"Το βρώμικο μυστικό της Eurovision"

Την προηγούμενη εβδομάδα όλη η Ευρώπη, και μέρος του λοιπού πλανήτη, παρακολούθησαν από τηλεοράσεως την εικονική πραγματικότητα του Αζερμπαϊτζάν, μιας χώρας επί της Κασπίας, που τοποθετείται στη Δυτική Ασία και προσπαθεί να γίνει ανατολική Ευρώπη.

Το Αζερμπαϊτζάν φιλοξενούσε τον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision για το 2012 στην πρωτεύουσά του, Μπακού. Η εικόνα που η χώρα ήθελε να δώσει, είναι πως πρόκειται για μια σύγχρονη δημοκρατία με μπόλικο πλούτο. Κάτι το οποίο μάλλον πέτυχε. Τουλάχιστον το δεύτερο κομμάτι, γιατί το πρώτο δεν μπορείς να το μεταδόσεις τηλεοπτικά, σίγουρα το έχει καταφέρει. Πέτυχε δείχνοντας πολλές φορές να μάθουμε ότι στην πρωτεύουσα έχουν ανεγείρει κάποιους τρίδυμους πύργους ονόματι Flame Towers και ένα νέο κλειστό στάδιο 20000 ατόμων, μια "κρουαζέτ", δρόμους, πλατείες, συντριβάνια. Το Μπακού, κατακλυσμένο από τα "πετροδόλαρα", αφού αποτελεί έναν από τους βασικούς προμηθευτές καυσίμου της Ευρώπης, έχει μεταμορφώσει τα τελευταία χρόνια αρκετές περιοχές του, ομοιάζοντας πλέον με ένα Κατάρ, ή  μια Σαουδική Αραβία του Βορρά.

Μακριά όμως από τα φώτα και τη λάμψη της τηλεοπτικής παραγωγής, πόσο φωτεινή είναι η πραγματικότητα; Πόσο σύγχρονη είναι η κοινωνία; Πόσο ελεύθερος είναι πραγματικά ο κόσμος στη χώρα; Πόσο έχει διαχυθεί αυτός ο πλούτος που ήθελαν να δούμε, στο λαό της χώρας στην παιδεία και την ανάπτυξή του; Τελικά, πόσο... δημοκρατία είναι η "Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν"; Και πόσοι από τους 9εκ. κατοίκους του θα μπορούσαν να γεμίσουν τις 20 χιλιάδες των θέσεων του σταδίου όπου φιλοξενήθηκε ο διαγωνισμός τραγουδιού όταν το εισιτήριο των 300 Ευρώ είναι σχεδόν ισότιμο του μέσου μηνιαίου μισθού της χώρας;

Το βρετανικό δίκτυο BBC και η εκπομπή panorama έκαναν μια απόπειρα παρουσίασης και της σκοτεινής πλευράς της χώρας στο ρεπορτάζ τους Eurovision's Dirty Secret.

Panorama: Eurovision's Dirty Secret από AceVideos

Η Βόρεια Κορέα της ανάπτυξης

Η ΚΕ του ΚΚΕ απέστειλε στην ΚΕ του Κόμματος Εργατών Κορέας το ακόλουθο συλλυπητήριο μήνυμα για το θάνατο του Κιμ Γιονγκ Ιλ:
«Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην ΚΕ του Κόμματος Εργατών Κορέας, στην ηγεσία της ΛΔ Κορέας και στο λαό της για το θάνατο του Κιμ Γιονγκ Ιλ, Γενικού Γραμματέα του Κόμματος Εργατών Κορέας.
Ο λαός της ΛΔ Κορέας έχει δικαίωμα να προχωρήσει στο δρόμο ανάπτυξης που έχει επιλέξει ενάντια στις κάθε λογής ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις στο εσωτερικό της χώρας.
Η υπεράσπιση του δικαιώματος αυτού έχει ιδιαίτερη σημασία σήμερα που καιροφυλακτούν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, εντείνουν την επιθετικότητα και πληθαίνουν τους τυχοδιωκτισμούς τους κατά της ΛΔ Κορέας.
Το ΚΚΕ αντιτάσσεται στα σχέδια αυτά. Στέκεται αλληλέγγυο με τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του Κόμματος Εργατών Κορέας και του κορεάτικου λαού».

Συλλυπητήριο για το θάνατο του Κιμ Γιονγκ Ιλ, Ριζοσπάστης - 20/12/2011

Ναι, το εν Ελλάδι αδελφό κόμμα του κόμματος του Κιμ Γιογκ Ιλ συλλυπάται το λαό της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας για την οδύνη που τον βρήκε. Την απώλεια του ηγέτη που θεμελίωσε την ανάπτυξη και ρίζωσε τη δημοκρατία στον ευημερών λαό της Βορείου Κορέας. Το ΚΚΕ πρέπει να είναι και ο μόνος οργανισμός ανά το παγκόσμιο που μπορεί να δει τί πραγματικά γίνεται στην χώρα αυτή. Οι υπόλοιποι νοήμονες δεν μπορούν να εντοπίσουν αυτά όλα τα στοιχεία που σε τρεις μεστές προτάσεις αποτυπώνει ο συγγραφέας του Περισσού.

"Ο λαός έχει το δικαίωμα να προχωρήσει στο δρόμο της ανάπτυξης που διάλεξε" διαπιστώνει ο συγγραφέας του συλλυπητηρίου μηνύματος. Φαίνονται άλλωστε τα αποτελέσματά του. Δείτε τη νυχτερινή φωτογραφία από το διάστημα απεικονίζει τα νησιά της Ιαπωνίας, ακτές της Ρωσίας, μέρος της Κίνας και την Βόρεια και Νότια Κορέα. Τα σκοτεινά τμήματα στην εικόνα έιναι η Βόρεια Κορέα της ανάπτυξης και η θάλασσα.

Ο λιμός του '96, στα πλαίσια της εδραίωσης του καθεστώτος είχε φέρει το θάνατο σχεδόν 3 εκατομμυρίων βορειοκορεατών, ενώ και σήμερα οι καταγγελίες του καθεστώτος για υποσιτισμό του πληθυσμού είναι συνεχείς. Συνεχείς είναι και οι καταγγελίες από αυτομολούντες για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για στρατόπεδα συγκέντρωσης αντιφρονούντων και εκτελέσεις, στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας. Κατά τα άλλα οι κάτοικοι της Κορέας δεν μπορούν να μοιραστούν μαζί μας την ευμάρεια και την ευγνωμοσύνη τους, όχι μόνο γιατί φοβούνται ότι μπορεί και να εκτελεστούν δημοσίως, αλλά και επειδή τα 1,2 εκατομμύρια γραμμών τηλεφώνου δεν είναι προσβάσιμα από τα 25 εκατομμύρια του πληθυσμού ενώ δεν υπάρχει ούτε κινητή τηλεφωνία και διαδίκτυο. Ακόμα και η τηλεόραση είναι μόνο κρατικά ελεγχόμενη, και δεν εννοώ μόνο τα κανάλια αλλά και οι δέκτες.

