα "ταλαιπωρημένους επιβάτες".

Το τελευταίο ζήτημα με το μετρό είναι ότι ως τέτοιο είναι.. υπόγειο. Στο κέντρο μάλιστα είναι σε αρκετά μεγάλο βάθος με αποτέλεσμα να ανεβαίνεις, και να ανεβαίνεις... Ευτυχώς υπάρχουν κυλιόμενες κλίμακες, αλλά καμμιά φορά είναι κωλυόμενες... Στην φωτο, ένα τμήμα της διαδρομής από την πλατφόρμα στην πλατεία Leicester!

Να συλληφθεί πάρ' αυτα

Μα καλά, πού ζούμε; Αυτή η ζαρτινιέρα, η διάσημη ζαρτινιέρα που κτύπησε τον Αυγουστίνο Δημητρίου στην Θεσσαλονίκη πριν δυο χρόνια, και όπως φαίνεται είναι η μοναδική που έφταιγε γιατί ακόμα δεν συνελήφθη; Οι αστυνομικοί που συμμετείχαν από ότι έμαθα αθωώθηκαν. Ο τραυματισμός είχε όμως καταγραφεί και τον είδαμε όλοι. Επομένως από τους παριστάμενους, αν εξαιρεθεί η αστυνομική παρουσία έχουμε δυο τεινά.

1. Το θύμα αυτοτραυματίστηκε. Άρα γιατί φώναζε; Να του κάνουν αγωγή για λίβελλο.
2. Η ζαρτινιέρα να κατηγορηθεί για επίθεση και πρόκληση σωματικής βλάβης.

Νομίζω ότι όποιο από τα δυο και να ακούσω ότι συνέβη το ίδιο θα μου κάνει, όταν όλοι αυτοί οι βασανιστές που χτυπούσαν και κλωτσούσαν ένα άνθρωπο δεμένο με χειροπέδες και πεσμένο στο πεζοδρόμιο αθωώθηκαν.

Ναι, όλοι αυτοί οι οποίοι φαίνονται στο βίντεο δεν έκαναν, μάλλον, τίποτα για το οποίο έπρεπε να τιμωρηθούν. Κάποιοι δε σχεδόν προήχθησαν.

Κάθε τέλος, μια αρχή...

Είδα μόλις το τελευταίο ρεπορτάζ της "Εμπόλεμης Ζώνης" του Σωτήρη Δανέζη με θέμα το "Πολύγωνο". Μια περιοχή στο Καζακστάν η οποία χρησιμοποιήθηκε από την Σοβιετική Ένωση από την δεκαετία του '40 ως το 1989 για τις πυρηνικές της δοκιμές. Υπάρχει μια φράση που λέει πως "κάθε τέλος είναι μια καινούρια αρχή". Νομίζω, στην προκείμενη περίπτωση, μάλλον σαν "μαύρο" χιούμορ ακούγεται. Μιλούμε για μια ολόκληρη περιοχή με διάφορες μικρές πόλεις στις οποίες νομοτελειακά δεν μπορεί να υπάρξει καμμιά αρχή. Καμμιά φυσιολογική αρχή, αφού ο θάνατος είναι βαθιά ριζομένος στο κάθε πλάσμα και το κάθε κατασκεύασμα. Μιλούμε για μια περιοχή που δέχθηκε πέραν των 450 πυρηνικών δοκιμών.

