Η προσμονή της λύτρωσης

Σκίτσο του Πιν, Φιλελεύερος

Όπως θα έχετε προσέξει το τελευταίο διάστημα σχεδόν απέχω από το blog. Σε σημείο μάλιστα που δεν ασχολήθηκα καν με κάποια δημοσίευση για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές στην Κύπρο. Μια κρίσιμη εκλογική μάχη κυρίως λόγω της επικίνδυνα κρίσιμης κατάστασης στην οποία περιήλθε η Κύπρος και η κοινωνία της ένεκα της μαύρης πενταετίας που διήνησε ο τόπος από το 2008 ως σήμερα.

Έχω την αίσθηση ότι η αποχή μου αυτή οφείλεται στην απίστευτη απέχθεια και την αηδία που ένιωθα όποτε σκεφτόμουνα τα κοινά κατά το τελευταίο διάστημα. Δεν υπήρξε άλλη περίοδος της ζωής μου που συσχέτιζα τόσο έντονα την αηδία και τα κοινά. Δεν υπήρξε άλλωστε και άλλη περίοδος στη ζωή μου που έβλεπα γύρω μου τόση απόγνωση και μαρασμό. Τόση ερημιά και απελπισία στις ζωές και τα αισθήματα των ανθρώπων.

Το πιο τραγικό; Σε αυτή την κατάσταση δεν ήμουν μόνος. Δεν είχα πάθει εγώ κάποιου είδους παράκρουση, ούτε αντιπάθησα την κατάσταση αυτή από την πρώτη μέρα. Είναι κάτι που συσσωρεύθηκε από τις δράσεις και τις αντιδράσεις της κυβερνήσεως σε διάφορα ερεθίσματα και καταστάσεις. Και είναι κάτι που το βλέπω και το αισθάνομαι σε όλη την κοινωνία. Φοιτητές που θέλουν να δικαιούνται να έχουν όνειρα, νέους οικογενειάρχες που θέλουν να ξέρουν ότι θα υπάρχει μέλλον για τα παιδιά τους, γονείς που απογοητεύονται βλέποντας τα παιδιά τους να να ζουν σε μοίρα χειρότερη από αυτούς. 

Αυτή η κατάσταση κορυφώθηκε μετά την έκρηξη στο Μαρί. Αηδία, οργή και θυμός, ένας συνδυασμός των συναισθημάτων αυτών οποτεδήποτε έβλεπα ή άκουγα τον Πρόεδρο να μιλά, απογοήτευση και απελπισία όταν συνειδητοποιούσα τί έλεγε. Αποστροφή για το πόσο πολύ έχει ευτελισθεί ο Θεσμός από το άτομο. Η προεδρική δημοκρατία μπορεί να είναι ένα επικίνδυνο πολίτευμα. Και το ζήσαμε όλοι.

Είχαμε αρχίσει από νωρίς να παίρνουμε γεύση του τί θα ακολουθούσε. Ήταν οι "εισβολές των δυο μητέρων πατρίδων, ήταν οι δηλώσεις περί αλώβητης οικονομίας και η συνακόλουθη αδράνεια όταν όλοι έβλεπαν το τσουνάμι να πλησιάζει και όταν όντας σε ύφεση δίνονταν αυξήσεις στο προσωπικό του κράτους, ήταν οι λίστες διορισμών που διέρρεαν σωρηδόν. Και μετά, το γινάτι, η ατολμία δράσης, όταν ψήφιζε το "κούρεμα" στα ελληνικά ομόλογα αρνούμενος να μιλήσει με την Κεντρική Τράπεζα για τις συνέπειες, όταν στοίβαζε τα πυρομαχικά στο Μαρί αρνούμενος να δεχθεί ότι άλλοι μπορεί να ήξεραν καλύτερα, όταν με θράσος ακόμα και στο τέλος προτιμούσε να κόψει τα επιδόματα βοήθειας από ομάδες του πληθυσμού όπως οι ανάπηροι αλλά δεν άλλαξε τη θέση του για να προχωρήσει, παραδείγματος χάριν, στην παραχώρηση αδειών για καζίνο -κάτι που με μαθηματική ακρίβεια θα έφερνε περισσότερα και σιγουρότερα έσοδα στα κρατικά ταμεία και αυτό το ύφος του αλάνθαστου και μαζί του κατατρεγμένου και του πολεμούμενου από μια διαπλανητική συνωμοσία. Λες και όλοι οι υπόλοιπο άλλη δουλειά δεν έχουν από το να πολεμούν την κυβέρνηση της Κύπρου για να αποτύχει επειδή αυτή νομίζει (και είναι περήφανη για αυτό που νομίζει) πως είναι κομμουνιστική. Λες και δεν έφθαναν οι ενέργειες (και μη) της κυβέρνησης, χρειαζόταν και συμπαιγνία του σύμπαντος για να οδηγηθούμε στην καταστροφή.

Εδώ και ενάμιση χρόνο, μετά την καταστροφή στο Μαρί, ουσιαστικά δεχόμαστε ως κοινωνία στωικά τα απανωτά χαστούκια στην περηφάνια μας, στη ζωή μας στην καθημερινότητα μας και μετράμε τις μέρες. Μετράμε τις μέρες μέχρι τη λύτρωση μας. Η 17η Φεβρουαρίου μπορεί είναι μέρα λύτρωσης. Είναι η μέρα που η ελπίδα μπορεί να επανέλθει στον τόπο, αρκεί να φύγουν αυτοί που οδήγησαν και ακολούθως έσπρωξαν τον τόπο στον γκρεμό και ακόλουθα, χωρίς ίχνος αιδούς, επαίρονται για τα κατορθώματα της διακυβέρνησής τους. Οποιοσδήποτε άλλος είμαι βέβαιος ότι μπορεί καλύτερα. Άλλωστε τί μπορεί να είναι χειρότερο από αυτό που περάσαμε; Εύχομαι προσεκτική ψήφο και καλή λύτρωση σε όλους μας. 

Δια πάσαν νόσον...

Οργανωμένο ρουσφέτι και με βούλα. Για πολλοστή φορά πλέον γινόμαστε μάρτυρες του πόσο βρώμικο σύστημα έχουμε να μας διοικεί. Γινόμαστε μάρτυρες αλήθεια; Μήπως πέφτουμε και από τα σύννεφα; Μήπως δεν θέλουμε ακριβώς αυτό το σύστημα διοίκησης; Της βρωμιάς, της απάτης, της αδικίας; Αρκεί αυτά να λειτουργούν υπέρ μας.

Είδε το φως της δημοσιότητας το περασμένο Σάββατο μέσω της εφημερίδας "Φιλελεύθερος" ένα θέμα με εξυπηρετήσεις που γινόντουσαν από το γραφείο του προέδρου της Βουλής Μάριου Κάρογιαν. Η διαρροή αφορά ένα φαξ με εξυπηρετήσεις που είχαν θετική έκβαση και διεκπεραιώθηκαν από το γραφείο του τότε προέδρου της Βουλής. Το φαξ φαίνεται να είχε σταλεί προς υποψήφιους του κόμματος στη Λεμεσό (όπου και οι εν λόγω εξυπηρετήσεις) για να υπενθυμίσουν στους εξυπηρετηθέντες να εξαργυρώσουν το ρουσφέτι ψηφίζοντας το Δημοκρατικό Κόμμα στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Α, παρεμπιπτόντως, το φάξ στάληκε από το γραφείο του ίδιου του προέδρου της βουλής, κάτι που βέβαια είναι τουλάχιστον ανήθικο αλλά παράλληλα και πταίσμα μπροστά στο υπόλοιπο θέμα...

«Ζητούν όπως εργοδοτήσουν 4 αλλοδαπούς για θέση εργάτη/καθαριστή. Το χειρίζεται ο Γ. Ν. οκ, έγινε».
«Υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση κυβερνητικού οικοπέδου στον Ύψωνα. Τους απάντησαν ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμα οικόπεδα στην περιοχή Ύψωνα. Υπέβαλαν ένσταση λόγω προβλημάτων υγείας.  Μίλησα με Π. Θα πάρει σπίτι μέσα στον Σεπτέμβρη».
«Την Πέμπτη πάει στα Δημόσια Έργα Λεμεσού. Θέση εργάτη. Εργάζεται ως έκτακτος εδώ και 4 χρόνια. Οκ, έγινε».
«Πάει σε συνέντευξη στις 16/07/07 για την πλήρωση θέσεων Λειτουργού Καταγραφής. Έδωσα στον Φ. Οκ, έγινε πήρε τη θέση».
«Λοχίας…. Προαγωγή σε υπαστυνόμος ΟΠΕ Λεμεσού. 17/09/07. Μιλήσαμε με γραφείο αρχηγού. Περιμένουμε νέα. Οκ. έγινε».
«Η κοπέλα ζητά μεταγραφή από το λύκειο Αγ. Νικολάου στο Λύκειο Λινόπετρας. Το θέμα μιλήθηκε με Γ. Ο. και διευθετήθηκε»

Απόσπασμα της λίστας από το δημοσίευμα του "Φιλελευθερου", 8/12/2012

Η λίστα αφορά ρουσφέτια πάσης φύσεως, αποδεικνύοντας την πολυδιάστατη ικανότητα προσφοράς της εξουσίας προς το κοινωνικό σύνολο. Διορισμοί, παραχώρηση κυβερνητικών οικοπέδων σε μη δικαιούχους, προαγωγές, μεταγραφές μαθητών σε σχολεία είναι μόνο μερικά θέματα με τα οποία ασχολήθηκε το γραφείο του προέδρου της βουλής. Στη λίστα αναφέρεται αναλυτικά ο αιτών, το τμήμα που αφορά η εξυπηρέτηση, σχόλια αναφορικά με το θέμα, τη διαδικασία εξυπηρέτησης αλλά και τον "σύνδεσμο" που βοηθά σε αυτή.

