Τα μηνύματα στις τελετές έναρξης

Βλέποντας τις τελετές έναρξης των τριών τελευταίων θερινών Ολυμπιακών Αγώνων μπορεί κανείς με σχετική βεβαιότητα και ευκολία να εντοπίσει το κύριο μήνυμα που ήθελαν να περάσουν οι διοργανώτριες χώρες. 

Αρχίζοντας από την Αθήνα, στους Ολυμπιακούς του 2004 το βασικό μήνυμα ήταν "Μα κοίτα πόση ιστορία και πολιτισμό έχουμε! Έχετε κι εσείς;" Μπορεί να μην έχουμε λεφτά αλλά βρήκαμε και ιδού.

Στη συνέχεια οι Ολυμπιακοί του Πεκίνου το 2008 κατά τους οποίους η Κίνα έστειλε το μήνυμα "Είμαστε εδώ!" Μήνυμα από μια χώρα που επέδειξε δύναμη-ισχύ, πλούτο και πολιτισμό. Κάτι που φάνηκε και στην τελετή αλλά και στις υποδομές που ετοιμάστηκαν για τους αγώνες.

Τέλος στο Λονδίνο το 2012 η τελετή χαρακτηρίζεται από ένα βασικό μήνυμα. "Λεφτά έχουμε, είμαστε κίτς και το γουστάρουμε". Τελετή έναρξης με ύμνο στο εθνικό σύστημα υγείας (που έχω την αίσθηση ότι τα τελευταία χρόνια παραπαίει) και τον Mr. Bean αυτοπροσώπως δεν μπορούσε να φανταστεί κανείς.

Αναφορικά με την ενότητα αφής του βωμού της ολυμπιακής φλόγας νομίζω ότι οι άγγλοι βρίσκονται στις πρώτες θέσεις σε ευρηματικότητα, φαντασμαγορία και εκτέλεση!

Για το φόβο της Χ.Α.

Εν ριπή οφθαλμού, πριν προλάβει κανείς να καταλάβει τί είχε γίνει η ελληνική ολυμπιακή επιτροπή άνοιξε υπολογιστή, μπήκε στο twitter, βρήκε το προφίλ της αθλήτριας, διάβασε το μήνυμα και εξέδωσε την απόφαση της για αποκλεισμό της Βούλας Παπαχρίστου από τους ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου. Παρόμοια άμεση ήταν και η αντίδραση διαφόρων κοινοβουλευτικών κομμάτων στην Ελλάδα που καλούσαν και την ΕΟΕ να λάβει μια απόφαση τιμωρίας της αθλήτριας άμεσα.

Ποίο ήταν το επίμαχο μήνυμα που δημοσιεύθηκε στο λογαριασμό της 23 χρονης αθλήτριας στο twitter; "Με τόσους αφρικανούς στην Ελλάδα τα κουνούπια του Δ. Νείλου θα τρώνε σπιτικό φαγητό". Ρατσιστικό, καθ' ότι αναφέρεται σε συγκεκριμένους ανθρώπους με βάση την καταγωγή. Μειωτικό για αυτούς; Όχι. Δεν είπε ας τους φάνε αυτούς τα κουνούπια γιατί είναι αφρικανοί! Άτσαλο χιούμορ κατά ορισμένους; Ενδεχομένως. Βλακεία; Ίσως.