Το ντοκυμαντέρ ασχολήθηκε με τους ανθρώπους που ζούσαν γύρω από την περιοχή των δοκιμών, γιατί ήταν κατοικημένη περιοχή, σε ακτίνα πέραν ακόμα και από 100 χιλιόμετρα, και εν αγνοία τους είχαν εκτεθεί σε τεράστιες δόσεις θανατηφόρας ακτινοβολίας. Με ανθρώπους των οποίων η ζωή θυσιάστηκε για την αίγλη και την δόξα της Σοβιετικής Ένωσης. Είδαμε ανθρώπους να μιλούν για εκείνες τις μέρες που έβλεπαν να "μανιτάρια" από τις εκρήξεις και τους "εκτυφλωτικούς ήλιους" που ξεπετάγονταν από το Πολύγωνο. Μιλούσαν για την άγνοια που είχαν για το τί συνέβαινε και για την περιφάνεια που ένοιωθαν γνωρίζοντας ότι η χώρα τους στέκεται ισάξια απέναντι στις ΗΠΑ. Για να προσγειωθούν απότομα στην επόμενη μέρα. Όταν τα παιδιά που κυοφορούσαν θα γενιούνταν με όλων των ειδών τις παθήσεις. Σήμερα οι δοκιμές έχουν σταματήσει, με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά οι συνέπειες από τις δοκιμές είναι εκεί. Στα νεκροταφεία, στα νοσοκομεία σε κάθε σπίτι αρκετών πόλεων.

Περιελήφθησαν επίσης και βίντεο από τις δοκιμές, κατασκευής του υπουργείου προπαγάνδας προφανώς, τα οποία περιγράφουν με μεγάλα λόγια το κάθε επίτευγμα της Σοβιετικής Ένωσης εστιάζοντας και στο γεγονός ότι αυτές δεν μπορούσαν να αποτελούν για κανένα λόγο κίνδυνο για τους πολίτες αυτές οι δοκιμές. Θέλω να είμαι της γνώμης ότι αυτή η εποχή του παραλογισμού του ανθρώπου έχει περάσει, και το τέλος του ψυχρού πολέμου οδήγησε την ανθρωπότητα σε μια νέα αρχή. Το έκανε όμως; Τα τελευταία γεγονότα στα Βαλκάνια και τον Καύκασο και γενικά η κατάσταση στον πλανήτη φοβάμαι ότι ξυπνά μέρες σκοτεινές. Μέρες που ο πλανήτης ζούσε καθημερινά με τον κίνδυνο του απόλυτου τέλους. Οι δυο χώρες βέβαια που αποτέλεσαν τους πόλους της αναμέτρησης πριν 30 χρόνια δεν είναι πια ίδιες, ούτε βέβαια και οι υπόλοιπες χώρες που έπαιζαν σαν πιόνια στο παλιό παιχνίδι τους. Οι σχέσεις μεταξύ τους και οι ισορροπίες έχουν αλλάξει αρκετά. Συνεχίζω να πιστεύω στην φράση περί "τέλους και καινούριας αρχής" και για την ώρα συνεχίζω να κοιμάμαι ήσυχος, ελπίζοντας ότι βλέποντας τις καταστροφικές συνέπειες από το παρελθόν του, ο άνθρωπος μαθαίνει...

Εξαιρετικό ντοκυμαντέρ για άλλη μια φορά, από μια ομάδα που έχει δώσει πολλά ισάξια δείγματα γραφής.

Περισσότερα για το ντοκυμαντέρ

Securing the city

Στο Λονδίνο δεν είναι υπερβολή να πεις ότι ζούν και εργάζονται άνθρωποι από σχεδόν όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Μιλούμε άλλωστε για ένα από τα οικονομικά κέντρα, αν όχι το σημαντικότερο οικονομικό κέντρο, του πλανήτη. Με 7 εκατομμύρια και πλέον κατοίκους στην μητροπολιτική περιοχή του, στο Λονδίνο η ασφάλεια έχει περάσει σε όρια big brother. Εδώ που τα λέμε, το bb οφείλεται περισσότερο στην τάση των εγγλέζων να θέλουν να ελέγχουν τα πάντα, αλλά εδώ είμαστε πεπεισμένοι ότι όλα είναι για την δική μας ασφάλεια (!).

