Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;

Η -για ακόμα μια φορά υπεροπτική- παρουσία του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας στην διερευνητική επιτροπή για την οικονομία δεν επιφύλαξε για μας κάποια έκπληξη. Η περιφρονητική του στάση στα μέλη της επιτροπής, η αναίδής απαίτησή του να θέσει αυτός τους όρους της εξέτασής του, το θράσος του να φύγει από την επιτροπή αρνούμενος να καταθέσει και τελικά ο ισχυρισμός του ότι η επιτροπή επιχείρησε να τον φιμώσει είναι ακριβώς ότι κανείς περίμενε από τον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Η φυσική συνέχεια της παρουσίας του επί 5 συναπτά έτη στο ύπατο αξίωμα της Δημοκρατίας. Η λογική προέκταση της αντίδρασής του μετά την έκρηξη στο Μαρί, όταν αποκαλούσε πραξικοπηματίες όσους διαδήλωναν στην Κύπρο για την καταστροφή που η αναποτελεσματικότητα και η αδιαφορία των χειρισμών της κυβέρνησής του επέφεραν. Η αναμενόμενη εποδός του μνημειώδους τρόπου με τον οποίο δήλωνε μπροστά στο κομματικό του ακροατήριο πως "ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απορρίπτει κατηγορηματικά το πρόσιμα της επιτροπής Πολυβίου".

Για αυτό τον λόγο και πάλι είχε μαζευτεί ολόκληρο το κομματικό του ακροατήριο στην αίθουσα. Αυτό περίμεναν και αυτό ήθελαν να γίνει. Αυτός είναι ο Δ. Χριστόφιας. Και δυστυχώς αυτό έπρεπε να το είχε προσέξει το 53% του λαού που ελαφρά τη καρδία το 2008 τον οδήγησε στο τιμόνι του κράτους.

ΟΧΙ, λαϊκιστικά, υποκριτικά και εκ του ασφαλούς

Στη λογική "ας βγάλουν οι άλλοι τα κάστανα από τη φωτιά λαμβάνοντας μια απόφαση την οποία θα μπορώ εγώ για χρόνια μετά να κατακρίνω" κινήθηκαν τα δυο κοινοβουλευτικά κόμματα ΑΚΕΛ και ΕΔΕΚ στην (τυπική) συζήτηση για κύρωση της μνημονιακής σύμβασης. Σημειώνω το τυπική λόγω του ότι τα κόμματα από τον Νοέμβριο του περασμένου έτους εγκρίνουν στην ολομέλεια της κυπριακής βουλής νόμους που τίθενται στα πλαίσια του μνημονίου συναντίληψης με την τρόικα των δανειστών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έχοντας λοιπόν ήδη επικυρώσει κατ' ουσίαν τη δανειακή σύμβαση η χθεσινή φιέστα αποτελούσε απλά την ευκαιρία να ακουστούν για άλλη μια φορά οι λαϊκιστικές κορώνες που θα επέτρεπαν στα κόμματα να ξανακοιτάξουν και να μαζέψουν τα ποίμνια τους.

Στο ΑΚΕΛ που έχει στο επόμενο διάστημα ένα βασικό στόχο, κτυπώντας όσο γίνεται περισσότερο την κυβέρνηση -κομπάζοντας παράλληλα για την ανάγκη ενότητας την οποία το κόμμα δηλώνει έτοιμο να υπηρετήσει αλλά δεν το αφήνουν οι χειρισμοί της κυβέρνησης- ώστε να φανατίσει και να ξανασυσπειρώσει τους οπαδούς του, οι οποίοι καλούνται να απομακρύνουν απο τη μνήμη τους την λαίλαπα της πενταετούς διακυβέρνησης του τόπου από τον γενικό τους γραμματέα. 

Στην ΕΔΕΚ από την άλλη που αντιμετωπίζουν σοβαρό θέμα επιβίωσης βλέποντας αυτό που κάθε νουνεχής έβλεπε όταν το κόμμα αποφάσιζε να στηρίξει τον Γ. Λιλλήκα στις προεδρικές. Ότι η ανάσταση Λιλλήκα από το χρονοντούλαπο και με τις ψήφους της ΕΔΕΚ θα έδινε στον φιλόδοξο πολιτικό τη δύναμη -τουλάχιστον προσωρινά- να εμφανιστεί με κάποιο πολιτικό φορέα που θα αλώσει τις ψήφους από τον χώρο του κέντρου με κύριο θύμα την ίδια την ΕΔΕΚ. Ήδη το κόμμα στις τελευταίες του εμφανίσεις και με τον κ. Λιλλήκα να έχει ήδη εξαγγείλει την ίδρυση του κινήματός του αγωνίζεται να αποδειχθεί πιο Λιλλήκας από τον Λιλλήκα, τόσο στην αντιμνημονιακή στάση όσο και στα άλλα θέματα, ενώ παράλληλα δια μηνυμάτων προσπαθεί να αποτρέψει τα μέλη της από του να αποσκιρτήσουν προς το νέο κίνημα..

Υπό αυτό το πρίσμα και με τις συνθήκες να είναι περισσότερο από ασφυκτικές για την επιβίωση της χώρας γινόμασταν μάρτυρες άλλης μιας ολομέλειας της κυπριακής βουλής -χθες- στην οποία ακούστηκαν φανφάρες, ευχολόγια, ευφυολογήματα, θεωρίες συνωμοσίας και κορώνες που μιλούν στο θυμικό αλλά καμία απολύτως ορθολογική (δε συζητώ καν για εφικτή ή πλήρη, απλά μια άλλη ορθολογική) πρόταση για κάποια εναλλακτική διαδρομή εξεύρεσης των απαιτούμενων χρημάτων για συνέχιση λειτουργίας του κράτους χωρίς την παρουσία της Τρόικας των δανειστών ή κάποια άλλη, οποιαδήποτε, λύση χρεοκοπίας, διαγραφής χρέους, κινέζων, κροίσων, αρειανών, τζόκερ... 

Με αυτά υπ' όψη είναι που τρέμει κανείς για το μέλλον της χώρας στα χέρια μιας τόσο εμφανούς ανευθυνότητας που απο τη μια μας οδήγησε στην καταστροφή και από την άλλη επιμένει να μας εξοντώσει πλήρως απλά για να σώσει τα κομματικά της προσχήματα και νούμερα. Για μια τόσο μεγάλη ανευθυνότητα μιλάμε. Του να λέμε όχι και θα τα καταφέρουμε λες και πρόκειται για έκθεση ιδεών και όχι για πραγματικό πρόβλημα που αποτιμάται σε πολύ απτά και καθημερινά θέματα που πρέπει να λειτουργήσουν. Μισθοί, συντάξεις, κρατικές πληρωμές για προμήθειες και έργα. Όλα αυτά θα έπρεπε να τύγχαναν απάντησης από κάθε έναν εκ των ψηφισάντων ελαφρά τη καρδια όχι. Το όχι και βλέπουμε δεν αποτελεί αξιοπρεπή στάση. Το όχι και βλέπουμε το επιχειρήσαμε με απελπιστικά άσχημα αποτελέσματα στις 15 Μαρτίου όταν βρεθήκαμε μετά το "όχι" να κοιτάζουμε ως επαίτες στη Ρωσία και να προσπαθούμε να προτείνουμε λύσεις τύπου "Ραδιομαραθωνίου" για να επιβιώσει ο κράτος.

Καναλιάζοντας τη σκέψη

Το τελευταίο διάστημα είμαστε όλοι μάρτυρες μιας καλά ενορχηστρωμένης προσπάθειας να πληγεί η Αριστερά και τα στελέχη της με προεξάρχοντος τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, είτε αυτή προέρχεται από τις δομές της αντιπολίτευσης, είτε από συγκεκριμένα ΜΜΕ που στόχο έχουν να πλήξουν τη δημοκρατία, παρά να εξυπηρετήσουν τον σκοπό ύπαρξης τους, που είναι ακριβώς η πληροφόρηση του κοινού μέσα από την ελευθερία της γνώμης.
Μέσα σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες δεν μπορεί, βεβαίως, να παραγνωριστεί η δύναμη της επικοινωνίας στην σημερινή εποχή ως ισχυρή κινητήρια δύναμη της εκπροσώπησης, όπως επίσης και του ρόλου που ΜΜΕ μπορούν να διαδραματίσουν στην διαμόρφωση ιδεών και αντιλήψεων. Δεν μπορεί μια ελίτ, είτε πολιτικών, είτε ακαδημαϊκών, είτε οικονομικών κύκλων να ελέγχει και να επηρεάζει την πολιτική βούληση των πολιτών. Αυτό είναι απαράδεκτο.
Τα ΜΜΕ και οι Ιδιοκτήτες τους πρέπει να αναγνωρίσουν ότι δεν αποτελεί πλέον πρόβλημα η ελευθερία της γνώμης ή της πληροφορίας (όπως αγωνίζονταν στις αρχές του αιώνα να την κατακτήσουν), αλλά ότι το πρόβλημα έγκειται στη σημασία των οικονομικών συμφερόντων και πόσο αυτά μπορεί να χαλιναγωγήσουν ή να περιορίσουν την ελευθερία της γνώμης.