Η αξιοπρέπεια στο απόγειό της για μια ακόμα φορά, γιατί δεν πέρασε και πολύς καιρός από τότε που παρόμοιας φύσης email είχε διαρρεύσει από το γραφείο του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά και από κομματικά γραφεία. Δυστυχώς είναι τραγικό αλλά αυτή η σαπίλα είναι που μας αξίζει σαν λαός τελικά. Αυτήν επιζητούμε από τους άρχοντές μας και για αυτό τέτοιους επιδιώκουμε να εκλέγουμε στα διάφορα αξιώματα. Δεν ξέρω πραγματικά γιατί παρεξηγούμαστε όταν το διαπιστώνουν εξωτερικοί παράγοντες αλλά είναι τραγική η ευκολία με την οποία λείχοντας και έρποντας θέλουμε να ξεχωρίσουμε από τους άλλους, καταπατώντας βάναυσα και προσπερνώντας άλλους που είτε άξιζαν περισσότερο από εμάς κάποια θέση, είτε χρειάζονταν περισσότερο από εμάς κάποια παροχή.

Και στη συνέχεια συμμετέχουμε όλοι μαζί σε ένα θίασο όπου αφ'ενός μιλά ο κάθε κύριος Κάρογιαν για ανάγκη διαφάνειας και αλλαγής της νοοτροπίας και δικαιοσύνη, έτσι κι αλλιώς τα λόγια είναι δωρεάν, και αφ΄ετέρου όλοι εμείς προσποιούμαστε ότι τα λέει ωραία και συμφωνούμε με τα λεγόμενα του... Μέχρι την επόμενη φορά που θα πέσουμε (και πάλι) από τα σύννεφα διερωτώμενοι (στα πλαίσια του θιάσου) "αν είναι ποτέ δυνατόν!".

"Μαζί τα τρώμε"

Και αίφνης, στην Ύδρα εγένετο ταραχή! Ξέσπασε "πόλεμος", σύμφωνα με τα ελλαδικά ΜΜΕ. Ο λόγος της έντασης, το γεγονός ότι κλιμάκιο της οικονομικής αστυνομίας πραγματοποιούσε εφόδους στις επιχειρήσεις του νησιού, που κατακλύζεται αυτή την περίοδο από τουρίστες, και σε μια από τις εφόδους συνέλαβε ιδιοκτήτρια εστιατορίου η οποία δεν έκοβε αποδείξεις. Η αστυνομία, δηλαδή, συνέλαβε μια κυρία η οποία δούλευε μαύρα, αναγκάζοντας τη ίδια στιγμή πολλούς άλλους εν Ελλάδι να πληρώνουν και να ξαναπληρώνουν "χαράτσια" και ΦΠΑ για κάθε Ευρώ που έκρυβε η εν λόγω εστιάτορας, ώστε βγάλει το κράτος τα σπασμένα.

Τώρα, για κάποιον ελληνικά μυστήριο λόγο, η είδηση αυτή προκάλεσε αντίδραση των κατοίκων του νησιού οι οποίοι προπυλάκισαν το κλιμάκιο της οικονομικής αστυνομίας και πολιόρκησαν το κτίριο της αστυνομίας στο νησί, κόβοντας ακόμα και την παροχή ρεύματος(!). Παράλληλα οι ίδιοι προπυλάκισαν και το προσωπικό του πλοίου Flying Cat που συνδέει την Ύδρα με τον Πειραιά και το οποίο θα μετέφερε τη συλληφθείσα στην Αθήνα για τα περεταίρω. Σαν αποτέλεσμα η αστυνομία απέστειλε εσπευσμένα στην Ύδρα μια μονάδα αντιδιαδλωτική για να κατστείλει την "εξέγερση των Υδραίων"!

Όλο το σκηνικό θα μπορούσε να ήταν απλά σουρεαλιστικό και μια αστεία παρένθεση, αν τα τελευταία τρία χρόνια η χώρα δε βρισκόταν στα πρόθυρα της καταστροφής, κάνοντας σχοινοβασία σε κάθε περιοδική εξέταση των δανειστών της ώστε να καλύψει τις μύριες τρύπες στους ισολογισμούς του κράτους. Θα ήταν απλά τραγικό σαν γεγονός αν την ίδια στιγμή στις υπόλοιπες ειδήσεις της ημέρας από την Ελλάδα δεν υπήρχε θέμα με τίτλο "Νέο πακέτο μέτρων, ύψους 11,6 δισεκατομμυρίων ευρω, με νέες περικοπές μισθών, ακόμα και στον στενό δημόσιο τομέα με μείωση κατά 30%".

Η συμπεριφορά της ιδιοκτήτριας του εστιατορίου είναι σημαντική τροχοπέδη στις προσπάθειες ανάκαμψης της χώρας αφού αποστερεί τα έσοδα από το κράτος, αλλά η νοοτροπία των υπολοίπων που προπυλακίζουν και επιχειρούν να εμποδίσουν τις αρχές όταν προσπαθούν να επιβάλουν τη λογική, κατ' αρχήν, και κατόπιν το νόμο είναι ακόμα πιο ανησυχητική για το μέλλον της χώρας, αφού καταδεικνείει ότι η ανομία και το ανεξέλεγκτο γίνεται βίωμα και εδραιώνει μια γενίκευση τέτοιων συμπεριφορών. Είναι όλα αυτά που περιλαμβάνονται στην περιβόητη φράση του Πάγκαλου "Μαζί τα φάγαμε", η οποία είχε ξεσηκώσει αντιδράσεις. Η εστιάτορας που έκλεψε, ο πελάτης που δέχθηκε να μοιραστεί τα κλεμένα ο υδραίος που τα έβαλε με την αστυνομία και ο υδραίος που δεν αντέδρασε μπροστά στο θέατρο του παραλόγου.

Για το φόβο της Χ.Α.

Εν ριπή οφθαλμού, πριν προλάβει κανείς να καταλάβει τί είχε γίνει η ελληνική ολυμπιακή επιτροπή άνοιξε υπολογιστή, μπήκε στο twitter, βρήκε το προφίλ της αθλήτριας, διάβασε το μήνυμα και εξέδωσε την απόφαση της για αποκλεισμό της Βούλας Παπαχρίστου από τους ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου. Παρόμοια άμεση ήταν και η αντίδραση διαφόρων κοινοβουλευτικών κομμάτων στην Ελλάδα που καλούσαν και την ΕΟΕ να λάβει μια απόφαση τιμωρίας της αθλήτριας άμεσα.

Ποίο ήταν το επίμαχο μήνυμα που δημοσιεύθηκε στο λογαριασμό της 23 χρονης αθλήτριας στο twitter; "Με τόσους αφρικανούς στην Ελλάδα τα κουνούπια του Δ. Νείλου θα τρώνε σπιτικό φαγητό". Ρατσιστικό, καθ' ότι αναφέρεται σε συγκεκριμένους ανθρώπους με βάση την καταγωγή. Μειωτικό για αυτούς; Όχι. Δεν είπε ας τους φάνε αυτούς τα κουνούπια γιατί είναι αφρικανοί! Άτσαλο χιούμορ κατά ορισμένους; Ενδεχομένως. Βλακεία; Ίσως.