Σε κάθε σημείο το Λονδίνου υπάρχει κάμερα. Σε δρόμους, πεζοδρόμια, λεωφορεία, τρένα, καταστήματα, παντού. Η στατιστική λέει ότι σε ένα πρωινό περίπατο στα καταστήματα της Oxford Street, θα έχεις καταγραφεί περισσότερες από 350 φορές. Το ευνόητο βέβαια είναι ότι κανείς δεν ελέγχει όλες αυτές τις κάμερες. Χαρακτηριστικά μέτρησα πάνω στο κοινοβούλιο, και συγκεκριμένα στην περιοχή γύρω από τη βάση του ρολογιού του big Ben, 27 (!!!) κάμερες ασφαλείας πάνω στο ίδιο το κτήριο, στην αυλή και την περίφραξη. Και αυτές μόνο για ένα τμημα του κοινοβουλίου. Κανείς δεν κοιτάει αλήθεια τόσες κάμερες. Αυτό που γίνεται είναι ότι όταν γίνει κάτι σε κάποια περιοχή έχουν καταγραμμένο άυθονο υλικό για να ελέγξουν και να εντοπίσουν τους δράστες.

Εκτός από τις κάμερες ασφαλείας είναι αισθητή παντού, τουλάχιστον στην περιοχή που μένω και στο κέντρο όπου βόλταρα, η παρουσία της αστυνομίας, με οχήματα, άλογα και σε πεζές περιπολίες. Αρκετοί είναι και οι έλεγχοι που διενεργούνται σε περαστικούς, καμμιά φορά λίγο άκομψοι. Εμέμνα έτυχε να με σταματήσουν στο μετρό. Μου ζήτησαν κάποιο "state document" και ο έλεγχος σταμάτησε δείχνοντας τους την ταυτότητά μου. Σε άλλες περιπτώσεις δεν είναι τόσο... διακριτικοί!

Τί γίνεται όμως όταν τα ηλεκτρονικά και τα φυσικά μάτια του νόμου δεν μπορούν να είναι παντού; Τότε περνάμε στην προειδοποίηση του κοινού. "Διακριστικές" πινακίδες όπως αυτήν στην φωτογραφία τοποθετούνται για να έχουν γνώση τα υποψήφια θύματα!

Ούτε αυτός!

Με καθυστέρηση μιας εβδομάδας (!) έμαθα ότι έχασε (και) ο Παναθηναϊκός στο Τσάμπιονς Λίγκ από κυπριακή ομάδα. Και ο δράστης πάλι ήταν η Ανόρθωση... Τελικά ήταν προφητικό το "ευτυχώς ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε με κυπριακή ομάδα και γλύτωσε τον αποκλεισμό" που είχα διαβάσεισε αθλητική ιστοσελίδα.

Βεβαια αυτή την φορά δεν ήταν για αποκλεισμό το παιχνίδι, ανκαι με τέτοιο αποτέλεσμα απέναντι στην Ανόρθωση ο ΠΑΟ δεν ξέρω τί μπορεί να περιμένει για την συνέχεια!

Με αυτά, λέει και ο Καλαμούκης, πάει το 12αρι της Ελλάδαςστην Eurovision για φέτος!

Επάνοδος

Μετά από ένα επιβαλλόμενο διάλειμμα, λόγω της μετεγκατάστασης μου στο Λονδίνο επανέρχομαι με μια δημοσίευση για την πόλη που με φιλοξενεί. Στην πρώτη μου επαφή με αυτήν, είχα κάνει μια διαπίστωση. Είχα δεί ότι σε αυτή την μεριά του κόσμου όλοι τρέχουν! Ε, λοιπόν, εδώ είμαι και πάλι, στο Λονδίνο, και ο κόσμος εξακολουθεί να τρέχει. Προβλέπω δε ότι από εβδομάδας θα είμαι και εγώ μεταξύ αυτών!

Οι πρώτες μου μέρες στην πόλη κύλισαν κάπως περίεργα. Ξαφνικά βρέθηκα... μόνος σε μια πόλη 7+ εκατομμυρίων! Επίσης, σημαντικό, δεν είχα πρόσβαση στο ίντερνετ. Για άλλη μια φορά πρόσεξα την εξάρτηση που προκαλεί αυτό το πράγμα, αν και μου άρεσε που επέστρεψα για λίγο στην προ διαδικτύου κατάσταση... Πλέον, έχω πρόσβαση, προφανώς, και όλαθα ξαναγίνουν όπως παλιά. Σχεδόν.