Αυτή επιγραμματικά είναι η Βόρεια Κορέα που κατά το ΚΚΕ "αντιτάσσεται στις κάθε λογής ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις" ζώντας στη δική της "ανάπτυξη", προς όφελος του κόμματος και του λαού της.

Όσοι μπορείτε δείτε και το ντοκιμαντέρ της Εμπόλεμης Ζώνης με τίτλο "Η παράσταση" που αποτυπώνει την κατάσταση στη χώρα, με χρώματα ελαφρώς διαφορετικά από τα φαντακτερά του ΚΚΕ.

"The protester"

Το εξώφυλλο του περιοδικού

"Πρόσωπο της Χρονιάς" όπως αυτό αναδεικνύεται από το περιοδικό TIME είναι για το 2011 ο διαδηλωτής - the protester. Ανώνυμος, επώνυμος, Έλληνας του Συντάγματος, Αμερικάνος της Wall Street, Αιγύπτιος της Ταχρίρ, Ιταλός, Τυνήσιος, Λίβυος, Ισπανός. Άνθρωποι άγνωστοι, άλλοι με πρόσωπα καλυμμένα, άλλοι με μάσκες, άλλοι με πληγές από την καταστολή των κινητοποιήσεων, γυναίκες που βγήκαν μπροστά, αλλά και ο πλέον διάσημος σκύλος, ο "Λουκάνικος" από την πλατεία Συντάγματος, είναι που περιλαμβάνονται στο φωτογραφικό άλμπουμ που συνοδεύει την ανακοίνωση.

"Ένα χρόνο μετά που ένας Τυνήσιος πωλητής φρούτων αυτοπυρπολήθηκε, η αντίδραση επεκτάθηκε στη Μέση Ανατολή, έφτασε στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, επαναπροσδιορίζοντας την παγκόσμια πολιτική σκηνή και επανακαθορίζοντας τη δύναμη των λαών." σημειώνει το περιοδικό εξηγώντας την απόφασή του.

Όντως η απόφαση είναι δίκαιη. Αν κάτι έχει σημαδέψει τη χρονιά που τελειώνει είναι οι διαδηλώσεις και οι εξεγέρσεις σε ολόκληρο τουλάχιστον τον δυτικό και τον αραβικό κόσμο. Για λόγους διαφορετικούς κατά περίπτωση, με αιτήματα ποικίλα, αλλά με ένα κοινό παρονομαστή. Τον κόσμο να οργανώνεται και να διαδηλώνει, χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά την μεγάλη δύναμη που έδωσε το διαδίκτυο και τα κοινωνικά μέσα. Όλα ξεκίνησαν από ένα απελπισμένο Τυνήσιο για να καταλήξουμε μερικούς μήνες μετά να μετρούμε ήδη τρία πολύχρονα καθεστώτα της Μεσογείου να έχουν καταρρεύσει σε Τυνησία, Αίγυπτο και εσχάτως στην Λιβύη. Το παράδειγμα να ακολουθείται σιγά σιγά και από τους Ευρωπαίους "PIIGS" που καταλαμβάνουν τις πλατείες και τους δρόμους διαμαρτυρόμενοι για την ανέχεια στην οποία βυθίζονται λόγω της οικονομικής κρίσης και άλλους διαδηλωτές στις ΗΠΑ και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες που βλέπουν και τη δική τους μοίρα συνδεδεμένη με αυτή των υπολοίπων διαμαρτυρόμενων της Ευρώπης και επιχειρούν να καταλάβουν συμβολικά διάφορα οικονομικά κέντρα του πλανήτη.

"Αηδία" και "αποστροφή"

"Αηδία και αποστροφή προκαλεί η απίστευτη προβολή στην Ελλάδα, όπου οι λαϊκές οικογένειες δεινοπαθούν από την ανεργία και τη φτώχεια, του γάμου των απομειναριών του μεσαίωνα τον οποίο η ιστορικά ξεπερασμένη αστική τάξη της Βρετανίας και της Ευρώπης τιμά και επιδεικνύει προκλητικά"
[...]
"Αυτοί να χαίρονται τη σήψη τους, οι λαοί όμως έχουν χρέος να ξεμπερδεύουν μαζί τους".

Ανακοίνωση Κ.Κ.Ε για πριγκιπικό γάμο

Η ανακοίνωση του ΚΚΕ για το "να ζήσετε" στους νεόνυμφους πρίγκιπες της Βρετανικής Βασιλικής Οικογένειας. Δεν μπορούσε καν να συγκρατηθεί το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας από το να βγάλει τη χολή του σε μια ακόμα περίπτωση. Όλη έχουν συνηθίσει το ΚΚΕ πάντα να λέει "Όχι" και "πάλη" αλλά αυτή τη φορά νομίζω ότι η συντάκτης έκανε και ένα λάθος. Δεν μπορείς να είσαι το 6% των ψηφοφόρων της Ελλάδος, υποστηρίζοντας ένα καθεστός -που αυτό δεν είναι καν ιστορικό απομεινάρι- και να αποκαλείς τη βασιλεία "απομεινάρι" με τη μισή Ευρώπη να ευημερεί (παράλογα ή λογικά) υπό βασιλευόμενες δημοκρατίες. Είπαμε "αντίσταση και πάλη" αλλά σεβαστείτε εκεί στο ρομαντικό ΚΚΕ και το ότι τα δελτία τύπου σας δεν απευθύνονται μόνο σε αναγνώστες του Ριζοσπάστη. Ακούγεστε "ξεπερασμένοι" και "απομεινάρια" ακόμα και από όσους απλά σας θεωρούν "στον κόσμο σας".

Φυσικό αέριο

Πηγαίνοντας σήμερα στη Λεμεσό μου έκανε εντύπωση η εικόνα της ερευνητικής πλατφόρμας που σταθμέυει στα ανοικτά του κόλπου της πόλης. Εκεί συνειδητοποίησα όλα όσα το τελευταίο διάστημα ακούμε στις ειδήσεις για το περιβόητο κυπριακό φυσικό αέριο. Προκαλεί εντύπωση το πόσο πολύ βασίζουμε σε αυτό τον δυνητικό μας ορυκτό πλούτο τόσα πολλά θέματα. Και είναι πιο εντυπωσιακό το πόσο δίκαιο μπορεί να έχει μια τέτοια άποψη. Γιατί η διεθνής κοινότητα τόσα χρόνια ανέχθηκε και συνεργάστηκε με τους προέδρους/μεγάλους ηγέτες/ πρόσωπα της επανάστασης του αραβικού κόσμου; Γιατί δεν ένοιωσε την ανάγκη να απελευθερώσει και αυτούς τους λαούς από την καταπίεση των καθεστώτων τους; Ακριβώς γιατί αυτοί "πουλούσαν". Είχαν συνεργαστεί. Και όσοι δεν είχαν συνεργαστεί απλά χρειάστηκε μια αφορμή για να επιβάλει η διεθνής κοινότητα την απελευθέρωση των λαών. Αφορμή πραγματική ή τεχνιτή, γιατί οι υπόγειες υπηρεσίες της δύσης και της ανατολής ειδικεύονταν ανέκαθεν στη δημιουργία τεχνιτών αφορμών.