Από την άλλη η απόφαση της ΕΟΕ για τιμωρία της δια αποκλεισμού της από τους αγώνες, με αιτιολογικό την επίδειξη ασέβειας στο πνεύμα του Ολυμπισμού πώς μπορεί να χαρακτηριστεί; Τουλάχιστον υπερβολική. Αρκετοί τη χαρακτήρισαν και υποκριτική. Σε μια χώρα όπου σε κάθε γειτονιά ο κόσμος λέει με περηφάνια ότι "σε ένα σπίτι έδω στην περιοχή έμεναν μετανάστες και τηλεφωνήσαμε στην αστυνομία για να τους διώξουμε και μας είπε πως δεν μπορεί να κάνει κάτι αλλά έδωσε ένα τηλέφωνο (της Χρυσής Αυγής) και μας είπαν αυτοί θα σας κανονίσουν, και πράγματι πήραμε, ήρθαν τα παιδιά και μας είπαν σε 3 μέρες να πάτε να δείτε το σπίτι σας και όντως το σπίτι ήταν άδειο και μάλιστα και βαμμένο" δεν μπορεί να είναι πρόβλημα το tweet με τα κουνούπια της Βούλας Παπαχρίστου. Ναι η απόφαση ήταν μια βλακώδης και βεβιασμένη, γεμάτη υποκρισία και καθωσπρεπισμό, όπως και οι αντιδράσεις των πολιτικών κομμάτων. Η ποινή δε που της επεβλήθει είναι σαν ισόβια για παράνομη στάθμευση.

Εν πάση περιπτώση, ευτυχώς στην περίπτωση της αθλήτριας, η μάχη κερδίθηκε. Το ολυμπιακό πνεύμα και το ολυμπιακό ιδεώδες μπορούν να ξανακοιμηθούν πλάι σε στοίβες αναβολικών μέχρι που μια άλλη Βούλα να τολμήσει να τα ταράξει από το λήθαργο τους. 

Απλά αναλογική

Ο ελληνικός λαός τελικώς μίλησε. Μίλησε, είπε κάτι μάλλον δυσνόητο -αν κρίνω από το πόσες ερμηνείες του εκλογικού αποτελέσματος ακούστηκαν- και εν τέλει θα κληθεί να ξαναμιλήσει σε ένα μήνα. Το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου ήταν τα εικονιζόμενα πιο κάτω.

Μια εβδομάδα μετά τις εκλογές οι αρχηγοί των τριών πρώτων κομμάτων έλαβαν διερευνητική εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας για να αντιληφθούν όλοι ότι αυτά που χώριζαν μεταξύ τους τα κόμματα ήταν - προφανώς - περισσότερα από αυτά που μπορούσαν να τους ενώσουν.

Με ΚΚΕ και Χρυσή Αυγή να δηλώνουν εκ προοιμίου ότι δεν ενδιαφέρονται για συνεργασία το παιχνίδι ήταν μεταξύ των υπολοίπων. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποδεχόταν να συνεργαστεί με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και ο Καμμένος των Ανεξάρτητων Ελλήνων δεν ήθελε ούτε νεκρός το Σαμαρά και τη ΝΔ. Υπό τις συνθήκες φάνηκε πόσο ακατόρθωτη είναι η προσπάθεια δημιουργίας κυβέρνησης στη βάση συνεργασιών κομμάτων στην Ελλάδα.

Με αυτά τα δεδομένα ακούγονταν τουλάχιστον φαιδρές, αν όχι μαζοχιστικές, οι προτάσεις της αριστεράς για χρήση απλής αναλογικής. Ναι, είναι πιο δίκαιο σύστημα και έχει διάφορα στα οποία μπορεί κανείς να δεχθεί ότι είναι καλύτερο από το σημερινό  Η αριστερά στην Ελλάδα δεν μπορεί να συνεννοηθεί μεταξύ της. Στην χώρα κατεβαίνουν 4 συνδυασμοί με όνομα που περιέχει ΚΚΕ (ΚΚΕ, μ-λ ΚΚΕ, ΚΚΕ μ-λ, και ΟΑΚΚΕ) συν ο ΣΥΡΙΖΑ με τις διάφορες συνιστώσες και τις ροές του, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και δεν ξέρω τί άλλο. Σκεφθείτε, έχοντας υπ' όψη αυτό που ζήσαμε την περασμένη εβδομάδα το ενδεχόμενο να μπορέσουν να συσπειρωθούν πίσω από μια κυβέρνηση μερικοί (1-2-3) βουλευτές από καθεμιά τέτοια μικρή παράταξη ή ακόμα πιο δύσκολα αυτές οι παρατάξεις με βουλευτές που δια της απλής αναλογικής θα εκλέγονταν από τη φιλελεύθερη πλευρά.

Από 4 έως 5,5 ρίχτερ

Ένας Θεός ξέρει, ειλικρινά, τί σχέση με την πραγματικότητα μπορεί να έχει κάποια είδηση που διαβάζουμε. Και η μπάλα δυστυχώς δεν παίρνει μόνο τα "ανώνυμα" blogs, που αναπαράγουν με σωρηδόν αντιγραφές "ειδήσεις" από ενημερωτικά sites και άλλα blogs, αλλά και τα ίδια τα "ενημερωτικά sites". Στην Κύπρο τα πιο γνωστά ενημερωτικά sites είναι αυτό της εφημερίδας Πολίτης, του Φιλελευθέρου, της Καθημερινής και το sigmalive. Κατά κύριο λόγο, για τη ροή ειδήσεων τους (σε "πραγματικό χρόνο") αναπαράγουν ειδήσεις από το κυπριακό πρακτορείο ειδήσεων και από ελλαδικά sites, και λιγότερο αναρτούν θέματα από δική τους συνεισφορά. Αυτό φαίνεται απλά και από την ανάγνωση των κειμένων που αναρτώνται, και που, πολλές φορές, είναι ίδια.

Την περασμένη Παρασκευή, στις 22:50, έγινε στην περιοχή της Πάφου αισθητή μια σεισμική δόνηση. Έντονη αλλά όχι και για να ανησυχήσει κανείς από το τράνταγμα. Σε "πραγματικό χρόνο" δεν υπήρξε κάποια ανάρτηση της είδησης από τα online. Την επόμενη μέρα, το πρωί, η είδηση που είχε αναρτηθεί ήταν η ακόλουθη:

Σεισμική δόνηση σημειώθηκε γύρω στη 1 μετά τα μεσάνυκτα στην Πάφο και έγινε αισθητή σε ολόκληρη την επαρχία.
Τα μέχρι στιγμής στοιχεία κάνουν λόγο για σχετικά ισχυρή σεισμική δόνηση της τάξης των 4 - 5,5 ρίχτερ ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία των διεθνών σεισμολογικών κέντρων σήμερα σειρά μικρότερων σεισμικών δονήσεων καταγράφηκαν στην Ελλάδα, την κεντρική Τουρκία και την Αλβανία.
Από τη σεισμική δόνηση, η οποία είχε μικρή διάρκεια, μέχρι στιγμής δεν έχουν καταγραφεί ζημιές.

Από Πολίτη, Καθημερινή, Φιλελεύθερο 

Το κείμενο έχει 3 μόλις προτάσεις και το μόνο ορθό στοιχείο που παρατίθεται είναι ότι έγινε σεισμός στην Πάφο. Δυστυχώς κανένα από τα υπόλοιπα στοιχεία δεν είναι ακριβές. Η δόνηση τοποθετήθηκε στη 1 πμ, αντί στις 11 μμ, η ισχύς της δίνεται στα 4 - 5,5 ρίχτερ (!) και για κάποιο λόγο, ο συντάκτης της είδησης συνδέει το γεγονός με "σειρά μικρότερων δονήσεων" σε Ελλάδα Τουρκία ακόμα και Αλβανία.

Το δείγμα έγκυρης δημοσιογραφίας δημοσιεύθηκε στον Πολίτη, στην Καθημερινή και τον Φιλελεύθερο και πηγή του κακού ήταν το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων. Ο λειτουργός του ΚΥΠΕ, 10 ώρες μετά το γεγονός, και προφανώς στην απουσία ανακοινωσης του τμ. γεολογικής επισκόπησης ανήγαγε τον εαυτό του σε σεισμολόγο και έκανε δική του εκτίμηση για το γεγονός. Η εκτίμηση αυτή ανακοινώθηκε στην πορεία και από τα λοιπά ΜΜΕ της Κύπρου -που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν συντάξει κάτι από μόνα τους. Η ένταση του σεισμού, τελικά, υπολογίστηκε στα 3,9 ρίχτερ από το τμ. γεολογικής επισκόπησης, οπότε ούτε το κολοσσιαίο διάστημα 4-5,5 ρίχτερ στο οποίο οι δημοσιογραφικές εκτιμήσεις τοποθέτησαν τη δόνηση είναι ορθό.

Με αυτά υπ' όψη, απλά αναλογιστείτε τί από τα υπόλοιπα που διαβάζουμε και δεν μπορούμε μόνοι να διαπιστώσουμε την ορθότητά τους έχει όντως βάση στην πραγματικότητα.

Φανταστείτε έναν κόσμο χωρίς Wikipedia

Σήμερα η Wikipedia "βγάζει" μαύρο.