Η περιοχή στην οποία βρίσκεται το πανεπιστήμιο μου, το South Kensington, και όπου διαμένω, θεωρείται από τις "καλές" και ακριβές του Λονδίνου. Αυτό σίγουρα αντανακλάται στα ενοίκια και τις τιμές των υπηρεσιών και των προϊόντων. Τα ενοίκια τιμολογούνται με την εβδομάδα και οι τιμές τους θυμίζουν αυτές που πλήρωνα στην Πάτρα. Η αναλογία 1 τριάρι στην Πάτρα για ένα μήνα ισούται με ένα δωμάτιο εδώ για μια εβδομάδα, με κάπως φθηνότερο το δεύτερο.

Ένα όμως από τα καλά που έχει εδώ είναι ότι έχω "ξεχάσει" την μυρωδιά του τσιγάρου. Παντού, και εννοώ παντού απαγορεύεται το κάπνισμα. Βλέπεις κόσμο να κάθεται έξω από καφετέριες, pubs, κλπ για να καπνίσει! Η εκδίκηση του μή καπνιστή.

Με αυτά τα δυο σημειώνω την επάνοδο, τώρα πρέπει να πάμε σε κάποιο πάρτυ που διοργανώνει το student union. cheers!

Δυο παλιοί φίλοι...

Δεν περνά μέρα που να αναφερθεί ο πρόεδρος Χριστόφιας στον τουρκοκύπριο ηγέτη Ταλάτ, και να μην τον αποκαλέσει "φίλο". Παρόμοιες δηλώσεις ακούγονται κατά καιρούς και από τον Ταλάτ, ή "τον παλιό μου φίλο Μεχμέτ Αλί" που λέει και ο Χριστόφιας. Το θέμα όμως είναι ότι οι δυο φίλοι, που κάποτε φαίνεται ότι τα έβρισκαν, συναντιούνται πλέον υπό διαφορετικές συνθήκες. Και κατά τα φαινόμενα αυτές οι συνθήκες επιβάλλουν την τήρηση νέων ισορροπιών στην μεταξύ τους σχέση. Δεν μπορώ να γνωρίζω τί λέγεται στο τραπέζι των συνομιλιών. Αυτό που ακούω είναι τις δηλώσεις των ηγετών εκτός των συνομιλιών.

Εδώ είναι που ο Χριστόφιας μεταφέρει ένα κλίμα διαφωνιών αλλά και την ελπίδα ότι με τον παλιό του φίλο θα βρούν μια λύση τελικά. Από την άλλη ο παλιόφιλος στις δηλώσεις του δείχνει μια στάση που ο επιεικέστερος χαρακτηρισμός της θα ήταν "μη παραγωγική". Φαίνεται από την μια να ανατρέπει τα πάντα, και από την άλλη να ρίχνει κορώνες του τύπου "μπορεί να βρεθεί λύση ως το τέλος του 2008". Σχεδόν σε κάθε δήλωση του ισορροπεί ανάμεσα στο παλιό Ντενκτάς και τον παλιό Φίλο του προέδρου Δημήτρη, δύο κόντρα ρόλους, αν και τελευταία μάλλον το βάρος πέφτει πιο πολύ στον Ντενκτάς..

Πολλοί, ίσως αισιόδοξοι, βλέπουν στον Ταλάτ ειλικρινή προσπάθεια για εξεύρεση λύσης στο κυπριακό, ενώ αναγνωρίζουν ότι οι δηλώσει του εκτός των συνομιλιών απλά αποσκοπούν στο να χαϊδεύουν αυτιά εντός και εκτός κατεχομένων. Εγώ, στα λίγα χρόνια που παρακολουθώ τις εξελίξεις στο κυπριακό, δεν έχω διαπιστώσει σχεδόν ποτέ ανακολουθία δηλώσεων και πράξεων από τουρκικής πλευράς. Αυτό το γεγονός είναι που με κάνει κάθε μέρα και πιο δύσπιστο στο κατά πόσο πλησιάζουμε σε λύση. Αυτό που θα επιχειρήσω κλείνοντας αυτή την σκέψη είναι να δω αντίστροφα την αισιόδοξη προσέγγιση των πραγμάτων. Μήπως ο Ταλάτ των δηλώσεων είναι ο νέος πραγματικός Ταλάτ και απλά στις συναντήσεις χαϊδεύει τα ελληνοκυπριακά αυτιά;

