Συγκινητικό αυτό το "παγκόσμιο" ενδιαφέρον και η πολυεθνική προσπάθεια που άρχισε από το πρωί στο ορυχείο του San Jose στη Χιλή για τη διάσωση των 33 εγκλωβισμένων μεταλλορύχων. Εντυπωσιακό το γεγονός και η προσπάθεια, η κινητοποίηση. Τα πλάνα σε απ' ευθείας σύνδεση τόσο μέσα από το ορυχείο όπου εγκαταστήθηκε κάμερα, εκεί όπου για 70 μέρες ζούσαν οι μεταλλορύχοι αλλα και από την επιφάνεια, όπου η ειδική κάψουλα Phoenix τους ξαναβγάζει στη ζωή. Στην έξοδο τους από την κάψουλα έχουν μάρτυρα μέσω ίντερνετ και τηλεόρασης σχεδόν ολόκληρο τον πλανήτη. Παράλληλα μετρητές των διεθνών δικτύων εν είδη progress bar καταγράφουν το σημείο στο οποίο βρίσκεται η επιχείρηση διάσωσης, που θα διαρκέσει 36 σχεδόν ώρες. Από μέρες ακούμε για προσφορές που γίνονται στους 33 για συνεντεύξεις, διαφημίσεις, δώρα, εισιτήρια ποδοσφαιρικών αγώνων, ταξίδια. βλέπουμε τους συγγενείς να μιλούν στα πρακτορεία για τους δικούς τους, τους ψυχολόγους να τους υποστηρίζουν, τα παιδιά τους να κάνουν μάθημα σε ειδικές αίθουσες που μεταφέρθηκαν στην περιοχή. Πραγματικά ο άνθρωπος ψοφάει για ριάλιτι!Όσο εντυπωσιακό είναι το όλο σκηνικό, άλλο τόσο καταπληκτική είναι η "απουσία" όλων (καί του τοπικού κράτους!) όταν στοές κάθε μήνα καταρρέουν στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και εγλωβίζουν αρκετές δεκάδες, εκατοντάδες, ανθρώπους. Το 2009 σκοτωθηκαν σε τέτοια δυστυχήματα μόνο στην Κίνα 2631 ανθρακορύχοι, ενώ το 2002 ήταν από τις χειρότερες χρονιές 6995 νεκρούς στα ορυχεία της χώρας. Καμμία ειδική επιχείρηση, κανένα ζωντανό από την περιοχή, ούτε εισιτήρια για ποδοσφαιρικούς αγώνες.
Επί του προκειμένου πάντως, η επιχείρηση πάει καλά για την ώρα και πριν λίγο απεγκλωβίστηκε ο 13ος κατά σειρά. Καλή... λευτεριά και στους υπόλοπους!
3 σχόλια:
Κι εγώ αυτό σκέφτομαι με όλο αυτό το σάλο που έγινε για τους μεταλλωρύχους... Κάθε χρόνο σκοτώνονται χιλιάδες και κανείς δεν δίνει σημασία. Κάθε τόσο ακούμε για 10-50-100 άτομα. Πλέον οι νεκροί είναι απλά ένας αριθμός που δεν μας λέει τίποτα απολύτως. Γιατί ξαφνικά αυτοί οι 33 άνθρωποι έγιναν τόσο σημαντικοί? Στο Πακιστάν πριν από λίγο καιρό είχαν τεράστιες καταστροφές με χιλιάδες άμεσα και έμμεσα θύματα και τόσος ντόρος δεν έγινε. Μήπως γιατί εκεί το να σωθούν χρειαζόταν πραγματικές θυσίες από όλο τον κόσμο?
Το όλο θέμα μου φαίνεται σαν μια τεράστια παράσταση. Βέβαια είχε και ένα καλό. Σώθηκαν 33 άνθρωποι. Που ο καθένας από αυτούς, για τις οικογένειές τους και τους δικούς τους ανθρώπους, δεν είναι απλά ένας αριθμός.Καλά να είναι οι άνθρωποι, αλλά φτάνει πια με αυτή την υποκρισία.
εντάξει, το υποκρισία είναι λίγο τραβηγμένο σαν χαρακτηρισμός. Σίγουρα η σημασία που του δόθηκε δεν αναλογεί ίσως στο γεγονός (ας το θέσω έτσι). Παρόμοια θέματα συνήθως τραβούν την προσοχή τεν ΜΜΕ, σκέψου τις διασώσεις στους σεισμους και τις πλημμύρες στη Χιλή, Αϊτή, Ελλάδα (ρικομέξ), Τουρκία παλαιότερα. Δεν είναι υποκριτικό, απλά είναι υπερβολικό.
Είναι υποκριτικό γιατί μοιάζει σαν να νοιάζεται όλος ο κόσμος, αφού το βλέπει, διαβάζει γι' αυτό κτλ... Όμως στην πραγματικότητα κανείς δεν νοιάζεται για το ποιος ζει ή πεθανε στη Χιλή, το Πακιστάν και όπου αλλού. Απλά ήταν ενδιαφέρουσα είδηση γιατί είχε μία αγωνία για την έκβαση και happy ending after all.
Δημοσίευση σχολίου