Δεν δίνει πρόσβαση στην αγγλική της έκδοση σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την προτεινόμενη νομοθεσία που συζητείται στο αμερικανικό κογκρέσο αναφορικά με τα πνευματικά δικαιώματα και το ίντερνετ. "Φανταστείτε έναν κόσμο χωρίς ελεύθερη γνώση" είναι ο τίτλος στην οθόνη που βλέπει όποιος προσπαθεί να διαβάσει κάποιο άρθρο της εγκυκλοπαίδειας. "Φανταστείτε έναν κόσμο χωρίς Wikipedia και Google είναι ο άμεσός μου συνειρμός. Η wikipedia, κακά τα ψέματα, σε αυτή την περίοδο της ανθρωπότητας εκτελεί χρέη μεγάλου επιμορφωτή. Από καθημερινές απορίες του τύπου "τί είναι τα νησιά bikini;" μέχρι επαγγελματικά ερωτήματα αλλά και ακαδημαϊκές έρευνες. Εκπονούνται πτυχιακές εργασίες στα πανεπιστήμια του πλανήτη με (κρυφή) πηγή την wikipedia. Μια μέρα "μαύρης απεργίας" μιας online εγκυκλοπαίδειας, με τα τρωτά και τα άσχημά της,  είναι αρκετή για να αντιληφθούμε πόσο η ζωή μας σχετίζεται πλέον με αυτά τα πράγματα!

"Η γενιά του Πολυτεχνείου"

17 Νοεμβρίου σήμερα, 38η επέτειος από τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο. Όπως κάθε χρόνο στην Αθήνα πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις και η "καθιερωμένη πορεία στην Αμερικανική Πρεσβεία". Όπως κάθε χρόνο ακούσαμε και πάλι για "τη γενιά του Πολυτεχνείου" -κυρίως από ηλικιακούς εκπροσώπους της- τα λόγια θαυμασμού, να συνοδεύονται από αντίσταση, πάλη, λαϊκή εξέγερση που έριξε τη δικτατορία, και με απαραίτητη προέκταση σε συμβουλές για το σήμερα.

Και απορεί κανείς. Ποιά είναι και τί έκανε τελικά η "γενιά του Πολυτεχνείου"; Πόση σχέση με την πραγματικότητα έχει όλο αυτό το φωτοστέφανο με το οποίο περιεβλήθη η επέτειος; Το γεγονός κάθε αυτό είναι όντως μια σελίδα εξέγερσης, φοιτητών, νεολαίας ενάντια στο καθεστώς της χούντας των συνταγματαρχών. (Μια από όχι και τόσες πολλές εξεγέρσεις μέσα στην επταετία της χούντας.) Μια εξέγερση που κορυφώθηκε με αρκετή γενναιότητα και καταστάληκε με βίαιο τρόπο από το καθεστώς. Εκ των γεγονότων τα συμβάντα στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβρη του '73 αυτό που πέτυχαν ήταν την αλλαγή του δικτάτορα. Όχι τη πτώση της χούντας. Την αλλαγή του προσώπου που ήταν επικεφαλής. Για να πέσει η χούντα και να επανέλεθει στην Ελλάδα η Δημοκρατία χρειάστηκε μια αρκετά μεγαλύτερη θυσία. Η χούντα, όσο και αν επιμένουν ορισμένοι να μην το θυμούνται, έπεσε όταν "έπεσε" η Κύπρος τον Ιούλιο του 1974. Εννέα μήνες μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.

Άρα τελικά τί ήταν αυτό που πέτυχε αυτή η περιβόητη "γενιά του Πολυτεχείου" που βλέπουμε στις τηλεοράσεις σήμερα; Κατ' αρχήν πέτυχε να γίνει γενιά. Γιατί στο Πολυτεχνείο ήταν μια αρκετά μικρότερη μερίδα κόσμου. Και κατά δεύτερον αυτή η "γενιά" κατάφερε να μυθοποιήσει αρκετά ένα γεγονός και στην συνέχεια να δρέψει τους καρπούς του κατορθώματός της με τον ισχυρισμό και μόνο της συσχέτισης με τον μύθο. Βουλευτικές έδρες, διευθυντικές θέσεις, κομματικές ιεραρχίες, δημόσια αξιώματα. Πόσοι άραγε από αυτή τη "γενιά" έκαναν οτιδήποτε για να ανατραπεί η χούντα μέσα στα επτά χρόνια που ήταν στην εξουσία; Μάλλον ελάχιστοι. Αλλά ξελασπώνουν για αυτούς οι μερικές εκατοντάδες ή και χιλιάδες που ήταν όντως μέσα στο ίδρυμα και γύρω υποστηρίζοντάς τους εντός. 

Τουρισμός - ψευδοτουρισμός

Διαβάζω στον τύπο διάφορες αναλύσεις που ασχολούνται με την αύξηση που παρατηρείται φέτος στο τουριστικό ρεύμα προς Κύπρο (πχ. 1,2,3) σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο. Διαπιστώνεται σημαντική αύξηση στους αφικνούμενους τουρίστες στο νησί κάτι που είναι προφανώς θετικό για την οικονομία του τόπου κατά την δυσμενή περίοδο που αυτή διανύει.

Σε αρκετά δημοοοσιεύματα επιχειρείται μια ενδεχόμενη εξήγηση της αύξησης αυτής και η αιτιολογήσεις που δίνονται κινούνται σε δυο κύριους πυλώνες, πρώτον στην ταραγμένη πολιτικοκοινωνικά περίοδο της "Αραβικής Άνοιξης" που είχε σαν αποτέλεσμα τη μείωση του αριθμού των επισκεπτών σε άλλους τουριστικούς προορισμούς της Μεσογείου και δεύτερον στο άνοιγμα της Ρωσικής τουριστικής αγοράς και προς την Κύπρο.

Από την άλλη πλευρά "τρομακτική" αύξηση στον αριθμό επισκεπτών φαίνεται να καταγράφεται και στις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου. Τα πιο πάνω και μια παρατήρηση κατά τις τελευταίες επισκέψεις μου στο αεροδρόμιο Λάρνακας, μου δημιούργησαν μια απορία. Αλήθεια, πόσοι από τους τουρίστες που μετρά η στατιστική υπηρεσία να φθάνουν στο αεροδρόμιο της Λάρνακας όντως καταλήγουν να κάνουν τουρισμό στις ελεύθερες περιοχές;

Όσοι βρέθηκαν το τελευταίο διάστημα στο αεροδρόμιο Λάρνακας, αλλά και όσοι οδήγησαν στον αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας - Λάρνακας σίγουρα θα έχουν δεί αναρίθμητα οχήματα με αριθμούς εγγραφής του ψευδοκράτους από σαλούν μέχρι και βαν να κινούνται με καλυμμένο το γράμμα "Τ" (που υποδηλώνει πως πρόκειται για ταξί) στις πινακίδες τους. Θα έχουν δεί και πολλά τέτοια οχήματα σταματημένα είτε στους χώρους στάθμευσης του αεροδρομίου είτε στις ράμπες πρόσβασης στις αφίξεις, προφανώς αναμένοντας να παραλάβουν κόσμο. Μάλιστα για το θέμα της δραστηριοποίηση τουρκοκυπρίων αλλά και άλλων παρανόμων ταξιτήδων στο αεροδρόμιο Λάρνακας είχαν κινητοποιηθεί και οι επαγγελματίες οδηγοί της επαρχίας Λάρνακας στις αρχές του καλοκαιριού. Είναι επομένως σαφές, ότι η έντονη αυτή -παράνομη- δραστηριοποίηση αφαιρεί ένα ποσοστό από τις αφίξεις που καταγράφει και ανακοινώνει το υπουργείο εμπορίου και ο ΚΟΤ. Ένα θέμα λοιπόν είναι, αφού κάνουν τα στραβά μάτια ανεχόμενοι αυτή τη δραστηριότητα, κατά πόσο συνυπολογίζουν και το ποσοστό μείωσης των τουριστών που αυτή επιφέρει, ή τελικά εμείς χαιρόμαστε για την αύξηση των επισκεπτών στα κατεχόμενα;

Ημέρα 14

Με το ηλεκτρικό ρεύμα να διακόπτεται μέχρι και 4 ώρες στις 16 που είμαστε ξύπνιοι, με τα οχήματα της πυροσβεστικής να ουρλιάζουν κάθε μισή ώρα και να τρέχουν προς απεγκλωβισμό ατόμων από ανελκυστήρες, με τη θερμοκρασία και την υγρασία στα ύψη χωρίς την δυνατότητα χρήσης κλιματιστικών, τα οχήματα να μποτιλιάρονται στους κεντρικούς δρόμους λόγω μη λειτουργίας των φώτων τροχαίας, με τους υπαλλήλους στα γραφεία να εργάζονται πρακτικά εξάωρο και πεντάωρο και υπό τις καθόλου παραγωγικές συνθήκες "Σαχάρας", την ΑΗΚ να θρηνεί στα ερείπια του καινούριου της ηλεκτροπαραγωγού σταθμού στο Βασιλικό, την επίσημη Κυπριακή Δημοκρατία να εξαρτάται ενεργειακά από τις κατεχόμενες περιοχές της και τις άμεσες ζημιές στην οικονομία να ξεπερνούν τα 2 δισεκατομμύρια οι εκπρόσωποι του Ανορθωτικού Κόμματος του Εργαζόμενου Λαού που επειχειρούν να μας πείσουν ότι η κατάσταση που διαμορφώνεται μετά την καταστροφική έκρηξη στο Ματί δεν είναι δα και τόσο τραγική, όπως επιχειρεί η αντιπολίτευση να την περιγράψει, θα έπρεπε να γίνονται κόκκινα πανιά στα μάτια κάθε σώφρονα.