Είμαι σίγουρος για τις προθέσεις και τους στόχους του Χριστόφια στις συνομιλίες, τουλάχιστον εξ' όσων για την ώρα γνωρίζουμε. Έχω εμπιστοσύνη στον χειρισμό των συνομιλιών από μέρους του. Και νομίζω ότι και ο ίδιος πλέον έχει καταλάβει ότι παλιός του φίλος, ο Μεχμέτ Αλί, πια δεν παίζει μόνος του στο παιχνίδι του κυπριακού. Κάποτε οι απόψεις τους ήταν κοινές, ίσως είναι και σήμερα, οι θέσεις όμως του τουρκοκυπρίου ηγέτη κύριου Ταλάτ και του παλιού φίλου Μεχμέτ Αλί, δεν φαίνεται να είναι πολύ ταυτόσημες.

"Ε κανεί, σιόρ"

Αυτά είναι τα λόγια με τα οποία αντιμετώπισε ο γενικός γραμματέας της ΠΕΟ και βουλευτής του ΑΚΕΛ Αριστερά, Πάμπης Κυρίτσης, τα αιτήματα των αγελαδοτρόφων για καταβολή από το κράτος περισσοτέρων αποζημιώσεων σε αυτούς λόγω των ζημιών που προκάλεσε η ανομβρία. Επεξηγηματικά αναφέρω ότι η ΠΕΟ είναι η συνδικαλιστική οργάνωση του κομμουνιστικού κόμματος της Κύπρου, του ΑΚΕΛ, του οποιου βουλευτής είναι ο κύριος Κυρίτσης.

Γιατί ναί μεν "νόμος το δίκαιο του εργάτη" και του εργαζόμενου, αλλά τώρα το ΑΚΕΛ είναι κυβέρνηση. Πλέον κάθε κουβέντα που εκστομίζουν υπέρ των εργαζομένων και των δικαίων τους έχει άμεσο κόστος στον προϋπολογισμό του κράτους. Δεν γίνεται η συνδικαλιστική του κόμματος πια να καταγγείλει την κυβέρνηση για την αντεργατική της πολιτική. Κυβερνών είναι ο ίδιος ο γενικός γραμματέας του κόμματος.

Όταν είναι έξω από τον χορό, ξέρεις πολλά τραγούδια. Έτσι λέει ο λαός κύριε Κυρίτση. Να τον ακούτε τον λαό.

Ο αγώνας διεκόπη

Για δεύτερη φορά φέτος διεκόπη αγώνας στο παγκύπριο πρωτάθλημα Α΄ΚΑτηγορίας. Στην τελευταία αγωνιστική, ο αγώνας Απόλλων - Ομόνοια διεκόπη στο 90+ (σκορ 0-2) αφού άναψαν πυρσοί στην κερκίδα του Απόλλωνα. Η όλη κουβέντα που άνοιξε στην Κύπρο αφορούσε το αν έπρεπε ή όχι να διακοπεί ο αγώνας και αν η αστυνομία ή ο διαιτητής τον διέκοψε. Αυτό απασχολεί πολλούς, αλλά όχι εμένα.

Όλοι συμφωνούν στο ότι είχαν διαπιστωθεί παραβατικές συμπεριφορές στην κερκίδα του Απόλλωνα οι οποίες οδήγησαν την αστυνομία στο να χαρακτηρίσει επικίνδυνη τη συνέχιση του παιχνιδιού, αλλά η απόφαση, λένε, ήταν του διαιτητή. Μέχρι εδώ καλά.