Και δε λέω τα πιο πάνω ως παράγοντα για διακοπή των προσπαθειών που άρχισαν για εκμετάλλευση των τυχόν κοιτασμάτων. Οι εξέδρες που φαίνονται πλέον στον ορίζοντα της Κύπρου, και το ενδεχόμενο αυτές από ερευνητικές να γίνουν πραγματικά χρηστικές είναι σίγουρα ένα σημαντικό χαρτί για τον τόπο, την οικονομία του αλλά και τη στρατηγική του επιβίωση σε πολλά θέματα. Είναι προφανώς ένα χαρτί που θα ανοίξει αρκετές πόρτες - αναλόγως και του πόσο σοβαρό θα είναι - αλλά απαιτεί προσοχή. Απαιτεί χειρισμούς σκακιστή, μακριά από συμπάθειες και αντιπάθειες, ιδεοληψίες και φοβίες. Είτε θα παίξουμε με στρατηγική είτε θα χάσουμε στο παιχνίδι.

Το σύνδρομο της Στοκχόλμης

Και ενώ η δημοκρατία, η δικαιοσύνη και η ευταξία στην Αίγυπτο προσπαθεί δια των διαδηλώσεων του λαού στην Ταχρίρ, των συνεντεύξεων Ελ Μπαραντέι από την πίσω αυλή του, της διεθνούς άγρυπνης παρακολούθησης "Live" και υπό τις ευλογίες του Ερντοάν και του Μπαράκ Ομπάμα, μια άλλη ιστορία που μπήκε στο ψυγείο άρχισε να βγαίνει σήμερα στον αέρα. Αρχίζει η δίκη για την έκδοση στη Σουηδία του Julian Assange. Ο Assange ήταν μέχρι τις κρίσεις στη νότια Μεσόγειο ο υπ' αριθμόν ένα, άγνωστος, αναφερόμενος στα διεθνή ΜΜΕ από τον περασμένο Νοέμβρη. Πρόκειται για τον ιδρυτή του wikileaks, της ιστοσελίδας που το τελευταίο διάστημα άρχισε να δημοσιεύει σε δόσεις 250 χιλιάδες έγγραφα του αμερικανικού υπουργείου εξωτερικών. Μέχρι στιγμής τα έγγραφα που δημοσιεύονται έχουν προκαλέσει αρκετά πρωτοσέλιδα στο διεθνή τύπο για μια σειρά θεμάτων, πόλεμοι στο Ιράκ και Αφγανιστάν, σχέσεις ΗΠΑ με άλλες χώρες όπως Τουρκία Ην. Βασίλειο κλπ. Η ιστοσελίδα είχε βρεθεί στο επίκεντρο επιθέσεων με στόχο την απανεργοποίησή της, αλλά και η διαχειρίστρια εταιρία βρέθηκε στο επίκεντρο μιας προσπάθειας οικονομικού στραγγαλισμού της από αμερικανικές εταιρίες όπως η Visa, Mastercard, Paypal etc, πράγμα που προκάλεσε μια απόπειρα εκδίκησης και ηλεκτρονικών αντεπιθέσεων στις εν λόγω εταιρίες (operation payback) από ούτω καλούμενους διαδικτυακούς ακτιβιστές (hacktivists).

Πολλοί πιστεύουν ότι στην περίπτωση έκδοσης του στη Σουηδία για να δικαστεί για σεξουαλικής φύσης καταγγελίες εναντίων του, η μετέπειτα έκδοσή του στις ΗΠΑ για το θέμα των αποκαλύψεων πρέπει να θεωρείται βέβαιη. Εκεί αντιμετωπίζει ακόμα και τη θανατική ποινή. Αποκαλύψεις σήμερα στο ειδησεογραφικό δίκτυο russia today για τις σχέσεις Αμερικανών με τους Σουηδούς κατήγορους του Assange, δίνουν προσθέτουν κι άλλες πιθανότητες στην εκδοχή πως η έκδοση στη Σουηδία μπορεί να είναι μόνο ένα παραπέτασμα για την τελική έκδοση στις ΗΠΑ.

Αλλαγή σελίδας...

"Τί άλλο θέλετε; Διόρισα αντιπρόεδρο και πρωθυπουργό;" Νομίζω ότι ούτε στον ίδιο τον Μουμπάρακ δεν υφίσταται ο συγκεκριμένος προβληματισμός. Μετά από 6 μέρες ταραχών, 102 μέχρι τώρα νεκρούς και εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών στους δρόμους με σύνθημα να πέσει το 30χρονο καθεστώς καταπίεσης, η κίνηση του Μουμπάρακ να βάλει στο παιχνίδι νέους παίκτες δεν πείθει κανέναν. Ιδιαίτερα όταν ο νέος αντιπρόεδρος που επιλέγεται είναι ο αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών της χώρας (πόσο λιγότερο από "δεξί χέρι" του μπορεί να είναι) και όταν πρωθυπουργός ορκίζεται ο αρχηγός της αεροπορίας. Η κίνηση αυτή ερμηνεύεται από ορισμένους και ως κίνηση του Μουμπάρακ προς την ένδειξη και μιας διαδικασίας της διαδοχής του την οποία βέβαια θελει να ελέγχει ο ίδιος.