Κι όμως ακόμα υπάρχει κόσμος που διαλαλεί "ΨΗΛΑ ΤΑ ΛΑΒΑΡΑ" και συσπειρώνεται πίσω από τις γραμμές ότι στον κόσμο ξύπνησε η φασιστική διάθεση να κάνει "πραξικόπημα" για να ρίξει τον "κομμουνιστή" (όπως νομίζεί ότι είναι) πρόεδρο. Ώρες ώρες χαίρεσαι ότι ξύπνησε ο λαός κι η νεολαία...

Ανασήκωσε την πλάτη

"Ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισε τους Πενταδάκτυλέ μου" ήταν το τραγούδι μας πριν μερικά, όχι πολλά, χρόνια. Ακόμα και τότε, που ακουγόταν πιο πολύ τέτοιες μέρες αυτό και άλλα αντικατοχικά τραγούδια, μπορούσε κανείς να δει στο στίχο το "Ανασήκωσε (εσύ, μόνος σου) την πλάτη κι απόσεισέ τους (εσύ, μόνος σου)".

Σιγά σιγά, στα 37 χρόνια, με μηδενική διάθεση για οποιοδήποτε αγώνα, μέσα από τη βολή και την καλοπέραση που έδωσαν στον τόπο τα μετά την εισβολή χρόνια κρυφτήκαμε πίσω από την ρεαλ-πολιτικ, αισθανθήκαμε ότι υπάρχουν πραγματικότητες στο νησί και ότι αυτές είναι ανυπέρβλητες. Ή τουλάχιστον δεν αξίζει τον κόπο καν να οργανώσουμε ένα σχέδιο για υπερπήδηση των "πραγματικοτήτων" που θέτουμε στους εαυτούς μας.

Μια τραγωδία πρόσφατα ήρθε να αποδείξει περίτρανα ποιες είναι η πραγματικότητες που μας εμποδίζουν. Η βολή μας. Παρά την δυσχερή κατάσταση στην ηλεκτροδότηση μετά την καταστροφή του ηλεκτροπαραγωγού σταθμού, ήταν πολλοί, και νεότεροι και γηραιότεροι τους οποίους άκουσα με θλίψη να δηλώνουν "δεν μπορώ να ζήσω χωρίς το εαρ κοντίσιον μου".

Κάπως έτσι αφήσαμε τόσα χρόνια, όπως άρχισα με το τραγούδι, μόνο του τον Πενταδάκτυλο (και τον όποιονδήποτε άλλο πλην ημών) να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Έτσι κι αλλιώς εμείς φροντίσαμε να έχουμε λάβει στην ιστορία τον ρόλο της "μικρής Κύπρου" που είναι απλά και μόνο το μόνιμο θύμα παγκόσμιων πλεκτανών.

Δείξε μου τον φίλο σου

O tempora! O mores! Κάποιος που κλέβει και συλληφθεί, πώς τιμωρείται; Επιστρέφει τα κλεμμένα και συγχωρείται. Αν δεν συλληφθεί; "Σε καλή μεριά" τα κλεμμένα και αλί σε αυτόν που τα κλαίει.

Σταχυολογώντας τα πρακταία κορυφαίων αξιωματούχων της Δημοκρατίας βρίσκει κανείς ότι: Ο ένας πήρε με αδιαφανή και παράτυπο τρόπο χρήματα για εμφυτεύσεις δοντιών (σε κάποιον). Ο άλλος αμέλησε να κάνει φορολογικές δηλώσεις επί μια δεκαετία. Ο τρίτος μόνο που δεν πρόλαβε να διορίσει και τα γατιά του στην υπηρεσία της οποίας προΐστατο (μέχρι χθες). Ο άλλος είχε στήσει μηχανογραφικό σύστημα για έλεγχο της προόδου των ρουσφετιών μέσα στην ίδια την Προεδρία της Δημοκρατίας. Όλοι τους υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι, αδρά αμοιβόμενοι για τις υπηρεσίες που κλήθηκαν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να παράσχουν. Αρκετοί δε εξ΄αυτών και φίλοι του Προέδρου. Ατυχώς για αυτούς, ήλθε η αποκάλυψη των πραξεων τους από τον τύπο. Κοινό χαρακτηριστικό της αντίδρασης των αξιωματούχων; Όλοι τους είχαν την καλή διάθεση και τιμιότητα, ή το απύθμενο θράσος και καθόλου αιδώ, να αναγνωρίσουν ότι, αφού τους έπιασαν να παρανομούν και αυτό κατέληξε και πρωτοσέλιδο στον ημερήσιο τύπο, όφειλαν να διορθώσουν τις ανομίες τους. Ο πρώτος δίνοντας τα χρήματα, ο δεύτερος υποβάλλοντας φορολογικές δηλώσεις τελικά και οι άλλοι δυο παραιτούμενοι των καθηκόντων τους. Τί τίμια κοινωνία, τί ωραίοι άνθρωποι, τί αγνότις προθέσεων!

Αυτός δε, που τους διόρισε στις θέσεις τους και τους ανεχόταν τόσο καιρό (έστω εν αγνοία) να παρανομούν, αφού αποκαλύφθηκαν οι πομπές τους, γιατί ποτέ δεν επεμβαίνει; Και δεν εννοώ παρασκηνιακά που και αν το κάνει δε φαίνεται, εννοώ δημόσια. Κάθε μέρα μιλά 3 ώρες σε κανάλια. Ούτε ένα νί δεν βρίσκει να πει; Να αποστασιοποιηθεί έστω; Να καλέσει τη δικαιοσύνη να ελέγξει τα περιστατικά βαθύτερα από όσο έπραξε ο τύπος; Δε χρειάζεται να γίνει κάτι περισσότερο; Απλά πιάσαμε τον αξιωματούχο να παρανομεί, το παραδέχθηκε και όλα πλέον είναι εντάξει; Αυτή είναι η αποφασιστικότητα με την οποία δομείται η δίκαιη κοινωνία; Η αριστερή επανάσταση και η ιδεολογία συμψηφισμένες τελικά, σε όρους εξουσίας, δεν έφεραν άλλο αέρα, παρά μοναχά μια άλλη μπόχα σαπίλας.

Μίκης Θεοδωράκης

Συγγνώμη, αλλά υπάρχουν πολλοί στην Ελλάδα που θεωρούν ιδεολογία τα όσα λέει ο Μίκης Θεοδωράκης; Δεν κρίνω ούτε την υπόλοιπη του πολιτική πορεία (η οποία είχε και τα πάνω και τα κάτω της και τις στροφές της) παρά μόνο τα τις τελευταίες δράσεις του. Συγκεκριμένα, μετά τις επιστολές στο "Δεν πληρώνω" και τους "αγανακτισμένους", ακούγοντας μόνο μερικά αποσπάσματα της ομιλίας του Μίκη στα Προπύλαια το μόνο βέβαιο συμπέρασμα είναι ότι οι γύρω από αυτόν θα πρέπει να τον προστατεύσουν.

Τα όσα "επαναστατικά" και "ρηξικέλευθα" είπε, περιορίζονται σε συνθήματα πλατείας και μόνο. Λόγια προς τέρψη των φωνασκούντων ακροατών του και τίποτα πέραν αυτού... Δυστυχώς από τα όσα σχόλια άκουσα για τα λεγόμενα του Μίκη, φένεται ότι η αντιμετώπιση της οποίας τυγχάνουν είναι ως σαν να αναφέρονται σε θεία λόγια. Ίσως χρειάζεται μόνο κάποιος από το πλήθος να αναφωνήσει πως "ο βασιλιάς είναι γυμνός", πως αυτά δεν μπορεί να είναι οι λύσεις του σοβαρού προβλήματος της Ελλάδος.

Κάλεσε, μεταξύ άλλων, τον κόσμο σε "ειρηνική επανάσταση" για να δημιουργήσει μια νέα επαναστατική κυβέρνηση με στόχο να κυρήξει απεχθή τα 3/4 των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας προς την τρόικα και να ζητήσει εν συνεχεία (η νέα κυβέρνηση) δανεικά από τη Ρωσία και την Κίνα. Βεβαίως δεν είπε πώς θα πείσει την Κίνα και τη Ρωσία να δώσουν δανεικά γνωρίζοντας ότι ο προηγούμενος που δάνεισε τη χώρα έχασε το 75% των χρημάτων που θα λάμβανε. (Σημειώνω εδώ ότι και ο κινεζικός οίκος αξιολόγησης αξιολογεί τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου στην κατηγορία junk από προχτές) Στη συνέχεια κάλεσε το πλήθος να τραγουδήσει το "Ένα το χελιδόνι" από το Άξιον Εστί, παρομοιάζοντας την παρούσα κατάσταση της χώρας με τη γερμανική κατοχή του '40, αξιολογώντας την δε και ως χειρότερη.