Γιατί η αστυνομία έμεινε θεατής, ούτε καν αφού απομάκρυνει δυνάμεις της από το γήπεδο, στην τέλεση παραβατικών πράξεων στην κερκίδα; Εύλογη ερώτηση. Ο υπουργός λέει ότι μια απόπειρα επέμβασης της δύναμης για να συλληφθούν οι παραβάτες θα οδηγούσε σε εκτεταμένα επεισόδια. Το δέχομαι και αυτό, αν και πραγματικά είναι ζήτημα για τις αρχές ασφαλείας αυτό το περιστατικό. Η αστυνομία δηλώνει ανίκανη να προστατεύσει τους πολίτες που βρίσκονται κοντά στους οπαδούς, οι οποίοι κάνουν πράγματα που η αστυνομία χαρακτηρίζει επικίνδυνα.

Τέσσερις μέρες μετά τον αγώνα όμως και ενώ το στάδιο έχει κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης η αστυνομία ακόμα να προχωρήσει στον έλεγχο οποιουδήποτε παρανομούσε εκείνο το απόγευμα στην κερκίδα του Τσιρείου σταδίου, κατά τρόπο που έκανε την συνέχιση του αγώνα (για τα 2 λεπτά που έμεναν) επικίνδυνη.

Μινωικός Πολιτισμός

Είχε χθες βράδυ διοργανωθεί από το ΣΚΑΪ και το μουσείο Γουλανδρή φυσικής ιστορίας μια συναυλία για τα δάση. Τα έσοδα από την συναυλία και από άλλες παράλληλες δράσεις ήταν προς ενίσχυση του "ταμείου δασών" της Ελλάδας.

Στην συναυλία, που πραγματοποιήθηκε στο Παναθηναϊκό Στάδιο της Αθήνας, συμμετείχαν αρκετοί καλλιτέχνες και χιλιάδες κόσμου. Το εντυπωσιακό ήταν η άρνηση του προέδρου της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, διαχειρίστριας όπως φαίνετα του Σταδίου, Μίνωα Κυριακού (του προέδρου του ομίλου ΑΝΤ1) να δώσει άδεια για την τηλεοπτική και ραδιοφωνική κάλυψη της συναυλίας.

Μάλλον η δημοσίευση της υπόθεσής με τις διάφορες παρανομίες του στο Λαγονήσι από τον ΣΚΑΪ δεν έχει ακόμα συγχωρεθεί. Στην περίπτωση καταπάτησε τον αιγιαλό, την θάλασσα και ότι άλλο υπήρχε προεκτείνοντας την βίλλα του πάνω στο κύμα και δημιουργώντας ακόμα και λιμανάκι!

Αυτό είναι το "Ολυμπιακό πνεύμα" του λοιπόν και ο πολιτισμός του.

Σχετικά βίντεο 1. Η απαγόρευση 2. Η συναυλία

Κυπριακά δελτία ειδήσεων

Είπαμε ότι στην Κύπρο άρχισαν συνομιλίες μεταξύ των δυο ηγετών των κοινοτήτων για εξεύρεση λύσης στο Κυπριακό. Και μια φορά κάθε τόσο συναντιούνται και συνομιλούν. Πλέον μάλιστα αποφάσισαν οι δυο και μορατόριουμ στις δηλώσεις, καθώς κατέστρεφαν ολίγον ότι έκτιζαν στις διαπραγματεύσεις (κατέστρεφε λίγο ο κ. Ταλάτ για την ακρίβεια). Ποιό είναι το πρόβλημα; Δεν υπάρχει κάτι ουσιαστικό για τις διαπραγματεύσεις με το οποίο να ασχολούνται οι ειδήσεις, οι όποιες ειδήσεις δηλαδή, γιατί ώρες ώρες αναπολώ την "ακρίβεια" και την "τιμή της ντομάτας" που απασχολούσε τα ελλαδικά ΜΜΕ.