Από την άλλη η απόφαση της ΕΟΕ για τιμωρία της δια αποκλεισμού της από τους αγώνες, με αιτιολογικό την επίδειξη ασέβειας στο πνεύμα του Ολυμπισμού πώς μπορεί να χαρακτηριστεί; Τουλάχιστον υπερβολική. Αρκετοί τη χαρακτήρισαν και υποκριτική. Σε μια χώρα όπου σε κάθε γειτονιά ο κόσμος λέει με περηφάνια ότι "σε ένα σπίτι έδω στην περιοχή έμεναν μετανάστες και τηλεφωνήσαμε στην αστυνομία για να τους διώξουμε και μας είπε πως δεν μπορεί να κάνει κάτι αλλά έδωσε ένα τηλέφωνο (της Χρυσής Αυγής) και μας είπαν αυτοί θα σας κανονίσουν, και πράγματι πήραμε, ήρθαν τα παιδιά και μας είπαν σε 3 μέρες να πάτε να δείτε το σπίτι σας και όντως το σπίτι ήταν άδειο και μάλιστα και βαμμένο" δεν μπορεί να είναι πρόβλημα το tweet με τα κουνούπια της Βούλας Παπαχρίστου. Ναι η απόφαση ήταν μια βλακώδης και βεβιασμένη, γεμάτη υποκρισία και καθωσπρεπισμό, όπως και οι αντιδράσεις των πολιτικών κομμάτων. Η ποινή δε που της επεβλήθει είναι σαν ισόβια για παράνομη στάθμευση.

Εν πάση περιπτώση, ευτυχώς στην περίπτωση της αθλήτριας, η μάχη κερδίθηκε. Το ολυμπιακό πνεύμα και το ολυμπιακό ιδεώδες μπορούν να ξανακοιμηθούν πλάι σε στοίβες αναβολικών μέχρι που μια άλλη Βούλα να τολμήσει να τα ταράξει από το λήθαργο τους. 

Ο καταυλισμός των καθαριστών του Λονδίνου

"Ο καταυλισμός των καθαριστών", ή παραγκούπολη των καθαριστών των αγώνων. Η εφημερίδα Daily Mail σε ρεπορτάζ της (Ten to a room and one shower for 75 people: Inside the 'slum' camp for Olympic cleaners) φωτογραφίζει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες διαμένουν οι αλλοδαποί υπάλληλοι της εταιρίας καθαριότητας που ανέλαβε το συμβόλαιο για το Ολυμπιακό Πάρκο του Λονδίνου.

Οι αλλοδαποί στοιβάζονται σε ένα οικισμό αποτελούμενο από δωμάτια κοντέινερ. Στοιβάζονται ανά δεκάδα στα δωμάτια (άνδρες και γυναίκες), μοιράζονται ένα αποχωρητήριο ανά 25 και ένα shower ανά 75 άτομα και πάνω από όλα, για αυτή την υπηρεσία πληρώνουν £18 ημερησίως στην εταιρία σαν ενοίκιο για να διαμένουν στον καταυλισμό.

Η όλη εγκατάσταση σημειώνει η εφημερίδα ομοιάζει με φυλακή και εύστοχα παρατηρεί ότι αυτή κρύβεται από τα μάτια των πολυάριθμων επισκεπτών και ενοίκων του Ολυμπιακού Πάρκου με ψηλό φράκτη. Όπως φαίνεται στη φωτογραφία της εφημερίδας, η εγκατάσταση είναι ακριβώς δίπλα στο Ολυμπιακό Πάρκο.

Τα δε πρόχειρα αυτά καταλύματα πλήγηκαν πρόσφατα και από τις έντονες βροχές με αποτέλεσμα αρκετά να έχουν εισροή νερού και οι ένοικοι να χρειαστεί να τα επιδιορθώσουν μόνοι τους.  Η ευκαιρία να ανακαλύψει κανείς τον Λονδρέζικο πολιτισμό και τη φιλοξενία. Από την ανάποδη.

Σαν να μην πέρασε μια μέρα

Κι όμως, έχουν περάσει 366 φέρνοντάς μας στην τραγική πρώτη επέτειο από την καταστροφή στο Μαρί. Πριν ακριβώς ένα χρόνο η γύμνια του βασιλέως αναδείχθηκε εκτυφλωτικά. Μια έκρηξη το χάραμα της 11ης Ιουλίου ένα χρόνο πριν, άφησε πίσω της 14 θύματα, 13 νεκρούς και έναν σοβαρότατα τραυματία, μια οικονομία συντρίμμια, και ένα λαό να ψάχνει ηγέτη.