Η κατάσταση στη χώρα είναι πολύ δύσκολη και η κυβέρνηση δε δίνει στον κόσμο σχεδόν την παραμικρή ελπίδα ότι αντιλαμβάνεται και μπορεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα στην κρατική δομή και λειτουργία, αλλά ταυτόχρονα και τα διάφορα μανιφέστα διαφόρων φιλόδοξων νοσταλγών επανάστασεων, που βλέπουν τον εαυτό τους ως αναγεννόμενους φοίνικες, περισσότερο μπερδεύουν παρά βοηθούν την όλη κατάσταση. Το πρώτο βήμα για να λυθεί το πρόβλημα είναι να συνειδητοποιήσει κανείς ποιά είναι η κατάσταση. Η προσγείωση στην πραγματικότητα απαιτεί την απεμπόληση των greek statistics, αλλά και των θεωριών συνωμοσίας, σύμφωνα με τις οποίες πάντα κάποιοι ξένοι θέλουν το κακό μας, και να δούμε πως εμείς δουλεύουνε για το καλό μας.

Δημοσιογραφικό δαιμόνιο

Διαβάστε το παρακάτω δημοσίευμα από το περιοδικό "ΤηλεΩρες" στην Κύπρο. Μιλά για τις εκλογές στην Ελλάδα, στα πλαίσια της ευρύτερης ενημέρωσης των αναγνωστών, πέραν του προγράμματος της τηλεόρασης.

Περιοδικό ΤηλεΏρες, τεύχος 562

Αρχίζει με τον τίτλο "ολοταχώς στη Βουλή οι Έλληνες στάρ" και ο συντάκτης του άρθρου μιλά για τις Δημοτικές (και Περιφερειακές) εκλογές. Αναφέρεται, και άρα αναγνωρίζει (;), ότι πρόκειται για εκλογές όπου αναδεικνύονται δήμαρχοι και περιφερειάρχες και καταλήγει να μιλά για τους σταρ που θα περάσουν από τα έδρανα της Βουλής των Ελλήνων, όπως για παράδειγμα τον Ηλία Ψινάκη, που είναι "πρώτος σε σταυρούς στο Δήμο της Αθήνας, κατερχόμενος στο πλευρό του δημάρχου της Αθήνας Ν. Κακλαμάνη".

Μάλιστα στη συνέχεια του άρθρου θέτει και τον προβληματισμό για διάφορους καλλιτέχνες που ακόμα δεν είναι σίγουρο κατά πόσο "θα καταφέρουν να εισέλθουν στη Βουλή των Ελλήνων".

Τώρα αυτό είναι έγκυρη δημοσιογραφία; Ασχολήθηκε καθόλου ο συντάκτης με τα γραφόμενά του; Αλλά και με την κοινή λογική, σε ποια χώρα του πλανήτη οι νικητές των εκλογών αυτοδιοίκησης μπαίνουν στο κοινοβούλιο;

"ελεύθερα" "ανεξάρτητα" "δωρεάν"

Αγαπητοί καταναλωτές,
Την Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου αναρτήθηκε στο blog Τromaktiko μια ΑΝΩΝΥΜΗ καταγγελία με στόχο την δυσφήμιση της εταιρίας NOODLE BAR και των εστιατορίων της.
Απαντούμε λοιπόν, θέλοντας να δώσουμε στο κοινό την δυνατότητα να βγάλει το ίδιο
τα συμπεράσματα του.
Στις 10 Σεπτεμβρίου λάβαμε μια προσφορά για διαφημιστική καταχώρηση στις ιστοσελίδες Athensbars και Tromaktiko στην οποία έπρεπε να απαντήσουμε έως τις 15 Σεπτεμβρίου. (όλη η προσφορά όπως στάλθηκε στο κύριο Χρήστο Γεωργαλά γενικό διευθυντή της εταιρίας Magfilms, η οποία διαχειρίζεται τις διαφημιστικές μας ενέργειες παρατίθεται παρακάτω.) athensbars-tromaktiko-protasi-synergasias.pdf

Στις 15 Σεπτεμβρίου τους απαντήσαμε ότι δεν ενδιαφερόμαστε να διαφημιστούμε στις συγκεκριμένες ιστοσελίδες και στις 16 Σεπτεμβρίου (λίγες ώρες μετά την άρνηση μας) αναρτήθηκε στο Tromaktiko ΑΝΩΝΥΜΗ καταγγελία με ηχηρούς τίτλους.
Είναι οφθαλμοφανές στον οποιονδήποτε το τι έχει συμβεί!!!
Είναι η πρώτη και τελευταία φορά που απαντάμε σε τέτοιου είδους λιβελογραφήματα και αδιαφορούμε για την λάσπη που πρόκειται να ακολουθήσει.
Μας ενδιαφέρει μόνο η ικανοποίηση του καταναλωτικού κοινού που με την εμπιστοσύνη του μας έχει αναδείξει στην πρώτη αλυσίδα εστιατορίων σε ρυθμούς ανάπτυξης στην χώρα, αναγνωρίζοντας την συνεχή μας προσπάθεια για την εξασφάλιση Υψηλών Υγειονομικών Standards με σκοπό την διασφάλιση της υγείας του καταναλωτικού κοινού.

Ανοιχτή Γραμμή Καταναλωτών: 210 3240214
Τμήμα Διασφάλισης Ποιότητας: qualityassurance@noodle-bar.net

noodle bar, ανακοίνωση

Φαντάζομαι ότι αυτό θα μπορούσε να είναι το τίμημα της "ελεύθερης", "ανεξάρτητης" και "δωρεάν" "ενημέρωσης". Προφανώς δεν είμαι σε θέση να έχω εσωτερική ενημέρωση γιατο τί έγινε αλλά σίγουρα όλα αυτά τα "ειδησειογραφικά" blogs που έχουν γίνει μόδα στην Ελλάδα από το troktiko και τους συνεχιστές του σίγουρα κρύβουν πράγματα. Η ανανέωση και μόνο του περιεχομένου τους με τους ρυθμούς που αυτή γίνεται προϋποθέτει την συνεχή ενασχόληση με το blog τουλάχιστον ενός ατόμου. Σίγουρα κάτι τέτοιο, κάθε μέρα, 22 ώρες το 24ωρο δεν μπορεί να βασιστεί σε εθελοντική βάση. Από κάπου αυτές οι προσπάθειες χρηματοδοτούνται.

Για το καθ΄αυτό περιστατικό που καταγγέλλει η Noodle Bar, δηλαδή τον εκβιασμό είτε διαφημίζεσαι είτε σε καταστρέφουμε χρησιμοποιώντας τη δύναμη της δημοτικότητάς μας, προφανώς υπάρχει η δικαιοσύνη (αν υπάρχει κατηγορούμενος) που μπορεί να επέμβει. Αλλά ακόμα και αν δεν αποτελεί εκβιασμό αλλά τυχαίο γεγονός η δημοσίευση της κατγγελίας μετά την άρνηση της συνεργασίας των Noodle Bar, το κείμενο φέρει τη γενική υπογραφή "ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ", προσφιλής τακτική των συγκεκριμένων blogs, θάβοντας κυριολεκτικά την εταιρία. Πιο πέρα εκτός της περιγραφής δεν παραθέτει ούτε καν μια ένδειξη ότι αυτό θα μπορούσε να είχε συμβεί, όπως μια φωτογραφία, ή μια απόδειξη αγοράς των προϊόντων.

Είναι ενδιαφέρουσες σαν προσπάθειες ίσως τα "ειδησειογραφικά" blogs, αν και πραγματικά δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάποιος που τα διαβάζει, όσο ενδιαφέρον και αν έχουν οι δημοσιεύσεις τους πολλές φορές, μπορεί να τα θεωρήσει σαν πηγές ενημέωσης.

"Χαμένη γενιά"

Είχαμε τη "γενιά του πολυτεχνείου", τη "γενιά του μεσοπολέμου", την "gen-x", και τώρα πλέον έχουμε τη "χαμένη γενιά". Αυτός ο χαρακτηρισμός συνοδεύει πλέον την "γενιά της οικονομικής κρίσης" τη γενιά που μετρά ανεργία 13% και είναι στις ηλικίες μέχρι 25 ετών.