Αρχίζοντας το δελτίο θα ενημερωθούμε για το ποιά γενικότητα περί των συνομιλιών και ποιά ευχή εξέφρασε ο πρόεδρος Χριστόφιας. Μια γενικολογία απλώς για να καταγραφεί σαν δήλωση κατά την αναχώρηση από το προεδρικό, μια δήλωση αναχωρώντας από την Λάρνακα, μια δήλωση όταν προσφωνεί συνέδρια ή εκδηλώσεις. Δηλώσεις αρκετές και άνευ ουσιαστικού νοήματος. Ακολουθούν οι δηλώσεις των συγκυβενώντων. Εκπρόσωποι ή αρχηγοί κομμάτων παρελαύνουν στους δέκτες μας καθημερινά και, πλην του ΑΚΕΛ, εκφράζουν ανησυχίες για την τροπή των συνομιλιών, εκφράζουν ελπίδα ότι θα αρθεί η τουρκική αδιάλλακτη στάση και καταγγέλλουν την Τουρκική στάση. Ο ΔΗΣΥ τέλος θα πει ότι υποστηρίζει τον πρόεδρο στην νέα προσπάθεια, αλλά η υποστήριξή του δεν είναι εν λευκώ. Κάπως έτσι θα περάσει κανένα 15 λεπτο - 20λεπτο ειδήσεων.

Και διερωτόμαι, τόσο μεγάλη είναι η έλλειψη θεμάτων στην Κύπρο; Τόσο χαμηλό είναι το επίπεδο της δημοσιογραφίας (ναι) σε αυτό τον τόπο; Τιποτα άλλο παρά αναμάσημα στερεότυπων δηλώσεων των ελλειπέστατων πολιτικών αρχηγών και των γύρω τους; Αυτοί βέβαια κλασσικά, δεν υπάρχει περίπτωση να τους πλησιάσει κανάλι και να αρνηθούν δήλωση. Και ας μην έχουν κάτι να πουν. Σίγουρα θα μιλήσουν.

Αν δεν έχουμε ειδήσεις εσωτερικές, ας κάνουμε μικρότερα δελτία, ας δούμε και μια ματιά έξω από την Κύπρο. Ο κόσμος καίγεται και εμείς ασχολούμαστε με το τί είπε ο πρόεδρος σε μια ιδιωτική του επίσκεψη στο Λονδίνο, ή τί (παρόμοιο με χτες) δήλωσε ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ βγαίνοντας από την εκκλησία μετά το μνημόσυνο. Σαν κοινές κουτσομπόλες της γειτονιάς.

Πτώση

Τα κατάφερε τελικα η επανίδρυση του κράτους στην Ελλάδα και βρέθηκε στις δημοσκοπήσεις, εσχάτως, πίσω από το ΠΑΣΟΚ. Προσοχή αξίζει στο ότι το τί έγινε είναι ότι η ΝΔ κατάφερε και έπεσε περισσότερο από το ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι ότι αυτοί ανέβηκαν. Έπεσαν κατά 25% από τα εκλογικά ποσοστά τους, αλλά οι άλλοι, οι γαλάζιοι, έπεσαν "πιότερο", που έλεγε και ο Σημίτης.

Εντυπωσιακό είναι και στο "καταλληλότερος πρωθυπουργός" στις μετρήσεις, το οποίο δίνει πλέον Γιωργάκη. Λίγο ο εξαγφανισμένος πρωθυπουργός, λίγο οι διεθνείς συγκυρίες και αρκετά επικοινωνιακά και ουσιαστικά ατοπήματα οδήγησαν σε καταποντισμό τις μονάδες. Και κάθε πτώση, πάντα, έρχεται με συνέπειες. Αμέσως άρχισαν οι μουρμούρες από διάφορους πρωην υπουργούς, με ήθος και αλληλεγγύη για τους συναδέρφους και την παράταξη. Το καράβι πήρε απότομη κλίση και σαν ποντίκια τρέχουν να σωθουν.

Γενική εικόνα είναι η πτώση. Κανένα κόμμα δεν έχει σημειώσει άνοδο. Όλα πέφτουν. Μιά χαρά ισορροπία. Σε 1, 2, 3 χρόνια στις εκλογές θα επανέλθουν στις επιλογές τους και η ζωή θα συνεχιστεί.