Ανακοίνωση ΕΔΟΝ, 28/11/2012

Το κείμενο αυτό συνοδεύει την ανακοίνωση της ΕΔΟΝ για το συνέδριο της με θέμα τα ΜΜΕ και διακριτικό τίτλο "Κανάλια για τη σκέψη ή κανάλιασμα της σκέψης". Αφού φροντίσει εξαρχής ο συγγραφέας του κειμένου να "καναλιάσει" τη σκέψη του αναγνώστη προτάσσοντας ως αδιαμφισβήτητο γεγονός τη δική του άποψη, ότι γίνεται ενορχηστρωμένη προσπάθεια να πληγεί η Αριστερά και ο Πρόεδρος (ο προεξάρχων)  από κάποιους κακούς που θέλουν να πληγεί η Δημοκρατία, έρχεται πιο κάτω να μας καλέσει να συζητήσουμε για τη λειτουργία των ΜΜΕ στη διαμόρφωση της σκέψης. Αλήθεια, δεν διερωτήθηκε αυτός που έγραψε το κείμενο, κατά πόσο χρειάζεται κάποια, οποιαδήποτε προσπάθεια για να πληγεί ο Πρόεδρος; Βλέποντας απλά τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης, χωρίς να καναλιάσεις τις σκέψεις κανενός, απλά διαβάζοντας τί πήρε, τί έκανε και τί παραδίδει. Άποψη του ιστολογίου είναι ότι όλη την προσπάθεια την καταβάλει ο ίδιος συνεπικουρούμενος από την Αριστερά διοίκηση του τόπου. Ουδείς άλλος μπορούσε να αποδομήσει καλύτερα όλο τον μύθο που έπλασε τόσα η Αριστερά για το τί μπορεί να κάνει όταν βρεθεί στην εξουσία παρά η ίδια η Αριστερά μέσα σε δυο -τρία χρόνια διαχείρισης της εξουσίας. Συνθέμελη αποδόμηση σε όλα τα επίπεδα.

Στη συνέχεια ο συγγραφέας αναγνωρίζει τη σημασία και τη δύναμη της επικοινωνίας και των ΜΜΕ στη διαμόρφωση ιδεών και αντιλήψεων. Κάτι άλλωστε που η Αριστερά έχει εδώ και δεκαετίες και αναγνωρίσει και χρησιμοποιήσει (βλέπε λήμμα προπαγάνδα) προς διαμόρφωση ιδεών και αντιλήψεων. Είναι άλλωστε το ΑΚΕΛ και το μοναδικό κόμμα με επίσημη δική του εφημερίδα, μέσω της οποίας δίνει η Κεντρική του επιτροπή τη γραμμή της στα στελέχη του. Άρα πώς χαρακτηρίζεις απαράδεκτο κάποια "πολιτική ελίτ" μέσω των ΜΜΕ να ελέγχει και να επηρεάζει τη βούληση των πολιτών. Θεωρεί απαράδεκτο δηλαδή η ΕΔΟΝ το ότι η κεντρική επιτροπή μέσω της Χαραυγής επηρεάζει τη βούληση των πολιτών;

Είπαμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας και οι υπόλοιποι ας προσποιηθούν ότι δεν μας βλέπουν αλλά πόσο μπορεί κανείς να αντέξει αδιαμαρτύρητα την υποκρισία που διαβάζει δεξιά και αριστερά; Να έρθει η ΕΔΟΝ και να καταδικάσει ως απαράδεκτες τις πολιτικές ελίτ που δια των ΜΜΕ επηρεάζουν τη βούληση των πολιτών πάει πολύ. Είναι μεγάλο το πεπόνι και σου κάθεται βαρύ...

Άξιον απορίας

Υπάρχει μια φράση που τη θυμούνται οι πολιτικοί ταγοί του τόπου σε κάθε προεκλογική περίοδο, μια που λέει "η γυναίκα του Καίσαρα θα πρέπει και να φαίνεται τίμια". Αυτή η φράση ταιριάζει γάντι (και) αυτή την περίοδο στην προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου. Εν προκειμένω στον υπουργό των οικονομικών και δι' αντανακλάσεως σε αυτόν που τον διόρισε οραματιζόμενος μια "δίκαιη κοινωνία".

Κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες το πόρισμα της έρευνας της Κεντρικής τράπεζας της Κύπρου σε σχέση με το "σκάνδαλο των αξιογράφων". Με λίγα λόγια οι δυο μεγάλες τράπεζες του νησιού, Κύπρου και Λαϊκή, καταχρώμενες την εμπιστοσύνη και την άγνοια των πελατών τους (!) υφάρπαξαν ένα ποσό 1,4 δισεκατομμυρίων Ευρώ μετατρέποντας καταθέσεις σε αξιόγραφα/χρεόγραφα, αποκρύπτοντας από τους ενδιαφερόμενους ότι πλέον τα χρήματά τους τα τοποθετούσαν σε επενδυτικά προϊόντα μεγάλου ρίσκου και όχι καταθετικά. Η κεντρική τράπεζα έκανε έρευνα για το θέμα και στο πόρισμά της φαίνεται ότι δικαιώνει τους καταθέτες και εντοπίζει ότι όντως οι τράπεζες κινήθηκαν δόλια και αποκρύβοντας τους κινδύνους της επένδυσης, παρουσιάζοντας τα αξιόγραφα σαν καταθετικά προϊόντα, αλλά και με άλλους τρόπους στην ουσία πήραν τα χρήματα των καταθετών.

Εδώ βεβαίως αναφέρω παρενθετικά ότι η Κεντρική Τράπεζα ως εποπτική αρχή των τραπεζών όφειλε να είχε ενεργήσει προληπτικά εμποδίζοντας τις τράπεζες να λειτουργήσουν όπως η ίδια εκ των υστέρων διαπιστώνει στο πόρισμά της.

Επανέρχομαι στο πόρισμα. Εκεί, με βάση τα δημοσιεύματα του τύπου -που δεν έχουν διαψευστεί από τους ενδιαφερόμενους,  αναφέρονται ως "ηθικοί αυτουργοί" συγκεκριμένα μεγαλόσχημα στελέχη των τραπεζών. Για την τράπεζα Κύπρου μεταξύ των ονομάτων και το τότε στέλεχος της τράπεζας και νυν υπουργός Οικονομικών της Κύπρου Βάσος Σιαρλή. Κατά πόσο μπορεί αυτό να θεωρηθεί αποδεκτό είναι άξιον απορίας. Πώς γίνεται ένας εξ αυτών που είχαν τη γενική εποπτεία για την έκδοση των αξιογράφων και την προώθησή τους στο κοινό με τον τρόπο που αυτά προωθήθηκαν, εγκλωβίζοντας αρκετές χιλιάδες κυπρίων εν αγνοία τους στη δίνη μιας πολύ υψηλού ρίσκου επένδυσης -ώστε οι τράπεζες να βρουν χρήμα για να χρηματοδοτήσουν τις επερχόμενες ζημιές τους- να αλλάζει πλευρά και να κάθεται εκ μέρους της κυβέρνησης πλέον και να διαπραγματεύεται με την τρόικα το μέλλον των αξιογράφων και τη σωτηρία του τραπεζικού συστήματος. Υπάρχει ποτέ περίπτωση ο ίδιος να ζητήσει, σε περίπτωση που χρειάζεται, να διωχθούν οι υπεύθυνοι για το σκάνδαλο; Ή μετά που έκαψε (μαζί με άλλους) μερικές χιλιάδες καταθετών με τον πρότερο βίο του, και αφού απολαυσε ένα πλούσιο εφ' άπαξ, από τη θέση του υπουργού θα δει με άλλο μάτι τα θύματά του;

Το μαύρο χιούμορ του εκπροσώπου

Ελπίζω να μην βρεθεί κανείς να πει ότι για την πτώση του γερανού φταίει ο πρόεδρος Χριστόφιας διότι έπρεπε να ξέρει.

Στ. Στεφάνου, Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, 11/10/2012

Η δήλωση που ξεχώρισε στη χθεσινή ειδησειογραφία. Προήλθε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ο οποίος απρόκλητα -χωρίς να ερωτηθεί από τον δημοσιογράφο- τοποθετήθηκε στο θέμα που προηγήθηκε σε τηλεοπτική εκπομπή και αφορούσε το δυστύχημα στη Λάρνακα, όπου γερανός κατέπεσε και συνετρίβη σε οχήματα με αποτέλεσμα μια αγγλίδα να χάσει τη ζωή της.

Το σχόλιο είναι αισχρό, και για έναν αξιωματούχο του κράτους απαράδεκτο. Αν είναι ποτέ δυνατόν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος να περιφέρει κατ' αυτό τον τρόπο το "χιόυμορ" του για ένα γεγονός που στοίχισε τη ζωή ενός ανθρώπου. Αν δε αποδειχθεί ότι ολιγώρησαν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους και δεν είχαν ελεγχθεί ως έπρεπε οι εργολάβοι τότε αντανακλάται ευθύνη προς τα πάνω για τη μη λειτουργία του κράτους (και όχι για το γεγονός). Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για την απερχόμενη διοίκηση του κράτους που κώφευσε προκλητικά σε εξαιρετικά σοβαρότερα θέματα τα οποία την αφορούσαν και αμεσότερα.