Από την άλλη όμως, τίθεται παντού και το επόμενο ερώτημα: Μετά τον Μουμπάρακ τί; Ποιό μπορεί να είναι το αύριο χωρίς το επί τριακονταετίας καθεστώς; Είναι εφικτό ο μηχανισμός Μουμπάρακ να εξαφανιστεί μέσα σε 2 νύκτες;

Η ισλαμική αδελφότητα είναι σε άνοδο, και είναι μάλλον η μόνη δύναμη στη Αίγυπτο που είναι σε άνοδο, σύμφωνα με τους διεθνείς αναλυτές. Ποιός θα είναι ο ρόλος της στην νέα πιθανή σελίδα της χώρας; Τελικά ποιός θα έχει το πάνω χέρι; Ένα αύριο με ισλαμιστική στροφή στην Αίγυπτο φαντάζει για πολλούς εφιάλτης, τη στιγμή που μια παρατεταμένη ανισορροπία στην "καρδιά" της Μέσης Ανατολής σίγουρα θα ανέτρεπε πολλές καταστάσεις στην ευρύτερη περιοχή. Το Ισραήλ επένδυε πολλά όλα αυτά τα χρόνια στην παρουσία της Αιγύπτου και στις ενέργειες της μεσολαβητικά στο θέμα του Παλαιστινιακού. Οι ΗΠΑ χρησιμοποιούσαν τον καταλύτη της Αιγύπτου στο θέμα του Ιράν. Παρόλο που στην Αίγυπτο η κατάσταση δεν ήταν απολύτως η ίδια, εντούτοις, η εξέγερση και η, προ ημερών, κατάρρευση του καθεστώς Μπεν Αλί στην Τυνησία δείχνει το παράδειγμα σε πολλά παρόμοιας φύσης καθεστώτα στη νότια και ανατολική Μεσόγειο, και οι εκτίμηση για το μέλλον είναι ακροβασία σε τεντωμένο σχοινί για τους αναλυτές. Αυτό στο οποίο με σχετική βεβαιότητα καταλήγουν είναι ότι το αύριο δε θα είναι ίδιο με το χθες.

Κυβερνώντας τον κόσμο

Ναι, η βρωμιά και η ατιμία του "παγκοσμίου συστήματος" υπήρχε, υπάρχει και (προφανώς) θα εξακολουθήσει να υπάρχει. Βιώνουμε άλλωστε στην Κύπρο τις συνέπειες της λογικής αυτής του παγκοσμίου γίγνεσθαι και στο κυπριακό πρόβλημα. Αυτό όμως που συνέβη το τελευταίο διάστημα, και πολλοί το αποκάλεσαν "κυβερνοπραξικόπημα", οι αποκαλύψεις των εγγράφων του αμερικανικού department of State, μέσω του WikiLeaks έκανε ξεκάθαρο σε πολλούς πως λειτουργούν αρκετά πράγματα. Ο τρόπος με τον οποίο οι διπλωματικοί υπάλληλοι της υπερδύναμης σχολιάζουν, κουτσομπολεύουν και σχεδιάζουν το μέλλον, εν πολλοίς, του πλανήτη. Διαβάσαμε υπηρεσιακά σημειώματα με κυνισμό, σημειώματα με αλήθειες, υπερβολές κλπ.

H WikiLeaks επιφύλαξε για τις ΗΠΑ το μαρτύριο της σταγόνας, αποκαλύπτοντας με το σταγονόμετρο ένα ένα τα εκατοντάδες χιλιάδες έγγραφα που διαθέτει. Για αρκετές μέρες τώρα, σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχουν καθημερινές αναφορές στις νέες αποκαλύψεις της ιστοσελίδας. Φυσικά τα γεράκια δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια. Σίγουρα σε κάποια πολύ πρόσφατα τηλεγραφήματα από τις πρεσβείες των ΗΠΑ και τις μυστικές υπηρεσίες, περιλαμβάνονται αναφορές σε κάποιον "son of a bitch Julian Assange" (με αυτά που διαβάζαμε δεν αποκλείεται καν η συγκεκριμένη φρασεολογία). Σίγουρα έχουν ξεσκονίσει ακόμα και τις κλήσεις για παράνομο παρκάρισμα που είχε ο Assange, ιδρυτής του WikiLeaks. Η απόπειρα της υπερδύναμης να επισκιάσει και να σταματήσει αυτό που άρχισε είναι όμως πολύ πιο απαράδεκτη και και εγκληματική ακόμα και από τα όσα ντροπιαστικά για τις ΗΠΑ αποτυπώνονταν στα τηλεγραφήματα.

Η "χώρα της ελευθερίας" και "των ελευθεριών". Η ελευθερία του τύπου. Η ελευθερία της έκφρασης. Τα πάντα τσαλακώθηκαν εν ριπή οφθαλμού. Οι χάρτες έγιναν απλά παλιόχαρτα. Τα όσα οι αμερικανικές κυβερνήσεις έριχναν κατά καιρούς σε χώρες εμφανώς δικτατορικές, όπως η Κίνα, εν μια νυκτί αποκαλύφθηκε ότι είναι και δικές τους πρακτικέ όταν αυτό είναι αναγκαίο. Αρχίσαμε με το σεξοσκάνδαλο,αφορμή για να συλληφθεί ο Αssange. Όλος ο πλανήτης μίλησε από την πρώτη στιγμή για πρόφαση. Ακόμα και από τα "δικά" τους ΜΜΕ ακούστηκαν τέτοιες φωνές. Στη συνέχεια ήρθαν οι αλλεπάλληλες δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών των ΗΠΑ εναντίον του Assange προσωπικά αλλά και της WikiLeaks. Ακολούθησε, μοιραία, η σύλληψη του Assange δυνάμει του διεθνούς εντάλματος σύλληψής του. Αλλά, αλήθεια, πότε άλλοτε υπήρξε στην κορυφή της λίστας της Ιντερπόλ, καταζητούμενος για σεξουαλικά αδικήματα; Αμέσως μετά τη σύλληψη έπεσε και η πληροφορία ότι, παρότι συνελήφθη για τη διερεύνηση των συγκεκριμένων αδικημάτων, οι ΗΠΑ θα τον ζητήσουν ως ύποπτο για κατασκοπία. Ο μηχανισμός των ΗΠΑ δεν αρκέστηκε σε αυτά, αλλά πίεσε και τις εταιρίες, όπως Visa, Paypal, Mastercard, (και πέτυχε) να διακόψουν τη χρηματοδότηση της WikiLeaks. Δεν χρηματοδοτούσαν οι ίδιες οι εταιρίες την WikiLeaks. Απλά δρούσαν ως μεσάζοντες (αυτή είναι και η δουλειά τους!) διεκπεραιώνοντας τις χορηγίες φίλων προς την WikiLeaks. Προφανώς η κίνηση αυτή ήρθε μετά από σχετική πίεση ή συμφωνίες για ανταλλάγματα με τις αμερικανικές αρχές.

Η αστερόεσσα μετά και το συγκεκριμένο περιστατικό δείχνει πλέον πολύ πιο κόκκινη και τα αστέρια της πολύ πιο κίτρινα. Πιο χοντροκομμένη και άτσαλη παρέμβαση, σε τόσα πολλά επίπεδα, πραγματικά, δε θα μπορούσε να πετύχει η αμερικανική μυστική και φανερή μηχανή.