Η ILO (παγκόσμια οργάνωση εργασίας) λέει ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο ποσοστό ανέργων νέων από την περίοδο του δευτέρου παγκομίου πολεμου, απότοκο και αυτό της οικονομικής κρίσης. Το ανησυχητικό έιναι ότι οι προβλέψεις για το ρεκόρ που σημειώθηκε, είναι ότι αυτό θα σπάσει τα επόμενα χρόνια. Είναι οδυνηρή θέση για τον κάθε ένα η θέση του ανέργου, και επίσης τραγική η θέση της επαπειλούμενης απώλειας της εργασίας. Ακούγοντας συνεχώς τα ποσοστά να αυξάνονται η ανησυχία και η αβεβαιότητα οδηγούν μια χώρα στον αργό θάνατο. Η ανεργία δεν είναι απλό στατιστικό μέγεθος, είναι δείκτης κοινωνικής συνοχής, κοινωνικής ηρεμίας και εθνικής επιβίωσης. Όταν διαγράφεται απλά μια γενιά, με ένα προσωνύμιο "χαμένη" τότε θεωρείται αναμενόμενο ότι η απόγνωση, ο θυμός και η αντίδραση των "χαμένων" θα στραφούν απέναντι στην κοινωνία.

Τον πόλεμο τον ακούς πριν ξεσπάσει...

[...] Ανοίγοντας τον υπολογιστή το πρωί βρήκα ένα email από το ινστιτούτο STRATFOR. Πρόκειται για έναν οργανισμό ο οποίος συγκεντρώνει πληροφορίες από διαφορετικές επαγγελματικές ομάδες ανά το κόσμο. Κατόπιν, μια επιστημονική ομάδα αναλύει τα δεδομένα και προχωρά σε εκτιμήσεις οι οποίες σπάνια πέφτουν έξω. Το email αφορούσε την κατάσταση στο Λίβανο κι εκτιμούσε ότι λίαν συντόμως οι δυο χώρες θα εμπλακούν σε πόλεμο. Διάβασα την εκτίμηση κι εντυπωσιάστηκα από τα στοιχεία που εμπεριείχε. «Δεν τα ξέρω μόνο εγώ», σκέφτηκα. Τα γνωρίζουν κι άλλοι. Στη συνέχεια -γνωρίζοντας πως το ίδιο email είχε πάει και στην πλειοψηφία των υπουργείων των εξωτερικών διαφορετικών χωρών που είναι και οι βασικοί πελάτες του STRATFOR- μπήκα στις ιστοσελίδες τους για να δω αντιδράσεις.

Κανένα σχόλιο. Ή κι αν υπήρχε δεν άγγιζε την ουσία. Κι όμως... ο πόλεμος είναι εκεί. Τον βλέπεις να έρχεται. Και σύντομα θα πέσει βαρύς, όπως άλλωστε αρμόζει στους τίτλους των ειδήσεων.

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος πολέμου, Πανος Χαρίτος

Κατά καιρούς διαβάζω τις δημοσιεύσεις του Πάνου Χαρίτου, δημοσιογράφου στο Ισραήλ. Προφανώς το θέμα του συνήθως είναι πολεμικό, δεν του δίνεται και μεγάλη γκάμα επιλογών. Το τελευταίο του κείμενο όμως αισθάνομαι ότι ξεχωρίζει. Η αίσθηση που σου αφήνει περιγράφοντας την κατάσταση στα σύνορα Ισραήλ - Λιβάνου είναι σαν χαρακτηριστική σκηνή ταινίας του Χόλλυγουντ. Αυτή που συνήθως προηγείται του ξεσπάσματος της καταιγίδας

Πιο πάνω, παρέθεσα το καταληκτικό του σχόλιο στο άρθρο που είναι αυτό που ξεχωρίζει κανείς στο κείμενο. Το σχόλιο αυτό και η φράση "Τον πόλεμο τον ακούς πριν ξεσπάσει. Τον ακούς στον ουρανό και τον βλέπεις στα δέντρα" της συνοδηπόρου του στην Ισραηλινή επαρχία. Οι μισοί λαοί της περιοχής ζουν κάθε μέρα προετοιμαζόμενοι για να ανοίξουν τα κεφάλια των άλλων μισών. Και αποφασισμένοι να το πράξουν με την παραμικρή αφορμή. Τα πράγματα που χωρίζουν φαίνεται πως είναι βαθιά. Άλλους οι θρησκείες, άλλους οι εθνότητες, άλλους τα κράτη. Αφορμές βρίσκονται στο παραμικρό και υπάρχουν παντού, ακόμα και στη μορφή ενός δέντρου που φύτρωσε σε λάθος τόπο, τη λάθος στιγμή... Πράγματι είναι εντυπωσιακό αλλά φαίνεται ότι η περιοχή αυτή του κόσμου μάλλον ποτέ δε θα καταφέρει να ησυχάσει.

apografi.gov.gr

Είναι η σελίδα στην οποία η κυβέρνηση της Ελλάδας καλεί τους υπαλλήλους της να συμπληρώσουν τα στοιχεία τους για να τους μετρήσει! Ναι. Το τελευταίο εξάμηνο ψάχνουν και ακόμα δεν έχουν καταφέρει στο ελλαδικό κράτος να ξεκαθαρίσουν πόσο προσωπικό έχουν. Δεν ξέρουν πόσο κόσμο πληρώνουν κάθε μήνα! Οπότε ελήφθη η απόφαση να κληθούν όλοι οι υπάλληλοι να συμπληρώσουν τα στοιχεία τους στη σελίδα που δημιουργήθηκε για αυτό το σκοπό.

Πώς όμως θα ήταν δυνατό να έχεις έλεγχο όταν υπολογίζουν ότι έχουν 13000 δημόσιους οργανισμούς, μεταξύ των οποίων ο "Ολυμπιακό Χωριό Αθήνα 2004 ΑΕ" που εν έτει 2010 ακόμα υφίσταται;

Γραφική Ελληνική Δημοκρατία. Με όσα ακούμε τον τελευταίο καιρό η απορία δεν είναι πώς κατάφερε να φτάσει στα πρόθυρα της χρεοκοπίας αυτό το κράτος, αλλά πώς και κατάφερε τόσα χρόνια να μην πτωχεύσει!

(Σ)χέσεις συναντίληψης

Είχα ακούσει την περασμένη εβδομάδα ανακοινώσεις για την έναρξη δρομολογίων ferry μεταξύ Λεμεσού και Λαυρίου και ήθελα να ψάξω περισσότερο για αυτές. Στην προσπάθεια μου αυτή, Googleάροντας έπεσα πάνω σε μια παλιά γνώριμη γραμμή φέρυ από/προς Κύπρο. Το δρομολόγιο Συρίας (Λατάκειας) - Αμμοχώστου. Ένα δρομολόγιο για το οποίο είχε γίνει μεγάλο θέμα τα προηγούμενα χρόνια και έγιναν πολλές προσπάθειες αναστολής του και παραστάσεις από πλευράς κυβέρνησης.

Σελίδα λοιπόν στο ίντερνετ, όχι μόνο διαφημίζει το δρομολόγιο που προφανώς επανήρχισε φέτος (το δίνει στους μήνες Ιούνιο - Σεπτέμβριο και είναι ανανεωμένες οι πληροφορίες την 14/6) αλλά δίνει και δυνατότητα online αγοράς εισιτηρίου. Πρόκειται βέβαια για τουρκική εταιρία, αλλά το θέμα δεν είναι ότι μια τουρκική εταιρία χρησιμμοποιεί παράνομα τα λιμάνια μας στο κατεχόμενο τμήμα (λιμάνια κλειστά από τη Δημοκρατία), αλλά το ότι η Συρία αποδέχεται τη δράση αυτή της.

Κι όμως θυμάμαι ότι ο πρόεδρος Χριστόφιας είχε επισκεφθεί τη Συρία και μάλιστα υπέγραψε και συμφωνίες πέρσι με τη γείτονα χώρα. Κορωνίδα της επίσκεψης ήταν με βάση τις δηλώσεις του προέδρου το θέμα του παράνομου δρομολογίου Λατάκειας - Αμμοχώστου. Αντιγράφω λοιπόν από το άρθρο της εφημερίδας "Χαραυγή" (εκφραστικό όργανο του κυβερνώντος ΑΚΕΛ) την αποτίμηση της περσινής (μόλις) επίσημης επίσκεψης Χριστόφια στη Δαμασκό.