Επανέρχομαι όμως στην απαράδεκτη δήλωση του εκπροσώπου. Αν δεχθούμε ότι επρόκειτο για μια ατυχή στιγμή και μια δήλωση που εκφράστηκε λανθασμένα, θα ήταν πρέπουσα μια απολογία, ακόμα και στη μορφή γραπτής ανακοίνωσης. Τραγικά όμως, και εκ του αποτελέσματος, μάλλον δεν θεωρεί ότι έκανε κάποιο λάθος. Στην δική τους λογική άλλωστε όσο πιο πάνω βρίσκεσαι τόσο πιο αλάνθαστος είσαι. Όπως συμβαίνει φυσικά και με τον ανώτερό του ιεραρχικά, τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.

το Κόμμα και τα μάτια σας

Εάν η Τρόικα επιμένει σε οδυνηρότατα μέτρα για να παραμείνου στη ζώνη του Ευρώ, εμείς θα πεισμώσουμε και θα πούμε ότι δε φεύγουμε από τη ζώνη του Ευρώ γιατί είναι σημαντικό αυτό το ζήτημα. Παραμένουμε, όσο οδυνηρά και αν είναι τα μέτρα;

Τάδε έφη ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ σε συνέντευξή του προ ημερών. Αυτά είναι τα ακριβή λόγια, χωρίς καμια περιστροφή ή παρερμηνεία, του ανθρώπου που διαχειρίζεται την πρόσφατη εντολή του πρωην γενικού γραμματέα Δημήτρη Χριστόφια "το κόμμα και τα μάτια σας". Το ΑΚΕΛ αφού μέσα σε μια πενταετία κατόρθωσε να δημιουργήσει κρατήρες κυριολεκτικά και μεταφορικά στα θέματα με τα οποία διακυβερνητικά ασχολήθηκε αποφάσισε, για να προστατεύσει το κόμμα πρωτίστως και τα μάτια του ακολούθως, να ολοκληρώσει την παράσταση του στην εξουσία με ένα θεαματικό "Σάλτο μορτάλε".

Στη δίνη των προεδρικών εκλογών και στην προσπάθεια μέσα στην πιο αντίξοη περίοδο της ιστορίας του το κόμμα να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του η γραμμή πλεύσης του επιλέγει να γίνει το γαία πυρι μειχθείτω. Ο στόχος φαίνεται σαφής. Χρειάζεται να δημιουργηθεί ένας "ιδεολογικός εχθρός" για να βάλλεται από το κόμμα.

Μέχρι τώρα αυτός ήταν ο Νίκος Αναστασιάδης, τον οποίο μια πενταετής διακυβέρνηση του ΑΚΕΛ και του Δημήτρη Χριστόφια έχει μετατρέψει από κόκκινο πανί για τους ψηφοφόρους το 2008 σε υποψήφιο "ελπίδας" το 2012. Φαίνεται και από τις τοποθετήσεις στελεχών του κόμματος που εδώ και ένα χρόνο στόχευαν στο να περάσουν το μήνυμα ότι οι μεταλλάξεις του προέδρου του ΔΗΣΥ είναι απλά μελάνι για να θολώσουν τα νερά και να ανελιχθεί στην εξουσία. Μάλλον οι μετρήσεις δείχνουν πως η ιδοελογικοποίηση των προεδρικών χτυπώντας μόνο τον υποψήφιο του ΔΗΣΥ, και εσχάτως τον άλλο ανθυποψήφιο Γιώργο Λιλλήκα δε συσπειρώνει τους (πολλούς) απογοητευμένους και τρομαγμένους από τα επιτεύγματα της πενταετούς διακυβέρνησης του ΑΚΕΛ ψηφοφόρους. Εδώ είναι που βρέθηκε ο καινούριος εχθρός. Η τρόικα, ο νεοφιλελεύθερος μπαμπούλας που μαζί με τον Νικόλα και τον Αβέρωφ θέλουν να κονιορτοποιήσουν τον απλό άνθρωπο και το κράτος πρόνοιας γιατί έτσι την βρίσκουν καλύτερα, αλλά το Ανορθωτικό Κόμμα του Εργαζόμενου Λαού θα σταθεί εμπόδιο στα σχεδιάσματα αυτά.

Ψιλά γράμματα βέβαια το ότι ο παραλογισμός του κυπριακού συστήματος τα πρώτα χρόνια της κρίσης έδινε αυξήσεις στο προσωπικό του τη στιγμή που μειώνονταν τα εισοδήματα της κεντρικής διοίκησης. Ψιλά γράμματα το ότι εν μέσω κρίσης εξασφαλιζόταν τιμαριθμική αναπροσαρμογή του μισθού με βάση τις τιμές των τσιγάρων και του ψωμιού για τον μεγαλόσχημο κρατικό υπάλληλο της κλίμακας Α16. Ψιλά γράμματα το ότι η απάθεια στην αντιμετώπιση όλης αυτής της κατάστασης από την κυβέρνηση του ΑΚΕΛ οδήγησε στο να μην βρίσκει  το κράτος από αλλού πόρους χρηματοδότησης για το έλλειμμα του προϋπολογισμού που θα φθάσει στο 5%, παρά μόνο από τον δανεισμό μέσω της τρόικας. Αυτή τη στιγμή το μότο είναι το "Κόμμα και τα μάτια σας".

Μια θέση στην κυβέρνηση

Ακούστηκε ως "φήμη", από αυτές που ακούγονται αφειδώς σε τέτοιες περιπτώσεις, ότι στις διάφορες συζητήσεις για ανίχνευση του εδάφους η Τρόικα που επισκέφθηκε την Κύπρο είχε παραμάσχαλα μια έρευνα με τους τομείς εργοδότησης που επιθυμούν οι νέοι στην Κύπρο, μια από αυτές που δείχνουν ότι πέραν των μισών νέων βλέπουν σαν επιθυμητή εργοδότηση μια δουλειά "στην κυβέρνηση". Η δε δημοσκόπηση μάλλον δεν ανέλυε σε πίνακες το μέχρι πού είναι διατεθημένοι να φθάσουν ώστε να καταφέρουν να "βολευτούν" σε μια θέση στο δημόσιο.

Η Τρόικα βέβαια θα είχε παραμάσχαλα την έρευνα προφανώς ως ένδειξη του πόσο καλύτερο είναι το επίπεδο της ανταμοιβής των κρατικών υπαλλήλων σε σχέση με την εργασία που προσφέρουν, αφού κατέχουν τις πιο περιζήτητες θέσεις εργασίας στην κυπριακή οικονομία, και ως πειστήριο πως περικοπές σε ωφελήματα του δημοσίου δε θα έφερναν σε δυσμένεια τους κατόχους των "ονειρικών" αυτών θέσεων εργασίας, ασχέτως του πόσο θα ωρύετο ο Γλάυκος Χατζηπέτρου. 

Ακόμα και αν αυτή η "φήμη" ότι η Τρόικα κουβαλόυσε μαζί της την έρευνα δεν είναι αλήθεια, ακόμα και χωρίς προβλήματα στην οικονομία, ακόμα και χωρίς τρόικα, η πραγματικότητα εδώ και κάμποσα χρόνια στον τόπο μας είναι απογοητευτική για την κοινωνία μας και τρομακτική για το μέλλον μας. Αν είναι ποτέ δυνατόν στην πιο ζωντανή ομάδα του πληθυσμού, στην οποία κάθε κράτος και κάθε έθνος επενδύει τις ελπίδες της για το όποιο μέλλον, να έχει ως όνειρο στα 18 και στα 20 χρόνια να διοριστεί στο δημόσιο. Κλειδώνοντας, μέσω των πλούσιων προνομίων που προσφέρονται, τα πιο λαμπρά σου μυαλά σε μια δημόσια υπηρεσία βαρυγκομούσα, καθόλου παραγωγική και στερώντας τους οποιοδήποτε κίνητρο δημιουργίας (περισσότερο αντι-κίνητρα δίνονται στο δημόσιο) και αξιολογικής προόδου στη σταδιοδρομία τους ένα είναι το σίγουρο: ότι έχεις υποθηκεύσει το μέλλον των αρκετών επόμενων γενεών (κάτι το οποίο γινόταν τις τελευταίες δεκαετίες και εξακολουθεί να γίνεται και σήμερα στην Κύπρο). Στερώντας τα δημιουργικά μυαλά από τους τομείς της οικονομίας που μπορούν να παράξουν και να οδηγήσουν την κοινωνία σε καλύτερους ορίζοντες το μόνο που καταφέρνεις είναι να πετύχεις τη στράτευση εφήμερων πελατειακών υποστηρικτών στις κομματικές φιλοδοξίες σου σε βάρος όμως, θλιβερά, της προόδου και της γενικότερης προκοπής της κοινωνίας. Κάτι που γίνεται ακόμα πιο κατανοητό και φανερό σε μία περίοδο κρίσης και ύφεσης, όταν μόνη επιλογή σωτηρίας σου είναι να έχει κάποιους έτοιμους για να σε τραβήξουν από τον βάλτο. 

Πέντε τοις εκατό!

Οι αριθμοί πλέον έρχονται να οριστικοποιήσουν την "αίσθηση" που επικρατεί ανάμεσα στον κόσμο. Από δημοσκόπηση του Φιλελευθέρου ενόψει των προεδρικών εκλογών, προκύπτει πως, μετά από 4,5 χρόνια διακυβέρνησης, μόλις το 5% θεωρούν κατάλληλο για πρόεδρο της Δημοκρατίας το πρόεδρο Χριστόφια. Ο αριθμός είναι συντριπτικός! Ο αριθμός διαλύει και την παραμικρή ψευδαίσθηση που μπορεί να αποκτά κάποιος διαβάζοντας αποκλειστικά και μόνο τον στρατευμένο τύπο.

Για να γίνει ακόμα πιο αντιληπτό το μέγεθος, μιλούμε για έναν στους είκοσι, ή με μια άλλη αναγωγή, το 5%, σε ποσοστό είναι μόλις το 15% των ψηφοφόρων του κόμματος του προέδρου, του ΑΚΕΛ. Προφανώς αυτός είναι και ο λόγος που έγειρε την πλάστιγγα προς την πλευρά της μη επαναδιεκδίκησης  της Προεδρίας και του "Πρόεδρος μιας θητείας". Με βάση τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης του Φιλελευθέρου ο Πρόεδρος Χριστόφιας δε θα μπορούσε να εκλεγεί πρόεδρος ακόμα και αν ψήφιζαν μόνο οι οπαδοί του ΑΚΕΛ!

Κρίση, λογοδοσία και ευθύνη

Το σύνθημα της προεκλογικής καμπάνιας του Δημήτρη Χριστόφια το 2008, όταν κέρδισε τις προεδρικές εκλογές στην Κύπρο ήταν "δίκαιη λύση, δίκαιη κοινωνία", όπως φαίνεται και στη φωτογραφία από την (τότε) παγκύπρια συνδιάσκεψη του ΑΚΕΛ.

Τεσσεράμισι χρόνια μετά την ανάληψη της Προεδρίας και μέσα από ένα διάγγελμα 15 λεπτών ο Πρόεδρος "εξήγησε" στον κυπριακό γιατί δεν κατάφερε το δεύτερο σκέλος της προεκλογικής του δέσμευσης και γιατί απέτυχε στο πρώτο. Κάτι που τον οδηγεί (με βάση τα λεγόμενά του και μόνον) στη μη διεκδίκηση της προεδρίας για μια ακόμα πενταετία. Παρ' όλα αυτά εκτίμησε με βεβαιότητα ότι ο απολογισμός της διακυβέρνησής του ήταν αναμφίβολα θετικός. Αλήθεια με βάση ποιά μετρική; Πώς ακριβώς θεωρεί ότι ήταν θετική η διακυβέρνησή του για τον τόπο; Και γιατί δεν τολμά να επιβεβαιώσει δια της επαναδιεκδικήσεως εκλογής κατά πόσον και ο λαός κρίνει κάτι τέτοιο για τη διακυβέρνησή του; Πού πήγαν τα περί λογοδοσίας του Προέδρου μόνο στο λαό από τον οποίον εξελέγη; Αυτά ήταν που έλεγε μετά το Μαρί. Γιατί για να μπορούσε ο λαός να σας κρίνει κύριε Πρόεδρε, θα έπρεπε πρώτα εσείς να τολμούσατε να σταθείτε ενώπιον του.

I like it when you 're angry

"Μέσα μου έχω θυμό", δήλωσε σε πολιτική τηλεοπτική εκπομπή η σύζυγος του Προέδρου της Δημοκρατίας αναφερόμενη στο πώς ο αντέδρασε ο κόσμος απέναντι στον σύζυγό της με΄τα τα γεγονότα στο Μαρί. Η Έλση Χριστόφια - που ΔΕΝ είναι πρώτη κυρία, καθ' ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ τέτοιος θεσμός στην Κύπρο - αισθάνεται ότι ήταν άδικες οι αντιδράσεις των πληβείων έξω από το Προεδρικό διότι -κατά την Κα. Χριστόφια- ο Πρόεδρος συναισθανόταν την ευθύνη που του αναλογούσε και την ανέλαβε -κατά την Κα. Χριστόφια- απολογούμενος. Σε παρατήρηση τηλεθεατή ότι ποτέ δεν απολογήθηκε, η απάντηση ήταν ότι απολογία ήταν το ότι ο Πρόεδρος δέχθηκε να πάει όπως οι απλοί άνθρωποι -σσ. δεν είναι δα και απλός άνθρωπος ο Πρόεδρος!- και να καταθέσει κατά τη διερεύνηση της υπόθεσης.

Εδώ είναι που αντιδρά η λογική, καθότι, όλοι θυμούνται την κατάθεση του Προέδρου ενοποιών του Πόλυ Πολυβίου. Ήταν τότε που έλεγε σε όλους τους τόνους "πώς θέλετε να έχει ευθύνη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Αφού δε γνώριζε και δεν είχε ενημερωθεί.". Δε γνώριζε από εκρηκτικά, δε γνώριζε από γεωγραφία, δε γνώριζε από φυσική, δε γνώριζε από βέσπα. Αυτή ήταν η κατάθεση Χριστόφια. Και αυτό, Κα. Χριστόφια, όχι απλά δεν συνιστά απολογία αλλά είναι μνημείο θράσους. Μνημείο θράσους ισότιμο με τη δική σας απόφαση, Κα. Χριστόφια, επί των γεγονότων στο Μαρί, πώς για όλα φταίνε οι στρατιωτικοί. Και μάλιστα πολύ συγκεκριμένοι στρατιωτικοί. Οι νεκροί. Γιατί αυτούς μάλλον υπαινίσσεστε με τη φράση "Γιατί αυτή η ευθύνη για τους ανθρώπους που σκοτώθηκαν ανήκει καθαρά σε αυτούς που φύλαγαν τα εκρηκτικά. Δεν ανήκει στον Πρόεδρο. Δηλαδή έπρεπε ο ίδιος ο Πρόεδρος να κάτσει εκεί και να προσέχει τα εκρηκτικά; Ήταν ευθύνη του στρατού." και σίγουρα αυτούς εννοούσατε με την επόμενη σας φράση "Τις ώρες τις τελευταίες, τις κρίσιμες, που ήταν οι δυνατές εκρήξεις, εκείνοι οι άνθρωποι που ήταν υπεύθυνοι δεν έπρεπε να τους διώξουν όλους να φύγουν και οι ίδιοι; Γιατί κάλεσαν κόσμο μέσα; Αν έδιωχναν τον κόσμο δεν θα υπήρχε κανένας νεκρός".

Μπορείτε λοιπόν Κα. Χριστόφια να είστε όσο θυμωμένη θέλετε, μπορείτε να το δηλώσετε να το φωνάξετε να διαδηλώσετε, εμείς πραξικοπηματία δε θα σας πούμε ούτε όμως δίκαιο θα σας δώσουμε, γιατί και εμείς είχαμε -και έχουμε ακόμα- θυμό μέσα μας. Ασίγαστο θυμό και με όσα έγιναν πριν την έκρηξη και με όσα κάνατε μετά, και κάθε φορά που σας βλέπουμε να συνεχίζετε, μετά από όλα όσα έχουν δεί το φως της δημοσιότητας, και να επιμένετε πως για όλα έφταιγαν οι άλλοι και επ' ουδενί ο σύζυγός σας μας ανεβαίνει ακόμα περισσότερο το αίμα στο κεφάλι.

ΥΓ.  Αλήθεια πώς μπορείτε να απευθύνεστε σε σώφρονες ανθρώπους και να υποστηρίζετε παράλληλα ότι και δεν έφταιγε ο άντρας σας και ζήτησε συγγνώμη; Για ποιό πράγμα απολογήθηκε; Αφού δεν έφταιγε;

Αναίδεια

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έδωσε προεδρική χάρη σε πρώην βουλευτή του ΔΗΣΥ. Σύμφωνα με το δημοσίευμα η χάρη αφορούσε δικαστικές καταδίκες του Ανδρέα Θεμιστοκλέους, πρωην βουλευτή του ΔΗΣΥ στη Λεμεσό.

Στις τρεις από αυτές τις υποθέσεις του επιβλήθηκε πρόστιμο 250 ευρώ και δύο βαθμοί ποινής στην άδεια οδήγησης και στην τέταρτη πρόστιμο 150 ευρώ και επίσης δύο βαθμοί ποινής. Μάλιστα, εναντίον του κατηγορουμένου εκδόθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2010 φυλακιστήριο ένταλμα, σύμφωνα με το οποίο είτε θα πλήρωνε το πρόστιμο, είτε θα κατέληγε στη φυλακή για περίοδο έξι μηνών.
Παρ’ όλα αυτά, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποφάσισε να ασκήσει την εξουσία που του παρέχει το Σύνταγμα για απονομή χάρης και να ακυρώσει, την 1η Φεβρουαρίου 2012, τις επιβληθείσες ποινές. [...]
Προεδρική χάρη στον Α. Θεμιστοκλέους, Πολίτης, 09/04/2012

Το δημοσίευμα, αδίκως, τα βάζει με τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος από ότι φαίνεται, μάλλον διαδικαστικά έδωσε την χάρη στον πρώην βουλευτή. Ο βουλευτής απευθύνθηκε στον γενικό εισαγγελέα με επιστολή, διαμαρτυρόμενος για την καταδίκη του από δικαστήριο για τροχαίες παραβάσεις αφού οι δίκες έγιναν όσο ήταν βουλευτής και ως εκ τούτου απολάμβανε τη βουλευτική του ασυλία. Επειδή όντως ίσχυε, σύμφωνα με τον γενικό εισαγγελέα, η ασυλία και άρα δεν μπορούσαν να γίνουν οι δίκες, ο εισαγγελέας εισηγήθηκε στον Πρόεδρο την απονομή χάρης στον βουλευτή.

Το μείζον ηθικό θέμα στην ιστορία δεν είναι το ότι ο Πρόεδρος έδωσε τη χάρη, αλλά το ότι ο πρώην βουλευτής είχε το απέραντο θράσος όχι απλά να συμπεριφέρεται στους δρόμους όπως ήθελε, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή συμπολιτών του, αλλά και να βγαίνει δημόσια και να λέει ότι και σε διάφορες περιπτώσεις που τον σταματούσαν όργανα της τάξης για διάφορες τροχαίες παραβάσεις ο ίδιος υποδείκνυε σε αυτούς ότι ήταν βουλευτής και είχε ασυλία και έτσι δεν καταγγελλόταν. Στη συνέχεια ανέλυσε ότι παρατύπως ορισμένα όργανα της τάξης τον κατήγγηλαν και το δικαστήριο τον καταδίκασε στις ποινές που αναστάληκαν με την προεδρική χάρη.

Ξεδιάντροπα εντελώς και χωρίς την παραμικρή συστολή μας είπε, μιλώντας στο ΡΙΚ, ότι περίπου είχε γραμμένους τους νόμους που ψήφιζε γιατί είχε ασυλία. Οι νόμοι αυτοί προφανώς ισχύουν για τους λοιπόυς πολίτες της Δημοκρατίας - γνωστά κορόιδα, όχι γιατί πρέπει να εφαρμόζουν τους νόμους αλλά για το ότι ψηφίζουν και εκπροσωπούνται στο κοινοβούλιο από άτομα τέτοιας λογικής και ήθους.

Χάρτινο το φεγγαράκι...

Η πολιτική και η τέχνη αποδεικνύεται πως είναι σκληρές. Αδυσώπητες. Παρά το κέφι, τη χαρά και το μπρίο με το οποίο η σεβαστή υπουργός εμφανίστηκε στις "αντινακτές πατάτες" άδουσα "χάρτινο το φεγγαράκι, έρημη η ακρογιαλιά", και παρά τη ελπίδα, με την οποία άπλωνε στον ηθοποιό-Χριστόφια το χέρι λέγοντάς του με παράπονο "αν μ' αγάπαγες λιγάκι...", η πολιτική και η τέχνη της γυρίζουν την πλάτη. Τα δημοσιεύματα των δυο τριων τελευταίων ημερών θέλουν την Πραξούλλα Αντωνιάδου να είναι η επόμενη που θα αποχωρήσει από το κυβερνητικό ριάλιτι. Ούτε η δεύτερη απόπειρά της με το Starry, Starry Night και το εμφανές "στόλισμα" του ηθοποιού-προέδρου μπόρεσε να σώσει την υπουργό

Now I understand what you tried to say to me
how you suffered for your sanity
how you tried to set them free.
They would not listen
they did not know how
perhaps they'll listen now. [...]

Οι ψήφοι των συμπαικτών και του κόμματος φαίνεται (σύμφωνα πάντα με τα δημοσιεύματα) πως αποφάσισαν πως τα θέματα του φυσικού αερίου θα χειρίζεται πια ο Νεοκλής Συλικιώτης, που μπορεί να μην είναι καλοφωνάρης, αλλά είναι μέλος της Κ.Ε.. Βασικά θα τα χειρίζεται πλέον ως υπουργός αρμόδιος για θέματα ενέργειας, γιατί και πριν αυτός τα χειριζόταν, αυτός μιλούσε για το αέριο, με αυτόν γίνονταν συναντήσεις αλλα ως τώρα όλα αυτά γίνονταν by the way, αφού ήταν υπουργός εσωτερικών (!) που δεν είχε αρμοδιότητα για θέματα ενέργειας, ούτε θαλάσσης, ούτε φυσικών πόρων, ούτε άμυνας.

Το βίντεο από τη -σχεδόν θλιβερή- εμφάνιση της υπουργού στις πατάτες:

Τέλος εποχής

Μέσα σε ένα διάστημα μερικών ημερών η αεροπορική βιομηχανία της Ευρώπης διέγραψε από τους αιθέρες δυο εταιρίες. Την Ισπανική spanair ιδρυθείσα το 1986 με έδρα τη Βαρκελώνη και ένα στόλο 29 αεροσκαφών και την Ουγγρική Malev, κρατική εταιρία από το 1946 και εθνικό αερομεταφορέα της Ουγγαρίας. Και οι δυο εταιρίες παρά τα σπασμωδικά μέτρα και τις περικοπές στις οποίες κατέφυγαν δεν κατάφεραν να ανακόψουν την πορεία στην οποία εισήλθαν λόγω της οικονομικής κρίσης αλλά και του τρόπου λειτουργίας τους. Από την άλλη, το κενό που άφησαν πίσω τους ήρθαν να καλύψουν άλλες εταιρίες, όπως η ιρλανδική Ryanair η οποία ανακοίνωσε την ίδρυση μιας βάσης στη Βουδαπέστη με 4 αεροσκάφη εκμεταλλευόμενη το κενό που αφήνει η Malev αλλά και πακέτων "διάσωσης" των επιβατών που έμειναν καθηλωμένοι στα αεροδρόμια της Ευρώπης λόγω των πτωχεύσεων. Το εντυπωσιακό της ευελιξίας της εταιρίας είναι ότι ανακοίνωσε τη δημιουργία της βάσης και την έναρξη των πτήσεων δίνοντας χρόνο προετοιμασίας του εγχειρήματος 2 εβδομάδες. Είναι προφανές ότι επί χάρτου πρέπει να είχαν γίνει προεργασίες για να είναι έτοιμη η εταιρία σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο να εκμεταλλευτεί αμέσως το κενό. Αυτό το ακαριαίο αντανακλαστικό είναι που λείπει από πολλές αεροπορικές και μη εταιρίες που για χρόνια ζούσαν και λειτουργούσαν σε πολύ διαφορετικό περιβάλλον. Αυτή η μη προσαρμογή στις συνθήκες του σήμερα είναι που άφησε στην ιστορία και την Ολυμπιακή στην Ελλάδα, τη Swissair στην Ελβετία και απειλεί και τις ντόπιες Κυπριακές Αερογραμμές. Η κυβέρνηση αυτή την περίοδο ανακοίνωσε ότι τελικώς ψάχνει για στρατηγικό επενδυτή ώστε να πωλήσει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της εταιρίας. Είναι η ύστατη απόπειρα διάσωσης της. Βασικά θα έλεγα ότι είναι η παρθενική απόπειρα διάσωσής της αφού είναι η πρώτη φορά που θα επιχειρηθεί να αφεθεί η εταιρία να λειτουργήσει μακριά από κρατικά διορισμένο διοικητικό συμβούλιο, το οποίο συνήθως στην ιστορία απήρτηζαν δεινόσαυροι της πολιτικής και απόμαχοι των κομματικών λιστών που ουδεμία σχέση είχαν με την αεροπορική βιομηχανία και ενίοτε και με το επιχειρείν. Αυτή λοιπόν είναι η μόνη προσπάθεια της εταιρίας να καταφέρει να κολυμπήσει στα βαθιά, χωρίς τα κυβερνητικά βαρίδια στο συμβούλιο της αλλά και χωρίς τα οικονομικά σωσίβια που της πετούσε κατά καιρούς η εξουσία ώστε να συνεχίζει να φιλοξενεί τα κρατικά βαρίδια.

1 μέρα μετά το Μαρί

Καταδικάστηκε για εισαγωγή και εμπορία 12 κιλών κοκαΐνης και 189 κιλών κάνναβης, αλλά, παρ’ όλα αυτά, κυκλοφορεί ελεύθερος με άδεια η οποία του δόθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Πρόκειται για τον επιχειρηματία Ντίνο Κωνσταντίνου, ο οποίος βρίσκεται εκτός φυλακών από τις 11 Ιουλίου, όταν και υπεγράφη από τον Πρόεδρο Χριστόφια η πρώτη αναστολή της ποινής. Αρχές Δεκεμβρίου δόθηκε η τρίτη κατά σειρά τρίμηνη αναστολή της ποινής.
Ο καταδικασθείς επικαλείται λόγους υγείας και επιτυγχάνει με αυτόν τον τρόπο να βρίσκεται εκτός των Κεντρικών Φυλακών και να κυκλοφορεί ανενόχλητος, παρά το γεγονός ότι, με απόφαση του Κακουργιοδικείου τον Απρίλιο του 2010, έχει χαρακτηριστεί «εχθρός της κοινωνίας», αφού έσπερνε τον αργό θάνατο

Ελεύθερος με προεδρική άδεια - Πολίτης, 03/01/2012

Μία μέρα μετά το Μαρί. Μια μέρα μετά που ο πρόεδρος της Δημοκρατίας δια των ενεργειών του και των παραλείψεών του έφερε τη χώρα μπροστά στο χαμό 13 ανθρώπων και στην καταστροφή του ενεργειακού της κέντρου. Τότε που ήμασταν στο σκοτάδι αφού η χώρα είχε χάσει την επάρκεια σε ηλεκτρικό ρεύμα ως αποτέλεσμα της καταστροφής στο Μαρί. Τότε που περιμέναμε όλοι εναγωνίως να βγεί ο Πρόεδρος να μιλήσει για το θέμα. Θυμηθείτε ότι το πρώτο διάγγελμά του ήταν 3 μέρες μετά την έκρηξη, στις 13 Ιουλίου. Σε εκείνο ακριβώς το διάστημα, που ο Πρόεδρος κρυβόταν, έκανε και κάτι άλλο. Έδινε αναστολές φυλάκισης σε ανθρώπους που καταδικάστηκαν ως "εχθροί της κοινωνίας". Σε ανθρώπους που συνελήφθησαν για εμπορία 200 κιλών ναρκωτικών. Αυτό υπέγραφε ο αθεόφοβος στις 11 Ιουλίου. Μια μέρα μετά που είχε διαλύσει τον τόπο. Και χρησιμοποιώ και την επισήμανση φίλου, ότι ο πρόεδρος δεν δίναται να παραχωρεί χάρη σε κατάδικους για εμπορία ναρκωτικών και για αυτό το λόγο του παραχωρεί τρίμηνες αναστολές της ποινής. Μπράβο ρε "δίκαιη κοινωνία" με "πρόεδρο με ανθρωπιά". Να σε χαιρόμαστε.

Νικηφόρος καπούτ

Ο "Νικηφόρος" ακυρώθηκε. Ποιός "Νικηφόρος" είναι άραγε ο συγκεκριμένος; Πόσοι έχουν προγραμματιστεί, καμιά 20ριά; Γιατί ο φετινός είναι ο 7ος που ακυρώνεται (2002, 2003, 2004, 2008, 2009, 2010, 2011). Επομένως η ετήσια στρατιωτική άσκηση της Εθνικής Φρουράς "Νικηφόρος" με τα ποσοστά πραγματοποίησής της να έχουν πέσει σχεδόν στο 50% τείνει να έχει χειρότερα αποτελέσματα και από τυχερό παιχνίδι.

Η τελευταία φορά που ουσιαστικά πραγματοποιήθηκε άσκηση Νικηφόρος με ενεργή αξιοποίηση του ενιαίου αμυντικού δόγματος ήταν το 2000, επί προεδρίας Γλ. Κληρίδη και αρχηγού ΓΕΕΦ του Ευάγγελου Φλωράκη. Τότε πραγματοποιήθηκε για τελευταία φορά το η άσκηση "Νικηφόρος-Τοξότης" με συμμετοχή σμηνων μαχητικών αεροσκαφών της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, μεταγωγικού αεροσκάφους C-130 με αλεξιπτωτιστές, των φρεγατών Αιγαίον και Σαλαμίς, υποβρυχίου και πυραυλακάτων του Πολεμικού Ναυτικού. Το 2000 είχε γίνει και εγκλωβισμός ζεύγους αναγνωριστικών RF-4E της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας από αντιαεροπορικά TOR-M1, όταν τα πρώτα επιχείρησαν να φωτογραφίσουν την αεροπορική βάση Πάφου.*

Τον επόμενο χρόνο η άσκηση πραγματοποιήθηκε σε μικρότερη κλίμακα, ανεξάρτητη από την "Τοξότης", και μετά ακυρώθηκε για τρια συνεχόμενα χρόνια (πρ. Κληρίδη 2002, και Παπαδόπουλου 2003/4). Πραγματοποιήθηκε σε περιορισμένη κλίμακα τα τρία επόμενα και από το 2008 (πρ. Χριστόφια) δεν πραγματοποιήθηκε ξανά. Κάθε χρόνο η αναβολή της άσκησης γίνεται στα πλαίσια της "ένδειξης καλής θέλησης από την πλευρά μας" λόγω κάποιας "κρίσιμης καμπής" στην οποία βρίσκεται το κυπριακό. Βέβαια το κυπριακό, όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου να καταλαβαίνει τί λένε οι ειδήσεις, βρίσκεται συνεχώς σε "κρίσιμη καμπή" και στο εκάστοτε "επόμενο εξάμηνο προοιωνίζονται σοβαρές εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις για συνολική διευθέτηση του προβλήματος".

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Αν επιτελικά κρίνεται ότι δεν είναι σε βάρος του "αξιόμαχου του στρατεύματος" η συνεχής ακύρωση του Νικηφόρου, μήπως τελικά η πραγματοποίησή του δεν προσέφερε κάτι; Γιατί αν τόσα χρόνια δεν κάνεις την άσκηση και κρίνεται ότι επιχειρησιακά δεν έχει επηρεαστεί οτιδήποτε είναι άξιον απορίας το για ποιό λόγο βασανιζόμασταν παλαιότερα με τους Νικηφόρους και τα άλλα παρόμοια πράγματα. Αν επιτυγχάνεται δηλαδή το ίδιο αποτέλεσμα με ή χωρίς την ετήσια διακλαδική άσκηση του στρατού ας ληφθεί η απόφαση πως καταργείται δια παντός. Να γλυτώσουμε και τις χαρτούρες για την προετοιμασία της και τα έξοδα για την πραγματοποίησή της.

ΥΓ. Βέβαια η Τουρκία, ειδικά φέτος, έχει μαζέψει το μισό στόλο της Μεσογείου ανοικτά της Κύπρου και εμείς δεν έχουμε στείλει ούτε καν ψαροκάικο για να δηλώσουμε απλά παρουσία στην περιοχή της αποκλειστικής οικονομικής μας ζώνης, παρά κοκορευόμαστε ότι στην ΑΟΖ μας βρίσκονται Αμερικανικά, Ισραηλινά, Βρετανικά, Ρωσικά και δεν ξέρω ποιάς άλλης χώρας σκάφη και αεροσκάφη, και κάνουν βόλτες. Άρα για ποιά "ένδειξη καλής θέλησης" μιλούμε; Με ποιά στρατηγική λογική δείχνει μόνο ο κατακτημένος καλή θέληση και ο κατακτητής να παρουσιάζει απέραντο θράσος;

* με πληροφορίες από http://alatzias.blogspot.com/2011/07/blog-post_1782.html

Αρχή άνδρα δείκνυσι

Στην Κύπρο το σύστημα είναι Προεδρικό. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται κάθε πέντε χρόνια και παραμένει αμετακίνητος από τη θέση του μέχρι τη λήξη της πενταετίας του. Δε χρειάζεται ούτε ανανέωση ούτε επιβεβαίωση της λαϊκής εντολής. Μπορεί να παραιτηθεί ή να παυθεί μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις και αυτό το κατοχυρώνει το σύνταγμα. Η Βουλή δεν μπορεί να ρίξει τον Πρόεδρο, δεν μπορεί να αλλάξει τον Πρόεδρο και αυτός δε χρειάζεται να έχει τη "δεδηλωμένη" από τη Βουλή, καθώς εκλέγεται κατ΄ευθείαν από το λαό. Ως εκ τούτου, όλη η συζήτηση στην οποία αναλωνόμαστε την τελευταία εβδομάδα με τα "θα συζητήσουν τα κόμματα για να προτείνουν κυβέρνηση εθνικής ενότητας" είναι κουραφέξαλα και αρκετά εξ' αυτών είναι και επικίνδυνο να συζητούνται υπό το λαϊκιστικό πρίσμα των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών πάνελ. Τίποτα από αυτά δεν μπορεί να γίνει. Ποινική δίωξη κατά του Προέδρου δεν μπορεί να γίνει, το αποφάσισε ο μόνος υπεύθυνος για αυτό ο Γεν. Εισαγγελέας.