Ολυμπιακές περιπλανήσεις

Όταν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων της Ολυμπιακής εκφράζουν την βεβαιότητα ότι ο ελληνικός λαός θέλει να παραμείνει η Ολυμπιακή "όπως την ξέρουν, κρατική και δημόσια προς όφελος των Ελλήνων", τί ακριβώς φαντάζονται; Τί όφελος των Ελλήνων είναι σήμερα αυτό το πράγμα.

Υποθετική ερώτηση στον κάθε Έλληνα "θέλετε την Ολυμπιακή να παραμείνει κρατική όπως σήμερα;" Εδώ μπορεί να πάρει κεφάλι το ναι στις απαντήσεις. Αν όπως η υποθετική ερώτηση γίνει πιο ρεαλιστική, "θέλετε να συνεχίσετε να πληρώνετε προσωπικά τέλος 73 ευρώ ετησίως, ασχέτως αν ταξιδεύετε, για να παραμείνει η Ολυμπιακή όπως είναι σήμερα", τότε είναι σαφές ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσεις "ναι" σαν απάντηση.

Δεν σώζεται η κατάσταση με ρομαντικά λόγια των συνδικαλιστών. Αυτοί οι κύριοι έπρεπε να είχαν απομακρυνθεί εδώ και καιρό από τις θέσεις τους από τους ίδιους τους εργαζόμενους στο όνομα των οποίων μιλούν, αφού αυτοί οι ίδιοι αποτελούν μέρος του προβλήματος.

Αμερικανική φαρσοκωμωδία

Η Αμερική ψηφίζει. Σε ένα ενάμιση μήνα θα μάθουμε ποιός θα διαδεχθεί τον ανεκδιήγητο κύριο Γεώργιο Μπους στην θέση του προέδρου των ΗΠΑ, και στην θέση του "πλανητάρχη". Ομπάμα ή ΜακΚέιν.

Το θέμα, για όποιον παρακολούθησε λίγο (και) αυτή την εκλογική μάχη στις ΗΠΑ, είναι ότι ειλικρινά είναι θλιβερό να καθορίζει τις τύχες του πλανήτη, σε μεγάλο βαθμό, ένας μέτριος ή καλύτερος πρόεδρος ο οποίος έχει εκλεγεί μέσα από μια τόσο γελοία προεκλογική διαδικασία.

Είδαμε τους δυο διεκδικητές και τους αντιπροέδρους τους, τις οικογένειες τους και τα παιδιά τους να χορεύουν, να μαγειρεύουν, να συγκινούνται, να φωτογραφίζονται, να γιουχάρουν και να επευφημούν. Κυρίως τα παιδιά τους. Τρεις ημέρες στο συνέδριο των δημοκρατικών τα παιδιά Ομπάμα είχαν την τιμητική τους. Ακολούθως ήταν η οικογένεια ΜακΚέιν, εν μέσω και του Γουστάβου, αυτή που ήταν στο επίκεντρο. Και το εντυπωσιακό είναι ότι σε αυτά τα καμώματα ανταποκρίνονται ανάλογα και οι δημοσκοπήσεις, οι οποίες δεν ξέρω τί εγκυρότητα έχουν. Την μια μέρα 48%-43% ο Ομπάμα και την άλλη 45%-46% με πρώτο τον ΜακΚέιν. Με μια ατάκα του ενός ή του άλλου τα ποσοστά που δίνονται έρχονται τούμπα. Κατι παράξενο, αν αναλογιστούμε πόσο αριθμό ψήφων περιλαμβάνει μια ποσοστιαία μονάδα.

Ναι, η τέχνη της επικοινωνίας για χρόνια βάζει μεγάλο ποσοστό στις τσέπες των πολιτικών και σε πολλές φορές καθορίζει και τα αποτελέσματα αναμετρήσεων. Το πρόβλημα είναι όταν οι επικοινωνιακές στρατηγικές και μόνον είναι αυτές που θα καθορίσουν το αποτέλεσμα. Και όπως φαίνεται από τον "διάλογο" και τις "θέσεις" που αναπτύσσουν οι υποψήφιοι, τελικά η κατάσταση είναι κοντά στο να διαμορφωθεί πλήρως από τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα.