Στην πυρά!

Κατά την (ακριβούτσικη) διακίνηση μας από τη Γαλλία στη Γερμανία με τρένο βιώσαμε τις προάλλες κατά ένα μέρος την απομυθοποίηση των περιβόητων Γερμανικών σιδηροδρόμων. Παρότι η ακρίβεια και η οργάνωση τους γενικά είναι υποδειγματική. Αυτό δεν το απομυθοποιήσαμε!

Χαρη στην τεχνολογία και την πρόοδο των μεταφορών, εν μέσω καύσωνα καταλήξαμε όρθιοι, χωρίς αλλη επιλογή σε ένα βαγόνι-κολαστήριο. Η θερμοκρασία ξεπερνούσε τους 37 βαθμούς. Έξω από το βαγόνι της γερμανικής υπερταχείας, ICE. Γιατί μέσα στο βαγόνι, με τα κλιματιστικά να είναι χαλασμένα, όπως μας ενημέρωσε ο μηχανοδηγός, η θερμοκρασία μπορεί και να ξεπερνούσε τους 45 βαθμούς. Η κατασκευή του τρένου όμως δεν επέτρεπε να ανοίξει κανείς κάποιο παράθυρο, καθώς δεν υπήρχε τέτοιο, ούτε την εναλλακτική εισαγωγή αέρα στο βαγόνι.

Το θέμα είναι είδηση στη Γερμανία απασχολώντας και τη Βουλή, καθώς η δική μας περίπτωση ήταν απλά μια από τις πάρα πολλές που παρατηρήθηκαν. Μπορεί τα τρένα να κινούνται με ταχύτητες 245 χιλιομέτρων την ώρα, και να προσφέρουν τρομερές ανέσεις εσωτερικά, αλλά αυτό συμβαίνει όσο οι θερμοκρασίες εκτός τρένου είναι κάτω από 32 βάθμους. Οι οδηγίες που έχουν οι μηχανοδηγοί, σύμφωνα με τον γερμανικό τύπο, είναι πάνω από 32 βαθμούς να απενεργοποιούν τα κλιματιστικά καθώς αυτά δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Ήδη έχουν αντιμετωπίσει τις τελευταίες μέρες πολλά περιστατικά με δυσφορίες και λυποθυμίες στα τρένα που ανάγκασαν πολλά δρομολόγια να καθυστερήσουν ενώ πολλοί επιβάτες υπέβαλαν και μηνύσεις στους γερμανικούς σιδηρόδρομους για τις συνθήκες μεταφοράς των επιβατών.

Γερμανική οργάνωση

Ποιός μίλησε για τη γερμανική οργάνωση και τη γερμανική προνοητικότητα; Νομίζω είναι η ώρα να βάλει λίγη αμφιβολία στη βεβαιότητα ύπαρξης τους! 7/7/10, πρωί. Άφιξη στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης, το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της Γερμανίας και σημαντικότατο συγκοινωνιακό κόμβο της Ευρώπης.

Ενώ το αεροσκάφος έχει κανονικά σταθμεύσει, περιμένουμε (υπομονετικά αλήθεια) αρκετή ώρα και δεν γίεται αποβίβαση. Μας ενημερώνει ο πιλότος ότι στο αεροδρόμιο υπάρχει πρόβλημα με τα ηλεκτρονικά συστήματα και θα αποβιβαστούμε σε περίπου 15 λεπτά. Λόγω του προβλήματος δεν είχαν έρθει τα λεωφορεία που θα μας παραλάμβαναν από το αεροπλάνο και γι΄αυτό η καθυστέρηση.

Αισίως, τελικά, στα 30 λεπτά από τη στάθμευση βρισκόμασταν στο λεωφορείο κατευθυνόμενοι, και κατευθυνόμενοι, στο κτήριο αφίξεων. Σημειώνω εδώ ότι το λεωφορείο ήταν γεμάτο γερμανικές σημαίες, όπως και τα περισσότερα αυτοκίνητα του αεροδρομίου ελέω μουντιάλ. Ύστερα από μια "σαφαρικού" τύπου διαδρομή καταλήξαμε επιτέλους στην αίθουσα παραλαβής αποσκευών. Η ιστορία αρχίζει αμέσως τώρα!

Οι οθόνες στην (τεράστια) αίθουσα αποσκευών ήταν όλες γαλάζιες και είχαν ένα χαρακτηριστικό πράσινο "Start" στην αριστερή άκρη τους. Εκείνο το γνωστό, χαρακτηριστικό κουμπί των Windows. Μέσα σε μια αχανή (σχεδόν!) αίθουσα και μπροστά στον ιμάντα παραλαβής με αριθμό 17, δεν είχαμε ιδέα πού θα βρούμε τις αποσκευές μας. Το ανησυχητικό ήταν ότι ούτε οι υπεύθυνοι είχαν την παραμικρή ιδέα. Μόλις κάποιος έβλεπε υπάλληλο με στολή του αεροδρομίου ή της Lufthansa του έλεγε ένα κωδικό πτήσης και ρωτούσε πού να πάει. Και οι αλλεπάλληλες κρούσεις συνεπιβατών στη διαχείριση αποσκευών της Lufthansa μας έδιναν την ίδια άκρως κατατοπιστική απάντηση. "Φρανκφουρτ ις α μπιγκ έαρπορτ, ουι καν νοτ χαβ ανυ αηδία χουερ ισ δε λαγκειτς. Φάηλ ε ριπόρτ ιφ γιου λάικ".