Η αλήθεια είναι πως σε αυτή την ιστορία, την έκρηξη στο Μαρί, από την πρώτη στιγμή, ο Πρόεδρος έδειξε προς τα πού είχε αποφασίσει να κατευθυνθεί, και είχε επιλέξει να καλυφθεί πίσω από την σιγουριά που του προσέφερε το Προεδρικό του Γραφείο. Ενδύθηκε εξ' αρχής την στολή του ανθρώπου που δεν έχει την ανδρεία να αντιμετωπίσει την κατάσταση. "Κρύφτηκε" για μέρες στο Προεδρικό κωφεύοντας σε όλες τις φωνές που ακούγονταν υποδεικνύοντας του τις ευθύνες που απέρρεαν εκ της θέσεως και εκ των αποφάσεών του και εμφανιζόταν μόνο σε κομματικά ακτίβ με ακροατήριο που μπορούσε να ελέγχει. Ο ηγέτης του κράτους δεν έδειξε να έχει το σθένος να παραστεί στις κηδείες των θυμάτων της τραγωδίας. Δεν παρέστη καν στην κηδεία του Αρχηγού του Ναυτικού, όπου όφειλε και θεσμικά να ήταν παρών. Δεν είχε την τόλμη καν να επισκεφθεί, σε μεταγενέστερο χρόνο, και να αντικρίσει στα μάτια τις οικογένειες των θυμάτων, να εκφράσει τη λύπη του για το λάθος, την παράληψη από τον μηχανισμό του οποίου ηγείται και που οδήγησε στο θάνατο των οικείων τους. Βρήκε προσωρινά την διέξοδο κατά τις πρώτες στιγμές, μέσω του διορισμού της ερευνητικής επιτροπής και κατόπιν άφησε τα πράγματα να ξεχαστούν, μέχρι την έκδοση του πορίσματος. Και μετά, από την πρώτη στιγμή που παρέλαβε το πόρισμα (προ)αποφάσισε και το "απέρριψε κατηγορηματικά".  Ποιά η έκπληξη; Εφ´όσων δε δέχεται ότι έχει ευθύνη για οτιδήποτε και δεν είχε την παραμικρή ικμάδα θάρρους, από την αρχή, να αποδεχθεί την όποια ευθύνη και να παραιτηθεί, πλέον τελείωσε αυτό το παραμύθι. Ο Πρόεδρος θα είναι εκεί για άλλους 15 μήνες. Ας τον αφήσουμε να ζήσει το τελευταίο κομμάτι της θλιβερής προεδρίας του που ξεκίνησε με σύνθημα την ανθρωπιά και λήγει με συνέπειες σχεδόν ολέθριες για τον τόπο και τον ίδιο κλεισμένο στο καβούκι της δικής του ανανδρίας και παντελούς έλλειψης ηγετικής πάστας.

Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι, επιτέλους, με αφορμή αυτό το θέμα να δούμε με ειλικρίνεια γιατί καταλήξαμε να μετράμε πληγές στις ψυχές μας και "θρύψαλα" στο εθνικό μας μέτωπο. Αν δεν κάνει ο Χριστόφιας για ηγέτης κράτους, που εμφανώς δεν κάνει, δεν έχει αυτός μόνο την ευθύνη για την εκλογή του. Τον άνθρωπο που παρακολουθούμε άναυδοι το τελευταίο διάστημα να κουρελιάζει και να εξευτελίζει καθημερινώς τον θεσμό που εκπροσωπεί, τον έχει στηρίξει δια της ψήφου του το 53% σχεδόν του λαού, πριν τριάμισι χρόνια, έναντι του Ιωάννη Κασουλίδη και του προκατόχου του, Τάσσου Παπαδόπουλου. Τον έχουν στηρίξει όλα σχεδόν τα κόμματα κατά την εκλογή του, κρίνοντάς τον ως άξιο. Μήπως, πλην του ηγέτη, να δούμε και τις δικές μας ευθύνες για το ότι εκλέγουμε τον καθένα ως απόλυτο άρχων του κράτους;

Θλιβερή κουστωδία

Η ουσία του πράγματος είναι ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στην υπό εξέταση περίπτωση, απέτυχε να μεριμνήσει ή έστω και να λάβει στοιχειώδη μέτρα για την ασφάλεια πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας, και ιδιαίτερα στρατιωτών και πυροσβεστών. Τονίζω, διευκρινίζω και καταλήγω ότι δεν αναφέρομαι απλώς σε θεσμική και εξ αξιώματος πολιτική ευθύνη, που πάντα υπάρχει. Στην προκειμένη περίπτωση, καταλογίζω στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σοβαρότατες προσωπικές ευθύνες για το τραγικό συμβάν και τις συνέπειες του.

Πόρισμα Ερευνας για την τραγωδία στο Μαρί

Πιο πάνω είναι η τελευταία παράγραφος του πολυαναμενόμενου πορίσματος Πολυβίου για την έκρηξη στο Μαρί. Στο πόρισμα ο ερευνών επίτροπος Π. Πολυβίου μίλησε με αιχμηρή γλώσσα, χρησιμοποίησε ξεκάθαρους όρους και κατέστησε σαφές στον καθένα, ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει "αδιαμφισβήτητες και αυταπόδεικτες θεσμικές και προσωπικές ευθύνες" για την τραγωδία που στοίχισε τη ζωή σε 13 ανθρώπους και βύθισε την Κύπρο σε ενεργειακό τέλμα.

Και ενώ το τελευταίο διάστημα όλη η διαχείριση του ζητήματος από ΑΚΕΛ (και Προεδρικό) ήταν "θα αναμένουμε το πόρισμα και αν καταδειχθούν ευθύνες τότε ο Πρόεδρος πρώτος θα τις αναλάβει", από σήμερα το μεσημέρι όλα ανατράπηκαν. Ενώ, ο ίδιος ο Πρόεδρος στο διάγγελμά του με καθυστέρηση 3 ημερών και με περίλυπο ύφος δήλωνε ενώπιον του κυπριακού λαού ότι το πόρισμα θα είναι ο καταλύτης των ενεργειών του και πως θα αναλάβει τις όποιες ευθύνες θα του αποδίδει το πόρισμα από σήμερα το μεσημέρι, και κυρίως σήμερα το απόγευμα κατά την ομιλία του προέδρου σε κομματικό ακροατήριο, ο ίδιος ο Πρόεδρος ανακοίνωσε στον κυπριακό λαό, με τεράστιο θράσος, αναιδή προκλητικότητα και υπό τις επευφημίες του ελεγχόμενου πλήθους, ότι δεν δέχεται το πόρισμα -στο οποίο αυτός είχε προσδώσει διαστάσεις Θείας Δίκης το τελευταίο διάστημα- γιατί, όπως ισχυρίστηκε, το πόρισμα δεν περιορίστηκε στους όρους εντολής της επιτροπής και κατέκρινε τις πολιτικές επιλογές του προέδρου. Η επιτροπή δηλαδή, που ο Πρόεδρος διόρισε, απέτυχε να δημοσιεύσει ένα πόρισμα με το οποίο να μπορεί να συμφωνεί ο -ελεγχόμενος από την επιτροπή- Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Παρακολουθούμε από το μεσημέρι μια θλιβερή κουστωδία, από το προεδρικό και το ΑΚΕΛ, στα μέσα ενημέρωσης να προσπαθεί να αποδομήσει την εγκυρότητα τόσο του πορίσματος όσο και του ερευνώντος. Επιμένω να αναφέρω συνεχώς ότι μιλούμε για το πόρισμα στο οποίο οι ίδιοι είχαν επενδύσει όλες τις ελπίδες της "κάθαρσης", όταν κραύγαζαν μάλιστα (και ήταν ορθή ως διαπίστωση) πως μόνο αυτός ο Πρόεδρος είχε το ηθικό επίπεδο να διατάξει έρευνα για τυχόν ευθύνες ακόμα και του ιδίου. Πλέον, αυτός, είναι ο και πρώτος πρόεδρος που έχει την αναίδεια να απορρίπτει το πόρισμα κάποιας έρευνας που διέταξε για να τον ελέγξει, γιατί η έρευνα τον βρίσκει ένοχο, δηλώνοντας κατά λέξη πως "δεν δέχεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ότι υπέχει προσωπικές ευθύνες για την τραγωδία".

Κι όμως, ο Πρόεδρος με τη σημερινή του εμφάνιση επιβεβαιώνει ακριβώς το πόρισμα: "Οι ενέργειες, πράξεις και αποφάσεις του Προέδρου ουδόλως ανταποκρίνονται στο ελάχιστο επίπεδο της αναμενόμενης από αυτόν επιμέλειας." Είναι φράση από τα συμπεράσματα του πορίσματος, η οποία, όμως, χαρακτηρίζει πλήρως και τη συμπεριφορά του Δημήτρη Χριστόφια μετά την δημοσιοποίηση του πορίσματος. Το ότι μετά από μια τόσο αιχμηρή και ξεκάθαρη κατακραυγή μέσα από το πόρισμα ο Πρόεδρος ακόμα όχι μόνο δεν ζήτησε το "συγγνώμη" που χρωστούσε, αλλά με περίσσια θράσους προσπάθησε να μας παρουσιάσει και τον Πόλυ Πολυβίου -που ο ίδιος διόρισε- σαν κάποιο που τον υποσκάπτει, καταδεικνύει αναμφίβολα ότι ο άνθρωπος Δημήτρης Χριστόφιας, ουδόλως ανταποκρίνεται στο ελάχιστο επίπεδο της αναμενόμενης από κάποιον Πρόεδρο Δημοκρατίας επιμέλειας.

το διάγγελμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, την 14η Ιουλίου - 3 μέρες μετά το συμβάν στο Μαρί, όταν ανακοίνωσε και την έναρξη της έρευνας Πολυβίου.

