Είμαστε σε συνομιλίες για τη διευθέτηση του κυπριακού. Πλέον η λύση άρχισε να ονομάζεται και διευθέτηση. Δεν ξέρω αυτό τί αντίκτυπο έχει στην ποιότητα της λύσης. Και είμαι υπέρ μιας λύσης στο κυπριακό, αλλά δεν νομίζω ότι είμαι υπέρ μιας πλήρους άφεσης αμαρτιών για τα εγκλήματα του παρελθόντος. Μια νέα αρχή δεν μπορεί να χτιστεί πάνω σε ένα σάπιο βάθρο γεμάτο καλυμμένο μίσος. Έχουμε την Τουρκία να έχει διαπράξει εγκλήματα και να το παίζει σήμερα μεγάλη ειρηνική δημοκρατική και φιλελεύθερη χώρα. Μια χώρα η οποία προεδρεύει σαν μή μόνιμο μέλος του ΣΑ του ΟΗΕ και που την ίδια στιγμή συνεχίζει να μεταφέρει επoίκους σε μια χώρα μέλος του ΟΗΕ, να διατηρεί στρατεύματα κατοχής και σε τακτική, σχεδόν, βάση να δημοσιεύονται νέα περιστατικά από τη βάρβαρη συμπεριφορά της, σύγχρονα και παλαιότερα.
Στις 14 Αυγούστου, θα τελεστεί η κηδεία των οστών πέντε φαντάρων της Εθνοφρουράς που ταυτοποιήθηκαν μεσω DNA πρόσφατα. Το έγκλημα πίσω από την είδηση είναι ότι οι πέντε αυτοί στρατιώτες δεν σκοτώθηκαν σε μάχη, αλλά εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από τον τουρκικό στρατό. Από την ταυτοποίηση προέκυψε ότι οι πέντε είναι οι στρατιώτες τους οποίους είχε απαθανατίσει τουρκος ή τούρκος φωτογράφος το 1974 να συλλαμβάνονται από τον τουρκικό στρατό, και οι οποίοι ποτέ δεν είχαν δηλωθεί σαν αιχμάλωτοι πολέμου από την "ειρηνοποιό" Τουρκία. Πρόκειται για την πιο κάτω φωτογραφία στην οποία εικονίζονται οι
Αντωνάκης Κορέλλης, Πανίκος Νικολάου, Χριστόφορος Σκορδής, Ιωάννης Παπαγιάννης και Φίλιππος Χατζηκυριάκους, να συλλαμβάνονται από Τούρκους στρατιώτες στις 14 Αυγούστου 1974. Τα οστά τους μαζί με 14 άλλα βρέθηκαν σε πηγάδι στο χωριό Τζιάος. πηγή
2 σχόλια:
Πάφιε μου,
το Κυπριακό με πληγώνει. Και κυρίως γιατί έζησα εκείνες τις μέρες του 74. Από το 74 μέχρι σήμερα, δεν κάνουμε τίποτε άλλο από καταγγελίες, χωρίς χειροπιαστό αποτέλεσμα. Δυστυχώς το Δίκαιο του Νικητή καλά κρατεί. Και όσο σκέφτομαι ότι σ' αυτό έχουμε κι εμείς οι Ελληνοκύπριοι τις ευθύνες μας! Από το 1960 (με την Ανεξαρτησία) μέχρι το 1974 δια του Μακαρίου υπονομεύαμε τις Συμφωνίες Ζυρίχης θέλοντας να τις ανατρέψουμε υπέρ μας. Και μετά το 1974 εκλιπαρούσαμε για την επιστροφή στις Συμφωνίες αυτές. Μεσολάβησε και το πραξικόπημα της Χούντας, η Εισβολή του Αττίλα και ήρθε το κακό και απόγινε.
Θα μου πεις βέβαια ότι είμαστε η πλειοψηφία και δικαίως θέλαμε να έχουμε όλη την εξουσία στα χέρια μας. Ο συνετός όμως πολιτικός δεν σκέφτεται έτσι. Βλέπει μέσα από τα γεγονότα, για να μην καταλήξει, όπως καταλήξαμε εμείς.
Όχι δεν δικαιώνω τον Αττίλα μ' αυτά που γράφω. Είναι καλό όμως πού και πού να κάνουμε την αυτοκριτική μας, για να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη.
Η αυτοκριτική είναι χρήσιμη, αλοίμονο, όσο και η γνώση του τί έγινε πραγματικά τότε. Δυστυχώς όμως εγώ, που δεν έζησα τα γεγονότα τότε δον μπορώ να έχω πλήρη και σαφή άποψη καθώς μου λείπουν πηγές.Έχω διαβάσει την περσινή σου ανάρτηση με τη δική σου ιστορία, πραγματικά συγκλονιστική η περιγραφή σου. Όπως έχω δεί και άλλες μαρτυρίες κλπ. Και μαρτυρίες με δικά μας εγκλήματα. Δικά μας λέγοντας, εννοώ Ελληνοκυπρίων. Νομίζω όμως, με όσα ξέρω πάντα, ότι αδικούμε την ιστορία μας προσπαθώντας να εξισώσουμε το τί έγινε από τη μιά πλευρά και από την άλλη δίνοντας εύκολα άφεση αμαρτιών σε μιά χώρα που η πολιτική της και οι στόχοι της ήταν να πραγματοποιήσει αυτά που πραγματοποίησε ασχέτως αφορμών.
Δημοσίευση σχολίου