Θαμμένοι ζωντανοί

Συγκινητικό αυτό το "παγκόσμιο" ενδιαφέρον και η πολυεθνική προσπάθεια που άρχισε από το πρωί στο ορυχείο του San Jose στη Χιλή για τη διάσωση των 33 εγκλωβισμένων μεταλλορύχων. Εντυπωσιακό το γεγονός και η προσπάθεια, η κινητοποίηση. Τα πλάνα σε απ' ευθείας σύνδεση τόσο μέσα από το ορυχείο όπου εγκαταστήθηκε κάμερα, εκεί όπου για 70 μέρες ζούσαν οι μεταλλορύχοι αλλα και από την επιφάνεια, όπου η ειδική κάψουλα Phoenix τους ξαναβγάζει στη ζωή. Στην έξοδο τους από την κάψουλα έχουν μάρτυρα μέσω ίντερνετ και τηλεόρασης σχεδόν ολόκληρο τον πλανήτη. Παράλληλα μετρητές των διεθνών δικτύων εν είδη progress bar καταγράφουν το σημείο στο οποίο βρίσκεται η επιχείρηση διάσωσης, που θα διαρκέσει 36 σχεδόν ώρες. Από μέρες ακούμε για προσφορές που γίνονται στους 33 για συνεντεύξεις, διαφημίσεις, δώρα, εισιτήρια ποδοσφαιρικών αγώνων, ταξίδια. βλέπουμε τους συγγενείς να μιλούν στα πρακτορεία για τους δικούς τους, τους ψυχολόγους να τους υποστηρίζουν, τα παιδιά τους να κάνουν μάθημα σε ειδικές αίθουσες που μεταφέρθηκαν στην περιοχή. Πραγματικά ο άνθρωπος ψοφάει για ριάλιτι!

Όσο εντυπωσιακό είναι το όλο σκηνικό, άλλο τόσο καταπληκτική είναι η "απουσία" όλων (καί του τοπικού κράτους!) όταν στοές κάθε μήνα καταρρέουν στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και εγλωβίζουν αρκετές δεκάδες, εκατοντάδες, ανθρώπους. Το 2009 σκοτωθηκαν σε τέτοια δυστυχήματα μόνο στην Κίνα 2631 ανθρακορύχοι, ενώ το 2002 ήταν από τις χειρότερες χρονιές 6995 νεκρούς στα ορυχεία της χώρας. Καμμία ειδική επιχείρηση, κανένα ζωντανό από την περιοχή, ούτε εισιτήρια για ποδοσφαιρικούς αγώνες.

Επί του προκειμένου πάντως, η επιχείρηση πάει καλά για την ώρα και πριν λίγο απεγκλωβίστηκε ο 13ος κατά σειρά. Καλή... λευτεριά και στους υπόλοπους!

"Χαμένη γενιά"

Είχαμε τη "γενιά του πολυτεχνείου", τη "γενιά του μεσοπολέμου", την "gen-x", και τώρα πλέον έχουμε τη "χαμένη γενιά". Αυτός ο χαρακτηρισμός συνοδεύει πλέον την "γενιά της οικονομικής κρίσης" τη γενιά που μετρά ανεργία 13% και είναι στις ηλικίες μέχρι 25 ετών.

Η ILO (παγκόσμια οργάνωση εργασίας) λέει ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο ποσοστό ανέργων νέων από την περίοδο του δευτέρου παγκομίου πολεμου, απότοκο και αυτό της οικονομικής κρίσης. Το ανησυχητικό έιναι ότι οι προβλέψεις για το ρεκόρ που σημειώθηκε, είναι ότι αυτό θα σπάσει τα επόμενα χρόνια. Είναι οδυνηρή θέση για τον κάθε ένα η θέση του ανέργου, και επίσης τραγική η θέση της επαπειλούμενης απώλειας της εργασίας. Ακούγοντας συνεχώς τα ποσοστά να αυξάνονται η ανησυχία και η αβεβαιότητα οδηγούν μια χώρα στον αργό θάνατο. Η ανεργία δεν είναι απλό στατιστικό μέγεθος, είναι δείκτης κοινωνικής συνοχής, κοινωνικής ηρεμίας και εθνικής επιβίωσης. Όταν διαγράφεται απλά μια γενιά, με ένα προσωνύμιο "χαμένη" τότε θεωρείται αναμενόμενο ότι η απόγνωση, ο θυμός και η αντίδραση των "χαμένων" θα στραφούν απέναντι στην κοινωνία.

Τον πόλεμο τον ακούς πριν ξεσπάσει...

[...] Ανοίγοντας τον υπολογιστή το πρωί βρήκα ένα email από το ινστιτούτο STRATFOR. Πρόκειται για έναν οργανισμό ο οποίος συγκεντρώνει πληροφορίες από διαφορετικές επαγγελματικές ομάδες ανά το κόσμο. Κατόπιν, μια επιστημονική ομάδα αναλύει τα δεδομένα και προχωρά σε εκτιμήσεις οι οποίες σπάνια πέφτουν έξω. Το email αφορούσε την κατάσταση στο Λίβανο κι εκτιμούσε ότι λίαν συντόμως οι δυο χώρες θα εμπλακούν σε πόλεμο. Διάβασα την εκτίμηση κι εντυπωσιάστηκα από τα στοιχεία που εμπεριείχε. «Δεν τα ξέρω μόνο εγώ», σκέφτηκα. Τα γνωρίζουν κι άλλοι. Στη συνέχεια -γνωρίζοντας πως το ίδιο email είχε πάει και στην πλειοψηφία των υπουργείων των εξωτερικών διαφορετικών χωρών που είναι και οι βασικοί πελάτες του STRATFOR- μπήκα στις ιστοσελίδες τους για να δω αντιδράσεις.

Κανένα σχόλιο. Ή κι αν υπήρχε δεν άγγιζε την ουσία. Κι όμως... ο πόλεμος είναι εκεί. Τον βλέπεις να έρχεται. Και σύντομα θα πέσει βαρύς, όπως άλλωστε αρμόζει στους τίτλους των ειδήσεων.

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος πολέμου, Πανος Χαρίτος

Κατά καιρούς διαβάζω τις δημοσιεύσεις του Πάνου Χαρίτου, δημοσιογράφου στο Ισραήλ. Προφανώς το θέμα του συνήθως είναι πολεμικό, δεν του δίνεται και μεγάλη γκάμα επιλογών. Το τελευταίο του κείμενο όμως αισθάνομαι ότι ξεχωρίζει. Η αίσθηση που σου αφήνει περιγράφοντας την κατάσταση στα σύνορα Ισραήλ - Λιβάνου είναι σαν χαρακτηριστική σκηνή ταινίας του Χόλλυγουντ. Αυτή που συνήθως προηγείται του ξεσπάσματος της καταιγίδας

Πιο πάνω, παρέθεσα το καταληκτικό του σχόλιο στο άρθρο που είναι αυτό που ξεχωρίζει κανείς στο κείμενο. Το σχόλιο αυτό και η φράση "Τον πόλεμο τον ακούς πριν ξεσπάσει. Τον ακούς στον ουρανό και τον βλέπεις στα δέντρα" της συνοδηπόρου του στην Ισραηλινή επαρχία. Οι μισοί λαοί της περιοχής ζουν κάθε μέρα προετοιμαζόμενοι για να ανοίξουν τα κεφάλια των άλλων μισών. Και αποφασισμένοι να το πράξουν με την παραμικρή αφορμή. Τα πράγματα που χωρίζουν φαίνεται πως είναι βαθιά. Άλλους οι θρησκείες, άλλους οι εθνότητες, άλλους τα κράτη. Αφορμές βρίσκονται στο παραμικρό και υπάρχουν παντού, ακόμα και στη μορφή ενός δέντρου που φύτρωσε σε λάθος τόπο, τη λάθος στιγμή... Πράγματι είναι εντυπωσιακό αλλά φαίνεται ότι η περιοχή αυτή του κόσμου μάλλον ποτέ δε θα καταφέρει να ησυχάσει.

Επιχείρηση "δολοφονία στα ανοικτά"

Μια στρατιωτική επιχείρηση, έξι πειρατείες, 9 δολοφονίες.

Μια επιχείρηση ανθρωπιστική, με σκοπό την άρση του ναυτικού αποκλεισμού της Γάζας και την προμήθεια ειδών ανάγκης στην Παλαιστίνη, καταλήγει σε κρατικό έγκλημα όταν η ισραηλινή πλευρά, σε μια λογική αυτοδικίας, για μία ακόμα φορά, λαμβάνει δράση πέραν της διεθνούς νομημότητας. Ισραηλινές ειδικές δυνάμεις σε ένα ρεσάλτο αιματοκυλούν την επιχείρηση στην προσπάθεια τους να τη σταματήσουν. Τί μου έχει μείνει από την όλη ιστορία; Αν ανασκοπήσουμε ένα ένα τα σημεία που συνθέτουν την εικόνα, έχουμε ένα "στολίσκο" σε διεθνή ύδατα με πρόθεση κατάπλου στην κλειστή Γάζα, έχουμε ένα κράτος που έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θα επιτρέψει κάτι τέτοιο με κάθε δυνατό τρόπο, έχουμε μια επιχείρηση φιάσκο που καταλήγει σε μακελειό.

Πρώτο σημείο τριβής ο χώρος δράσης. Αυτός τοποθετείται στα διεθνή ύδατα μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ. Το Ισραήλ αποφάσισε, επειδή έτσι, να αναλάβει δράση καταπατώντας το διεθνές δίκαιο. Στέλλει μάλιστα ειδικές (;) δυνάμεις με σκοπό να καταλάβουν πειρατικά τα πλοία της βοήθειας και να συλλάβουντους επιβαίνοντες σε αυτά. Με αυτό το δεδομένο ο κάθε επιβαίνων στα πλοία δεν νομιμοποιείται με κάθε μέσο να υπερασπιστεί το πλόιο του από τους πειρατές; Έπλεαν, ασχέτως προθέσεως, σε διεθνή ύδατα. Θα μπορούσε να κάνει το ίδιο για ένα πλοίο στη θάλασσα της Μάγχης επειδή η πορεία του σε 15 μέρες θα το φέρει στη Γάζα;

Δεύτερο σημείο τριβής η ίδια η επιχείρηση. Τί άραγε ήθελαν οι Ισραηλινοί να επιτύχουν; Την ανακοπή του στόλου; Τη σύλληψη των επιχειρούντων; Το μακελειό; Γιατί αν δεν είχαν το τρίτο υπ' όψην μπορούσαν με πιο αναίμακτους τρόπους, παρατάσσοντας πλοία όπως έκαναν παλιά ή σαμποτάροντας τα πλοία του στόλου να πετύχουν τη ρυμούλκησή τους σε κάποιο λιμάνι του Ισραήλ. Αντ' αυτού η επιλογή ήταν να χρησιμοποιήσουν μια δυναμική δράση - επίδειξη αποφασιστικότητας ίσως; - με ένοπλους κομάντο - πειρατές να αποβιβάζονται στα πλοία και με πυρά να επιβάλλουν την αποκοπή του στολίσκου. Η ίδια η επιχείρηση δε, από τα πλάνα του ισραηλινού στρατού φαίνεται να ήταν φιάσκο. Η οργάνωση της επιχείρησης των ειδικών δυνάμεων μιας χώρας που πριν μερικά χρόνια συμμετείχε στον "πόλεμο των 6 ημερών" ήταν απαράδεκτη. Ο πρώτος στρατιώτης που κατεβαίνει στα πλοία από ελικόπτερο κατεβαίνει μόνος του, σαν σε καταρρήχηση αναψυχής, με τον δεύτερο και τον τρίτο να αργούν αρκετά να προσνηωθούν. Αποτέλεσμα, ο πρώτος στρατιώτης να δέχεται επίθεση δικαίως από αρκετό κόσμο που βρισκόταν στο κατάστρωμα. Για την απόκτηση ελέγχου οι άλλοι στρατιώτες από τα ελικότερα να ανοίγουν πυρ εναντίον των επιβατών του πλοίου. Από άποψης σχεδιασμού μάλλον δείχνει να είναι μια ηλίθια επιχείρηση, εκτός αν ο σχεδιασμός αποσκοπούσε στη δημιουργία της αναταραχής ώστε να δικαιολογήσουν τη χρήση πυρών.

Τρίτο σημείο ο στολίσκος και η ίδια η ανθρωπιστική επιχείρηση. Υπό την ανθρωπιστική επιχείρηση φαίνεται ότι κρύβεται ένα πολιτικό παιχνίδι, με ένα στόλο 3 τουρκικών (ίσως κρατικών) πλοίων, όπως το Mavi Marmara (φώτο), να ηγούνται της νηοπομπής. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι καινούριο σενάριο η προώθηση πολιτικής μέσα από την κάλυψη ανθρωπιστικής προσφοράς. Η Τουρκία, αυτός ο μέγας ειρηνοποιός της περιοχής μας, στην κούρσα πατρωνισμού των αραβόφωνων, πλέον ηγείται και ανθρωπιστικών δράσεων. Στον ελεύθερο χρόνο της, όταν δεν εισβάλλει στο Ιράκ. Σίγουρα το Ισραήλ γνώριζε για αυτό, εδώ το γνωρίζαμε στην Κύπρο (δηλώσεις Θεοχάρους). Ενδεχομένως και η Τουρκία να ήθελε το Ισραήλ να το γνωρίζει αυτό. Χτες άκουγα για ένα ιρλανδικό πλοιάριο που θα επιχειρούσε να πάει στη Γάζα. Η Τουρκία μελετούσε το ενδεχόμενο να το συνοδεύσει με δύο (!) φρεγάτες και μια πυραυλάκατο.

Νομίζω ότι τελικά ο κερδισμένος της ιστορίας, τουλάχιστον άμεσα, είναι η Τουρκία, που πλασαρίστηκε πάλι σαν δύναμη σταθερότητας στην περιοχή. Μακροχρόνια βέβαια, και επειδή η Τουρκία δείχνει σημάδια "ανυπακοής" όσο ενδυναμώνεται δεν ξέρει κανείς πώς θα αντιδράσουν οι μέντορες της. Το δε Ισραήλ δεν νομίζω ότι τελικά έχει χάσει κάτι. Δεν ήταν η πρώτη φορά που στην ιστορία του δρα με ακραίους τρόπους απέναντι σε ότι αντιβαίνει στις δικές του θέσεις.

Πάμε μια βόλτα στο Φεγγάρι (2)

Έχουν περάσει 2 χρόνια από τότε που το είχα πρωτοδει σαν θέμα, και όπως φαίνεται ο καιρός που ο στίχος θα είναι πιο κυριολεκτικός πλησίασε λίγο ακόμα. Στα διεθνή μέσα μεταδίδεται ότι ο κύριος Μπράνσον ευτύχισε να δει το δημιούργημά του να πετά στην παρθενική του πτήση.

Πετώντας πάνω από την έρημο Mojave στην Καλιφόρνια και προσκολλημένο στον φορέα του, το διαστημόπλοιο της virgin έκανε πτήση 3 ωρών και έφθασε μόνο στα 45000 πόδια (ύψος στο οποίο πετούν και αεροπλάνα). Η συνέχεια αναμένεται εντός των προθεσμιών λέει η Virgin, που δείχνει να ετοθμάζετια για τη μετά-κρίση εποχή. Θα δείξει η κατάληξη του εγχειρήματος.

Περί αξιοπρέπειας

Και μετά από μια ταραχώδη περίοδο συσκέψεων, ωρίμου σκέψεως, προβληματισμού και λοιπών βαρυσήμαντων ενεργειών το Δημοκρατικό Κόμμα έκανε στροφή 360 μοιρών στην πορεία του και συνεχίζει να συμμετέχει στην κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια.

Το δίλημμα που απασχόλησε σε χονδρικές γραμμές ήταν "αξιοπρέπεια ή συνδιαχείριση εξουσίας". Σαφώς η απόκριση των συλλογικών οργάνων του κόμματος "έστειλε" συνοπτικά την αξιοπρέπεια και συμβιβάστηκε με την συνδιαχείριση της εξουσίας. Το περιτύλιγμα της "αποστολής" αυτής της αξιοπρέπειας, ήταν η διατήρηση του "δικαιώματος του Δημοκρατικού Κόμματος να αξιολογεί τις ενέργειες της κυβέρνησης και να επανασκεφθεί στο (αόριστο) μέλλον κατά πόσο θα είναι σκόπιμο να διακόψει τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση".

Ο ορισμός της προσχηματικής δικαιολογίας. Όταν για δυο χρόνια δε χάνεις ευκαιρία να διαμαρτυρηθείς δημοσίως και έντονα στον πρόεδρο για ζητήματα της πολιτικής του τα οποία, δικαίως, θεωρείς σοβαρότατα και ουσιατικά. Όταν ο πρόεδρος νιώθεις ότι δεν συγκινείται καν και τα αγνοεί και παρά ταύτα εξακολουθείς να ψάχνεις λόγους και δικαιολογίες, ουσιαστικά για αιτιολόγηση της παραμονής στην εξουσία, τότε έχει δίκαιο η Αναστασία Παπαδοπούλου, να μιλά για εξευτελισμό και στρουθοκαμηλισμό.

The show will go on...

Δημοσιογραφία

Στον σύνδεσμο είναι η περιγραφή των ΝΥΤ για τη διάσωση ενός ανθρώπου από τα συντρίμια στην Αϊτή 11 μέρες μετά το καταστροφικό κτύπημα του σεισμού.

Ο Έλληνας δημοσιογράφος που αναφέρεται στο άρθρο είναι ο Σωτήρης Δανέζης, ο οποίος μετέβη και πάλι στην Αϊτή για ένα ακόμα ρεπορτάζ της "Εμπόλεμης Ζώνης". Η Εμπόλεμη Ζώνη είχε ξαναεπισκεφθεί το Πόρτ-ο-Πρένς. Κατά την πρώτη του επίσκεψη εκεί κατέγραφε τις διαδηλώσει και τις αναταραχές που σημειώθηκαν, συνεπεία της ανόδου των τιμών στα καύσιμα και τα τρόφιμα. Στο ντοκυμαντέρ για τον "Ξάδελφο Ζάκα (βίντεο)" σκιαγραφεί με τον δικό του τρόπο εντυπωσιακά την καθημερινότητα των κατοίκων του Πορτ-ο-Πρένς και την ελπίδα τους για καλύτερο αύριο. Την καθημερινότητα στις παραγκουπόλεις και τη συνεχή προσπάθεια των κατοίκων για επιβίωση. Είναι μια εικόνα που μάλλον σε κάποιο επόμενο ντοκυματέρ του για τον σεισμό θα ξαναδούμε, ίσως διαφοροποιημένη προς το χειρότερο.

Η Κοπεγχάγη πέθανε. Ζήτω η Κοπεγχάγη.

Υπήρχε κόσμος που μετρούσε μέρες για τη σύνοδο του ΟΗΕ για το κλίμα, που ολοκληρώθηκε τις προάλλες στην Κοπεγχάγη. Υπήρχε κόσμος που είχε προσδοκίες από τις πομπώδεις δηλώσεις των ηγετών του πλανήτη για την ανάγκη λήψης μέτρων για περιορισμό των αιτίων της επιτάχυνσης της κλιματικής αλλαγής. Είχαν δε επενδυθεί και πολλά στην παρουσία του ιδίου του προέδρου των ΗΠΑ κ. Ομπάμα στη σύνοδο. Όχι άδικα αφού ο ίδιος ο Ομπάμα είχε φροντίσει ρητορικά να γεμίσει με προσδοκίες τον κόσμο για την δική του παρουσία εκεί. Και πως να μην έχεις προσδοκίες όταν ακούς τέτοιες διακυρήξεις από το στόμα του ηγέτη της μιας εκ των δυο μεγαλύτερων ρυπαντών του πλανήτη (ΗΠΑ και Κίνα ευθύνονται για το 50% σχεδόν των εκπομπών). Βεβαίως κρατούσε κανείς και στα δεδομένα ότι η χώρα του κυρίου Ομπάμα, ούτε επί Μπους, ούτε επί "αλλαγής" δεν είχε υπογράψει την προκάτοχο συνθήκη της Κοπεγχάγης, αυτής του Κιότο.

Στην Κοπεγχάγη είχαμε επί ένα δεκαήμερο προσχέδια επι προσχεδίων να προτείνονται και να εξαφανίζονται. Αντιπροσωπίες να ζητούν περισσότερα από τις ισχυρές χώρες του πλανήτη και να αποχωρούν από τη σύνοδο διαμαρτυρόμενες. Σκληρά παζάρια μεταξύ των μεγάλων βιομηχανικά χωρών που αν μπορούσαν θα βάπτιζαν την ρύπανση "μάννα" για να συνεχίσουν να ρυπαίνουν προς όφελος την δικής τους βραχυπρόθεσμης ανάπυξης. Το παζάρι που δέσποζε όμως ήταν αυτό μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ. Οι δυο καταστροφείς διαφωνούσαν για το ποια από τις δυο χώρες θα έπρεπε να αρχίσει να μειώνει τους εκπεμπόμενους από αυτή ρύπους. Διαφωνία που έδειχνε ότι δεν θα άφηνε κάποια περιθώρια συμφωνίας, τουλάχιστον μη προσχηματικής.

Στις τελευταίες μέρες την συνόδου μπήκε στην Κοπεγχάγη ωσάν ελευθερωτής ο μελαχρινός καβαλάρης κύριος Ομπάμα. Αμέσως ότι προσχέδιο είχε αρχίσει να διαμορφώνεται αχρηστεύθηκε όταν ο ίδιος άρχισε διμερείς επαφές με την Κίνα. Οι επαφές αυτές κατέληξαν σε ένα μνημειώδες τίποτα, το οποίο ο κύριος Ομπάμα επιχείρησε να πουλήσει σαν συμφωνία για το κλίμα με διάσκεψη τύπου που παραχώρησε. Μικρή λεπτομέρεια για τη διάσκεψη τύπου: επιτράπηκε η παρουσία μόνο διαπιστευμένων ρεπόρτερ του λευκού οίκου και κανενός άλλου δημοσιογράφου από άλλα μέσα ενημέρωσης. Στη διάσκεψη τύπου ο Ομπάμα παρουσίασε τη μη δεσμευτική συμφωνία στην οποία κατέληξαν και η οποία χαρακτηρίζεται σαν οπισθοδρόμηση σε σχέση με την προϋπάρχουσα συνθήκη του Κιότο, και τελικά άνοιξε ένα νέο κύκλο προσδοκιών για την επόμενη προπαρασκευαστική σύνοδο για το κλίμα που θα πραγματοποιηθεί το 2010. Κατά την επιστροφή του στις ΗΠΑ η χώρα του μετρούσε μερικές δεκάδες νεκρούς λόγω των "ακραίων καιρικών φαινομένων" στις ανατολικές πολιτείες.

Οbamaφρένεια

Διαβάζω κάτι δημοσιεύματα στον τύπο που μιλούν με μεγάλο ενθουσιασμό για το γεγονός της παρουσίας του Ομπάμα στην λήξη της διάσκεψης της Κοπεγχάγης. Είναι λέει ο Ομπάμα αισιόδοξος για την έκβαση της συνόδου. Και είναι αισιόδοξος, λέει, ότι θα καταλήξουν σε μια συμφωνία - οδηγό για την περιβαλλοντική συμπεριφορά των χωρών του πλανήτη ενόψη της πλήρους καταστροφής του δεύτερου, η οποία και θα αντικαταστήσει τη συνθήκη του Κιότο.

Συγγνώμη αλλά είναι η ιδέα μου ή η χώρα της οποίας ηγείται ο ρομαντικός κατά τα άλλα κύριος Ομπάμα είναι από τους μεγαλύτερους ρυπαντές του πλανήτη, χωρίς να επιδεικνύει καμμιά ιδιαίτερη διάθεση να ρυπαίνει λιγότερο, θυσιάζοντας μέρος της ανάπτυξής της;

Είναι η ιδέα μου ή η χώρα του κυρίου Ομπάμα, ο οποίος αισιοδοξεί ότι θα έχουμε μια νέα συμφοωνία που θα αντικαταστήσει αυτήν του Κιότο (που λήγει σε λίγα χρόνια), ΔΕΝ έχει ακόμα υπογράψει (και άρα εφαρμόσει) τη συνθήκη του Κιότο; Τί τον έπιασε τότε ο καημός αν θα έχουμε μια νέα συμφωνία και γιατί ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι για τους υπόλοιπους κάτι αισιόδοξο;

Κιμ Γιογκ Μπάμ

Έχω την απορία, τώρα που και η Βόρειος Κορέα μάλλον αποκτά πυρηνικά όπλα, όλοι όσοι αντιμετώπιζαν προηγουμένως αυτό το ενδεχόμενο υπό το πρίσμα "με ποιά λογική να έχει η Αμερική, η Ρωσία και τόσοι άλλοι και όχι και αυτοί;" πώς ακριβώς αντιδρούν;

Δεν λέω, θα ήμασταν όλοι πιο σίγουροι αν κανένας δεν είχε γιατί ποτέ δεν ξέρεις, αλλά σίγουρα το να αποκτήσουν όλοι τέτοια όπλα δεν είναι κάτι που θα μας κάνει να κοιμόμαστε χωρίς σκέψεις. Ιδιαίτερα όταν κάπως "ιδιότυπα" καθεστώτα με "ιδιαίτερους" άρχοντες, όπως αυτό της Βορείου Κορέας, ή του Ιραν (που μάλλον θα καταλήξει να είναι το επόμενο) καταφέρουν να φθάσουν στο σημείο να παίζουν με τέτοια παίγνια και να περιπαίζουν τον υπόλοιπο πλανήτη σαν οι 15χρονοι νταήδες τα υπόλοιπα γυμνασιόπαιδα.

Παρεμπιπτόντως και μια και μίλησα για την Βόρεια Κορέα ο Κιμ Γιογκ Ιλ., γιός του αιωνίου ηγέτη της χώρας Κιμ Ιλ Σούγκ, αποφάσισε ότι είναι η ώρα της διαδοχής του. Ο Κιμ έχει ονομάσει ένα εκ των γιών του, σαν διάδοχό του. Ο 25χρονος είχε θέσει και υποψηφιότητα στις πρόσφατες εκλογές των οποίων το αποτέλεσμα δεν είχε και ιδιαίτερο ενδιαφέρον από τη στιγμή που όλοι οι υποψήφιοι ήταν επιλεγμένοι από την κυβέρνηση και το κυβερνών κόμμα με μόνο ένα υποψήφιο σε κάθε εκλογική περιφέρεια. Προφανώς και νίκησε το κυβερνών κόμμα...