Μικρός, τραγικός, επικίνδυνος

Ο πρόεδρος καταθέτει

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Δημήτρης Χριστόφιας, στη σημερινή του κατάθεση στον ερευνώντα επίτροπο για τα γεγονότα που οδήγησαν στην θανατηφόρα έκρηξη στο Μαρί έχει καταλήξει στην υπερασπιστική γραμμή "εγώ δεν ήξερα". Η άποψη του είναι πως "φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός εμού, επειδή εγώ δεν ήξερα". Η εικόνα του προέδρου της Δημοκρατίας μπροστά στο γεγονός που συγκλόνισε το νησί μαρτυρεί το πόσο λίγος είναι για να εκτελεί τα καθήκοντα που ο λαός του ανέθεσε και πόσο τραγική σύμπτωση ήταν για την Κύπρο η ανάληψη της ηγεσίας του κράτους από έναν άνθρωπο χωρίς αν μη τι άλλο την τόλμη και το θάρρος να αναγνωρίζει ότι (και αυτός) μπορεί να κάνει και λάθη.

Ο πρόεδρος στην προσπάθεια του να εξαιρέσει τον εαυτό του από οποιαδήποτε ευθύνη σε σχέση με την τραγωδία επιχειρεί να μεταθέσει το βάρος των ευθυνών αποκλειστικά και μόνον στους υφιστάμενους του υπουργούς και στους επιτελείς και τους τεχνοκράτες των υπουργείων και των διαφόρων κρατικών υπηρεσιών. Δεν ήξερε, ανέφερε, που ήταν το φορτίο, δεν ήξερε, είπε, ότι αυτό ήταν επικίνδυνο. Από κεκτημένη μάλιστα ταχύτητα απάντησε και ότι δεν ήξερε ούτε που ήταν ο ηλεκτροπαραγωγός σταθμός της ΑΗΚ. Δεν ήξερε ότι ήταν σε άμεση γειτνίαση με τη ναυτική βάση (μοναδική ΝΒ) στο Μαρί. (Σημειώνω ότι η εν λόγω περιοχή βρίσκεται και επί της διαδρομής Λευκωσία - Κελλάκι την οποία λογικώς ο πρόεδρος ακολουθεί κατά τις περιόδους ανάπαυσης του στο εξοχικό που διατηρεί)

Εγώ από την πλευρά μου δεν ξέρω αν ο πρόεδρος μπορεί κοιμάται ήσυχος τα βράδια, δεν ξέρω αν αυτή του η στάση σήμερα οφείλεται στο ότι ζει σε μια ψευδαίσθηση που έστησε γύρω του ένας μηχανισμός προπαγάνδας και κολάκων ή αν είναι η πραγματική του συναίσθηση ευθύνης, δεν ξέρω αν κοιτά τον εαυτό του στον καθρέφτη και αν τολμά να κοιτάξει τον κυπριακό λαό και τους συγγενείς των θυμάτων κατάματα, αλλά είμαι βέβαιος ως πολίτης αυτού του τόπου ότι άνθρωπος εμφανίζει εικόνα ατόμου μικρού και άνανδρου. Ατόμου εκτός πραγματικότητας.  Ως τέτοιος είναι (προφανώς και εκ των αποτελεσμάτων) και επικίνδυνος όταν ασκεί καθήκοντα αρχηγού κράτους.

Με την ησυχία σας...

Είμαστε σχεδόν μια εβδομάδα με ολόκληρη την κυβέρνηση υπό παραίτηση. Δυο εβδομάδες με τον υπουργό εξωτερικών υπό παραίτηση. Τρεις εβδομάδες με τον υπουργό γεωργίας να ασκεί και (προσωρινά) καθήκοντα υπουργού άμυνας. Έξι εβδομάδες από τότε που ο επικεφαλής της Γραμματείας της Οργάνωσης της Κυπριακής Προεδρίας του ΣτΕ, Α. Μολέσκης παραιτήθηκε, με την ανάληψη της προεδρίας να είναι σε 11 μήνες. Είμαστε προ της περαιτέρω υποβάθμισης της πιστοληπτικής ικανότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης. Οδεύουμε ολοταχώς στην υπαγωγή μας στον μηχανισμό στήριξης της ΕΕ. Εδώ και δυο χρόνια κρίνεται αναγκαία η λήψη μέτρων για ανακοπή της ύφεσης της οικονομίας που μέρα με τη μέρα αυξάνεται. Είμαστε τρεις εβδομάδες μετά το big bang στον ηλεκτροπαραγωγό σταθμό του Βασιλικού που άφησε 13 νεκρούς, τη χώρα χωρίς ρεύμα και την οικονομία του τόπου μερικά βήματα πάνω από την κατηγορία junk.

Υπό αυτές τις συνθήκες το μόνο πράγμα που θα έδινε μια ανάσα στον λαό και μια ακτίδα αισιοδοξίας πως θα αποφύγουμε διαφαινόμενες συνέπειες που ακολουθούν την κατάστασή μας, θα ήταν η επίγνωση ότι στο τιμόνι της χώρας υπάρχει ηγέτης. Υπάρχει ένας άνθρωπος και ένα επιτελείο που μπορεί να σκεφτεί στρατηγικές και λύσεις, και θα τολμήσει να λάβει αποφάσεις ώστε να οδηγήσει τη χώρα μακριά από το προδιαγραφόμενο τέλμα. Δυστυχής διαπίστωση κάθε εχέφρονος είναι πως, αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει ουσιαστικά ούτε καν τιμονιέρης. Ακόμα και αυτός που καμωνόταν ως τώρα πως ηγείτο, έχει αφήσει το τιμόνι του κράτους και προσπαθεί μόνο να συσπειρώσει και να περισώσει το κόμμα του.

Ο πρόεδρος μετά την έκρηξη φρόντισε να επιβεβαιώσει πως φοβάται και πως δεν τολμά να πάρει επιτέλους την απόφαση, έστω και αργά, ακόμα και μέσα από τα ερείπια στα οποία μας οδήγησε η στάση και η νοοτροπία του, να κυβερνήσει τον τόπο. Ακόμα και υπό αυτές τις τραγικές συνθήκες το μόνο που βλέπουμε είναι τις αλλεπάλληλες συναντήσεις στο προεδρικό, μεταξύ προέδρου και "συγκυβερνήτη", για κατάρτιση κυβέρνησης να λήγουν η μια μετά την άλλη άκαρπες και τον χρόνο βασανιστικά να περνά. Παράλληλα την Κύπρο να βυθίζεται περισσότερο με την οικονομία να στενάζει και τους οίκους να στέλλουν απανωτά χαστούκια κάθε δίμηνο. Η θλιβερή αυτή εικόνα και μόνο φωνάζει για το ποιοί είναι οι λόγοι που ανατιναχτήκαμε μόνοι μας. Έτσι ακριβώς λειτουργούσαν και πριν την έκρηξη, μόνο που τα εμπορευματοκιβώτια με την πυρίτιδα και τα εκρηκτικά δεν επέδειξαν την υπομονή (ή και την αδιαφορία) που επιδεικνύουμε εμείς καθημερινά.

Ημέρα 14

Με το ηλεκτρικό ρεύμα να διακόπτεται μέχρι και 4 ώρες στις 16 που είμαστε ξύπνιοι, με τα οχήματα της πυροσβεστικής να ουρλιάζουν κάθε μισή ώρα και να τρέχουν προς απεγκλωβισμό ατόμων από ανελκυστήρες, με τη θερμοκρασία και την υγρασία στα ύψη χωρίς την δυνατότητα χρήσης κλιματιστικών, τα οχήματα να μποτιλιάρονται στους κεντρικούς δρόμους λόγω μη λειτουργίας των φώτων τροχαίας, με τους υπαλλήλους στα γραφεία να εργάζονται πρακτικά εξάωρο και πεντάωρο και υπό τις καθόλου παραγωγικές συνθήκες "Σαχάρας", την ΑΗΚ να θρηνεί στα ερείπια του καινούριου της ηλεκτροπαραγωγού σταθμού στο Βασιλικό, την επίσημη Κυπριακή Δημοκρατία να εξαρτάται ενεργειακά από τις κατεχόμενες περιοχές της και τις άμεσες ζημιές στην οικονομία να ξεπερνούν τα 2 δισεκατομμύρια οι εκπρόσωποι του Ανορθωτικού Κόμματος του Εργαζόμενου Λαού που επειχειρούν να μας πείσουν ότι η κατάσταση που διαμορφώνεται μετά την καταστροφική έκρηξη στο Ματί δεν είναι δα και τόσο τραγική, όπως επιχειρεί η αντιπολίτευση να την περιγράψει, θα έπρεπε να γίνονται κόκκινα πανιά στα μάτια κάθε σώφρονα.

Κι όμως ακόμα υπάρχει κόσμος που διαλαλεί "ΨΗΛΑ ΤΑ ΛΑΒΑΡΑ" και συσπειρώνεται πίσω από τις γραμμές ότι στον κόσμο ξύπνησε η φασιστική διάθεση να κάνει "πραξικόπημα" για να ρίξει τον "κομμουνιστή" (όπως νομίζεί ότι είναι) πρόεδρο. Ώρες ώρες χαίρεσαι ότι ξύπνησε ο λαός κι η νεολαία...