Λίγη ώρα μετά βλέπουμε έναν ιταλό και ένα τούρκο, υπαλληλους του αεροδρομίου να επιστρατεύουν τελικά άλλη τεχνολογία προς εξυπηρέτηση μας. Μέσω σταθερού καρτοτηλεφώνου και ασυρμάτου συνεννοούνται με τα υπόγεια του αεροδρομίου. Ελπίδα! Η μέθοδος μας δίνει τις πρώτες πληροφορίες για το τί να κάνουμς. Σιγά σιγά αναρτώνται σε κασόνια (στο πίσω μέρος τους) οι αριθμοί πτήσης και οι αντίστοιχοι ιμάντες παραλαβής αποσκευών. Επιτέλους θα φύγουμε από το αεροδρόμιο. Αλλά φευ! Ούτε αυτό καταλήγει σωστά. Η πτήση μας δηλώθηκε στον 11 ιμάντα, αλλά 1 ώρα αργότερα και ενώ περιμέναμε στον 11 οι αποσκευές μας βγήκαν στον 14, στο 11 αντί για τις δικές μας αποσκευές βλέπαμε να σουλατσάρουν αποσκευές αμερικάνικες, από πτήση της United, που κανονικά θα έπρεπε να είχαν βγει στο 12 και της Εθιόπιαν, που όμως είχαν βγει σωστά. Η κατάσταση ομαλοποιήθκε όταν επανεκκίνησε το σύστημα, οπότε και επήλθε και η οριστική λύτρωση!

Willkommen in Deutschland! Γενικά η εικόνα στον χώρο αποσκευών για τις 2 ώρες που περιμέναμε ήταν χαοτική και μάλλον αποκαρδιωτική για τη Γερμανία της τάξης και της οργάνωσης.

Το όπλο του Γιώργου

Και τί δεν ακούσαμε για το "όπλο" του Γιώργου (τέως Γιωργάκη) το τελευταίο διάστημα. Η κυβέρνηση της Ελλάδας ήθελε διακαώς να πετύχει κάποιο εξασφαλισμένο ποσό από την Ευρωπαϊκή Ένωση προς δανεισμό, το οποίο να την "περιμένει" σαν έσχατη λύση, στην περίπτωση που οι αγορές γίνουν απαγορευτικές. Αυτό το παιχνίδι της λήψης απόφασης για τη δημιουργία του μηχανισμού κράτησε ένα και πλέον μήνα, με απανωτές δηλώσεις από Ελληνικής και Ευρώπαϊκής πλευράς, πολλές συναντήσεις και αλλαγές σχεδίων. Η δε ελληνική κυβέρνηση δημόσια, φρόντιζε να ξεκαθαρίζει ότι δεν χρειάζεται το μηχανισμό για άμεση χρήση αλλά τον ήθελε ως "όπλο" στο τραπέζι.

Και εδώ μπαίνει η ορολογία κλειδί. Το "όπλο". Για ποιό λόγο ένας τέτοιος μηχανισμός στήριξης να παρομοιάζεται όπλο Τί θα έκανε με το όπλο ο Γιώργος; Θα σκότωνε κάποιον αν δεν έκανε ότι ήθελε, ή αν αισθανόταν ότι τον απειλούσε; Ή μήπως θα αυτοκτονούσε άμα τα έβλεπε σκούρα; Δεν υπάρχει άλλο ενδεχόμενο χρήσης του. Και πόσο ήρεμοι είναι πλέον όσοι βεβαιώθηκαν από το Γιώργο ότι σε πρώτη φάση του είχαν δώσει το όπλο και μετά την τελευταία απόφαση, οπότε και κλείδωσε ο μηχανισμός και τα επιτόκια, πλέον του έδωσαν και τις σφαίρες;

Για του λόγου το αληθές κάνετε μια αναζήτηση στο Google με τις λέξεις "όπλο Παπανδρέου". Οι τίτλοι θα σας πείσουν ότι δεν πρέπει να κοιμάστε ήσυχοι.

"Πωλείται πατρίς"

Το είχε τραγουδήσει πριν τριάντα, σχεδόν, στη "Γρανίτα από τζατζίκι". Το τελευταίο διάστημα αρχίσαμε να το ακούμε σαν ακραία λύση για τη δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας, κυρίως από Γερμανικές tabloid.

Το θέμα βέβαιa είναι αν μήπως, πέραν της φυσικής πώλησης της πατρίδος, η ληστρική διαχείρηση των δημοσίων οικονομικών από κυβερνήσεις και συντεχνείες, αλλά και πολίτες σε διάφορες εκφάνσεις του κοινωνικού και οικονομικού τους βίου, οδήγησε ήδη σε πώληση της πατρίδος. Εμμέσως.