Στις ώρες που ακολούθησαν την έκρηξη μαθαίναμε εξοργιζόμενοι τα όσα εγκληματικά και τραγικά προηγήθηκαν της έκρηξης και, τελικώς, οδήγησαν σε αυτή. Ακούγαμε για τις τραγικές ελλείψεις στην διοικητική δομή του κράτους, διαβάζαμε για την ανύπαρκτη λειτουργία της ιεραρχίας. Στη φυσιολογική οργή που υπήρχε, προστίθετο περαιτέρω η διαπίστωση της ανικανότητας στο χειρισμό των συνεπειών της καταστροφής καθώς και η θρασύδειλη απόπειρα αποποίησης ευθυνών από όσους είχαν αντικειμενικά βαρύτατες ευθύνες για την καταστροφή.

Ένα χρόνο μετά εξακολουθεί να υπάρχει η θλίψη για αυτούς που χάθηκαν και η απαίτηση να μην ξαναχρειαστεί να ζήσουμε κάτι παρόμοιο, θλίψη που ξαναγίνεται οργή από το γεγονός πως -τραγικά- ακόμα οι ίδιοι ανίκανοι διαχειρίζονται τις τύχες μας.

Ένα χρόνο μετά μετρώντας ακόμα τις πληγές μας, ζητούμε να δικαιωθούν τα θύματα και ελπίζουμε πως αν κάτι θετικό μπορεί να προκύψει από αυτή την καταστροφή είναι εμείς -επιτέλους- να αντιληφθούμε τη σημασία που έχει το να μπορείς να αισθάνεσαι ασφάλεια και εμπιστοσύνη πως αυτός που εκλέγεις για να ηγείται γνωρίζει πού πάει και τί κάνει. Ας μην χρειαστεί να φθάσουμε ξανά στο μέλλον μπρος στην ίδια απόγνωση. 

Φίλοι, καλώς ορίσατε στην Κύπρο!

Τρίτη 3 Ιουλίου 2012, ο ήλιος θα ανατείλει από ανατολικά και η εκκλησία θα γιορτάζει τον Υάκινθο και τη Ζουμπουλία. Αυτοί που αρχίζουν πραγματικά να γιορτάζουν από αύριο είμαστε όλοι οι παροικούντες εν Κύπρω αφού καλωσορίζουμε στην Κύπρο την αποστολή της Ε.Ε. και του Διεθνούς Νομισματικού ταμείου (στο εξής "τρόικα") για τις προπαρασκευαστικές ενέργειες που απαιτούνται για την εκπόνηση του κυπριακού "μνημονίου" στήριξης.

Η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι η στήριξη θα είναι μόνο για  τον τραπεζικό τομέα και δε θα έχει να κάνει με τα δημόσια οικονομικά, αλλά και πως θα φροντίσει να μην πληγεί ο "πολίτης" από μέτρα. Κάτι που αποτελεί συνώνυμο του ότι η στήριξη θα είναι γενικότερη και θα πληρώσουν όλοι, γιατί αυτή ακριβώς είναι η αξιοπιστία της κυβέρνησης. Έτσι κι αλλιώς οι δηλώσεις από το Προεδρικό δεν έχουν ισχύ ούτε καν μέχρι να παίξουν στα δελτία των 8, αφού για ότι δεσμεύθηκε ο Πρόεδρος, πηγαίνοντας κόντρα στους συμβούλους του (είτε τους διόριζε ο ίδιος ως υπουργούς, είτε τους βρήκε ως διοικητές) διαψεύστηκε μερικούς μήνες αργότερα. 

Μπορεί αλλιώς να φανταζόσασταν, κύριε Πρόεδρε, την πρώτη μέρα μετά την ανάληψη της Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Κύπρο, αλλά... Για την ώρα λοιπόν, κύριε Χριστόφια -που κατέχετε κατά δήλωσή σας καλά το πώς λειτουργεί η πολιτική στην οικονομία- καλωσορίστε στα σκαλιά του Προεδρικού Μεγάρου στη Λευκωσία τους "αποικιοκράτες", (κατά δήλωσή σας) απεσταλμένους της τρόικας.