Την ικανοποίηση της Κυβέρνησης για τα αποτελέσματα της επίσκεψης του Προέδρου στη Δαμασκό εξέφρασε χθες στη Λευκωσία και ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος. Ιδιαίτερα, ερωτηθείς αν είμαστε ικανοποιημένοι από τις διαβεβαιώσεις που έδωσε ο Σύρος Πρόεδρος στο θέμα της ακτοπλοϊκής γραμμής Λατάκειας και κατεχόμενης Αμμοχώστου, ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος σημείωσε ότι «θα πρέπει να πω ότι είμαστε ικανοποιημένοι μεν, σημειώνοντας και τη δήλωση του Προέδρου της Συρίας ότι το θέμα δεν είναι περίπλοκο και θα επιλυθεί σύντομα». Ανέφερε ότι δεν είναι τυχαία που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει ταξιδεύσει στη Συρία, προσθέτοντας ότι αυτή η επίσκεψη είναι συνέχεια της συνάντησης που είχε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με τον Πρόεδρο της Συρίας πέρσι στο Παρίσι, όπου και εκεί συζητήθηκαν διάφορα θέματα, με κύριο θέμα το θέμα της ατμοπλοϊκής γραμμής Λατάκειας - κατεχόμενων. Και τότε, συνέχισε, είχε γίνει μια εποικοδομητική συζήτηση μεταξύ των δύο προέδρων. Είναι γεγονός, ανέφερε, ότι το ζήτημα της ακτοπλοϊκής γραμμής Συρίας - κατεχομένων δημιουργεί κάποια προβλήματα, τα οποία «εγείραμε, συζητήσαμε, βρήκαμε πρόσφορο έδαφος, κάναμε και εμείς κάποιες κινήσεις, και έχουμε σήμερα αυτό το αποτέλεσμα σαν αποτέλεσμα της επίσκεψης του Προέδρου στη Συρία».

Εφ. Χαραυγή, Νέα αρχή στις σχέσεις Συρίας - Κύπρου

Συγγνώμη, αλλά διαβάζοντας το άρθρο της εφημερίδας και την μεγάλη χαρά που εξέφρασε ο πρόεδρος για την συναντήληψη με τον Άσαντ, μήπως το να ξαναξεκίνησε (προφανώς λόγω της διαφήμισης ξαναξεκίνησε) το δρόμολόγιο είναι "τζεί που τον βουζουνόπατσο" όπως λέμε και στην Κύπρο; Δηλαδή αν οι συναντιλαμβανόμενοι συμπεριφέρονται σε μάς έτσι οι υπόλοιποι τί κάνουν;

Σημ. Την μικρή αμφιβολία στο αν ξαναξεκίνησε το δρομολόγιο τη διατηρώ καθ' ότι δεν βρίσκω από κάποιο ΜΜΕ κυπριακό κάποια αναφορά σε τέτοιο γεγονός για φέτος. Βέβαια το να μην το πήραν είδηση τα κυπριακά ΜΜΕ δεν θα μου έκανε και μεγάλη εντύπωση...

Επιχείρηση "δολοφονία στα ανοικτά"

Μια στρατιωτική επιχείρηση, έξι πειρατείες, 9 δολοφονίες.

Μια επιχείρηση ανθρωπιστική, με σκοπό την άρση του ναυτικού αποκλεισμού της Γάζας και την προμήθεια ειδών ανάγκης στην Παλαιστίνη, καταλήγει σε κρατικό έγκλημα όταν η ισραηλινή πλευρά, σε μια λογική αυτοδικίας, για μία ακόμα φορά, λαμβάνει δράση πέραν της διεθνούς νομημότητας. Ισραηλινές ειδικές δυνάμεις σε ένα ρεσάλτο αιματοκυλούν την επιχείρηση στην προσπάθεια τους να τη σταματήσουν. Τί μου έχει μείνει από την όλη ιστορία; Αν ανασκοπήσουμε ένα ένα τα σημεία που συνθέτουν την εικόνα, έχουμε ένα "στολίσκο" σε διεθνή ύδατα με πρόθεση κατάπλου στην κλειστή Γάζα, έχουμε ένα κράτος που έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θα επιτρέψει κάτι τέτοιο με κάθε δυνατό τρόπο, έχουμε μια επιχείρηση φιάσκο που καταλήγει σε μακελειό.

Πρώτο σημείο τριβής ο χώρος δράσης. Αυτός τοποθετείται στα διεθνή ύδατα μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ. Το Ισραήλ αποφάσισε, επειδή έτσι, να αναλάβει δράση καταπατώντας το διεθνές δίκαιο. Στέλλει μάλιστα ειδικές (;) δυνάμεις με σκοπό να καταλάβουν πειρατικά τα πλοία της βοήθειας και να συλλάβουντους επιβαίνοντες σε αυτά. Με αυτό το δεδομένο ο κάθε επιβαίνων στα πλοία δεν νομιμοποιείται με κάθε μέσο να υπερασπιστεί το πλόιο του από τους πειρατές; Έπλεαν, ασχέτως προθέσεως, σε διεθνή ύδατα. Θα μπορούσε να κάνει το ίδιο για ένα πλοίο στη θάλασσα της Μάγχης επειδή η πορεία του σε 15 μέρες θα το φέρει στη Γάζα;

Δεύτερο σημείο τριβής η ίδια η επιχείρηση. Τί άραγε ήθελαν οι Ισραηλινοί να επιτύχουν; Την ανακοπή του στόλου; Τη σύλληψη των επιχειρούντων; Το μακελειό; Γιατί αν δεν είχαν το τρίτο υπ' όψην μπορούσαν με πιο αναίμακτους τρόπους, παρατάσσοντας πλοία όπως έκαναν παλιά ή σαμποτάροντας τα πλοία του στόλου να πετύχουν τη ρυμούλκησή τους σε κάποιο λιμάνι του Ισραήλ. Αντ' αυτού η επιλογή ήταν να χρησιμοποιήσουν μια δυναμική δράση - επίδειξη αποφασιστικότητας ίσως; - με ένοπλους κομάντο - πειρατές να αποβιβάζονται στα πλοία και με πυρά να επιβάλλουν την αποκοπή του στολίσκου. Η ίδια η επιχείρηση δε, από τα πλάνα του ισραηλινού στρατού φαίνεται να ήταν φιάσκο. Η οργάνωση της επιχείρησης των ειδικών δυνάμεων μιας χώρας που πριν μερικά χρόνια συμμετείχε στον "πόλεμο των 6 ημερών" ήταν απαράδεκτη. Ο πρώτος στρατιώτης που κατεβαίνει στα πλοία από ελικόπτερο κατεβαίνει μόνος του, σαν σε καταρρήχηση αναψυχής, με τον δεύτερο και τον τρίτο να αργούν αρκετά να προσνηωθούν. Αποτέλεσμα, ο πρώτος στρατιώτης να δέχεται επίθεση δικαίως από αρκετό κόσμο που βρισκόταν στο κατάστρωμα. Για την απόκτηση ελέγχου οι άλλοι στρατιώτες από τα ελικότερα να ανοίγουν πυρ εναντίον των επιβατών του πλοίου. Από άποψης σχεδιασμού μάλλον δείχνει να είναι μια ηλίθια επιχείρηση, εκτός αν ο σχεδιασμός αποσκοπούσε στη δημιουργία της αναταραχής ώστε να δικαιολογήσουν τη χρήση πυρών.

Τρίτο σημείο ο στολίσκος και η ίδια η ανθρωπιστική επιχείρηση. Υπό την ανθρωπιστική επιχείρηση φαίνεται ότι κρύβεται ένα πολιτικό παιχνίδι, με ένα στόλο 3 τουρκικών (ίσως κρατικών) πλοίων, όπως το Mavi Marmara (φώτο), να ηγούνται της νηοπομπής. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι καινούριο σενάριο η προώθηση πολιτικής μέσα από την κάλυψη ανθρωπιστικής προσφοράς. Η Τουρκία, αυτός ο μέγας ειρηνοποιός της περιοχής μας, στην κούρσα πατρωνισμού των αραβόφωνων, πλέον ηγείται και ανθρωπιστικών δράσεων. Στον ελεύθερο χρόνο της, όταν δεν εισβάλλει στο Ιράκ. Σίγουρα το Ισραήλ γνώριζε για αυτό, εδώ το γνωρίζαμε στην Κύπρο (δηλώσεις Θεοχάρους). Ενδεχομένως και η Τουρκία να ήθελε το Ισραήλ να το γνωρίζει αυτό. Χτες άκουγα για ένα ιρλανδικό πλοιάριο που θα επιχειρούσε να πάει στη Γάζα. Η Τουρκία μελετούσε το ενδεχόμενο να το συνοδεύσει με δύο (!) φρεγάτες και μια πυραυλάκατο.

Νομίζω ότι τελικά ο κερδισμένος της ιστορίας, τουλάχιστον άμεσα, είναι η Τουρκία, που πλασαρίστηκε πάλι σαν δύναμη σταθερότητας στην περιοχή. Μακροχρόνια βέβαια, και επειδή η Τουρκία δείχνει σημάδια "ανυπακοής" όσο ενδυναμώνεται δεν ξέρει κανείς πώς θα αντιδράσουν οι μέντορες της. Το δε Ισραήλ δεν νομίζω ότι τελικά έχει χάσει κάτι. Δεν ήταν η πρώτη φορά που στην ιστορία του δρα με ακραίους τρόπους απέναντι σε ότι αντιβαίνει στις δικές του θέσεις.